Πολιτική «αναγκαίου κακού»

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΤου ΣΩΤΗΡΗ ΜΑΝΙΑΤΗ

Το Μνημόνιο που υπέγραψε η κυβέρνηση με τη γνωστή και μη εξαιρετέα πλέον τρόικα, προέβλεπε σκληρά μέτρα, κυρίως για μισθωτούς και συνταξιούχους.

Μερικά εξ αυτών τα έχουμε ήδη νιώσει για τα καλά στο «πετσί» μας.

Η Ν.Δ., που ως κυβέρνηση μας προειδοποιούσε κατά την προεκλογική περίοδο (βουλευτικές 2009) για την ανάγκη λήψης σκληρών μέτρων, τάχθηκε εναντίον του Μνημονίου. Ορισμένοι βουλευτές της, όμως, παραδέχονταν ότι εκεί που είχε φτάσει η κατάσταση, ρίχνοντας βεβαίως το βάρος στη διακυβέρνηση ολίγων μηνών από το ΠΑΣΟΚ, δεν γινόταν διαφορετικά. Ηταν δηλαδή «αναγκαίο κακό».

Εναντίον του Μημονίου ήταν και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι βέβαια έριχναν αποκλειστικά την ευθύνη στη διακυβέρνηση της χώρας την περασμένη πενταετία από τη Ν.Δ. Ψήφισαν τελικά (εκτός τριών -Δημαράς, Σακοράφα, Οικονόμου- που δήλωσαν «παρών» και διαγράφτηκαν) υπέρ του Μνημονίου. Φροντίζουν όμως να επισημαίνουν ότι δεν θα επέλεγαν τέτοιου τύπου συμφωνία, με την τρόικα να μας ελέγχει ασφυκτικά για όλα, αλλά εκεί που είχε φτάσει η κατάσταση ήταν «αναγκαίο κακό».

Περί λάθους, αξιοπιστίας και άλλων αλχημειών

του Δημήτρη Καζάκη  (30/9/2010)

οικονομολόγου αναλυτή

Κατανοώ απόλυτα τη δύσκολη θέση όλων εκείνων που πασχίζουν να εμφανίσουν ως αριστερή πρόταση αυτό που επιδιώκουν τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια και οι μεγάλες τράπεζες, δηλαδή την αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους της Ελλάδας εντός του ευρώ, υπό καθεστώς διεθνούς κηδεμονίας και επιτήρησης. Σ’ αυτήν την κατηγορία ανήκει και ο κ. Καλλωνιάτης, ο οποίος σε ένα πρόσφατο σημείωμά του (http://youpayyourcrisis.blogspot.com/2010/09/blog-post_3287.html) αναλαμβάνει να μας διασώσει από ένα τρομερό λογιστικό λάθος και να αποκαταστήσει την χαμένη τιμή της συζήτησης για το δημόσιο χρέος που υποτίθεται ότι έχει διακορεύσει ο υποφαινόμενος.

Ποιο είναι το τρομερό «λογιστικό λάθος»;

Ο κ. Καλλωνιάτης ισχυρίζεται ότι ο γράφων κάνει μέγα λάθος με το να προσθέτει τις εξοφλήσεις του βραχυπρόθεσμου χρέους στα τοκοχρεωλύσια, διότι «ουσιαστικά πρόκειται για ταμειακές διευκολύνσεις - όχι για δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους – οι οποίες επαναλαμβάνονται, ανακυκλώνονται και αυτοακυρώνονται αρκετές φορές μέσα στη διάρκεια του έτους.» Και για να κάνει υποτίθεται κατανοητό αυτό που λέει παραθέτει το εξής παράδειγμα: «εάν κάποιος κάθε μήνα δαπανά εξ αρχής το ισόποσο του μισθού του (πριν τον εισπράξει πχ στο μέσο ή το τέλος του μήνα) χρησιμοποιώντας τη πιστωτική του κάρτα, και στο τέλος κάθε μήνα πηγαίνει και κλείνει το άνοιγμα της πιστωτικής του με τον μισθό που στο μεταξύ κανονικά εισέπραξε, τι να σημαίνει αυτό άραγε; Μήπως ότι δαπανά όλο τον μισθό του για τις αγορές που έκανε και άλλο τόσο για την αποπληρωμή της κάρτας του; Γιατί αυτό κάνει ο κ. Καζάκης όταν προσθέτει στα τοκοχρεολύσια τις εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων. Είναι σαν να σου λέει πως στο τέλος του έτους δαπάνησες 14.000 που ήταν ας πούμε το άθροισμα των μισθών σου και άλλες 14.000 για την αποπληρωμή της κάρτας σου (σύνολο 28.000 χωρίς να υπολογίζουμε τόκους χάριν ευκολίας). Μα είναι δυνατόν να έχεις δαπανήσει τα διπλά απ' όσα εισπράττεις ετησίως και μάλιστα αφήνοντας ελάχιστο υπόλοιπο ως χρέος στο τέλος του έτους;»

«Ελληνες και Γερμανοί έχουν την ίδια μοίρα στην κρίση»

Πηγή: Ελευθεροτυπία

ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΑΜΑ

Η 30χρονη γυναίκα έπινε κόκκινο κρασί και ατένιζε την Ακρόπολη. Γεννήθηκε στην Ελλάδα, μεγάλωσε στο Βερολίνο, βρέθηκε εδώ πριν από λίγες ημέρες και ήταν αποφασισμένη να ηγηθεί της κατάληψης της Ντόιτσε Μπανκ και των διαδηλώσεων που ακολούθησαν ζητώντας την υποστήριξη της χώρας μας.

