Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ




ΠΗΓΗ: Sofkleous 10
του Β. Βιλιάρδου
(φωτο του Περικλή Αντωνίου)
Η εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, οι εξελίξεις στην Ουγγαρία, η επιθετική κίνηση της Πορτογαλίας, το πρόγραμμα 16 συν, τα σενάρια της Ευρωζώνης, ο πλανήτης το 2020 και το δίλημμα της Ελλάδας
«Οι μειώσεις των φόρων, καθώς επίσης οι απλοποιήσεις των φορολογικών συστημάτων, αυξάνουν τα δημόσια έσοδα – ενώ φροντίζουν για την αύξηση των επενδύσεων, για την ίδρυση νέων επιχειρήσεων, καθώς επίσης για την ανάπτυξη ενός κράτους» (πηγή: πρόσφατη μελέτη του ΔΝΤ, με την ονομασία “Paying TaxesThe Global Picture”).

Ανεξάρτητα από την παραπάνω διαπίστωση του «Ταμείου», η οποία προφανώς δεν εφαρμόζεται στην Ελλάδα, όπως γράφαμε σε παλαιότερο άρθρο μας (Ο θάνατος της Δημοκρατίας), “Είναι πολύ δύσκολο να χαρακτηρίσει κανείς την κυβέρνηση μίας χώρας, η οποία αποφασίζει την προσφυγή της στο ΔΝΤ, την εθελούσια εκχώρηση δηλαδή της εξουσίας που της ανατέθηκε δημοκρατικά, σε ξένους «εισβολείς», χωρίς την άδεια των Πολιτών της – μέσω δημοψηφίσματος ή, έστω, με τη σύμφωνη γνώμη του Εθνικού της Κοινοβουλίου. Εν τούτοις, η τοποθέτηση των Πολιτών αυτής της χώρας απέναντι σε «τετελεσμένα γεγονότα», για τα οποία δεν ενημερώθηκαν προεκλογικά, αποτελεί μία απίστευτη αυθαιρεσία, για την οποία δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν υπεύθυνοι – όπως δεν υπήρξαν ποτέ μέχρι σήμερα, για όλα όσα δυστυχώς συνέβησαν στο παρελθόν, με τελικό αποτέλεσμα τη συλλογική συνθηκολόγηση”.
 Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ

Ας ξεχάσουμε τα Νόμπελ κι ας νικήσουμε την ανεργία

Στις 11 Οκτωβρίου του 2010, η Τράπεζα της Σουηδίας απένειμε το βραβείο που έχει θεσπίσει στη μνήμη του Αλφρεντ Νόμπελ. Οι βραβευθέντες αυτής της χρονιάς χρησιμοποίησαν τα πιο πολύπλοκα θεωρητικά εργαλεία της οικονομικής επιστήμης για να αποδείξουν ότι... δεν είναι και τόσο εύκολο να βρει κανείς δουλειά. «Πώς μπορεί να αγωνιστεί η πολιτική οικονομία ενάντια στην ανεργία;», «Γιατί τόσοι άνθρωποι είναι άνεργοι τη στιγμή που υπάρχουν διαθέσιμες δουλειές;»(1). Δύσκολα θα μπορούσε να βρει κανείς πιο πιεστικά και εύστοχα ερωτήματα τη στιγμή που ο αριθμός των ανέργων φτάνει σε επίπεδα ρεκόρ στις περισσότερες από τις ανεπτυγμένες οικονομίες.
Η Κεντρική Τράπεζα της Σουηδίας -η οποία κάθε χρόνο πιθηκίζει απονέμοντας τη δική της εκδοχή του διάσημου βραβείου Νόμπελ(2) στον τομέα της οικονομίας- απ' ό,τι φαίνεται πέτυχε διάνα, βραβεύοντας φέτος τους οικονομολόγους Πίτερ Ντάιμοντ, Ντέιλ Μόρτενσεν και Κρίστοφερ Πισσαρίδη για το «φως που έριξαν» στη «λειτουργία των αγορών», καθώς και για τη συμβολή τους στην «ανάπτυξη της σύγχρονης θεωρίας της ανεργίας». Διόλου απίθανο είναι, να επιθυμούσε, επίσης, να συνδράμει την κυρίαρχη σκέψη, η οποία παραδέρνει μέσα σε μια πραγματική θύελλα από αντιξοότητες, καθώς οι τιμονιέρηδές της επιμένουν με πείσμα να αρμενίζουν ενάντια στο ρεύμα της οικονομικής πραγματικότητας.

