Ο θάνατος του κοινωνικού κράτους

Πηγή: Sofokleous10
του Β. Βιλιάρδου

Εάν δεν ελεγχθούν οι αγορές, θα ιδιωτικοποιηθούν τα κράτη, μετατρέποντας τους Πολίτες είτε σε θλιβερά, εξαθλιωμένα υποζύγια των αυτονομημένων κεφαλαίων τους, είτε σε υπηκόους απολυταρχικών καθεστώτων

“Χωρίς να θέλω να υποστηρίξω τη Γερμανία, νομίζω ότι δεν αποτελεί τον αληθινό «τρομοκράτη» της Ελλάδας ή της Ευρώπης. Ο λόγος είναι πως, πίσω από την «τευτονική» πολιτική, τις τράπεζες και τη γερμανική οικονομία, κρύβεται ο «μεγάλος αδελφός» - το Καρτέλ. Δεν υπάρχει γερμανική οικονομία, ούτε γερμανικές τράπεζες - όλα, μα όλα, είναι «ξένων συμφερόντων». Ελάχιστοι είναι οι φορείς εξουσίας, οι οποίοι διοικούνται από «Γερμανούς».

Για παράδειγμα, στο Βερολίνο ακόμη και η τέχνη (θέατρα, μουσική, ορχήστρες κλπ) ευρίσκονται, ανήκουν δηλαδή, σε «ξένα» χέρια. Εμφανίζοντας την Γερμανία σαν «εχθρό» και «τρομοκράτη», κρύβουμε τον πραγματικό μας αντίπαλο – το Καρτέλ. Η μοναδική δυνατότητα να αντισταθούμε απέναντι στην οικονομική εξουσία των πολυεθνικών και του τοκογλυφικού κεφαλαίου, των «αγορών» ευρύτερα, είναι η Πολιτική. Όσο περισσότερο όμως οι πολιτικοί μας «ηγέτες» παραμένουν υπηρέτες, άβουλοι «μισθοφόροι» καλύτερα των «αγορών», τόσο πιο ορατός γίνεται ο ολοκληρωτικός θάνατος του κοινωνικού κράτους και της ατομικής  ή συλλογικής ελευθερίας”.

Είναι μάλλον εμφανές, με κριτήριο την παραπάνω αναφορά και όχι μόνο ότι, όλες οι προσπάθειες και οι θυσίες εκατομμυρίων Πολιτών, οι οποίοι αγωνίσθηκαν «σθεναρά» για πολλές δεκαετίες, με στόχο την οικοδόμηση του ελεύθερου, κοινωνικού και δημοκρατικού κράτους της προηγμένης δύσης, κινδυνεύουν σήμερα να χαθούν ολοσχερώς. Η Πολιτική φαίνεται να έχει χάσει εντελώς την «πρωτοκαθεδρία», οι Πολίτες αδυνατούν να κατανοήσουν τη σοβαρότητα αυτών που διαδραματίζονται, αφού παραμένουν ουσιαστικά απαθείς, ενώ το Καρτέλ ισχυροποιείται διαρκώς - μέσα από τις συχνότερες, πολύ πιο καταστροφικές κάθε φορά οικονομικές κρίσεις που προκαλεί.

Δεν πληρώνω!

 

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Καρτερός Θανάσης

Ημερομηνία δημοσίευσης: 08/02/2011

 

Η κοινωνία είναι όμηρος της βίας. Η σκοτεινή διαπίστωση ανήκει στην ημιεπίσημη εφημερίδα της κυβερνήσεως, που, για να τη στηρίξει, βάζει στο ίδιο καλάθι τη φασιστική επιδρομή στο Θέατρο Τέχνης, με το «κίνημα» (το φιλοδώρημα των εισαγωγικών δικό τους) για τα εισιτήρια και τα διόδια. Τη βία των ηλιθίων για το "Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ", με την αγανάκτηση των θυμάτων για το... "Βουλιάζοντας με το ΠΑΣΟΚ". Τρέχα γύρευε δηλαδή και είναι να απορείς πώς δεν τσουβάλιασαν τους "τζαμπατζήδες" με την Αλ Κάιντα.
Φυσικά, όλοι αυτοί οι ειρηνικοί άνθρωποι, δημοσιογράφοι, υπουργοί, παράγοντες της αγοράς και μουστερήδες του δημοσίου συμφέροντος, που εξανίστανται με τη βία των από κάτω, κάνουν μόκο για τη Βία (με Β κεφαλαίο) των από πάνω, που κατά κύματα σαρώνει την κοινωνία. Ποιος, αλήθεια, έσπασε το συμβόλαιο με τον λαό και δήλωσε, επειδή έτσι του είπαν να πει οι δανειστές και οι αγορές, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ; Οι αποσυνάγωγοι των διοδίων και των λεωφορείων ή οι αρχιερείς του Μνημονίου και ο μηχανισμός επιβολής που μας κάθισαν στο σβέρκο;

