Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ…




ΠΗΓΗ: Sofokleous 10
του Β. Βιλιάρδου
Όσο περνάει πολύτιμος χρόνος, χωρίς ριζικές αποφάσεις, τόσο υψηλότερη θα γίνεται η απαιτούμενη διαγραφή χρεών, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος στάσης πληρωμών και τόσο πλησιέστερη η διάλυση της Ευρωζώνης

«Τίποτα δεν μένει ίδιο για πολύ καιρό. Όλα γύρω μας αλλάζουν και αυτό μπορεί να είναι είτε ενθαρρυντικό, είτε απειλητικό – εξαρτάται από το πώς εμείς οι ίδιοι το βλέπουμε ή/και το αντιμετωπίζουμε. Οι καλύτερες αλλαγές είναι αυτές που επιδιώκουμε εμείς να κάνουμε και όχι αυτές που μας επιβάλλονται» (R.Ashton)

Έχουμε ήδη γράψει ότι (Ο Θάνατος της Δημοκρατίας – ένα γεγονός επίκαιρο τη σημερινή ημέρα), η Ελλάδα αποτελεί μία «ιδιάζουσα» περίπτωση, αφού κατέφυγε στο ΔΝΤ πριν ακόμη διαπιστώσει την αδυναμία δανεισμού της. Όπως τονίζουν δε τα διεθνή ΜΜΕ, «συνθηκολόγησε» χωρίς καν να αντιμετωπίσει τον «εχθρό», ενώ ο δρόμος, ο οποίος της επιβλήθηκε (ελεγχόμενη χρεοκοπία - άρθρο μας «Το χρονικό της αποτυχίας»), ήταν πιθανότατα «προμελετημένος». Παραλληλίζοντας τώρα τον «οικονομικό» πόλεμο με το «συμβατικό», θα ήταν σαν η κυβέρνηση μας να είχε παραδώσει τη χώρα στον εχθρό, πριν ακόμη πλησιάσει στα σύνορα της - χωρίς να δώσει δηλαδή την παραμικρή μάχη. Όσον αφορά δε τα εκβιαστικά διλήμματα, με τα οποία επιχειρείται η επόμενη «υπεξαίρεση» της ψήφου των Ελλήνων Πολιτών, είναι πιθανότατα «προσχεδιασμένα» (Η προδοσία της Ευρώπης) – αν και προβλέπεται μία μάλλον αυξημένη αποχή, μία λευκή ψήφος ίσως, αφού δεν «προβάλλονται» εναλλακτικές, ρεαλιστικές λύσεις.  
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ:

Οικονομικό Ράιχ στην Ε.Ε.



ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ
Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου.
Με δόλωμα την «υπαναχώρηση» στο ζήτημα της ψήφου, η Γερμανία επέβαλε τον πυρήνα της πρότασής της για ελεγχόμενη χρεοκοπία χωρών.
«Μισή νίκη της Μέρκελ» έγραψαν οι μισοί ανταποκριτές των Βρυξελλων. «Μισή ήττα» της είδαν οι άλλοι μισοί. Τι ακριβώς συνέβη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Πέμπτης και της Παρασκευής είναι μάλλον συνάρτηση ενός άλλου ερωτήματος: τι πραγματικά επεδίωκαν η Γερμανίδα καγκελάριος και ο Γάλλος πρόεδρος;
Παρά τις διαφωνίες σε υψηλούς τόνους που διατυπώθηκαν τις δύο τελευταίες εβδομάδες μετά τη γαλλογερμανική συμφωνία της Ντοβίλ για προώθηση μιας νέας αναθεώρησης της Συνθήκης της Λισσαβόνας, οι Ευρωπαίοι ηγέτες τελικά δεν χρειάστηκε να συζητήσουν και πάρα πολύ για να καταλήξουν σε μια απόφαση που ανοίγει την πόρτα για τη μετατροπή της Ε.Ε. σε κολαστήριο. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εξελίσσεται σε ευρωπαϊκό ολοκληρωτισμό.

Η επερχόμενη σύγκρουση

ΠΗΓΗ: ΕΠΟΧΗ
Του
Σλάβοϊ Ζίζεκ

τις 17 Οκτωβρίου 2010 η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ υποστήριξε ότι το πολυπολιτισμικό εγχείρημα απέτυχε. Ας της αναγνωρίσουμε τουλάχιστον ότι κινήθηκε με συνέπεια στη συντηρητική γραμμή της συζήτησης που άνοιξε πριν από δύο χρόνια σχετικά με την «κρατούσα κουλτούρα» (Leitkultur) και υποστήριζε ότι κάθε κράτος βασίζεται σε έναν κυρίαρχο πολιτισμικό χώρο, τον οποίο οφείλουν να σέβονται τα μέλη άλλων πολιτισμών που ζουν σε αυτό.
Θλιβερή κατάσταση πραγμάτων
Αντί λοιπόν τώρα να αρχίσουμε απλώς τη γκρίνια ότι τέτοιες θέσεις συνοδεύουν τον νέο αναδυόμενο ρατσισμό στην Ευρώπη, θα έπρεπε να στρέψουμε το κριτικό μας βλέμμα σε εμάς τους ίδιους και να αναρωτηθούμε κατά πόσον η αφηρημένη μας πολυπολιτισμικότητα έχει οδηγήσει σε αυτή τη θλιβερή κατάσταση πραγμάτων.

Άλλο μεταρρύθμιση, άλλο κατεδάφιση



ΠΗΓΗ: ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ
του Κώστα Βεργόπουλου, από τα "Επίκαιρα"

Eίναι γεγονός ότι, με την πάροδο του χρόνου, επικρατούν ψυχραιμότερες εκτιμήσεις όσον αφορά τα πραγματικά αίτια της σημερινής κρίσης, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς. Όμως, είναι επίσης γεγονός ότι, με την πάροδο του χρόνου, επικρατούν πονηρότερες και παραπλανητικότερες εκτιμήσεις, που μεταθέτουν τη φύση και τα αίτια της κρίσης κατά το εκάστοτε δοκούν και οπωσδήποτε πάντοτε εις βάρος των κοινωνικά ασθενέστερων.

Οι παραδοχές και τα αίτια της κρίσης

Με μεγάλη καθυστέρηση, ο Πόουλ Τόμσεν, εκπρόσωπος του ΔΝΤ, απεκάλυψε ότι το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι το ύψος του δημόσιου χρέους ούτε εκείνο των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, αλλά κυρίως το έλλειμμα ανταγωνιστικότητος της ελληνικής οικονομίας. Υποτίθεται ότι αυτή η επισήμανση δικαιολογεί την ανάγκη να διέλθει η χώρα μας από μακρά περίοδο ύφεσης και αποπληθωρισμού, προκειμένου να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της. Αυτό όμως είχε ήδη εξαρχής ομολογηθεί από τον πρόεδρο του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν, αλλά ουδείς είχε αποδώσει τη δέουσα σημασία. Πρόσφατα, ο ίδιος επανέρχεται και επισημαίνει ότι, για την ομάδα των δυτικών χωρών, 90% των δημόσιων ελλειμμάτων δεν προέρχεται από δήθεν παθογένειες του Δημοσίου, αλλά από αδυναμίες του ιδιωτικού τομέα, που προέκυψαν μετά το 2007, ως άμεσες συνέπειες από την επέκταση και εμβάθυνση της διεθνούς οικονομικής κρίσης. Εν ολίγοις, τα δημόσια ελλείμματα δεν προέκυψαν τόσο από το υποτιθέμενο σπάταλο και διεφθαρμένο κράτος, όσο κυρίως από μετατόπιση προς το Δημόσιο των ελλειμμάτων των ιδιωτικών τομέων της οικονομίας.

Φιάσκο το βοήθημα


ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Ημερομηνία δημοσίευσης: 27/10/2010
Του Κώστα Νικολάου*
Οι συνταξιούχοι θα πάρουν 300 ευρώ «βοήθημα» και θα χάσουν ΕΚΑΣ 690 ευρώ!!!
Σε φιάσκο, απάτη αλλά και προσβολή των πιο φτωχών συνταξιούχων εξελίσσεται το λεγόμενο βοήθημα της κυβέρνησης. Εξαιρώ την υπεξαίρεση των δύο συντάξεων, δηλαδή... να σε κάψω Γιάννη να σου αλείψω λάδι… αφού παρακρατούν πρώτα δύο συντάξεις από όλους τους συνταξιούχους, τώρα «επιστρέφουν» «βοήθημα» (!!) όμως και με τον τρόπο που αυτό δίνεται οι συνταξιούχοι θα χάσουν πολύ μεγαλύτερα ποσά από ότι θα πάρουν!!! Τα χρηματικά ποσά που θα χάσουν οι συνταξιούχοι είναι τόσα πολλά που υπερβαίνουν, ακόμα και το συνολικό κόστος του «βοηθήματος»!!!

Οι «κηπουροί» του απαρτχάιντ


ΠΗΓΗ: futura

Το ρεπορτάζ στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του γνωστού για την «ευαισθησία του σε ζητήματα περιβάλλοντος» τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΪ (Τετάρτη, 29/9/2010) μας πληροφόρησε, με ασυγκράτητο ως συνήθως ενθουσιασμό, για μια «πρωτότυπη πρωτοβουλία κατοίκων» του Κεραμεικού και του Μεταξουργείου, της ιστορικής περιοχής στο κέντρο της Αθήνας, που έχει προ πολλού μπει στο στόχαστρο διάφορων επενδυτικών συμφερόντων του real estate λόγω των πρόσφορων στην εκμετάλλευση χαρακτηριστικών της (ρυμοτομία, στρατηγική θέση, διαθέσιμο κτιριακό απόθεμα κ.λπ.). 

Ο χάρτης της κρίσης. Το τέλος της αυταπάτης


 
Πηγή: Αριστερό Βήμα

Συλλογικό Έργο
Σελ.: 288
Σχήμα: 15X23
ISBN: 978-960-6863-93-6
Τιμή: 16.00 €
Τιμή online: 14,55
1η έκδοση: Νοέμβριος 2010


Πού είμαστε; Πού πάμε; Τι να κάνουμε; 

Η σαρωτική κρίση που ζούμε είναι ίδια με προηγούμενες οικονομικές και κοινωνικές κρίσεις και ταυτόχρονα πολύ διαφορετική. Εννέα σημαντικοί επιστήμονες χαρτογραφούν στον παρόντα τόμο τα όρια, το βάθος, την καταγωγή, τις αιτίες, τις συνέπειες της κρίσης: σε κοινωνικό/θεσμικό, σε οικονομικό, κοινωνικό, εργασιακό και περιβαλλοντικό επίπεδο. Όλοι συμφωνούν σε ένα σημείο: το Μνημόνιο όχι μόνο δεν αποτελεί μονόδρομο, αλλά οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε αδιέξοδο. Στο πλαίσιο αυτό ιχνηλατούνται πιθανές εναλλακτικές επιλογές, αφού ο τρόπος εξόδου από την κρίση θα καθορίσει το μέλλον της χώρας. Με σημείο εκκίνησης θέσεις που καλύπτουν μεγάλο φάσμα της ελληνικής αριστεράς, οι μελέτες αυτές επιτρέπουν στον αναγνώστη να σχηματίσει τη δική του θέση για την υπέρβαση, τη δική του δυναμική στάση σ’ αυτόν τον ανεξέλεγκτο πόλεμο.