Οι ανώμαλοι καιροί απαιτούν «ανορθόδοξες λύσεις»

Πηγή: Ακτιβιστής

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου *

Δεν φαντάζομαι κανένας  Έλληνας να θεωρεί ότι στην χώρα μας βιώνουμε την περίφημη μεταπολιτευτική ομαλότητα. Η πολύπλευρη ελληνική κρίση διέλυσε την ουτοπία της ισχυρής Ελλάδας και μαζί με αυτήν την κοινωνική συναίνεση για την διατήρηση του πελατειακού κράτους.  Με την ανεργία να καλπάζει και να απειλεί το ένα τέταρτο του ενεργού πληθυσμού και  τους εργαζόμενους να μετατρέπονται σε πένητες απασχολήσιμους με ολοένα και περισσότερη ελαστικότητα στις εργασιακές σχέσεις, δίχως καμία ουσιαστική ασφάλεια (ούτε καν η ελεεινή μορφή της λεγόμενης flexi(se)curity δεν θεμελιώνεται), η κοινωνική συνοχή δεν έχει έννοια. Με την ύφεση να αποκτά δομικά χαρακτηριστικά η μικροαστική αγορά δεν μπορεί επίσης να κρατηθεί στη ζωή. Ζούμε στη φάση της κοινωνικής απορρύθμισης, η οποία συνιστά αναμφισβήτητα κοινωνική ανωμαλία. 

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, το καθεστώς που οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία, επιχειρεί να διατηρήσει την πολιτική ομαλότητα, πιέζοντας για τον σχηματισμό ενός Μεγάλου Συνασπισμού (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ), ο οποίος θα μπορούσε ενδεχομένως να ενισχυθεί και από άλλες πολιτικές δυνάμεις νομιμοποίησης του καθεστώτος. Δηλαδή, οι βασικοί πυλώνες και μηχανισμοί του μεταδικτατορικού κράτους πατρωνίας αναζητούν μέσω της συναίνεσης των ηγεσιών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και την υποστήριξη της τρόικας, να αναδομήσουν το κράτος και την αγορά στη βάση του νεοφιλελεύθερου προτύπου. Οι αποτυχημένοι διαπλεκόμενοι αναζητούν μέσω της συναίνεσης να διασκεδαστεί η πολιτική τους ήττα στο επίπεδο της ευρωπαϊκής και διεθνούς πολιτικής και να τους παρασχεθεί η δυνατότητα να συνεχίσουν να ηγεμονεύουν στην Ελλάδα, δίχως μάλιστα να καταβάλουν το οικονομικό αντίτιμο της αποτυχίας τους. Αντίθετα ζητούν και τα ρέστα από τα δύο-τρίτα της κοινωνίας, καθώς μάλλον θεωρούν ότι ο λαός τους εξανάγκασε σε μια μορφή πολιτικής πρακτικής, που οδήγησε στο σημερινό τραγικό αποτέλεσμα. Είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ πολιτικο-επιχειρηματική τάξη με κοινό τόπο συμφερόντων και ταξική συνείδηση. Είναι σαν να κυβερνούσαμε την χώρα όλοι μαζί και να τρώγαμε τα δανεικά όλοι μαζί, εκμεταλλευόμενοι τους δυστυχείς επενδυτές των ελληνικών ομολόγων και καταχρώμενοι της εμπιστοσύνης των ανιδιοτελών εταίρων μας στην ΕΕ!

Μονόδρομοι και δημόσιο χρέος

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ 22/5/2011

ΤΩΝ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑΝΝΗ ΜΗΛΙΟΥ

Οι εκπρόσωποι και οι διαμορφωτές κοινής γνώμης της αστικής εξουσίας έχουν χύσει αρκετό μελάνι ώστε να θεωρείται βέβαιο ότι για το συσσωρευμένο δημόσιο χρέος φταίνε οι μισθοί και το πλήθος των δημοσίων υπαλλήλων, οι συντάξεις και γενικότερα οι δημόσιες δαπάνες ενός μεγάλου κράτους. Έχουν χύσει αρκετό μελάνι για να υποστηρίξουν απόψεις του είδους ότι φταίνε οι ξένοι κερδοσκόποι, η «ληστρική» πρακτική τους που είχε στόχο να μας χρεώσει και επομένως συνάγουν την ανάγκη να αμυνθούμε ως έθνος απέναντι σε αυτούς.

Έχουν δώσει αρκετό χώρο στην αναζήτηση της προϊστορίας της συσσώρευσης του δημόσιου χρέους: από τον Τρικούπη μέχρι τον Παπανδρέου και τον Μητσοτάκη, με εκατέρωθεν αλληλοκατηγορίες μεταξύ της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Έχει γίνει αρκετή συζήτηση για τις μίζες, τη διαφθορά, τις αποφάσεις απογραφών που συνέβαλαν στο χρέος. Η κύρια αιτία όμως για τη συσσώρευση δημόσιου χρέους είναι απούσα από όλη αυτή τη συζήτηση.

ΟΧΙ

ΑΥΓΗ 22/5/2011

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Σκέφτομαι τους «αγανακτισμένους» Ισπανούς, που μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα μετέτρεψαν μια «παραξενιά» λίγων εκατοντάδων νεαρών σε κίνημα που κάνει τους άλλους ν’ ανησυχούν. Αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό που τους έκανε να εγκαταλείψουν τη συνήθη απροθυμία των Ισπανών να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις. Τι ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά; Ένα ευρηματικό σύνθημα, κάποια υπόγεια αλλά υποδειγματική οργάνωση που αιφνιδίασε τους πάντες; Ή μήπως ήταν αυτό που λέμε «η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι»; Και ποια ήταν η σταγόνα;

Οι νέοι Ισπανοί φαίνονταν σχεδόν μοιρολατρικά εξοικειωμένοι με την υψηλή ανεργία εδώ και χρόνια. Τα συνδικάτα τούς παραδόθηκαν σχεδόν αμαχητί - με μια μόνο μέρα απεργίας- στα αλλεπάλληλα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης Θαπατέρο. Και ναι μεν το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα θα πληρώσει ακριβά την πολιτική του, αλλά οι χιλιάδες «Αγανακτισμένοι» της Πουέρτα δελ Σολ φαίνεται να θέλουν κάτι πολύ περισσότερο. Θέλουν ενδεχομένως πολλά, αλλά αυτό που τους ενώνει είναι το σύνθημα «Αληθινή Δημοκρατία τώρα».

Οι υπόγειες σχέσεις των συμβούλων αποκρατικοποιήσεων

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΜΙΧΑΗΛ ΓΕΛΑΝΤΑΛΙ

Γερμανοί, Γάλλοι και λοιποί δανειστές περιλαμβάνονται στον κατάλογο συμβούλων, που για ακόμη μία φορά ανακοίνωσε... εν χορδαίς και οργάνω η Διυπουργική Επιτροπή Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (ΔΕΑΑ).

Ομως αυτή τη φορά το οικονομικό επιτελείο και η κυβέρνηση, που κινούνται με τη διαδικασία του κατεπείγοντος (υπό την ασφυκτική πίεση των δανειστών), ανοίγουν περισσότερο τα χαρτιά τους. Δίνοντας έτσι το στίγμα για το πώς σχεδιάζουν να μοιραστούν τα... ασημικά του Δημοσίου.

**Οι Γάλλοι μέσω των Credit Agricole - Εμπορική και Societe Generale αναλαμβάνουν σύμβουλοι στον ΟΔΙΕ και την ΕΛΒΟ. Δεν είναι τυχαίο πως μόλις πριν από ένα μήνα η PMU -εταιρεία διαχείρισης του γαλλικού ιπποδρόμου- ήταν παρούσα στην άτυπη διυπουργική σύσκεψη για τις αποκρατικοποιήσεις, ενώ στην ελληνική αγορά έχει ήδη παρουσία μέσω των στοιχημάτων που παίζονται στις γαλλικές κυνοδρομίες.

Οσον αφορά το γαλλικό ενδιαφέρον για την ΕΛΒΟ, θα χρειαστεί να πάμε λίγο πιο πίσω, στα τέλη Μαρτίου του 2009, τότε που η Renault Defence εξέταζε το ενδεχόμενο υποβολής πρότασης για την απόκτηση της κυριότητας των ΕΛΒΟ-ΤΟΜΑ.

Κερδίζουν χρόνο για να «διώξουν» τα ομόλογα

ΠΗΓΗ: TVXS
Βασιλης Κωστούλας

Όσο αναβάλλεται η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, τόσο μεγαλύτερο θα είναι το πλήγμα για τους φορολογούμενους πολίτες οι οποίοι αντικαθιστούν τις τράπεζες στο εκτελεστικό απόσπασμα της πτώχευσης, υποστηρίζει ο επίκουρος καθηγητής Οικονομικών στο INSEAD Harald Hau.

Στο πρόσφατο συνέδριο του Economist στην Αθήνα, το μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Juergen Stark υπαινίχθηκε την ύπαρξη συνωμοσίας γύρω από τη θέση υπέρ της αναδιάρθρωσης, ακριβέστερα του «κουρέματος», του ελληνικού χρέους, τονίζοντας με νόημα ότι η σχετική συζήτηση «πυροδοτείται από τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο», σε βάρος της προοπτικής της Ευρωζώνης.

Λίγο μετά, στο βήμα ανέβηκε ο κ. Hau: «Αν υπάρχει κάποια συνωμοσία, αυτή είναι ανάμεσα στους κατόχους του ελληνικού χρέους και τις πολιτικές αρχές. Αποτελεί γεγονός μία στενή σχέση τραπεζιτών και πολιτικών, σε βάρος των φορολογούμενων». Κατά τη γνώμη του, καθώς η Ελλάδα οδεύει προς την πτώχευση, με τη βοήθεια των πολιτικών οι φορολογούμενοι πολίτες αντικαθιστούν στο εκτελεστικό απόσπασμα τους τραπεζίτες. «Η εκτέλεση θα γίνει, απλώς θα βρίσκεται άλλος στη θέση των υπαίτιων», ανέφερε χαρακτηριστικά.

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΠΑΝΟΥ ΚΑΜΜΕΝΟΥ, CDS, ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΟ ΤΑΜΙΕΥΤΗΡΙΟ, ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΙ & ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ

Κυριάκος Τόμπρας

www.minisikerdoskopon.gr * www.stopspeculators.gr

Από τις Θεωρίες Συνομωσίας, στην Αποκάλυψη του Αυτονόητου

και τη Χειραγώγηση της Κοινής Γνώμης !

Μεγάλος σάλος ξέσπασε από τις πρόσφατες κατεγγελίες του Π. Καμμένου, σχετικά με τη βρώμικη υπόθεση των CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και τον καταλυτικό ρόλο που έπαιξαν οι συγκεκριμένες συναλλαγές στο reality show της Ελληνικής κρίσης.

Πράγματι, οι συναλλαγές των CDS του ΤΤ,  σηματοδότησαν την έναρξη της κούρσας ανόδου των Ελληνικών spreads, από τον Οκτώβριο του 2009, αφού υπήρξαν καταλυτικές ως προς τη διαμόρφωση του κλίματος δυσπιστίας και αφερεγγυότητας κατά του Ελληνικού Δημοσίου στις διεθνείς αγορές.

Όταν η φερεγγυότητα του Ελληνικού Δημοσίου αμφισβητείται από την υγιέστερη κρατική τράπεζα της Ελλάδος, το ΤΤ, το οποίο, προκειμένου δήθεν να προστατευθεί από τον υποτιθέμενο κίνδυνο χρεοκοπίας της Ελληνικής οικονομίας, καταφεύγει στην αγοράCDS, τότε γιατί να μη πράξουν το ίδιο και όλες οι ξένες τράπεζες που κατέχουν Ελληνικά ομόλογα;

Και όταν η υγιέστερη κρατική τράπεζα της Ελλάδος, το ΤΤ, καμαρώνει για την κερδοφορία της χρήσης 2009, η οποία όμως ενισχύθηκε τουλάχιστον κατά 35.000.000 ευρώ από τις κερδοσκοπικές συναλλαγές αγοραπωλησίας των επίμαχων CDS, τότε γιατί οι απανταχού της γης κερδοσκόποι, Έλληνες και αλλοδαποί, τράπεζες, επενδυτικά και κερδοσκοπικά κεφάλαια, ή ακόμη και απλοί ιδιώτες επενδυτές να μην πράξουν το ίδιο, αποβλέποντας και αυτοί στα γρήγορα, εύκολα και εξασφαλισμένα κέρδη που υπόσχεται η αυτοεκπληρούμενη προφητεία της Ελληνικής χρεοκοπίας ;