Η κυβέρνηση και η βίλα των οργίων, του Θ. Τζήμα, Μέλους ΕΣ ΠΑΣΟΚ

΄

Στην ελληνική ταινία «Η βίλα των οργίων», η ιδιοκτήτρια της εν λόγω βίλας- κόρη ναυάρχου- που τη νοίκιαζε ως καταφύγιο συμπαθεστάτων κατά τα άλλα μοιχών, πανικόβλητη μπροστά στον αστυνομικό που έχει καταλάβει τι γίνεται θυμάται να παρακαλέσει: «μιλάτε μου στον πληθυντικό… θα με υποχρεώσετε». Συμπυκνώνει έτσι την υποκρισία των τρόπων της «καλής κοινωνίας», που δεν έχει κανένα πρόβλημα να βγάζει λεφτά με διαφόρους τρόπους αλλά δε διανοείται να εγκαταλείψει τον καθωσπρεπισμό της

ΠΗΓΗ: tvxs

του Θ. Τζήμα, Μέλους ΕΕ ΠΑΣΟΚ

Αυτή την αντίληψη και νοοτροπία θυμίζει η δεκάωρης καθυστέρησης πατριωτική έξαρση του κυβερνητικού εκπροσώπου στο τελευταίο- αλλά όχι πρώτο- κρούσμα ιταμής συμπεριφοράς των υπαλλήλων της τρόικας. Ακολουθήθηκε δε, από διάβημα της κυβέρνησης και φυσικά από δημοσιεύματα για υπουργούς που δήθεν εξεγέρθηκαν εναντίον του ύφους- πάντα και μόνο εναντίον αυτού- της τρόικα.

Η Επέλαση της νέας ολιγαρχίας(;)

ΠΗΓΗ: tvxs

Η πρόταση της Τράπεζας Πειραιώς για αγορά της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, διόλου τυχαία «προωθείται» με τόση επιμονή από τα κατεστημένα ΜΜΕ και κύκλους της πολιτικής ελίτ στην Ελλάδα και διεθνώς. Γενικότερα, το πιθανό άνοιγμα της διαδικασίας πώλησης δημοσίων τραπεζών παρουσιάζεται ως μια σχεδόν εθνική ευεργεσία που εν δυνάμει υπερβαίνει και αυτά τα εθνικά σύνορα, προς όφελος του ευρώ συνολικά. Την ίδια στιγμή οι δημόσιες τράπεζες εμφανίζονται από τα ίδια ΜΜΕ ούτε λίγο ούτε πολύ ως προβληματικές ή και σχεδόν καταρρέουσες, από κοινού μάλιστα με κάποιες ΔΕΚΟ προς άγραν και των αντιστοίχων εντυπώσεων.

Άρθρο του Θέμη Τζήμα, μέλους του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ

Όχι τυχαία από την άλλη αποσιωπούνται ή παρουσιάζονται με εντελώς περιθωριακό τρόπο μια σειρά κρισίμων ερωτημάτων: πως θα αγοράσουν ιδιωτικές τράπεζες δημόσιες τράπεζες, δηλαδή δημόσια περιουσία, έχοντας λάβει περί τα 45 δις ευρώ κρατικού χρήματος, υπό τη μορφή άμεσης ενίσχυσης ή εγγυήσεων και περί τα 90 δις. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Με δημόσιο χρήμα ή και εγγυήσεις- του ελληνικού κράτους μάλιστα- θα αγοράσουν δημόσια περιουσία οι ιδιώτες; Εάν πάλι οι ιδιωτικές τράπεζες είχαν χρήματα για εξαγορές γιατί προσέφυγαν στο δημόσιο για στήριξη; Δε θα πρέπει επίσης να εξεταστεί εάν τέτοιου είδους κινήσεις όπως της Τράπεζας Πειραιώς στοχεύουν στο να ανοίξει η διαδικασία πώλησης των δημοσίων τραπεζών, όπου κάποιοι ίσως να παίζουν το ρόλο του «λαγού» προς όφελος άλλων κεφαλαίων, πιθανώς ξένων τραπεζών; Δεν είναι χρήσιμο επιπλέον να αναμένει η κυβέρνηση τα αποτελέσματα των “stress- tests” πριν προχωρήσει σε οποιαδήποτε κίνηση γύρω από οποιαδήποτε προσφορά αγοράς δημοσίων επιχειρήσεων, τραπεζικών ή άλλων, από ιδιωτικές τράπεζες;