Σπουδαστές από τζάκι

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΤης ΑΥΡΑΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

Η ισότητα στις ευκαιρίες πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση μπορεί να ισχύει ως διακήρυξη και συλλογική επιθυμία, όχι όμως και ως πραγματικότητα

Διαχρονική έρευνα του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ) αποδεικνύει ότι η κοινωνικοοικονομική κατάσταση των οικογενειών είναι καθοριστικός παράγοντας για την εισαγωγή των υποψηφίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, η οποία τελικά αποτελεί και «καθρέφτη» αυτών των ανισοτήτων.

Η πλειονότητα των πρωτοεγγεγραμμένων φοιτητών (δύο στους τρεις) την τελευταία εικοσιπενταετία, κυρίως στα ΑΕΙ, αλλά και στα ΤΕΙ προέρχεται από «προνομιούχα» κοινωνικά στρώματα, δηλαδή επιστήμονες, ελεύθερους επαγγελματίες, διευθύνοντες, υπαλλήλους γραφείου, εμπόρους, απασχολούμενους στις υπηρεσίες.

Το ποσοστό αυτό αυξάνεται συνεχώς και από 56,31% το ακαδημαϊκό έτος 1984-1985 έχει φτάσει στο 66,69% των εισαγομένων για το ακαδημαϊκό έτος 2007-2008 στα ΑΕΙ. Αλλά και στα ΤΕΙ, αν και σε μικρότερο βαθμό από τα πανεπιστήμια η πλειονότητα των πρωτοετών σπουδαστών έχει πατέρα, που δεν ασκεί χειρωνακτικό επάγγελμα.

Η ανάλυση την οποία έχει επιμεληθεί ο ερευνητής του ΕΚΚΕ Μανώλης Χρυσάκης, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία των ΕΛ.ΣΤΑΤ. (πρώην ΕΣΥΕ), δείχνει ότι οι πρωτοεισαχθέντες φοιτητές και σπουδαστές με πατέρα χειρώνακτα αντιπροσωπεύονται σε πολύ μικρότερα ποσοστά, δηλαδή στο 20,07% για το ακαδημαϊκό έτος 2007-2008 στα ΑΕΙ και 28,06% στα ΤΕΙ.

Εμείς... τους σώσαμε!

ΠΗΓΗ: Ποντίκι

Του Δημήτρη Καζάκη

Οικονομολόγου – Αναλυτή

Μας έσωσαν! Μας έ-σω-σαν! Τώρα μπορείτε να κοιμηθείτε ήσυχα στον κόρφο της διατεταγμένης ενημέρωσης. Μην σας απασχολεί το γεγονός ότι πουλάμε 50 δισ. ευρώ πε­ριουσία για να μας χαρίσουν, υποτίθε­ται, 6 δισ. ευρώ από τους τόκους που θα μπορούσαν να μας πάρουν επιπλέ­ον. Μην ανησυχείτε που θα πρέπει να υποστούμε επίσημα7,5 χρόνια μνημο­νίων, έστω κι αν τους πρώτους 8 μήνες οδήγησαν τα εισοδήματα, την εργασία, την οικονομία και την κοινωνία της χώ­ρας στη μεγαλύτερη καθίζηση ολόκλη­ρης της μεταπολιτευτικής περιόδου.

Μην σας προβληματίζει ότι, εκτός από τη δανειακή σύμβαση και το μνη­μόνιο, μας έρχεται και το«σύμφωνο του ευρώ». Ούτε να εκπλήσσεστε από το γεγονός ότι, την ώρα της μεγάλης νίκης, η κυβέρνηση προτίμησε να ακυ­ρώσει τη νέα έκδοση εντόκων γραμ­ματίων που προγραμματιζόταν για την αρχή αυτής της εβδομάδας. Φαίνεται ότι ήταν τέτοια η χαρά των αγορών που μας έ-σω-σαν, ώστε η κυβέρνηση σκέ­φτηκε να μην δοκιμάσει την τύχη της!

