Παρασκευή 10 Αυγούστου 2012

Αντικρατισμός και ελληνικός ordoliberalismus



Ακόμη και η φερόμενη ως αριστερά (δημοκρατική, ανανεωτική, εκσυγχρονιστική, φιλελεύθερη κτλ.) έχει κάνει ως σημαία της τον αντικρατισμό! Δεξιοί, σοσιαλδημοκράτες, αριστεροί, ενοικιαζόμενοι δημοσιογράφοι και οικονομολόγοι, πλειοδοτώντας σε ελιτίστικο λαϊκισμό, ισχυρίζονται ότι ο κρατισμός είναι αυτό που καταπνίγει κάθε δημιουργική δραστηριότητα και ιδιωτική πρωτοβουλία, ενώ ευθύνεται για το πελατειακό κράτος, τον υποτιθέμενο υπερμεγέθη δημόσιο τομέα και την ίδια την χρεοκοπία της χώρας. 
Οι ίδιοι άνθρωποι που δημιούργησαν το πελατειακό κράτος και άσκησαν τον υποτιθέμενο κρατισμό, εμφανίζονται ως υπέρμαχοι του αντικρατισμού, καταγγέλλοντας τον εαυτό τους. Εντούτοις, η καταγγελία αυτή στρέφεται εναντίον του κράτους πρόνοιας και σηματοδοτεί τον μετασχηματισμό του κράτους με βάση τον oliberalismus, την «κοινωνική οικονομία της αγοράς».



Θεμέλιο της νεοφιλελεύθερης κριτικής για το κράτος είναι αφενός οι αντιλήψεις του Popper αναφορικά με τον κρατισμό του Hegel, που υποτίθεται ότι λειτούργησε ως απολογητής της κρατικής εξουσίας, και αφετέρου η αντίδραση του ordoliberalismus στα ολοκληρωτικά καθεστώτα του 20ου αιώνα. Επίκεντρο αυτών των επικρίσεων ήταν ουσιαστικά οι αξιώσεις απολυτότητας της ουτοπίας, οι οποίες κατά του φιλελεύθερους, εγκυμονούν κίνδυνους για τις ατομικές ελευθερίες. Αντίδοτο δε σε αυτό θα ήταν η αποδοχή της πραγματικότητας και η επίλυση των προβλημάτων με επιχειρήματα.