Ξεκινάει η αναδιάρθρωση του χρέους


Του Μ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Από τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων και των οργανισμών του Δημοσίου θα ξεκινήσει η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Η κυβέρνηση σχεδιάζει να αντικαταστήσει με καινούργιους τίτλους τα ομόλογα αξίας 30 δισ. ευρώ που έχουν στην κατοχή τους οι προηγούμενοι φορείς. 

Οι νέοι τίτλοι που θα εκδώσει το Δημόσιο θα κεφαλαιοποιούν τους τόκους και θα είναι μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης διάρκειας. Επίσης, χαμηλότερο σε σχέση με το αντίστοιχο της αγοράς θα είναι το επιτόκιο των νέων ομολόγων. 

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, ανάλογη συμφωνία προετοιμάζεται και για τους τίτλους που βρίσκονται σήμερα στα χαρτοφυλάκια των ελληνικών τραπεζών. Το ύψος αυτών των ομολόγων φτάνει τα 55,7 δισ. ευρώ, ενώ σημαντική συμμετοχή έχουν και οι κυπριακές τράπεζες.

Δουλειά μέχρι τον τάφο

Οι δυναμικές κινητοποιήσεις σε ολόκληρη τη Γαλλία, κερδίζοντας σαφώς την υποστήριξη της κοινής γνώμης, επιβεβαίωσαν την καθολική αντίδραση της κοινωνίας στην αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης από τα 60 στα 62 έτη, η οποία γίνεται αντιληπτή ως ενέργεια που στερείται ακόμα και την παραμικρή νομιμοποίηση. Ο κοινωνικός αναβρασμός αποκάλυψε επίσης πολύτιμες πληροφορίες για τον κόσμο της εργασίας μετά τον «εκσυγχρονισμό» του, όπως αυτός βιώνεται από την πλειονότητα των εργαζομένων.
Η εργασία γίνεται ολοένα βαρύτερη, όπως εντονότερη γίνεται και η αίσθηση ότι θα υπάρξει επιδείνωση της κατάστασης. Μεγάλο μέρος των μισθωτών φοβάται ότι δεν θα έχει τη δύναμη να ανταποκριθεί για πολύ καιρό ακόμα στις απαιτήσεις. Φοβούνται ότι δεν θα αντέξουν μέχρι το τέλος. Τα συνθήματα που ακούστηκαν πρώτη φορά στις διαδηλώσεις εκφράζουν ωμά τι αισθάνεται μεγάλο μέρος των γάλλων εργαζομένων για την καθημερινή δουλειά του: «Να πεθάνουμε στη δουλειά; Καλύτερα να τα τινάξουμε από τώρα!», «Θέλουμε μια ζωή μετά τη δουλειά!». Αν και οι νέες τεχνολογίες και η πληροφορική υποτίθεται ότι καθιστούν λιγότερο κουραστικές και βαριές κάποιες εργασίες, αν και τα δύο τρίτα των μισθωτών εργάζονται στον τριτογενή τομέα, αν και στη Γαλλία ο προβλεπόμενος από τον νόμο χρόνος εργασίας είναι 35 ώρες εβδομαδιαίως, βλέπουμε να εκδηλώνονται ακραίοι συνειρμοί οι οποίοι ταυτίζουν την επαγγελματική δραστηριότητα με τον θάνατο ή με την κλοπή της ζωής.

Γερμανικό "φρένο" και πάλι στο σημερινό συμβούλιο του Eurogroup



Του Γιάννη Αγγέλη


Η «εσωτερική» πολιτική σκηνή της Γερμανίας αναδεικνύεται και πάλι σήμερα σε αιτία αναβολής ουσιαστικών αποφάσεων στο Συμβούλιο Οικονομικών Υπουργών στις Βρυξέλλες. Εκτός απροόπτου «τελικές» αποφάσεις στο Eurogroup δεν θα υπάρξουν και θα μετατεθούν για τον Φεβρουάριο, σύμφωνα με χθεσινοβραδινές πληροφορίες από τις Βρυξέλλες.


Η γερμανική κυβέρνηση με τα μάτια στραμμένα στις περιφερειακές εκλογικές μάχες της κυβέρνησης τον Μάρτιο επιμένει, λίγες ώρες πριν από την έναρξη της συνεδρίασης του Eurogroup, ότι δεν υφίσταται ακόμα ισχυρός λόγος για τα δύο βασικά αιτήματα που κυριαρχούν στην ατζέντα του Συμβουλίου Υπουργών δηλαδή, την αύξηση των πόρων του Ταμείου διάσωσης (EFSF) και την ανάθεση της αγοράς κρατικών ομολόγων των χωρών που βρίσκονται υπό την πίεση των αγορών, στο Ταμείο αυτό αντί της ΕΚΤ.

