Ημερομηνία δημοσίευσης: 02/01/2011
Την πεπατημένη της περικοπής του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ) και για το 2011 που στερεί χρήματα από την αγορά, αναβάλλει τα έργα και δημιουργεί οδυνηρές συνέπειες στην απασχόληση επέλεξε η κυβέρνηση για να εφαρμόσει τις αιματηρές συνταγές της τρόικας. Στο σκέλος της εξοικονόμησης δαπανών, κάθε φορά, ψαλιδίζονται κονδύλια που προορίζονται για την ανάπτυξη, ενώ αφήνεται στο απυρόβλητο η μεγάλη η μεγάλη φοροδιαφυγή που θα μπορούσε να ισοσκελίσει τη ζυγαριά του προϋπολογισμού. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι τυχαίο που η ύφεση που συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία θα υπερβεί φέτος το 5%, ενώ για τον επόμενο χρόνο θα κινηθεί πάνω από τα όρια του 3%. Και αυτό επειδή με δεδομένη τη συρρίκνωση της ζήτησης και την κατεδάφιση της οικοδομικής δραστηριότητας που αποτελούν τους βασικούς μοχλούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ, οι δημόσιες επενδύσεις-το τρίτο σκέλος-ρίχνονται στον καιάδα των ελλειμμάτων και των δανείων του κράτους.
Με τη νέα περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, η Ελλάδα θα κινείται στη χειρότερη κρίση της νεότερης ελληνικής ιστορίας, έχοντας το χαμηλότερο επενδυτικό πρόγραμμα από τότε που άρχισαν τα ΚΠΣ, στην αρχή της δεκαετίας του 1990, ενώ αμφίβολη είναι η απορρόφηση από το ΕΣΠΑ που χωλαίνει
Με αυτά τα δεδομένα η κυβέρνηση γνωρίζει εκ των προτέρων ότι τα εικονικά κονδύλια για το ΠΔΕ που έχουν εγγραφεί στον προϋπολογισμό του 2011 δεν πρόκειται να απορροφηθούν λόγω της άγριας ύφεσης που είναι πλέον εδώ, ενώ και από τον φετινό προϋπολογισμό θα πέσει άγριο ψαλίδι. Με βάση το οικονομικό σύνταγμα για τον επόμενο χρόνο που παρουσιάστηκε από τον υπουργό Οικονομικών, τα κονδύλια του ΠΔΕ πετσοκόβονται επιπλέον κατά 500 εκατ. ευρώ -στα 8,5 δισ. ευρώ- σε σχέση με αυτά που προβλέπονταν στο προσχέδιο μόλις τον προηγούμενο μήνα και ενώ έχουν ήδη μειωθεί μέσα στη χρονιά άλλες 3 φορές, ξεκινώντας από τα 10,3 δισ. ευρώ. Με τη νέα περικοπή, η Ελλάδα θα κινείται στη χειρότερη κρίση της νεότερης ελληνικής ιστορίας, έχοντας το χαμηλότερο επενδυτικό πρόγραμμα από τότε που άρχισαν τα ΚΠΣ, στην αρχή της δεκαετίας του 1990, ενώ αμφίβολη είναι η απορρόφηση από το ΕΣΠΑ που χωλαίνει. Αρμόδια στελέχη εξηγούν ότι η κίνηση συνεπάγεται μεταφορά για το 2011 ή οριστική περικοπή σημαντικών επενδύσεων που θα γίνονταν με εθνικό χρήμα: κυρίως υποδομές παιδείας, μικρά έργα ανά την περιφέρεια, αλλά και προγράμματα επιδότησης επιχειρήσεων. Προκαλείται πλέον ορατός κίνδυνος νέας αναβολής πληρωμής επιχειρηματιών, εντάξεων νέων επενδύσεων στον αναπτυξιακό νόμο και προκηρύξεων προγραμμάτων.
Πρόκειται για τον μεγαλύτερο «ακρωτηριασμό» που έχει υποστεί ποτέ -και μάλιστα σε διάστημα λιγότερο του ενός έτους- ο τομέας των δημοσίων επενδύσεων αποστερώντας στην πιο κρίσιμη χρονιά της κρίσης, πολύτιμους πόρους της τάξης του 1,8 δισ. ευρώ που θα διοχετεύονταν για να συγκρατηθεί η ύφεση. Η μείωση των πόρων που θα διατεθούν για επενδύσεις μεταξύ άλλων και μέσω του αναπτυξιακού νόμου και του ΕΣΠΑ, προοιωνίζεται λιγότερες δουλειές και έσοδα για λογαριασμό ιδιωτών, λιγότερα έργα και συνεπώς απώλειες θέσεων εργασίας. Τα ερωτηματικά για την τύχη του ΕΣΠΑ πληθαίνουν, καθώς η κυβέρνηση επιμένει ότι μέχρι το τέλος του έτους η απορροφητικότητα θα φτάσει στο 17% από 6% που ήταν στις αρχές Νοεμβρίου. Εξωπραγματικός στόχος καθώς δεν έχουν χρησιμοποιηθεί τα 2 δισ. ευρώ που έλαβε η χώρα από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων για εθνική συμμετοχή. Επιπλέον, όπως τονίζεται και σε προχτεσινή ερώτηση της Δημοκρατικής Αριστεράς, στο ΕΣΠΑ απασχολούνται σήμερα 43 υπάλληλοι, ενώ βάσει του σχεδιασμού, ο αριθμός των υπηρετούντων για τη διεκπεραίωση του έργου, θα έπρεπε να υπερβαίνει τους 500.
Οι συνολικές δαπάνες που προβλέπονται στον προϋπολογισμό για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων ανέρχονται σε 8,5 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 6,2 δισ. κατανέμονται σε έργα που συγχρηματοδοτούνται από πόρους της Ε.Ε. και άλλα 2,3 δισ. ευρώ για έργα που θα χρηματοδοτηθούν αποκλειστικά από εθνικούς πόρους. Με τα λεφτά αυτά θα πρέπει να χρηματοδοτηθούν οι όποιες αναπτυξιακές παρεμβάσεις γίνουν στις περιφέρειες και τους δήμους του «Καλλικράτη» που έχουν σαφώς πολύ μεγαλύτερες ανάγκες.
1 σχόλιο:
Η ΑΥΓΗ μας φώτισε πριν των Φώτων!
«Στα χρηματιστήρια του πλούτου, το 2011 αναμένεται επικερδής χρονιά... Υπάρχει όμως ανάγκη ιδεών που θα συνέχουν τους λαούς, διότι μια μεγάλη ιδέα γίνεται ακαταμάχητη υλική δύναμη. Με τη γενίκευση της λιτότητας και την επέκταση της ανεργίας, το σημερινό σύστημα αντιμετωπίζει την κοινωνία ως “λάφυρο”, όχι ως παραγωγική δύναμη, και βασίζεται στην αρπαγή και μεταφορά του πλούτου από τα κάτω προς τα πάνω. Στο χέρι μας όμως είναι να αναπτύξουμε ψυχολογία αντίστασης εξεγειρόμενοι ενωμένοι απέναντι στην αδικία» (ΑΥΓΗ)
Αυτά μοιάζουν περισσότερο με χριστιανικά κηρύγματα περί αγάπης και ενότητας παρά με ένα κομμουνιστικό πρόγραμμα στηριγμένο σε μεταβατικά αιτήματα που να οργανώνουν και να κινητοποιούν την εργατική τάξη. Με τέτοιους όρους δεν μπορεί να υπάρξει θετική συμμετοχή της αριστεράς στο εργατικό κίνημα και τη διαμόρφωση των κοινωνικών εξελίξεων.
Στο κρίσιμο ζήτημα της συνένωσης του εργατικού κινήματος και του κινήματος των ανέργων μπορεί ν’ απαντήσει μόνο το μεταβατικό αίτημα για κινητή κλίμακα ωρών (“να δουλεύουμε λιγότερο, να δουλεύουμε όλοι χωρίς μείωση των αποδοχών”). Αλλά η αριστερά δεν θέλει να προβάλλει τέτοια αιτήματα.
Στο κρίσιμο ζήτημα των απαλλοτριώσεων των μονοπωλίων και των μέσων παραγωγής απαντά με υπεκφυγές ότι όλα θα γίνουν στην “λαϊκή εξουσία”. Αλλά η αξία αυτού του μεταβατικού αιτήματος αν γίνει με τον σωστό τρόπο μπορεί να κινητοποιήσει τις μάζες και να οδηγήσει στην αποφασιστική όξυνση της ταξικής πάλης. Όπως γράφει ο Τρότσκι:
«Έτσι, σε απάντηση στην παθιασμένη θρηνολογία των κύριων δημοκρατών για τη δικτατορία των «60 οικογενειών» στις Ενωμένες Πολιτείες ή των «200 οικογενειών» στη Γαλλία, αντιτάσσουμε τη διεκδίκηση της απαλλοτρίωσης αυτών των 60 ή 200 φεουδαρχών καπιταλιστών Υπερλόρδων.
»Κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο διεκδικούμε την απαλλοτρίωση των μονοπωλιακών εταιριών της βιομηχανίας πολέμου, των σιδηροδρόμων, των πιο σημαντικών πηγών πρώτων υλών, κλπ.
»Η διαφορά ανάμεσα σ' αυτά τα αιτήματα και το σύνθημα της «εθνικοποίησης» των ρεφορμιστών χοντροκέφαλων βρίσκεται στα εξής: 1) Εμείς απορρίπτουμε την αποζημίωση. 2) Προειδοποιούμε τις μάζες ενάντια στους δημαγωγούς του Λαϊκού Μετώπου, που, ενώ μιλάνε με την άκρη των χειλιών τους για εθνικοποίηση, στην πραγματικότητα παραμένουν οι πράκτορες του κεφαλαίου. 3) Καλούμε τις μάζες να μην υπολογίζουν παρά μόνο στη δική τους επαναστατική δύναμη. 4) Συνδέουμε το ζήτημα της απαλλοτρίωσης με το ζήτημα της κατάληψης της εξουσίας από τους εργάτες και τους αγρότες». (ΤΡΟΤΣΚΙ)
Έχει καμιά σχέση το μεταβατικό αίτημα της κρατικοποίησης των τραπεζών και των στρατηγικών μέσων παραγωγής με τα «αιτήματα και το σύνθημα της “εθνικοποίησης” των ρεφορμιστών χοντροκέφαλων» γενικά κι’ αφηρημένα, ή με την παντελή άρνηση της κρατικοποίησης πάνω στη σωστή ταξική βάση του εργατικού ελέγχου και του ζητήματος της κατάληψης της εξουσίας, σ’ αντίθεση με τους άλλους ρεφορμιστές χοντροκέφαλους του ΚΚΕ; Ποιος μπορεί, για παράδειγμα ν’ αγνοήσει την ακόλουθη τοποθέτηση του ζητήματος από τη μαρξιστική σκοπιά;
_________________________
ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ & ΠΡΑΞΗ
www.theorystudies.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου