Παγετώνες του Αυγούστου

ΠΗΓΗ: ΚΙΜΠΙ (13/8/2011)

Εδώ και μερικές εβδομάδες ξαναπροβάλλεται στην Αθήνα, 42 χρόνια από τη δημιουργία της, η ταινία του Αμερικανού σκηνοθέτη Ρόμπερτ Κράμερ «Ο πάγος». Είναι μια εμβληματική ταινία φαντασίας, ένα ιδεολογικοπολιτικό, μελλοντολογικό θρίλερ και ένα υποδειγματικό σχόλιο για τις περιπέτειες και τα αδιέξοδα της αμερικανικής νέας αριστεράς, την εποχή που ήταν στις δόξες της, με το πολύχρωμο movement σε πλήρη εξέλιξη, τους Μαύρους Πάνθηρες εν δράσει και το κίνημα κατά του πολέμου στο Βιετνάμ στην κορύφωσή του. Ωστόσο, η ταινία δεν μιλάει ευθέως για όλα αυτά. Υπαινίσσεται ότι τα κινήματα αυτά έχουν ήδη ηττηθεί και αποτύχει στους ασαφείς στόχους τους και το πολιτικό καθεστώς στις ίδιες τις ΗΠΑ, και όχι μόνο, έχει εξελιχθεί από μια τυπική δημοκρατία σε μια στυγνή καταπιεστική δικτατορία, με πλήρη έλεγχο στα ΜΜΕ, στις δυνάμεις καταστολής, στην ίδια την καθημερινότητα των ανθρώπων.

Η μεγάλη κλοπή των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)


Νομίζατε ότι η τρέχουσα αναταραχή σχετίζεται με την υποβάθμιση των αμερικανικών ομολόγων; Λάθος! Σύμφωνα με τον αναλυτή της Societe Generale, κ. Albert Edwards, η αιτία δεν είναι η S&P, ούτε η πολιτική του Λευκού Οίκου, ούτε το κίνημα του Tea Party κ.λπ. Ο κ. Edwards καταλήγει στη γνωστή ρήση "It's the economy stupid", περιγράφοντας με μελανά χρώματα τη μαζική μεταφορά κεφαλαίων από τη μεσαία τάξη στα ανώτερα εισοδήματα και χρέους από τον ιδιωτικό τομέα στον δημόσιο. Μάλιστα, κατηγορεί απερίφραστα τις κεντρικές τράπεζες για συνενοχή: 

"Το βασικό γεγονός είναι πως η παγκόσμια οικονομία επιστρέφει στην ύφεση, εάν δεν βρίσκεται ήδη. Οι χρηματιστηριακές αγορές υποχωρούσαν και πριν από την υποβάθμιση των ΗΠΑ, ενώ οι αποδόσεις των ομολόγων αντιδρούν, όπως θα περίμενε, κανείς σύμφωνα με τα απογοητευτικά οικονομικά στοιχεία. Τα πρόσφατα δεδομένα για το αμερικανικό ΑΕΠ αποκαλύπτουν πως το δεύτερο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης ήταν μία ταπεινωτική αποτυχία. 

Αγανακτισμένοι στη Wall Street!

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ (12/8)

Το περιοδικό "Adbusters", ένα δίκτυο πολιτιστικού ανταρτοπολέμου, προωθεί την καμπάνια για συγκέντρωση διαμαρτυρίας / κατασκήνωση α λά Puerta del Sol, με σκηνές και πλακάτ - στην Wall Street (με υπότιτλο: Is America Ripe for a Tahrir Moment? - Είναι οι ΗΠΑ έτοιμες για την στιγμή της Ταχρίρ τους;) Το κάλεσμα είναι για τις 17 Σεπτεμβρίου, ως πρώτη πράξη της Ημέρας Οργής για τις ΗΠΑ (US day of Rage) μιας εκστρατείας / κινητοποίησης που έχει ως πρώτο στόχο την κατάργηση της απεριόριστης δυνατότητας εταιρικής χρηματοδότησης υποψηφίων και πολιτικών κομμάτων. Ήδη στο twitter κυκλοφορούν σχετικές ανακοινώσεις και τα σχόλια είναι υπό τη σήμανση #17September, #occupywallstreet. Η δεύτερη πράξη προγραμματίζεται για τις 6 Οκτωβρίου και επισημαίνεται ως #occupydc. “Καταλάβετε την Ουάσινγκτον” δηλαδή. Να δούμε αν τα σχέδια αποδειχθούν υλοποιήσιμα...

Δ.Σ. της ΟΛΜΕ: "Μνημείο" αλλοίωσης της εκπαιδευτικής πραγματικότητας της χώρας μας

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/08/2011

Η έκθεση του ΟΟΣΑ για την Εκπαίδευση στην Ελλάδα που δόθηκε πρόσφατα στη δημοσιότητα και ιδίως η συνοπτική παρουσίασή της από τον γεν. γραμματέα του διεθνούς οργανισμού αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αλλοίωσης και διαστρέβλωσης της εκπαιδευτικής πραγματικότητας της χώρας μας. Οι εμπειρογνώμονες του «έγκυρου» Διεθνούς Οργανισμού δεν επιδίωξαν να καταγράψουν τι πραγματικά συμβαίνει στην ελληνική εκπαίδευση. Η έκθεση που έδωσαν δεν είναι παρά μια κατά παραγγελίαν από το υπ. Παιδείας έκθεση (η σύνταξη της έκθεσης κόστισε 127.653 ευρώ, χωρίς να υπολογίσουμε τους φόρους και τις κρατήσεις) που σκοπό έχει να ενισχύσει την κυβέρνηση και την τρόικα στην προσπάθειά τους να λάβουν ακόμα πιο επώδυνες αποφάσεις για τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς. Με την παρέμβαση αυτή του ΟΟΣΑ επιβεβαιώνεται η αυξημένη τάση εμπλοκής διεθνών οργανισμών στη χάραξη της εθνικής πολιτικής σε σημαντικά ζητήματα, και ενισχύεται η αίσθηση πως σταδιακά η χώρα μας μετατρέπεται σε «μπανανία».

These riots reveal some unpalatable home truths

Local men place flowers at the scene where three men were killed while protecting their area 'standing shoulder to shoulder' during riots in Birmingham. Photograph: Andrew Winning/Reuters

Πηγή: Guardian

• • Hari Kunzru Friday 12 August 

There's nothing like fear and hatred to sharpen the senses. The riotshave shown Britain some unpalatable truths about itself, making it impossible to hold on to a certain Whiggish story about social progress which, in the teeth of the evidence, we have persisted in telling about ourselves.

As the violence unfolded in Tottenham, it appeared to be following a familiar pattern. A young black man is killed by the police. The "community" protests. Violence ensues. By Monday, that story had definitively broken down. The crowds burning cars and breaking into shops were, as a friend drily put it, "a triumph of multiculturalism". Clearly another explanation had to be sought.

Suddenly we are talking again about class. The fantasy of classless Britain has floated around in our national consciousness at least since the 1980s, when it was supposed to be made flesh by mass home-ownership and the chance to own shares in BT. In recent years that fantasy has been sustained by cheap credit, which has offered the illusion of material prosperity to a nation that privately has long known it was falling behind.

Οι Χιλιανοί στους δρόμους

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Suddeutsche Zeitung

Τέτοιες ταραχές δεν έχει γνωρίσει η Χιλή μετά το πέρας του καθεστώτος του Αουγκ. Πινοτσέτ. Εδώ και βδομάδες, σπουδαστές διαδηλώνουν κατά του διττού συστήματος σε σχολεία και πανεπιστήμια, με την υποστήριξη μεγάλης μερίδας Χιλιανών πολιτών.

Δεκάδες χιλιάδες βγήκαν αυτή την εβδομάδα στους δρόμους και ριζοσπαστικές ομάδες συνεπλάκησαν με την αστυνομία. Ωστόσο, οι περισσότεροι διαδηλωτές είναι παιδιά της μεσοαστικής τάξης, που όλο και περισσότερο συγκαταλέγονται στους «χαμένους» του χιλιανού οικονομικού θαύματος.[...]

Η αυτομόληση των πολιτικών

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΤου ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Η πρόσφατη υποβάθμιση της αμερικανικής πιστοληπτικής ικανότητος πυροδοτεί παγκόσμιο πανικό στις χρηματαγορές, κυρίως λόγω της εξ αυτού προκαλούμενης επιβράδυνσης της πραγματικής οικονομίας. Η Ευρώπη επίσης αδυνατεί να πείσει για τη δική της πιστοληπτική ικανότητα.

Σε αμφότερες, κοινός παρονομοστής, που εξωθεί σε απεγνωσμένες και ανεξέλεγκτες κινήσεις των αγορών, παραμένει ο εφιάλτης επιβράδυνσης της πραγματικής οικονομίας.

Με τις πρόσφατες κατευθύνσεις των ηγετών από την 21η Ιουλίου στην Ευρώπη, από τις 2 Αυγούστου στην Αμερική, το έλλειμμα ορατότητος δεν μειώνεται, αλλά βαθαίνει. Οι μηχανισμοί «διάσωσης» εξασφαλίζουν ρευστότητα για τους πιστωτές, ενώ παράλληλα επιδεινώνουν σε βάθος χρόνου τη φερεγγυότητα του οφειλέτη. Σε κάθε περίπτωση, οι περικοπές δαπανών και εισοδημάτων διαβρώνουν τις προϋποθέσεις «διαχειρισιμότητος» των χρεών στο μέλλον.