Η ανεύθυνη και αθέατη διοίκηση της χώρας

Διοικητής τραπέζης απεφάσισε να αγοράσει ιδιοκτησία από καταχρεωμένη επιχείρηση χωρίς να ρωτήσει την κυβέρνηση.
Δεν είναι η πρώτη φορά. Αν και διορισμένος, δεν νιώθει την ανάγκη να συνεννοείται μαζί της. Συμπεριφέρεται λες και η τράπεζα που διοικεί είναι δικής του ιδιοκτησίας ή τον έχει διορίσει η οικογένειά του να διαχειρίζεται την περιουσία της.
Διοικητής μεγάλου δημόσιου οργανισμού, εισηγμένου στο Χρηματιστήριο, αποφασίζει να κόψει τα έξοδα προς συγκεκριμένο τηλεοπτικό σταθμό και να τα δώσει στο πολλαπλάσιο σε ιδιωτικό. Η πλειοψηφία του υπουργικού συμβουλίου το αγνοούσε. Ο ίδιος θεωρεί ότι αν και διορισμένος από την κυβέρνηση δεν οφείλει και πολλές εξηγήσεις. Επικεφαλής δημόσιου οργανισμού με ποιοτική υπερεπάρκεια εργαζομένων κάνει προσλήψεις και φέρνει διευθυντικά στελέχη για τον οργανισμό απ' έξω. Οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, που συχνά δεν είναι σίγουροι αν είναι αρμόδιοι, δεν γνωρίζουν τίποτα.

Τι σημαίνει για την Ελλάδα χρεοκοπία και πτώχευση;



ΠΗΓΗ: Hellenic Nexus, τ. 48, Ιανουάριος 2011.
του Δ. ΚΑΖΑΚΗ
Η κυρίαρχη προπαγάνδα στην προσπάθειά της να αποπροσανατολίσει και να τρομοκρατήσει τον απλό κόσμο έχει οικοδομήσει ορισμένους συγκεκριμένους μύθους γύρω από έννοιες και καταστάσεις σχετικά με την χρεοκοπία και την πτώχευση. Έτσι π.χ. ισχυρίζεται ότι η χρεοκοπία και η πτώχευση μιας χώρας ισοδυναμούν με ολοκληρωτική καταστροφή για τον πληθυσμό και κυρίως για τους εργαζόμενους. Αυτό είναι αλήθεια μόνο όταν οι κυβερνήσεις που οδηγούνται σε πτώχευση παραδίδονται αμαχητί στους δανειστές τους και αρνούνται να προασπίσουν τα συμφέροντα της χώρας και των πολιτών της. Όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της Ελλάδας, όταν η κυβέρνηση με τη δανειακή σύμβαση και το μνημόνιο διάλεξε να εξασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών έναντι του λαού και της χώρας.

Συλλαλητήριο αλληλεγγύης στους εργαζόμενους στις μεταφορές



Την Τρίτη, 18 Ιανουαρίου, στα Προπύλαια, στις 18:00 


ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ


ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ



ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ




Εργαζόμενοι-ες
Ο αγώνας στις συγκοινωνίες βρίσκεται σε κρίσιμη φάση. Κυβέρνηση, ΜΜΕ, δικαστικοί και κατασταλτικοί μηχανισμοί χρησιμοποιούν όλα τα μέσα για να κάμψουν τον ηρωικό αγώνα των εργαζομένων στα ΜΜΜ. Η κυβέρνηση φοβάται μήπως αυτός ο αγώνας μετατραπεί σε αγώνα «ατμομηχανή» για όλο το εργατικό κίνημα και θέλει με όλους τους τρόπους να τον τσακίσει, γνωρίζοντας πως υπάρχουν προϋποθέσεις ο συγκεκριμένος αγώνας να επιφέρει ρήγμα στο μνημόνιο και την κυβερνητική πολιτική, οτι έχει προϋποθέσεις νίκης.

Εργαζόμενοι-ες
Δεν πρέπει να αφήσουμε μόνους τους εργαζομένους στις αστικές συγκοινωνίες. Θα είμαστε δίπλα τους για να μην περάσει η τρομοκρατία και η ποινικοποίηση του αγώνα τους, που επιδιώκει η κυβέρνηση με τη στήριξη της δήθεν "ανεξάρτητης" δικαιοσύνης και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. 

ΟΧΙ στις ιδιωτικοποιήσεις των συγκοινωνιών.


ΟΧΙ στην αύξηση των εισιτηρίων




Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ.

Όλοι στα συλλαλητήριο