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

του Αγωνιστικού Ιατρικού Μετώπου Κατάληψης του Υπουργείου Υγείας

                                                                                                                  

Αγαπητέ πολίτη

Επειδή τις τελευταίες ημέρες πολλά λέγονται και γράφονται σχετικά με τις κινητοποιήσεις των γιατρών και τα μέτρα της κυβέρνησης:

• Οι γιατροί όλων των κλάδων (νοσοκομειακοί, αυτοαπασχολούμενοι μικροεπαγγελματίες, μισθωτοί ιδιωτικού τομέα, ΙΚΑ, ειδικευόμενοι, φοιτητές) κινητοποιούνται αρνούμενοι τον «εξορθολογισμό»=σύμπτυξη και υποβάθμιση της υγείας στη χώρα μας.
• Γνωρίζεις ήδη ότι τώρα πια δεν μπορείς να απευθύνεσαι σε δημόσιο νοσοκομείο χωρίς χρήματα στην τσέπη σου. Έχοντας επανειλημμένα καταγγείλει την διαφθορά και το φακελάκι και έχοντας διαχωριστεί από αυτούς που ασκούν τα σπόρ, και οι οποίοι όχι μόνον δεν αγωνίζονται μαζί μας, αλλά στηρίζουν τις αντιδραστικές επιλογές της κυβέρνησης, οι αγωνιζόμενοι γιατροί σας καλούμε να αγωνιστείτε μαζί μας ενάντια και στο κρατικό φακελάκι (εισιτήριο στα επείγοντα και τακτικά ιατρεία των νοσοκομείων, άμεση πληρωμή από τους ασφαλισμένους οποιουδήποτε τύπου, ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία νοσοκομείων).

Συνέντευξη Κ. Λαπαβίτσα, Στ. Κουβελάκη

Πηγή: Πριν, 30 Ιανουαρίου 2011

Κώστας Λαπαβίτσας: Έξοδος από ευρώ, βήμα για το σοσιαλισμό

 

Ο στόχος της Γερμανίας είναι να σώσει το ευρώ, απαλλάσσοντας τις τράπεζες από το βάρος χωρίς όμως να το επωμιστεί η ίδια, τονίζει ο Κώστας Λαπαβίτσας (καθηγητής Οικονομικών στο Λονδίνο) στη συνέντευξη που μας έδωσε με αφορμή τη συζήτηση για την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Ο Στάθης Κουβελάκης (καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Λονδίνο επίσης) τονίζει πως η απροθυμία της Αριστεράς στην Ευρώπη να θέσει θέμα εξόδου από το ευρώ φέρνει στην επιφάνεια τα στρατηγικά της αδιέξοδα.

- Η Γερμανία φέρεται αποφασισμένη να συμβάλει σε μια λύση για την ανακοπή της κρίσης στο εσωτερικό της ευρωζώνης. Αυτή η γραμμή δε σηματοδοτεί μια στροφή του Βερολίνου σε μια περισσότερο φιλική προς την ΕΕ πολιτική;

- Κ.Λ. Δεν ήταν ποτέ εχθρική προς την ΕΕ η πολιτική του Βερολίνου. Τη στιγμή αυτή οι αστικές τάξεις της περιφέρειας έχουν ανάγκη από ευνοϊκή χρηματοδότηση για να αντιμετωπίσουν το χρέος τους και να αποφύγουν την επίσημη χρεοκοπία. Παρουσιάζουν λοιπόν την ανάγκη τους ως το βαθύτερο νόημα του ευρωπαϊσμού. Είναι η φυσική αντίδραση του αδύνατου.

Τα πράγματα φαίνονται πολύ διαφορετικά από το Βερολίνο. Η αδυναμία της περιφέρειας απειλεί τους δανειστές με πραγματική οικονομική ζημία, που μπορεί να φτάνει τις πολλές εκατοντάδες δις ευρώ. Δεδομένου ότι οι δανειστές είναι κυρίως οι τράπεζες του κέντρου, υπάρχει κίνδυνος ευρωπαϊκής τραπεζικής κατάρρευσης που μπορεί να συμπαρασύρει και το ευρώ. Κάποιος, λοιπόν, πρέπει να αναλάβει τη ζημία, απαλλάσσοντας τις τράπεζες, ώστε να σωθεί το ευρώ. Η ευνοϊκή χρηματοδότηση που ζητάνε οι χώρες της περιφέρειας δεν είναι παρά η ανάληψη της ζημίας από το κέντρο. Ο ευρωπαϊσμός, όπως όλα τα μεγάλα καπιταλιστικά οράματα, έχει στην καρδιά του τάλιρα και δεκάρικα.

Νόμος και εφαρμοσμένη νομιμότητα

πηγή: ΔΡΟΜΟΣΤου Δημήτρη Μπελαντή *

Η πρόσφατη υπόθεση της «κατάληψης» της Νομική από τους μετανάστες και τις οργανώσεις συμπαράστασης σε αυτούς ανέδειξε για άλλη μια φορά το ζήτημα των ορίων της νομιμότητας και της πολιτικής με το νόμο.

Κατ’ αρχήν, η ίδια η ψήφιση του νόμου (όπως και οι συγκεκριμένες διατάξεις του νόμου Γιαννάκου για το άσυλο) είναι ένα πολιτικό γεγονός. Δεν ισχύει η θετικιστική άποψη ότι σε μια κοινοβουλευτική δημοκρατία το κοινοβούλιο είναι μια καλολαδωμένη μηχανή, η οποία παράγει αυτόματα το νόμο έξω από πολιτικές προϋποθέσεις και σκοπιμότητες. Ο νόμος υπακούει στη λογική του συσχετισμού δυνάμεων ανάμεσα στη νομοθετούσα πλειοψηφία και την αντιπολίτευση, αλλά και ακόμη περαιτέρω, η ψήφισή του αντανακλά έναν κοινωνικό και πολιτικό συσχετισμό δύναμης μέσα στην ίδια την κοινωνία. Δεν είναι τυχαίο που η κάθε κυβερνητική πλειοψηφία δοκιμάζει καιρό πριν από την ψήφιση του νόμου τις κοινωνικές διαθέσεις για να δει πώς θα διαμορφώσει τους επικοινωνιακούς (και προπαγανδιστικούς θα προσθέταμε) όρους για την εισαγωγή και ψήφιση του νόμου. Στις τελευταίες δεκαετίες της «μεταμοντέρνας δημοκρατίας» η τεχνική των δημοσκοπήσεων διευκολύνει αυτήν την προσπάθεια. 

Ειμαι απολυμένος,φτωχός,μόνος και οργισμένος

πηγή ΔΡΟΜΟΣ

«Εργάστηκα σκληρά καιρό τώρα σε ένα έργο που ανέλαβαν να φτιάξουν ελληνικές και ξένες εταιρείες. Είπαν πως είναι το πιο σημαντικό έργο για τη Δυτική Ελλάδα. Δούλεψα με το κεφάλι κάτω μέσα στις γαλαρίες χωρίς να βλέπω το φως του ήλιου για 10 ώρες τη μέρα. Αναγκάστηκα να κάνω χίλιες δυο δουλειές για να μην με διώξουν. Έμπαινα με το ζόρι στη γαλαρία πριν ακόμη καθαρίσει η ατμόσφαιρα για να μην με διώξουν. Ανέχθηκα το χλευασμό και τις απειλές για να μην με διώξουν. Ανέχθηκα να τρώω το κολατσιό μου στο πόδι μέσα στην τρύπα για να μην με διώξουν. Φοβόμουν να απεργήσω για να μην με διώξουν».

Χθες έμαθα πως οι τράπεζες που θέλουν να μου πάρουν το σπίτι γιατί καθυστέρησα τις δόσεις του δανείου σταματούν παράνομα να βάζουν λεφτά στο έργο. Έμαθα ακόμη πως οι εταιρείες που φτιάχνουν το έργο βάζουν ψίχουλα και πληρώνονται από τα διόδια. Το κράτος με κάλεσε να πληρώνω διόδια και να μην είμαι τζαμπαζής γιατί αλλιώς θα σταματήσουν τα έργα. Άρχισα να πληρώνω γιατί φοβήθηκα μην σταματήσει το έργο και με διώξουν.

Στην εποχή της ανυπακοής

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Του ΠΑΝΟΥ ΣΩΚΟΥ

Η ανυπακοή ξεκίνησε σαν σύνθημα του ΚΚΕ.

Με την πάροδο του χρόνου όμως και όσο οι επιπτώσεις του Μνημονίου γίνονταν όλο και πιο δυσβάσταχτες, υιοθετήθηκε από πολλούς και σιγά σιγά έγινε έκφραση κοινωνικής αντίδρασης και διαμαρτυρίας που ξεπερνά κατά πολύ την εκλογική επιρροή του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αρχισε από τη μη πληρωμή των διοδίων, επεκτάθηκε στη μη πληρωμή των εισιτηρίων στις αστικές συγκοινωνίες, στη μη πληρωμή των εισιτηρίων στα δημόσια νοσοκομεία και έπεται συνέχεια. Η κυβέρνηση επιχειρεί να απαξιώσει αυτή τη μορφή αντίδρασης, γι' αυτό μιλάει για τζαμπατζήδες που δεν σέβονται τις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.

