EU austerity drive country by country

ΠΗΓΗ: BBC

Europe is in the grip of tough austerity measures - some of the deepest public sector cuts for a generation.

The colossal debts and rock-bottom growthof eurozone "periphery" nations - especially Greece and Italy - have hammered market confidence. The interest rates (yields) on their sovereign bonds have soared, making it hard or even impossible for them to borrow in international markets.

The fear now is that it may be impossible to cut Greece's debt mountain - about 340bn euros (£297bn; $478bn) - to manageable proportions without some sort of default.

Greece, Ireland and Portugal have all received massive bailouts from the EU and International Monetary Fund (IMF).

The 27 EU member states aim to cut deficits to a maximum of 3% of GDP by the financial year 2014-15, so what belt-tightening measures are the countries taking?

How to Leave the Euro

ΠΗΓΗ: NYΤ

Στέργιος Σκαπέρδας*

HAVING been led down an ever-worsening spiral by the euro zone and its own government, Greece now faces two options, both of them painful: stay the course, or default and exit the monetary union.

Each presents difficulties and uncertainties, but in the long run there is no question that default, and a return to the drachma, offer the better chance of economic growth and employment.

Staying the course — which, despite the impending change of government, is still Greece’s plan — means continuing austerity and unemployment for the foreseeable future. The young and skilled will go abroad, leaving behind an older, less productive and needier population to endure a crushing debt. In the meantime, all important economic decisions will be made in Paris, Berlin and Brussels.

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΤΟΥΣ !

 ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΣΤΟ ΠΩΣ ΑΡΚΕΤΟΙ ΔΗΜΟΙ ΚΑΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ ΤΗΣ ΔΕΗ, ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΣ ΜΟΝΟ ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΡΕΥΜΑ ΣΕ ΑΤΜ ΤΡΑΠΕΖΩΝ.
   ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΠΕΙΤΑ ΑΠΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, ΤΟ ΝΟΜΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΕ ΑΡΝΗΤΙΚΑ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΩΝ.

ΣΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΥΠΗΡΞΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΤΗΣ ΔΕΗ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΣΕ ΣΥΜΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΤΟΥΜΠΑΣ ΣΤΗΝ ΔΕΗ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΙ ΣΤΗΝ ΔΕΗ ...ΚΙ ΟΧΙ ΤΟ ΧΑΡΑΤΣΙ !! 

Is the EU 'undemocratic'?

Πηγή: BBC

As Greece and Italy prepare to swear in new, unelected, prime ministers, has the eurozone democratic dream been forgotten?

"There is a strong indication that the ball game has changed" in European politics, eurosceptic Conservative MP Bill Cash told John Humphrys, with Germany starting to flex its political muscles.

There had been a "conglomeration of power" in the leading eurozone countries, he said, with "probably illegal" summits deciding the fate of the whole region.

"This is an undemocratic system... this is a failed project," he said.

But Roland Rudd, chairman of Business for New Europe, said that the eurozone crisis was "a failure of policy not democracy".

"There's no plot hatched in Berlin or Brussels," he argued. The people of Europe did not want to see their economies collapse, and the leaders "are not going to allow this to happen".

"The will of the people is being implemented now in Greece and Italy," he said.

Down with the Eurozone

ΠΗΓΗ: Project Syndicate

by Nouriel Roubini

NEW YORK – The eurozone crisis seems to be reaching its climax, with Greece on the verge of default and an inglorious exit from the monetary union, and now Italy on the verge of losing market access. But the eurozone's problems are much deeper. They are structural, and they severely affect at least four other economies: Ireland, Portugal, Cyprus, and Spain.

For the last decade, the PIIGS (Portugal, Ireland, Italy, Greece, and Spain) were the eurozone's consumers of first and last resort, spending more than their income and running ever-larger current-account deficits. Meanwhile, the eurozone core (Germany, the Netherlands, Austria, and France) comprised the producers of first and last resort, spending below their incomes and running ever-larger current-account surpluses.

Spreads ρεκόρ σε Γαλλία-Βέλγιο-Αυστρία-Σλοβενία

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

Μετά την κατάρρευση, ουσιαστικά, της ιταλικής αγοράς ομολόγων, στον απόηχο της εκτίναξης του επιτοκίου του 10ετούς ομολόγου στο 7%, ένα ερώτημα βασανίζει τους πάντες: Θα είναι η Γαλλία το επόμενο κομμάτι στο ντόμινο της ευρωπαϊκής κρίσης χρεών;

Ένα ερώτημα που πριν από λίγους μήνες κανείς δεν θα σκεφτόταν να κάνει, σήμερα βρίσκεται στην σκέψη κάθε επενδυτή, ο οποίος πλέον διερωτάται αν θα πρέπει να «ξεφορτωθεί» μαζί με τα ιταλικά και τα ισπανικά ομόλογα, και τα γαλλικά ενεργητικά.

