Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Η απομόχλευση και το λάθος κλισέ


ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)
by Martin Wolf

Η απομόχλευση είναι άσχημη λέξη για να περιγράψουμε έναν δύσβατο δρόμο: εκείνον που οδηγεί στη μείωση του υπερβολικού χρέους μετά από μία πιστωτική φούσκα. Η κατάσταση γίνεται τώρα ακόμη δυσκολότερη δεδομένου ότι αφορά τις ΗΠΑ και άλλες μεγάλες οικονομίες. Πρόκειται για ένα θέμα που πλέον είναι παγκόσμιο. 

Τον Ιανουάριο, η McKinsey Global Institute δημοσίευσε μία αναθεωρημένη έκδοση της... ανεκτίμητης έκθεσής της για την απομόχλευση. Πρόκειται για ένα κείμενο που αφυπνίζει: δείχνει ότι υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος για την ολοκλήρωση της απομόχλευσης. Ευτυχώς, δείχνει επίσης ότι η οικονομία των ΗΠΑ έχει καταγράψει τη μεγαλύτερη πρόοδο στη διαδικασία απομόχλευσης. 

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ


ΠΗΓΗ: eparistera
του Γ. Τριανταφυλλόπουλου

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ

Spiegel: Εμπρός για την επόμενη αποτυχία



ΠΗΓΗ: tvxs.gr
Άρθρο στο Spiegel-Online υποστηρίζει ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους δεν σημαίνει το τέλος της ευρω-κρίσης και προβλέπει ότι μέσα στις επόμενες εβδομάδες η κατάσταση στην Ελλάδα θα κλιμακωθεί εκ νέου. Μέχρι τότε τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης, και ιδίως η Γερμανία, θα πρέπει να προβούν σε συγκεκριμένες ενέργειες, προκειμένου να θωρακιστούν από τις συνέπειες της κρίσης:
Η μεγαλύτερη επιτυχία των προηγούμενων ημερών ήταν η πραγματοποίηση της αναδιάρθρωσης, η οποία συνεπάγεται την πρόκληση «πιστωτικού γεγονότος», χωρίς αυτό να ανησυχεί πλέον κανέναν. Για δύο χρόνια ακουγόταν ότι μία τέτοια εξέλιξη θα έπρεπε να αποφευχθεί, καθώς η ενεργοποίηση των CDS θα απειλούσε το τραπεζικό σύστημα με καταστροφή.

Αμφιθυμικός λαϊκισμός



ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 15/3
Tου Παντελη Μπουκαλα
Τα ακούμε βέβαια και στο μεσοδιάστημα από τη μια κάλπη στην άλλη. Αλλά τα ακούμε εντονότερα και οξύτερα σε κάθε προεκλογική περίοδο. Και όσο oδεύουμε προς την ημέρα της ψηφοφορίας, προς αυτήν την τελετή της δημοκρατίας που το νόημά της συρρικνώνεται συνεχώς, οι καταγγελίες πληθαίνουν, παραμένουν όμως αόριστες. Απλώς αιωρούνται και αυτές μαζί με την υπόλοιπη προεκλογική ύλη, θολή πάντοτε και συσκοτιστική. «Σχέδια αποπροσανατολισμού του λαού» ακούμε λοιπόν και διαβάζουμε. Ή: «Οργανωμένη παραπλάνηση των πολιτών». Ή: «Επιχειρούν να υποκλέψουν τη λαϊκή ψήφο». Ή: «Εξαγοράζουν συνειδήσεις». Κι αυτά τα λένε οι ίδιοι εκείνοι πολιτευόμενοι που δεν φείδονται εγκωμίων για «τη γνώση, τη μνήμη και την κρίση του λαού», σύμφωνα με ένα στερεότυπο πιο ξεζουμισμένο και από την τσίχλα που ταλαιπωρεί μανιωδώς ο προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον.
Δεν πρόκειται απλώς για τις παρενέργειες της συνωμοσιολογίας, που τη λατρεύει μεγάλο τμήμα του κομματικού φάσματος. Πρόκειται για τα αποκαλυπτήρια μια αμφιθυμικής, αν όχι σχιζοφρενικής αντίληψης: γνώστης και μνήμων και άξιος κριτής ο λαός, μας λένε, εντούτοις εύκολα αποπροσανατολίζεται, εύκολα παραπλανάται και μανιπουλάρεται, για να το πούμε και στην κομματική αργκό.

Εισήγηση του κρητικού βοσκού, Μανούσου στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου



Εισήγηση του κρητικού βοσκού, Μανούσου στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με θέμα :
«Ευρώπη και ελληνική κρίση»
Σύντεκνοι και συντέκνισσες,

ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΠΑΤΡΙΣ
Μιχάλης Τζανάκης

Άφηκα τα οζά στ αόρι*, για να ρθω επαέ* να σα σε πω δυο κουβέντες και να τσ ακούσετε με προσοχή.
Θαρρώ, πως δε καταλαβαίνετε πως ούλοι οι Έλληνες δεν είναι σα κι αυτούς που ρχονται κάθε τρεις και λίγο επαέ και τους κουνείτε τα δαχτύλια, να φοβηθούνε, κι ούτε έχουμε ούλοι οι Έλληνες τον καφά* του Βενιζέλου να μας εσβερκώνετε*, όποτε σας γουστάρει και να μας ελαλείτε σα τα πρόβατα.
Κατέχομε το, πως οι κυβερνήτες μας ήτονε μπήτι* άχρηστοι κι αχαϊρευτοι και μας επαίζανε σαν τα μαϊμούνια 30 χρόνια τώρα. Κατέχομε το πώς δεν κατέχανε να μοιράσουνε δυο γαϊδάρω άχερα, κι αν τα μοιράζανε τα παίρνανε ούλα για την αφεντιά τως. Κατέχομε το πώς φταίμε κι εμείς απού τσι ψηφίζαμε τοσανά χρόνια, μα ίντα θέτε δα από πα και πέρα; Αυτά θα τα ξεκαθαρίσομε εμείς λίαν συντόμως, είναι δικοί μας λογαριασμοί.
Από τ αόρι μαθαίνω πως μόνη σας έγνοια είναι να πάρετε τα χαρθιά που σα σε χρωστούμε. Μα σεις μωρέ θέτε πια πολλά από κείνανά που μας εδώκετε. Και θαρρώ πως δε θέτε μόνο χαρθιά. Θέτε κι άλλα που δε μπορείτε μαυροκακομοίρηδες να τα πάρετε χρόνια τώρα. Τον ήλιο μωρέ θέτε, και τη θάλασσα, και τον ουρανό μας, και τα πουλιά μας, και τσι βράχους μας και το φιλότιμο μας και το γέλιο μας και τσι χορούς μας και τσι μουσικές μας και τα φαγιά μας και τσι φωνές μας. Ζηλεύετε μωρέ παράωροι* τα οζά* μου, το μιτάτο μου, την ασκομαντούρα* μου. Εκεινονά είναι το πρόβλημα σας.

FT Deutschland: Το κούρεμα δεν έβαλε τέλος στην κρίση




ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 14/3

Η αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην ευρωζώνη φαίνεται να κινείται σε κύκλους που δεν έχουν ακόμη τέλος, γράφει στους «Financial Times Deutschland» ο σχολιαστής της εφημερίδας Βόλφγκανγκ Μουνχάου. 

Το ΔΝΤ υπολογίζει ότι ο συνδυασμός αναδιάρθρωσης, νέων κεφαλαίων προς την Ελλάδα και της πολιτικής λιτότητας θα σταθεροποιήσει το χρέος κάπου μεταξύ 120 και 160%, προσθέτει. Όταν όμως η ελληνική κρίση ξέσπασε, στα τέλη του 2009, το χρέος κυμαινόταν λίγο πάνω από το 100% και υπήρχε ο φόβος της εκτίναξής του στο 150%. Δύο χρόνια, μία αναδιάρθρωση, δύο πακέτα βοήθειας και αμέτρητες περικοπές μετά, το χρέος της Ελλάδας κινείται ακόμα στα ίδια περίπου μεγέθη. Το να κάνεις οικονομία και να μην βλέπεις αποτέλεσμα ονομάζεται «παγίδα χρέους».