Είναι πολύ πιθανόν μεταξύ αυτών να βρίσκονται και τζαμπατζήδες, που βολεύονται λέγοντας ότι κάνουν αντίσταση. Ομως είναι μια μειονότητα. Οι πιο πολλοί βρήκαν στο κίνημα «δεν πληρώνω δεν πληρώνω» (σ.σ. είναι πάντα επίκαιρο το έργο του Ντάριο Φο) έναν αποτελεσματικό τρόπο να αντισταθούν εκεί που πονάει η κρατική εξουσία, στην είσπραξη χρημάτων. 

Οι χρυσές ΜΚΟ του ΓΑΠ και η χρηματοδότησή τους

Πηγή: site Αργύρη Ντινόπουλου

Την εποχή που ήταν Υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Σημίτη (1999-2004) ο σημερινός Πρωθυπουργός  Γιώργος Παπανδρέου (ΓΑΠ) μοίρασε συνολικά 68.971.978 ευρώ ακόμη και στις πιο απίθανες Μ.Κ.Ο.

Εμείς εντοπίσαμε όλες αυτές τις χρυσές Μ.Κ.Ο του ΓΑΠ.

Μπορείτε να τις δείτε (ανά έτος) κάνοντας κλικ εδώ :  http://www.protigrami.com/

Αναζητείστε τις , στην συνέχεια, στο διαδίκτυο.  Οι περισσότερες είναι άφαντες.

Αν καταφέρετε και βρείτε κάποιες θα καταλάβετε που πήγαιναν τα λεφτά σας.

Oι χρυσές Μ.Κ.Ο του ΓΑΠ ( έτος 1999)

 O Γιώργος Παπανδρέου προήχθη σε από αναπληρωτή σε Υπουργό Εξωτερικών τον Φεβρουάριο του 1999 όταν ο Κώστας Σημίτης έδιωξε τον Θεόδωρο Πάγκαλο μετά την υπόθεση Οτσαλάν. Αυτήν την πρώτη χρονιά ο ΓΑΠ μοίρασε συνολικά 4.404.713 ευρώ σε διάφορες Μ.Κ.Ο και ερευνητικά προγράμματα. Ξεκίνησε, βέβαια, από το "Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου"  ( 58.693 ευρώ) και συνέχισε με το "Ίδρυμα... Αγά Χάν " ( 17.942 ευρώ).  Εντύπωση προκαλούν ο "Κύκλος της Πάτμου"  που πήρε... 376.228 ευρώ και η " Πλατφόρμα ΜΚΟ"  με επιχορήγηση  258.840 ευρώ

Εποχή επαναστάσεων;

του Γιάννη Κιμπουρόπουλου Από την "Αυγή", 6/2/2011  Τελικά, τι ισχύει; Η εποχή μας είναι εξ ορισμού αντεπαναστατική ή αντιθέτως άκρως επαναστατική; Αν ισχύει το πρώτο, σημαίνει ότι εμείς, οι αυτοπροσδιοριζόμενοι ως επαναστάτες, έχουμε ήδη ηττηθεί πριν καν αποπειραθούμε την επανάσταση. Αν ισχύει το δεύτερο, αν δηλαδή η εποχή μας είναι επαναστατική και απλώς δεν το έχουμε πάρει πρέφα, σημαίνει ότι είμαστε ακατάλληλοι ως «επαναστατικό υποκείμενο». Σε κάθε περίπτωση, την έχουμε πατήσει.  Παρακολουθώντας όσα συμβαίνουν στη μισή σχεδόν λεκάνη της Μεσογείου νιώθουμε προφανώς μια αμηχανία. Από την αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης οι πάντες, από τους φανατικότερους υποστηρικτές της νεοφιλελεύθερης επαναρύθμισης του καπιταλισμού μέχρι τους ακραιφνείς οπαδούς της «εδώ και τώρα» καταστροφής του, προέβλεπαν με βεβαιότητα εκκωφαντικές εκρήξεις στις υπό πίεση ευρωπαϊκές κοινωνίες. Στην αρχή τα μάτια τους ήταν στραμμένα στην Ελλάδα (μεγάλες προσδοκίες…), έπειτα τα βλέμματα έπεσαν στη Γαλλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία. Οι Ιρλανδοί λίγο έλειψε να κερδίσουν την ανατρεπτική καρδιά μας και οι Βρετανοί σπουδαστές και μαθητές ξύπνησαν για λίγο τον έφηβο που κρύβουμε μέσα μας. Καμιά μικρή ή μεγάλη πράξη συλλογικής αντίστασης δεν δικαιούμαστε να υποτιμήσουμε. Αλλά οφείλουμε ταυτόχρονα να αναγνωρίσουμε ότι το εύρος και η ένταση της αντίδρασης των κοινωνιών στην Ευρώπη είναι δυσανάλογα μικρά σε σχέση με την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από μια πολιτικά ασύντακτη αλλά ταξικά συντεταγμένη ελίτ.