Η Μαργαρίτα Τσώμου ήδη προχώρησε στη δικτύωση γερμανικών οργανώσεων σε μια ομάδα, που εκφράστηκε υπέρ της χώρας μας και εναντίον της γερμανικής κυβέρνησης στις αρχές του καλοκαιριού. Γιατί, όπως λέει, «η κυβέρνηση Μέρκελ με το επιχείρημα "πληρώνουμε την ελληνική κρίση" προσβάλλει την καταγωγή μου». Η ίδια εκδίδει ένα περιοδικό, είναι δημοσιογράφος και επιμελήτρια. «Στη διαδήλωση υποστήριξης της Ελλάδας, που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιούνιο στο Βερολίνο, συμμετείχαν 40.000 διαδηλωτές».

Η πώληση της απόλυσης

ΠΗΓΗ: Radical Desire

Εισαγωγικά

Πολλά θα μπορούσε κανείς να συζητήσει σχετικά με την άνοδο, σε παγκόσμια κλίμακα, των λεγόμενων reality shows: το οικονομικό σκέλος του κόστους παραγωγής και ό,τι αφορά το reality ως "φτηνή" τηλεόραση με εξαιρετικά καλό λόγο κόστους προς απόδοση· το ηθικό σκέλος και ό,τι αφορά την μετατροπή της ιδιωτικότητας σε θέαμα· το επιστημολογικό σκέλος και ό,τι αφορά την σύγχυση εικονικής και εξω-εικονικής "πραγματικότητας", την ανεξέλεγκτη κυριαρχία της προσομοίωσης, του simulacrum, κλπ. 

Η αντίληψή μου είναι ότι η κυρίαρχη ερμηνευτική τάση βασίστηκε, ρητά ή άρρητα, σε μια κάποια εκδοχή του Επιτήρηση και τιμωρία [1] του Michel  Foucault, εδρασμένη στο reality ως μορφή έκφρασης της "πανοπτικής" κοινωνίας και των πειθαρχικών κοινωνικών τεχνολογιών που αντιστοιχούν σ' αυτή. Όπως και η ίδια η ανάλυση του Foucault, που δίνει υπερβολικά μεγάλη σημασία στις "πειθαρχικές" διαστάσεις του Πανοπτικού του Bentham αγνοώντας το πολύ μεγάλο βάρος που ο ίδιος δίνει στην εξαγωγή υπεραξίας από την διπλή εκμετάλλευση των φυλακισμένων-εργαζομένων [2], η τάση αυτή φώτισε αρκετά σημεία των διακυβευομένων στην ραγδαία δημοφιλία reality show, συσκότισε όμως ταυτόχρονα άλλα και εξίσου σημαντικά. 

Η «τοξική» σχέση εκδοτών-τραπεζιτών…

ΠΗΓΗ: Sofokleous 10

Μια διαχρονική σχέση… στοργής, που εξελίχθηκε εν μέσω της κρίσης σε «τοξική» σχέση, βρίσκεται, σύμφωνα με τις πληροφορίες του “S10”, πίσω από τις δραματικές εξελίξεις των τελευταίων 24ώρων στις ιστορικές –και εισηγμένες στο ΧΑ- εκδοτικές επιχειρήσεις της χώρας.

Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν, ότι εδώ και αρκετούς μήνες οι τραπεζίτες έχουν απευθύνει τελεσίγραφο στους εκδότες, που άλλοτε δανείζονταν τεράστια ποσά, με ευχέρεια απολύτως δυσανάλογη της… υγείας των ισολογισμών των εκδοτικών επιχειρήσεων. Οι τραπεζίτες απαιτούν άμεση και δραστική μείωση λειτουργικού κόστους από τους εκδότες, κατ’ αναλογία προς τη συρρίκνωση των εσόδων των εκδοτικών επιχειρήσεων λόγω της κρίσης.

Το νέο colpo grosso των τραπεζών

Πηγή: Banks' News

Όποιος έχει πιστέψει, ότι ο πραγματικός λόγος της χθεσινής επίσκεψης των επιφανών εκπροσώπων του τραπεζικού χώρου στον Γ. Παπακωνσταντίνου και τον Μ. Χρυσοχοϊδη ήταν για να βρεθεί ένας τρόπος να στηριχθεί με ρευστότητα η πραγματική οικονομία, μάλλον είναι έτοιμος να πιστέψει και ότι οι τράπεζες διοικούνται από… χερουβείμ. Ο πραγματικός λόγος της επίσκεψης, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές του “B”  ήταν να τεθεί σε εφαρμογή το colpo grosso , να αρχίσει η ύστατη προσπάθεια των τραπεζών να δημιουργήσουν ποταμό κερδών από… αέρα κοπανιστό (out of thin air, κατά την αγγλική έκφραση που θα ταίριαζε στα τραπεζικάgolden boys).

Σύμφωνα με τις πληροφορίες του “B”, οι τραπεζίτες έφθασαν αποφασισμένοι στους δύο υπουργούς να τους δελεάσουν να γίνουν συμμέτοχοι στο τελευταίο τους petproject, κατά τη βρετανική έκφραση, που αναφέρεται στα σχέδια που προτιμά να προωθεί κανείς επειδή τον εξυπηρετούν και όχι επειδή είναι πραγματικά σημαντικά ή αναγκαία: