Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Eurozone debt crisis: how Greece could exit the euro



As global companies draw up contingency plans for a Greek exit from the euro, we examine the feasibility of Athens’ departure – from new drachmas to illegality and €1 trillion costs.

Purse full of euro coins
In the event of an exit, Greece would create a new currency and give its central bank new
 powers. Photo: REX FEATURES
It’s a tradition of Greek theatre that the real action takes place off-stage. Much the same might be said of the euro drama.
A second bailout and last week’s repayment of a €14.5bn (£12.1bn) bond has produced a dramatic lull in proceedings. Even the president of the European Central Bank said last week that the worst of the crisis is over. But does anyone actually believe there is not another Act to come?
Not if you look at what is going on behind the scenes. Whatever the politicians may pretend, governments, banks and companies continue to make contingency plans for a Greek exit from the euro. And, arguably, the terms of the latest bailout make one easier.

Τα κρίση-μα σεμινάρια




(στο τέλος του άρθρου, το αναλυτικό πρόγραμμα των σεμιναρίων)

Αυτή την Τρίτη, στις 7 το απόγευμα, ξεκινάνε τα «Κρίση-μα Σεμινάρια», μια σειρά σεμιναρίων με θέμα την κρίση που οργανώνει η πρωτοβουλία «Για την υπεράσπιση της κοινωνίας και της δημοκρατίας». Ζητήσαμε από τον Αντώνη Λιάκο, που είναι και ο πρώτος εισηγητής, να μας εξηγήσει τους στόχους και τη λογική τους.
«Ε»
Σεμινάρια για την κρίση; Δεν ακούγεται παράδοξο;
του Αντώνη Λιάκου
 Κλειδί για την αποδοχή των πολιτικών που επιβάλλονται υπήρξε μια ορισμένη εκφορά του τρόπου που φτάσαμε στην κρίση, ενός «αφηγήματος της κρίσης». Αυτό συγκροτήθηκε, όχι χωρίς τη βοήθεια διανοουμένων, κυριάρχησε στον δημόσιο λόγο και έγινε τόσο ισχυρό ώστε να αποκτήσει σχεδόν χαρακτηριστικά ταυτότητας: «Αυτοί είμαστε, η διεφθαρμένη πελατειακή κοινωνία της μεταπολίτευσης». Με τον τρόπο αυτό δικαιολογείται και περνάει κάθε καταστροφική πολιτική. Πρόκειται για ένα αφήγημα αυτοενοχοποιητικό που αντικαθιστά την πολιτική ανάλυση με την ηθική. Έχει διεισδύσει βαθιά στους πόρους της κοινωνίας, ώστε αρνείται να δει τι συμβαίνει στον κόσμο, κι αν το βλέπει σου λέει «εδώ είναι διαφορετικά».

Μεγαλείων οψώνια



Σημειώσεις περί δημόσιου χώρου
του Κώστα Σπαθαράκη

Όλοι αυτοί οι φρόνιμοι γέροι, οι πρόθυμοι συμβουλάτορες, οπού ονομάζονται κάπου και «κακών παρακλήτορες», […] συνηθροίζοντο συνήθως εις το μικρόν καφενείον του Σκαρτσοπούλου […]. Εκεί εύρισκαν πολλά εύκολα θύματα. […] Αν ήτον όμως κανείς πτωχός, τότε αλλοίμονό του. Του έδιδαν συμβουλάς, πολλάς συμβουλάς και νουθεσίας, πώς να είναι φιλόπονος (ο άνθρωπος συνέβαινε να μη ευρίσκη εργασίαν), πώς να είναι οικονόμος (δεν είχε τι να οικονομήση), και να μην είναι και μέθυσος (ο άνθρωπος δεν είχε πεντάραν διά να πίη ένα ποτήρι).
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, «Μεγαλείων οψώνια», Άπαντα (4.421)


Γιάννης Τσαρούχης, "Θεατρίνοι"
Κυκλοφορεί γύρω μας, με διάφορες εκδοχές και πρόσημα, η αντίληψη ότι τώρα που κατέρρευσε το πελατειακό κράτος, τώρα που διαλύονται με την έξωθεν πίεση οι τεμαχικές συμφωνίες με επιμέρους επαγγέλματα και κοινωνικές ομάδες, τώρα που σταματάει πια εκ των πραγμάτων η εξαγορά των συνειδήσεων και της ψήφου, έχει έρθει η ώρα των ιδεών, ότι γίνεται δηλαδή ξανά εφικτή η αμιγής ιδεολογική πάλη, που είχε νοθευτεί από τα μεμονωμένα «συμφέροντα» και είχε διαστραφεί από την παραγνώριση του γενικού καλού.
Βασικός φορέας αυτής της αντίληψης είναι βεβαίως αυτές οι ετερόκλιτες ομαδώσεις διανοουμένων κυρίως, που από τον Μάιο του 2010 προχώρησαν σε μια σειρά δημόσιες παρεμβάσεις υπέρ του μνημονίου, υπέρ της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, υπέρ του Καμίνη, υπέρ του νόμου Διαμαντοπούλου για τα ΑΕΙ, υπέρ της κυβέρνησης των αρίστων, και γενικώς υπέρ όλων των καλών πραγμάτων που εμποδίζονται από τα «συμφέροντα». Πέραν της φιλοδοξίας, βασικό κίνητρο τέτοιων παρεμβάσεων ήταν η καλόπιστη (σε βαθμό αφέλειας) αντίληψη ότι υπάρχει κοινωνικό ακροατήριο που περιμένει πολιτική καθοδήγηση από έγκριτους και σοβαρούς συνταγματολόγους, καλλιτέχνες, και πάει λέγοντας. Ήταν η αντίληψη πως, παρότι οι υλικοί όροι του δημόσιου χώρου καταστρέφονται, οι εφημερίδες φυτοζωούν, τα βιβλία πολτοποιούνται απούλητα, το ίντερνετ περνάει μια δύσκολη εφηβεία, ενώ αναγνώστες και ακροατές πνίγονται από τις βιοτικές μέριμνες, διανοίγεται πεδίο λαμπρό για τους αγνούς ιδεολόγους, που δεν ταυτίστηκαν με τα «συμφέροντα» και είναι οι αποκλειστικοί εκφραστές του γενικού καλού. 

Οι πολιτικές ρίζες της χρηματοπιστωτικής πανωλεθρίας




ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/03/2012
Στην ανάλυσή του ο Wolfgang Streeck ερμηνεύει την κρίση με όρους μετασχηματισμού του "δημοκρατικού καπιταλισμού". Υποστηρίζει δε, ότι εφόσον αυτός παρουσιάζει ανυπέρβλητες δυσκολίες, είναι πιθανό σύντομα να αντιμετωπίσουμε μια νέα "φούσκα" εξαιτίας του. Ένα κείμενο για όσους θέλουν να κατανοήσουν την παρούσα ελληνική και παγκόσμια κρίση και για όσους βρίσκουν ανεπαρκείς τις μέχρι σήμερα πολιτικές ερμηνείες της. Το κείμενο αποτελεί σύντομη εκδοχή της ανάλυσης που δημοσιεύτηκε στο "New Left Review", ν. 71, Λονδίνο, Σεπτέμβριος - Οκτώβριος 2011.

Του Wolfgang Streeck
Διευθυντή του Ινστιτούτου Max Planck για την Κοινωνική Έρευνα, Κολωνία.

Μέρα με τη μέρα τα γεγονότα που σημαδεύουν την κρίση μάς διδάσκουν ότι οι αγορές υπαγορεύουν πλέον τον νόμο τους στα κράτη. Τα κράτη, υποτίθεται δημοκρατικά και κυρίαρχα, βλέπουν να τους επιβάλλονται όρια ως προς το τι μπορούν να κάνουν για τους λαούς τους και να τους ανακοινώνονται χαμηλόφωνα οι θυσίες που πρέπει να ζητήσουν από τους πολίτες.

GAPing Idiot’s University



ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ
του Ν. Κουνενή

Διακόσια σαράντα χιλιάδες μέλη του Κινήματος των Αμετανόητων (κατ’ άλλους διακόσια σαράντα, σκέτο), εξέλεξαν νέο πρόεδρο τον Ευάγγελο Α’ τον Βλοσυρό.

Κατόπιν τούτου, ο πρώην πρόεδρος Γεώργιος Γ’, ο Βραχύς, απηλλάγη πλέον από τα άγχη και προσανατολίζεται οσονούπω στην υλοποίηση του μεγάλου ονείρου της πολυκύμαντης ζωής του: της δημιουργίας μιας International Σχολής Επιτυχημένων Ηγετών (Leader’s Administration). Σκοπός της είναι η αλτρουιστική μεταλαμπάδευση των ανυπέρβλητων ιδεών, της αξιοθαύμαστης γνώσης και του αξιοζήλευτου ταλέντου του Δούναβη της Σκέψης, του Αλιάκμονα της Σύνεσης, του Αχελώου της Αποφασιστικότητας, στους επίδοξους ηγέτες της οικουμένης.
Η Σχολή θα διοικείται από δεκαεξαμελή Διοικούσα Επιτροπή στην οποία, πλην του ίδιου του Γεωργίου, θα συμμετέχουν οι Μάργκαρετ, Αντρίκος, Νίκος και Άντα Παπανδρέου καθώς και όλοι οι πρώτου βαθμού συγγενείς τους. Οι συγγενείς 2ου και 3ου βαθμού θα τοποθετηθούν σε άλλα επιτελικά πόστα του Ιδρύματος. Ο τρόπος διοίκησης της Σχολής θα βασίζεται στο επιτυχημένο μοντέλο της Ελληνίδας πρώην υπουργού Παιδείας και Διά Βίου Μάθησης, κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου.