ΠΗΓΗ: ISKRA
ΠΟΙΟΙ ΣΩΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΑΝΕΙΟ ΤΗΣ ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΩΦΕΛΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΕΧΩΣ ΑΥΞΑΝΟΜΕΝΑ ΕΝΤΟΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ!
ΜΕΡΙΚΕΣ «ΑΘΕΑΤΕΣ» ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ...
Το δάνειο των € 110 δις από την τρόικα, χρησιμοποιήθηκε, όπως γνωρίζουμε, για να δικαιολογήσει τη μεγαλύτερη επιχείρηση εκθεμελίωσης εργασιακών και γενικότερα κοινωνικών δικαιωμάτων προς όφελος του κεφαλαίου, που έχει γνωρίσει ποτέ η χώρα.
Σπανίως όμως αναφέρεται, από Κυβέρνηση και ΜΜΕ, το πού πάνε αυτά τα λεφτά. Συνήθως, τα δελτία των 8 αρκούνται να επαναλαμβάνουν μονότονα, πως εάν δεν είχαμε τα λεφτά αυτά, «θα είχαμε πτωχεύσει και δεν θα είχαμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις». Αυτό είναι όμως ένα πολύ μεγάλο ψέμα!
Το πρόγραμμα εκταμίευσης των δόσεων του τροϊκανού δανείου των € 110 δις, είναι με τέτοιο τρόπο διαρθρωμένο, ώστε να χρησιμεύει κυρίως στην αναχρηματοδότηση ομολόγων που λήγουν.Δηλαδή, το δημόσιο παίρνει λεφτά από την τρόικα, (και σε αντιστάθμισμα εφαρμόζει το Μνημόνιο), μόνο και μόνο για να αποπληρώσει τους πιστωτές του, (δηλαδή το εγχώριο και διεθνές χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο), για παλαιότερα δάνεια! Παλιότερα, αυτή η διαδικασία της αναχρηματοδότησης του χρέους γινόταν μέσω έκδοσης νέων ομολόγων, κάτι το οποίο είναι πρακτικά αδύνατο στη σημερινή συγκυρία, λόγω των τοκογλυφικών επιτοκίων δανεισμού των «αγορών».
Επομένως, τα δάνεια των € 110 δις, δεν έσωσαν κανέναν μας από καμία «χρεοκοπία». Ο κάθε εργαζόμενος, άνεργος και συνταξιούχος, χρεοκοπεί καθημερινά. Οι μόνοι οι οποίοι σώζονται από τα € 110 δις είναι τα κάθε λογής εγχώρια και υπερεθνικά golden boys!
Kαι πώς αλήθεια πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι;
Αυτό που δεν είναι και τόσο γνωστό, σε ένα πιο ευρύ κοινό είναι το γεγονός πως το Δημόσιο συνεχίζει να δανείζεται από τις αγορές. Δεν εκδίδει όμως πλέον ομόλογα (που έχουν διάρκεια άνω του έτους) αλλά έντοκα γραμμάτια. Τα έντοκα γραμμάτια μπορεί να έχουν διάρκεια ενός, τριών, έξι ή και δώδεκα μηνών.
Παλαιότερα τα έντοκα γραμμάτια, κάλυπταν μόνο έκτακτες ανάγκες χρηματοδότησης του Δημοσίου μεταξύ των εκδόσεων κανονικών ομολόγων. Πλέον, όμως χρηματοδοτούν ένα πολύ μεγάλο μέρος των αναγκών του Δημοσίου. Αρκεί να αναφέρουμε πώς σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών, μέσα στο 2010, το ελληνικό δημόσιο, άντλησε μέσω εντόκων γραμματίων € 18,15 δις έναντι μόλις... € 2 δις το 2007! Μάλιστα, τα στοιχεία για το 2010, είναι ελλιπή καθώς δεν συμπεριλαμβάνουν τις εκδόσεις μηνιαίων εντόκων γραμματίων!! Μιλάμε δηλαδή για έναν δεκαπλασιασμό...
Το γεγονός πως τα έντοκα γραμμάτια είναι πιο βραχυπρόθεσμα δεν τα κάνει και φθηνότερα. Τα επιτόκια τους συνεχίζουν να είναι τοκογλυφικά, προσεγγίζοντας το 5%, ενώ η συνεχής επανέκδοσή – αναχρηματοδότησή τους, αυξάνει ακόμα περισσότερο τις δαπάνες για τόκους λόγω του συνεχούς ανατοκισμού... Το αποτέλεσμα είναι οι δαπάνες για τόκους να ξεπερνούν τις προβλέψεις και να φτάνουν αυτή τη στιγμή το 7% – 8% του ΑΕΠ, όσο περίπου και ο κυβερνητικός στόχος για το έλλειμμα του 2011!!!
Ποιοι κερδίζουν λοιπόν από τα έντοκα γραμμάτια;;
Για άλλη μια φορά, κερδισμένες από τα έντοκα γραμμάτια είναι οι...τράπεζες, οι οποίες δεν κερδίζουν μόνο από τα αστρονομικά επιτόκια. Κυρίως, οι τράπεζες χρησιμοποιούν αυτά τα έντοκα γραμμάτια, ως ενέχυρο για προνομιακό βραχυπρόθεσμο δανεισμό από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Ως γνωστόν, εδώ και πάρα πολλούς μήνες μοναδική πηγή ρευστότητας για τις ελληνικές τράπεζες είναι η ΕΚΤ, η οποία κυριολεκτικά τις διατηρεί στη ζωή, δανείζοντας τις με τα σκανδαλώδη χαριστικά επιτόκια του 1%...!
Επομένως, η τρόικα μας δανείζει με υπερβολικά επιτόκια για να αποπληρώνουμε βασικά τα δάνεια των πιστωτών μας, ενώ το δημόσιο ανατρέχει στον ληστρικό βραχυπρόθεσμο δανεισμό για να καλύπτει το πρωτογενές του έλλειμμα δίνοντας ταυτόχρονα "φιλί ζωής" και άκοπα υπερκέρδη στις τράπεζες. ΕΛΕΟΣ!
Με σκοπό την σφαιρκότερη ενημέρωση των αναγνωστών της η ΙΣΚΡΑ παραθέτει σχετικό άρθρο του Γιάννη Αγγέλη από τη διαδικτυακή πύλη www.capital.gr.
Η σιωπηρή "μεταφορά" του ελληνικού κρατικού χρέους
του ΓΙΑΝΝΗ ΑΓΓΕΛΗ
Το ελληνικό δημόσιο συνεχίζει να δανείζεται ολοένα και περισσότερο παρά την κρίση αξιοπιστίας του στις διεθνείς αγορές. Πώς το κάνει αυτό; Μια προσεκτική ματιά διακρίνει εύκολα την κατακόρυφη αύξηση του βραχυπρόθεσμου εσωτερικού δανεισμού καθώς οι πόρτες έχουν κλείσει στο εξωτερικό για τα ομόλογα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στον Ιανουάριο τα καινούργια "δάνεια" θα είναι 9 δισ. ευρώ από το ΔΝΤ και την Κομισιόν και άλλα 4 τουλάχιστον δισ. ευρώ από την εσωτερική "πάσχουσα" οικονομία με έντοκα γραμμάτια.
Ποιος τα αγοράζει; Οι τράπεζες και οι ολοένα μειούμενοι αποταμιευτές. Οι μεν τράπεζες τα χρειάζονται γιατί μέσω αυτών βρίσκουν δρόμο για τα ταμεία της ΕΚΤ (τα χρησιμοποιούν για εγγύηση προκειμένου να αναχρηματοδοτούν τα δάνειά τους), οι δε αποταμιευτές μοιράζουν εκεί και στις προθεσμιακές τις καταθέσεις τους.