Και, σχεδόν αυτόματα με την μετάδοση της κρίσης από την «αιώνια πόλη» στην «πόλη του φωτός», μια ακόμη μεγάλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, κομβική για τον δανεισμό της ανατολικής Ευρώπης υπέκυψε στα πλήγματα των αγορών ομολόγων: η Βιέννη. 

Η χούντα του ευρώ

ΠΗΓΗ: ΚΙΜΠΙ

«...O λαός

έχασε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης

και δεν μπορεί να την ξανακερδίσει

παρά μονάχα με διπλή προσπάθεια. Δε θα’ ταν τότε

πιο απλό, η κυβέρνηση

να διαλύσει το λαό

και να εκλέξει έναν άλλον;» 

Μ’ αυτό τον ποιητικό σαρκασμό απαντούσε ο Μπρεχτ στην αντίδραση του ανατολικογερμανικού καθεστώτος στην εξέγερση του 1953. Όπως συμβαίνει με κάθε καθεστώς, ανεξαρτήτως της αυταρχικής ή δημοκρατικής περιβολής του, η ανατολικογερμανική ηγεσία λάτρευε τον λαό όσο αυτός χειροκροτούσε τις επιλογές της. Κι όταν το χειροκρότημα σταματούσε, το πρόβλημα δεν το είχε το καθεστώς αλλά ο λαός φυσικά. Κι επειδή δεν είχε ανακαλυφθεί τρόπος αντικατάστασης του λαού, το πρόβλημα του καθεστώτος ήταν πάντα η «συμμόρφωση» και «αναμόρφωση» του λαού. 

ΤΟ ΕΚΑΨΑΝ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΤΟ ΜΠ...

ΑΥΓΗ, 12/11

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Σύνεση και ενότητα ζήτησε ο Παπαδήμος απευθυνόμενος στο λαό αμέσως μετά τη ανάρρησή του στην πρωθυπουργία. Από τις πρώτες του δηλώσεις δηλαδή μπήκε στην πεπατημένη της μπούρδας, ζητώντας σύνεση από τους θυμωμένους και ενότητα από τους απελπισμένους. Ενώ ξέρει ότι είναι δεδομένη η πολιτική που ήρθε να επιβάλει με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και αυτή ακριβώς η πολιτική έχει ανατινάξει τη σύνεση και διασπά καθημερινά την ενότητα. Ίσως δεν ξέρει όμως ότι δεδομένη είναι και η κοινωνία τηςοργής στην οποία ήρθε να φορτώσει καινούργια βάρη. Θα το μάθει κι αυτό γρήγορα, αφού ότι σήμερα επενδύεται ως ελπίδα εθνικής ενότητας, είναι αέρας κοπανιστός και δεν θα δώσει ούτε πετρέλαιογια το χειμώνα, ούτε θέσεις εργασίας, ούτε φυσικά τα χαμένα του λαϊκού εισοδήματος.

Ρομπάι: Η Ιταλία χρειάζεται μεταρρυθμίσεις κι όχι εκλογές

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ 11/11/11
Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν φαν Ρομπάι δήλωσε σήμερα ότι η Ιταλία χρειάζεται να εφαρμόσει κατεπείγουσες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και όχι να προκηρύξει εκλογές. 

Μιλώντας εκτός κειμένου στην διάρκεια ομιλίας του στη Φλωρεντία ο Ρομπάι είπε ότι «η χώρα χρειάζεται μεταρρυθμίσεις, όχι εκλογές». 

Η Γερουσία της Ιταλίας ενέκρινε σήμερα ένα νέο πακέτο σκληρών μέτρων λιτότητας σε μια προσπάθεια να αναστραφεί η κατάρρευση της εμπιστοσύνης των αγορών και το ίδιο αναμένεται να πράξει η Βουλή αύριο Σάββατο.

Κόκκινο πανί οι εκλογές για ΔΝΤ και Βερολίνο

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Του Δ.Π. ΔΗΜΑ

Η, φέρουσα τη σφραγίδα του Βερολίνου, επιλογή του διεθνούς τραπεζίτη Λουκά Παπαδήμου για τον πρωθυπουργικό θώκο αντανακλά τη νέα γερμανική πραγματικότητα στην ευρωζώνη. Ητοι, «τεχνοκρατικές μεθοδεύσεις» για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της ζώνης άνευ των δυσχερειών που φυσιολογικά ανακύπτουν από δύσκολες επιλογές και υλοποιήσεις αποφάσεων εκ μέρους των πολιτικών δυνάμεων των χωρών της περιοχής.

