Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

Είσαι και δεν είσαι ο πρωθυπουργός


Του Άρη Χατζηστεφάνου

Αυτή την Τετάρτη μπορεί να συμβούν πολλά. Αυτή την Πέμπτη όμως μπορούμε με βεβαιότητα να προβλέψουμε ότι θα έχει ολοκληρωθεί ο ιστορικός κύκλος της μεταπολίτευσης. Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου θα αποτελεί πλέον μια σκιά καθώς ένα μετά το άλλο τα ποντίκια που στήριξαν την πολιτική της τρόικας θα επιχειρούν να γλιτώσουν πηδώντας στη θάλασσα της λαϊκής οργής. 

Πολλοί θα υποστηρίξουν ότι  το μνημόνιο απέτυχε και πως μια κυβέρνηση περιορισμένων ικανοτήτων οδήγησε τη χώρα στην καταστροφή. Ο Γιώργος θα ξαναγίνει Γιωργάκης και οι υποστηρικτές του θα προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι αν μη τι άλλο είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε ένα αγαθό πλην τίμιο παιδί από καλή οικογένεια.

Το αξίζουμε;

Πώς είναι δυνατόν η καταπτωχευμένη Ελλάδα να συζητάει σοβαρά τη χορήγηση από τους εταίρους της ενός νέου, επαχθέστατου μαζικού δανείου, το οποίο δεν θα είμαστε ικανοί να αποπληρώσουμε στον αιώνα τον άπαντα;
Και όμως, βρίσκεται στις Βρυξέλλες ο κύριος «βγαίνουμε στις αγορές το 2011», ο γνωστός πλέον για την πολιτική ανεπάρκειά του ΥΠΟΙΚ Γ. Παπακωνσταντίνου και διαπραγματεύεται τη θηλιά που θα μας περάσουν στο λαιμό με την επίσημη απόφαση των 27 ηγετών της Ενωσης στο ευρωπαϊκό συμβούλιο στις 24 Ιουνίου.
Αυτό το νέο δάνειο θα συνοδεύεται από ακόμη πιο αυστηρούς όρους για τους Ελληνες μισθωτούς, που σημαίνει ακόμη μεγαλύτερη ανεργία και ακόμη μεγαλύτερη ύφεση, άρα αδυναμία αντικειμενική εξόδου από την κρίση και μέσω επενδύσεων στο δρόμο της ανάπτυξης, στην πραγματοποίηση πλεονασμάτων και στην έναρξη αποπληρωμής των δανεικών μας. Ηδη, και παρά τα όσα υποστηρίζει ο αενάως διαψευδόμενος φωστήρας της οικονομικής επιστήμης, κ. Παπακωνσταντίνου, βρισκόμαστε στο τρίτο έτος της ύφεσης. 

Η Ευρωζώνη οδεύει προς διάρρηξη



Πηγή: Sofokleous 10
Του Νούριελ Ρουμπίνι---

Η προσέγγιση ‘μπαλώνουμε ό,τι μπορούμε και προχωράμε κουτσά στραβά’ που υιοθέτησε η Ευρωζώνη για την επίλυση της κρίσης απέτυχε να αντιμετωπίσει τα βασικά προβλήματα των αποκλίσεων  των οικονομιών και της ανταγωνιστικότητας μέσα στην ένωση. Αν τα πράγματα συνεχιστούν έτσι, το ευρώ θα κινηθεί προς φαινόμενα ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και, με τη συντριβή ορισμένων από τα ασθενέστερα μέλη του, θα καταλήξει στη διάρρηξη της ίδιας της Ευρωζώνης.
Η οικονομική και νομισματική ένωση της Ευρώπης ποτέ δεν ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις της βέλτιστης νομισματικής ζώνης. Οι ηγέτες της στηρίχθηκαν στην ελπίδα ότι η απουσία νομισματικών, δημοσιονομικών και συναλλαγματικών πολιτικών σύγκλισης θα οδηγούσε στην επιτάχυνση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που με τη σειρά τους – ελπίζονταν ότι –  θα οδηγούσαν στη σύγκλιση της παραγωγικότητας και των ρυθμών ανάπτυξης.

Κατασκευή συναίνεσης και απόκρυψη κερδοσκοπίας: Οι δύο μύθοι ότι δεν παράγουμε τίποτα και δεν υπάρχουν λεφτά



Πηγή: Διαλεκτικά
του Κώστα Νικολάου


Όλες οι οικονομικές, πολιτικές και ιδεολογικές δυνάμεις του διεθνώς αποτυχημένου και καταρρέοντος νεοφιλελευθερισμού προσπαθούν να επιβάλλουν την πολιτική τους για την «αντιμετώπιση» της κρίσης στηριζόμενοι στη μαζική διάδοση και επικράτηση διαφόρων μύθων, μεταξύ των οποίων εξέχουσα θέση κατέχουν ο μύθος ότι σαν χώρα δεν παράγουμε τίποτα και ο μύθος ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Συνοδευτικά στοιχεία αυτών των μύθων είναι οι ισχυρισμοί ότι ο Ελληνικός λαός είναι ένας λαός διεφθαρμένων, κλεφτών, τεμπέληδων, βολεψάκηδων, χαβαλετζήδων κλπ, ότι δεν κάνει τίποτα άξιο λόγου και φυσικά, ότι ζει με δανεικά.