Στην πραγματικότητα το παραπανίσιο κρατικό χρέος, αυτό δηλαδή που προκύπτει από το έλλειμμα μεταφέρεται από τους ξένους στους Έλληνες δανειστές, αφού οι ξένες τράπεζες-δανειστές αποπληρώνονται για τα ομολογά τους από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ.
Στην πραγματικότητα το παραπανίσιο κρατικό χρέος, αυτό δηλαδή που προκύπτει από το έλλειμμα μεταφέρεται από τους ξένους στους Έλληνες δανειστές, αφού οι ξένες τράπεζες-δανειστές αποπληρώνονται για τα ομολογά τους από το δάνειο των 110 δισ. ευρώ.
Η διαδικασία αυτή δεν άρχισε φέτος, απλώς φέτος έχει εκ των πραγμάτων επεκταθεί λόγω του άτυπου χρεοστασίου.
Άρχισε από τα τέλη του 2008 και κυρίως το 2009 όταν πολύ απότομα αυξήθηκε κατακόρυφα η έκδοση εντόκων γραμματίων κατ΄ εντολήν του Υπ. Οικονομικών για να γίνει δυνατή η "σιωπηρή" μετακύλιση υποχρεώσεων του δημοσίου που αυξάνονταν χωρίς να καταγράφονται μέσω του δανεισμού σε ομόλογα.
Οι εκδόσεις εντόκων γραμματίων αυξήθηκαν περισσότερο από δέκα φορές (!) λίγο πριν από την αποκάλυψη της κρίσης...
Τι σημαίνει αυτό; Απλώς το χρέος έχει αρχίσει να μεταφέρεται στο εσωτερικό της οικονομίας παράλληλα με τη διαδικασία απομείωσης των οφειλών προς τους ξένους δανειολήπτες. Οι "πονηροί" θα σκεφθούν ίσως ότι μια τέτοια διαδικασία οδηγεί στο να πληρώσουν οι "εγχώριοι" αγοραστές χρέους το λογαριασμό όταν έρθει η ώρα να αποφασισθεί το... πως θα μειωθεί το δημόσιο χρέος. Δεν μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς γι΄ αυτές τις σκέψεις... Αλλά μην ξεχνάμε ότι οι μεγάλοι αγοραστές αυτής της "παρτίδας" κρατικού χρέους είναι οι ελληνικές τράπεζες αφού τα έντοκα γραμμάτια είναι το βασικό "εργαλείο" ανακύκλωσης χρέους μέσω της ΕΚΤ και θα συνεχίσει να είναι έτσι για άγνωστο ακόμα χρονικό διάστημα...
Φέτος το κρατικό χρέος αυξάνεται εκ νέου και θα ξεπεράσει το 140% του ΑΕΠ και το 2011 θα υπερβεί το 150%. Η αύξηση του χρέους θα είναι της τάξης των 7 μονάδων του ΑΕΠ περίπου τον χρόνο, το ίδιο αυξάνονται και οι δαπάνες για τόκους και χρεολύσια. Οι δαπάνες για τόκους θα διευρύνονται κάθε χρόνο με ποσά που θα αυξάνονται κατά ένα με δύο δισ. ευρώ επιπλέον ετησίως. Αν σ΄ αυτά προσθέσει κανείς και τα ελλείμματα που δεν θα πέσουν κατά το ΔΝΤ κάτω από το 7% του ΑΕΠ (λόγω τόκων), τότε γίνεται φανερό ότι σιγά - σιγά αλλά σταθερά ένα πρωτοφανές σε όγκο ποσό υποχρεώσεων του ελληνικού δημοσίου μεταφέρεται από το "εξωτερικό" στο "εσωτερικό" μέσω των εκδόσεων εντόκων γραμματίων. Την ίδια στιγμή βέβαια οι ξένοι δανειστές πληρώνονται μετά τα λεφτά του δανείου των 110 δισ. ευρώ...Τι θα γίνει όταν αυτό το ποσό θα είναι αδύνατο να αποπληρωθεί από την (ανύπαρκτη) αύξηση του ΑΕΠ, κάπου μετά το 2013 (αν όχι συντομότερα); Η απάντηση δεν έχει δοθεί από την Κυβέρνηση παρά το ότι από όσο γνωρίζουμε οι "λύσεις" ήδη ετοιμάζονται...
2 σχόλια:
ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΛΕΕΙ. Η ΤΡΟΙΚΑ ΔΙΝΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΡΗΜΑ!! Ο,ΤΙ ΔΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΔΗΛΑΔΗ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΛΕΦΤΑ ΚΑΤΑ ΕΝΑ ΠΟΣΟ ΙΣΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΚΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΕΙ!!! ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΣΕ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΕΛΛΕΙΜΜΑ (ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΑ ΠΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΦΟΥ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥς ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ(ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΙΣ, ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΣΘΟΙ,ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ)) ΑΥΤΟ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΟ ΔΑΝΕΙΣΜΟ.(ΜΕΤΑ ΤΟΚΩΝ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!!)
Αλλά είναι φανερό ότι όλα αυτά θα (αφεθεί από τα ΜΜΕ)να αποκαλυφτούν (και όχι σε όλη την έκταση) όταν ολοκληρώσουν τις "τομές" και θα έρθει η ώρα της ελεγχόμενης αναδιάρθρωσης. Τότε θα μιλάνε για αναδιάρθρωση και τρόπον τινά κατά ένα μέρος ανακούφιση της χώρας και όχι χρεοκωπία που θα είναι κακή λέξη για τα επικοινωνιακά επιτελεία. Εκτός και αν "ανοίξουν" το δανεισμό σε βάθος δεκαετίας υπό μορφή επιμήκυνσης ώστε να το αποπληρώσουμε όλο και οδηγήσουν σε πολύ μεγαλύτερη δεκαπενταετή λιτότητα και στασιμότητα την οικονομία. (κατι που καθόλου δεν πειράζει το μεγάλο κεφάλαιο αν εξασφαλίζεται κάποια κερδοφορία, έστω μικρότερη από την οκταετία Σημίτη για τις ντόπιες ελίτ και σωθούν οι μεγαλομέτοχοί των τραπεζών.). Η επιμήκυνση συμφέρει και τους πολιτικούς γιατί αποφεύγεται και η οικονομική αναταραχή που προκύπτει ακόμα και από ελεγχόμενη αναδιάρθρωση και έχει τρομερό πολιτικό κοστος.
Eίναι τρομερά όλα αυτά αλλά έτσι απλή και ξάστερη είναι η αλήθεια και τη γνωρίζουν όλοι όσοι έχουν γνώση στοιχειωδών οικονομικών είτε είναι ακραίοι νεοφιλελεύθεροι(παρά τα παραμύθια που πουλάνε) είτε αριστεροί. Το τι επιλέγεται σαν πολιτική βέβαια (π.χ αν η Ισλανδία έκανε άλλα πράγματα από την Ιρλανδία) είναι θέμα κοινωνικό και όχι οικονομικό.
ΚΑΛΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ!
To θέμα είναι το τι προτείνουμε. Ποια είναι η αριστερή πρόταση.Καλός π.χ.ο λογιστικός έλεγχος(από ποιούς;)αλλά δεν αρκεί.
Μία ματιά σε αυτή την δημοσίευση: Προγραμματική απάντηση – εργατική κυβέρνηση
Αναδημοσιεύεται μέρος της
[...Κάθε αγώνας που θα προβάλει ισχυρή αντίσταση, έρχεται άμεσα σε σύγκρουση με το σκληρό πυρήνα της ταξικής εξουσίας των κεφαλαιοκρατών. Κάθε αγώνας που θέλει να ανατρέψει έστω και εν μέρει την κυβερνητική πολιτική, βάζει θέμα πτώσης της κυβέρνησης. Αυτή η ιδιομορφία της περιόδου, προκαλεί δέος και παράλυση στο εργατικό κίνημα, που έχει διαπαιδαγωγηθεί στον οικονομισμό και ήταν σχεδόν στο σύνολό του εγκλωβισμένο στο πλαίσιο της αστικής πολιτικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σύνθημα «Κάτω η κυβέρνηση» που σε άλλες περιόδους –και ειδικά όταν στην κυβέρνηση ήταν η ΝΔ– το είχαν για «ψωμοτύρι» ακόμα και τα συνδικάτα, σήμερα δεν τολμούν να το εκστομίσουν ούτε πολιτικές οργανώσεις. Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να απαντήσουν στο εύλογο ερώτημα «Μετά την πτώση της κυβέρνησης τι;».
Διέξοδο στη σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να αποτελέσει μόνο η προσπάθεια ανάπτυξης αγώνων και αντιστάσεων, χωρίς τη διατύπωση προγράμματος διεξόδου. Η ύπαρξη πολιτικής λύσης και διεξόδου δυναμώνει το κίνημα, ενισχύει την αυτοπεποίθηση των εργαζομένων, συσπειρώνει δυνάμεις στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Χωρίς πολιτική προοπτική, η εργατική τάξη δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από τη λογική του μονόδρομου και το εργατικό κίνημα δεν θα μπορεί να σηκώσει κεφάλι.
Από την άλλη μεριά, η πολιτική πρόταση δεν μπορεί να εξαντλείται στην επίκληση μιας αόριστης κομμουνιστικής προοπτικής ή ακόμα και στην απαραίτητη ζύμωση για την αναγκαιότητα της εργατικής εξουσίας. Πρέπει να απαντάει στα άμεσα προβλήματα με ολοκληρωμένο τρόπο και να περιγράφει ένα σαφή δρόμο.
Στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές προβλήθηκαν τα βασικά στοιχεία ενός προγράμματος εργατικής απάντησης. Το πρόγραμμα που κατατέθηκε από μια σειρά δυνάμεις συνιστά μια μεγάλης κλίμακας απαλλοτρίωση της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας, με την υλοποίηση στόχων όπως η διαγραφή του χρέους, η εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων και η λειτουργία τους με εργατικό έλεγχο κ.λπ. Το πρόγραμμα αυτό αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη και μπορεί να υλοποιηθεί στο σύνολό του μόνο από το κράτος της εργατικής εξουσίας και μάλιστα σε μια κατάσταση που υπάρχουν σημαντικά διεθνή στηρίγματα. Οι δυνάμεις που προτείνουν αυτό το πρόγραμμα, οφείλουν όμως από σήμερα να διεκδικούν την υλοποίησή του. Με σημαία αυτό το πρόγραμμα, την εργατική απάντηση στην κρίση και την επίθεση των κεφαλαιοκρατών, απαιτούμε την πτώση της κυβέρνησης και επιδιώκουμε να μπει στη θέση της μια κυβέρνηση που θα υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα. Η κυβέρνηση αυτή μπορεί να είναι μόνο κυβέρνηση της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων μικροαστών, που υπό το φάσμα της επικείμενης προλεταριοποίησής τους «δεν υπερασπίζουν τα σημερινά, αλλά τα μελλοντικά τους συμφέροντα, εγκαταλείπουν τη δική τους άποψη για να πάνε με την άποψη του προλεταριάτου.» (Κομμουνιστικό μανιφέστο). Η επιδιωκόμενη εργατική κυβέρνηση μέσα στις τρέχουσες συνθήκες μιας σχετικής κοινοβουλευτικής ομαλότητας, δεν θα είναι ένα βήμα προς την επανάσταση, αλλά το πρώτο βήμα της επανάστασης.
Οι πολιτικές προϋποθέσεις για ένα πολιτικό μέτωπο που θα διεκδικήσει το σχηματισμό εργατικής κυβέρνησης, δεν υπάρχουν σήμερα, όπως δεν υπάρχουν και οι πολιτικές προϋποθέσεις για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Αν όμως αυτοί οι στόχοι δεν τεθούν, αυτές οι προϋποθέσεις δεν πρόκειται να εκπληρωθούν ποτέ...]
Δημοσίευση σχολίου