Δημιουργείται στις ΗΠΑ μια μόνιμη κατώτερη τάξη: των ανέργων

TO BHMA/ The New York Times (20/3/2011)

Paul Krugman

Περισσότερα από τρία χρόνια μετά την είσοδο μας στην χειρότερη οικονομική ύφεση από την δεκαετία του 1930, κάτι παράξενο και ενοχλητικό αμαυρώνει τον πολιτικό μας διάλογο εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες : η Ουάσιγκτον έχει χάσει το ενδιαφέρον της για τους ανέργους.

Μια στο τόσο μιλούν ακόμα για θέσεις εργασίας – και ορισμένες πολιτικές προσωπικότητες, όπως η επικεφαλής των Δημοκρατικών στο Κογκρέσο Νάνσι Πελόζι, ακόμη προσπαθούν. Όμως κανένα νομοσχέδιο για δημιουργία θέσεων εργασίας δεν παρουσιάστηκε στην Βουλή των Αντιπροσώπων, κανένα σχετικό σχέδιο δεν προωθήθηκε από τον Λευκό Οίκο. Ολη η πολιτική προσπάθεια μοιάζει να εστιάζεται στις περικοπές δαπανών.

Έτσι, το ένα έκτο των αμερικανών εργαζομένων – όλοι εκείνοι που είτε δεν μπορούν να βρουν εργασία, είτε είναι «παγιδευμένοι» άθελα τους στην μερική απασχόληση - έχουν πρακτικά εγκαταλειφθεί.

ΛΙΒΥΗ: ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ

ΠΗΓΗ: ISKRA

του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ*

Τη στιγμή που θα διαβάζονται οι γραμμές αυτές η υπερεθνική ελίτ μπορεί να έχει ήδη αρχίσει μια καινούρια εγκληματική εκστρατεία που θα καταστρέψει ένα ακόμη λαό, μετά από τους λαούς της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν και του Ιράκ (πάντα βέβαια με την αιτιολογία ότι τον «σώζει» από ένα τύραννο): τον λαό της Λιβύης. Η εκστρατεία ξεκίνησε αριστοτεχνικά από τα μίντια της υπερεθνικής ελίτ και τα παρακλάδια τους σε προτεκτοράτα όπως η Ελλάδα (όπου η ΝΕΤ δίνει την εικόνα καναλιού του... Τελ Αβίβ στην απόλυτη διαστρέβλωση των γεγονότων). Έτσι, εδώ και μερικές εβδομάδες, ο κόσμος παρακολουθεί υποτίθεται άλλη μια πράξη του επικού έργου «ο λαός εναντίον του τυράννου» που ξεκίνησε από την Τυνησία και γρήγορα συνεχίστηκε στην Αίγυπτο, και ακόμη συνεχίζεται στην Υεμένη, το Μπαχρέιν και αύριο ίσως και στη Σαουδική Αραβία, το πιο ισχυρό τυραννικό πελατειακό καθεστώς που έχει απομείνει στην περιοχή. Και εάν μεν οι πρώτες πράξεις είχαν κάποιο σχετικά αίσιο τέλος με την αποπομπή των τυράννων, αλλά όχι βέβαια και των καθεστώτων τους (γεγονός που εξασφάλισε το ότι ο καθοριστικός παράγοντας για την ανατροπή τους ήταν η ανοχή του στρατού ο οποίος ελέγχεται από τις ΗΠΑ!), σε περιπτώσεις όπως της Σαουδικής Αραβίας και των Εμιράτων που είναι κρίσιμες για την υπερεθνική ελίτ λόγω των ενεργειακών πηγών τους, είναι πολύ αμφίβολο αν θα γίνει δυνατή ακόμη και η αλλαγή των τυράννων...

Το νομοσχέδιο της εχθροπάθειας

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΚΟΥ

Η εχθροπάθεια μπήκε ορμητικά στη ζωή μας με το νέο νομοσχέδιο για την ποινική καταπολέμηση του ρατσισμού, που παρουσίασε το Υπουργείο Δικαιοσύνης και έχει γίνει στόχος αρκετών επικρίσεων. Πολλοί μάλιστα θεώρησαν πως πρόκειται για νεολογισμό, για λέξη που κατασκευάστηκε επί τούτου, ίσως και με πονηρό σκοπό. Εδώ οι επικριτές του νομοσχεδίου πέφτουν έξω. Η εχθροπάθεια δεν είναι ανύπαρκτη λέξη. Την έχουν όλα τα μεγάλα λεξικά μας, εκτός από το λεξικό Μπαμπινιώτη. Σύμφωνα με τον Κουμανούδη, που συμπεριέλαβε τη λέξη στη Συναγωγή νεολογισμών του, πρώτος φαίνεται να τη χρησιμοποίησε ο Ευγένιος Βούλγαρις, το 1817.

Υπάρχει λοιπόν η εχθροπάθεια, αλλά τι σημαίνει; Κατά το λεξικό του Παπύρου, εχθροπάθεια είναι «εχθρικό πάθος, εχθρική διάθεση εναντίον κάποιου, ισχυρή ή έμμονη έχθρα, μίσος». Ο ορισμός που δίνεται από το νομοσχέδιο δεν ξέρω αν βοηθάει και πολύ: Στον παρόντα νόμο, ο όρος «εχθροπάθεια» θα πρέπει να νοηθεί ως αναφερόμενος τόσο στην καλλιέργεια όσο και στην εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους και αντιπαλότητας.

Να προσθέσουμε ότι η εχθροπάθεια εμφανίζεται μία φορά στον ισχύοντα Ποινικό Κώδικα, στο άρθρο 196 (κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος): «Ο θρησκευτικός λειτουργός που κατά την ενάσκηση των έργων του ή δημόσια και με την ιδιότητά του προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε εχθροπάθεια κατά της πολιτειακής εξουσίας ή άλλων πολιτών τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών». Στην αιτιολογική έκθεση του Ποινικού Κώδικα του 1933, που πρωτοκαθιέρωσε τη σχετική διάταξη, αναφέρεται: «Η διάταξις αύτη θα είναι ίσως ιδιαζόντως χρήσιμος παρ’ ημίν όπου, μετά την επέκτασιν του Κράτους, υπάρχουσι μεγάλοι αλλόθρησκοι πληθυσμοί, των οποίων η εν δεδομένη περιστάσει θρησκευτική εκμετάλλευσις ενδέχεται βαρείας να έχη διά το Κράτος συνεπείας».

Πού στοχεύουν οι δήθεν αποκαλύψεις;

του Λευτέρη Μανωλά

Όπως είναι γνωστό, από τις πλέον προσφιλείς δράσεις του κεφαλαίου είναι η συνεχής συγκέντρωση και συσσώρευσή του. Κατ’ επέκταση, αφού διευρύνθηκαν τα εθνικά και περιφερειακά όρια, εφευρέθηκε και θεοποιήθηκε η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση προκειμένου να θεωρείται φυσικό ένα πουκάμισο να παράγεται με 0,6 Ευρώ και να πουλιέται στις εκπτώσεις 80 Ευρω.

Αυτά, βέβαια, δεν προέκυψαν από μόνα τους. Σταδιακά και διαχρονικά το κεφάλαιο, χρησιμοποιώντας τους κρατικούς και διακρατικούς μηχανισμούς, δημιούργησε το απαραίτητο θεσμικό πλαίσιο ώστε όχι μόνο να αφήνεται ανεξέλεγκτη η όποια δράση του σε διάφορα επίπεδα (χρηματοδότησης, φορολογίας, εργασιακών σχέσεων, περιβάλλοντος, υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας κ.α), αλλά και να έχει υπό έλεγχο, από κάθε πλευρά, τους διάφορους μηχανισμούς, ώστε να μη δημιουργούνται τυχόν εμπόδια και δυσκαμψίες στην αέναη, αδηφάγο και ισοπεδωτική του πορεία.