Η επιτυχής έκβαση της παραπάνω προσπάθειας θα έχει σαν συνέπεια την κατασκευή ενός λαού, που θα συναινέσει και θα αποδεχθεί τα πάντα, αφού τίποτα δεν παράγει, άρα κέρδη δεν υπάρχουν και φυσικά, λεφτά δεν υπάρχουν.

Οι δεξιότητες απειλούν τη γνώση



Του NICO HIRTT
Εκπαιδευτικός, μέλος της πρωτοβουλίας «Κάλεσμα για ένα δημοκρατικό σχολείο» (Βρυ­ξέλλες)
Για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ο στόχος πια είναι ξεκάθαρος: να προετοιμάσει μια δεξαμενή ευέλι­κτου εργατικού δυναμικού για να ανταποκριθεί στις σημερινές ανάγκες των επιχειρήσεων που ζητούν εργαζόμενους χαμηλής εξειδίκευσης.
Τελικά, σε τι χρησιμεύει το σχολείο; Στην απόκτηση γνώσεων ή, απλώς, και μόνο, στην προετοιμασία για την αγορά εργασίας;
Ο εκπαιδευτικός προβληματισμός της Ανδρούλας Βασιλείου, της κύπριας επιτρόπου εκπαίδευσης, συμπυκνώνεται σε μερικές φράσεις: «Να βελτιώσουμε τις δεξιότητες και την πρόσβαση στην εκπαίδευ­ση, εστιάζοντας στις ανάγκες των αγορών, να βοηθήσουμε την Ευρώπη στον παγκοσμιοποιημένο αντα­γωνισμό, να εξοπλίσουμε τους νέους για τη σημερινή αγορά εργασίας και να απαντήσουμε στις συνέ­πειες της οικονομικής κρίσης»(1).

"Πάλης ξεκίνημα", "η μόνη μας ελπίδα" και άλλες "επιστημονικές" αναλύσεις





Διαβάζω εδω και μέρες αναλύσεις από πολλές πλευρές γυρω από το ζήτημα των πλατειών.Οι ανησυχίες είναι πολλές, δικαιολογημένες και θεμιτές.Ανήκω και εγώ σε αυτούς που ανησυχούν για τα όσα συμβαίνουν στις πλατείες και έχω πολλές φορές μιλήσει για αυτά που δεν μου αρέσουν.Υπάρχουν όμως πολλές διαφορες αναμεσα στη δική μου άποψη και σε εκείνην που τελικά απορρίπτει την όλη κινητοποίηση σχεδον ως επιζήμια.Η κινητοποίηση των πλατειών είναι μια εξίσωση πολλών αγνώστωνκαι επομένως δεν λύνεται με τρόπο μαθηματικό και επιστημονικό όσο κι αν προσπαθήσει κανείς.Οσο κι αν επιστρατευθούν γνωσεις μαρξιστικές, λενινιστικές, υπαρξιακές κλπ. δεν θα μπορέσει να δοθεί καθαρό και αναμφισβήτητο αποτέλεσμα. Το να αναλύουμε λοιπόν το φαινόμενο με βάση κάποιους αξονες για τους οποίους έχουμε αναφορές και να αφήνουμε έξω τόσους πολλούς άλλους για τους οποίους τα στοιχεία δεν επαρκούν κάθε άλλο παρα επιστημονικός τρόπος είναι. Το μόνο που καταφέρνουν όσοι το επιχειρούν είναι να χάνουν χρήσιμο χρόνο που θα μπορούσαν να επενδύσουν σε ζυμώσεις κινηματικές εντός και εκτός πλατειών.


Στη λογική των πραγμάτων



Πηγή: Καθημερινή (12/6/2011)
Του Κωστα Λαπαβιτσα*

Οι διαπραγματεύσεις για την έγκριση της πέμπτης δόσης του δανείου Ε.Ε./ΔΝΤ έφεραν στο προσκήνιο το κεντρικό παράδοξο της ελληνικής κρίσης. Οσο πιο βαθιά μπαίνει η Ελλάδα στο πρόγραμμα σταθεροποίησης, τόσο πιο έντονα ορθώνεται το φάσμα παύσης πληρωμών και εξόδου από το ευρώ.
Μια ερμηνεία που μπορεί να απορριφθεί αμέσως είναι ότι φταίμε εμείς γιατί δεν ήμασταν αυστηροί στην εφαρμογή του προγράμματος. Η κυβέρνηση Παπανδρέου μείωσε το δημοσιονομικό έλλειμμα κατά 5% του ΑΕΠ, ποσοστό τεράστιο δεδομένης μάλιστα της έλλειψης ρευστότητας στην αγορά. Εάν και όταν η κυβέρνηση εφαρμόσει τα απίστευτα μέτρα που τώρα φαίνεται να ζητάει η Ε.Ε., θα διαπιστώσει ότι η παύση πληρωμών και η έξοδος από το ευρώ θα έρθουν ακόμη πιο κοντά. Το πρόβλημα έγκειται στο πρόγραμμα, όχι στην ελλιπή εφαρμογή του.