«Δεν είναι δυνατόν η Κριστίν Λαγκάρντ να υποστηρίξει στον οργανισμό τη συνέχιση της διανειοδότησης στην Ελλάδα και μετά η χώρα να πάει σε πρόωρες εκλογές»

Επί του προκειμένου, εκ των κυρίαρχων στοιχείων του πυλώνα της γερμανικής προσέγγισης είναι η αποφυγή εκλογών που μπορούν να προκληθούν από την εφαρμογή μέτρων λιτότητας. Για το Βερολίνο, πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θεωρείται «κόκκινο πανί» και κατά ενημερωμένο παράγοντα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, εκλαμβάνεται πολύ αρνητικά και ως κάτι πολύ χειρότερο ακόμη και από την ιδέα του δημοψηφίσματος που «σκαρφίστηκε» ο τέως πλέον πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου.

ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ "ΟΧΙ"

ΠΗΓΗ: αχινός

Την Παρασκευή 11η Νοεμβρίου 2011, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία η πρώτη παρουσίαση των πολιτικών δυνάμεων που ανταποκρίθηκαν στην πρωτοβουλία για τη συσπείρωση και συμπόρευση σε ένα μέτωπο κοινής δράσης του ΟΧΙ, απέναντι στη νέα δανειακή σύμβαση και τα μέτρα κατοχής και υποτέλειας της χώρας μας.
Την ίδια ώρα που οι κοινωνικές και κομματικές δυνάμεις που στηρίζουν τα μνημόνια, όρκιζαν την κυβέρνηση της συνταγματικής εκτροπής στο Προεδρικό Μέγαρο, οι λαϊκές δυνάμεις της αντίστασης, λίγα μέτρα πιο κάτω, στην αίθουσα εκδηλώσεων του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου, αντέτασσαν την απόφαση της ελληνικής κοινωνίας να συνεχίσει στο δρόμο του νέου ΟΧΙ που είπε ο λαός την 28η Οκτωβρίου στις παρελάσεις με τη δυναμική παρουσία του.

Ο μάνατζερ της κυβερνώσας ελίτ

Μπήκε σε κάθε σπίτι
Πηγή: ΕλευθεροτυπίαΤης ΑΡΙΣΤΕΑΣ ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΥ

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος δεν είναι «επαρχιώτης στην Ομόνοια», όπως θα βόλευε ένας τέτοιων χαρακτηριστικών πρωθυπουργός «ορισμένου χρόνου». Ανήκει στην κυβερνώσα ελίτ, έχει εκπαιδευτεί απ' αυτήν, όλη του η καριέρα είναι δρομολογημένη και πειθαρχημένη στα κέντρα που μεριμνούν ώστε μια παγκόσμια οικονομική δύναμη να υπαγορεύει στην πολιτική.

Τα καρτέλ, οι πολυεθνικές, οι τράπεζες κ.ά., μέσα από τα think tank που διαθέτουν, διαλέγουν και τους ανθρώπους που τους εκπροσωπούν στα παγκόσμια κέντρα λήψης αποφάσεων. Διαλέγουν τους managers από τη μια, ενώ από την άλλη «κατασκευάζουν» πολιτικούς.

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, πρωθυπουργός-διασώστης της χώρας, με τη συμφωνία όλων, πλην της Αριστεράς, ανήκει στην παγκόσμια κυβερνώσα ελίτ. Εδώ και χρόνια είναι μέλος της Τριμερούς Επιτροπής (Trilateral Commission) που «φτιάχνει» παγκόσμιους ηγέτες, προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα του καπιταλισμού, τώρα με όρους παγκοσμιοποίησης. Η Tri- lateral από τα δημοσιευμένα ντοκουμέντα της πασχίζει να διαχειριστεί την πολιτική σταθερότητα, χωρίς υπερβολική δημοκρατία, υπεραμύνεται της ελεύθερης διακίνησης κεφαλαίων, ασφαλώς δεν είναι συνωμοσία, αλλά αιχμή του δόρατος του παγκόσμιου κεφαλαίου, που αποδέχεται μόνο την «υπαλληλοποιημένη πολιτική» ή τους εκπαιδευμένους απ' αυτήν τεχνοκράτες.