«Το Μνημόνιο ΙΙ μπορεί να σημάνει έξοδο από ΟΝΕ»

ΠΗΓΗ: ΕλευθεροτυπίαΤου ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ

Ακόμη και με τα νέα μέτρα (ιδιωτικοποιήσεις-εκποιήσεις άνω των 50 δισ. ευρώ και φοροεπιδρομή 28 δισ. ευρώ) η χώρα δεν οδηγείται σε πρωτογενές πλεόνασμα και άρα δύσκολα θα μπορέσει να εξυπηρετήσει ένα τόσο μεγάλο δημόσιο χρέος.

Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα των μελετών του Παρατηρητηρίου της ΓΣΕΕ, το οποίο παρουσίασε χθες τρεις μελέτες για το χρέος, τη φτωχοποίηση των κοινωνικών στρωμάτων και τα (εναλλακτικά) βήματα εξόδου από την κρίση.

Στην παρουσίαση των μελετών, ακόμη μιας επιστημονικής αντεπίθεσης των συνδικάτων στο σχεδιαζόμενο μονόδρομο της ύφεσης και της εκποίησης δημόσιας περιουσίας, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ είπε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση αποδεικνύεται φοβική και κρύβεται πίσω από το ΔΝΤ, ενώ αναφορικά με τον ερώτημα που υποβόσκει το τελευταίο διάστημα, εάν οι εργαζόμενοι «είμαστε μέσα ή έξω από την Ευρώπη;», ο κ. Γ. Παναγόπουλος τόνισε ότι «τα συνδικάτα είναι με την Ευρώπη και το ευρώ. Και όχι μόνο αυτό. Θέλουμε ακόμη περισσότερη Ευρώπη, επιζητούμε την εμβάθυνσή της και διεκδικούμε μια κοινωνική Ευρώπη για τους εργαζομένους και τα αδύναμα στρώματα».

Με το ένα χέρι μάς δίνουν κονδύλια και με το άλλο μάς τα παίρνουν πίσω

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΚΑΔΔΑ

Η ΕΛΛΑΔΑ από την ένταξή της στην Ε.Ε. έλαβε 120 δισ. ευρώ ως επιδοτήσεις για να βαδίσει το δρόμο της σύγκλισης και να καλύψει την απώλεια εξαγωγών και παραγωγής που θα έφερνε η ενιαία αγορά.

Ωστόσο, από τα λεφτά αυτά τα 51,3 δις ευρώ επέστρεψαν στις εταιρείες της Δυτικής Ευρώπης που προμηθεύουν τόσα χρόνια την Ελλάδα με εξοπλισμό, μηχανήματα και πρώτες ύλες. Κάτι λιγότερο από τα μισά δηλαδή γύρισαν στις ισχυρές χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Το ποσοστό αυτό είναι μακράν το υψηλότερο από τις υπόλοιπες χώρες του νότου.

Η συνολική «αφαίμαξη» είναι πολλαπλάσια αν συνυπολογισθεί η απώλεια παραγωγής, εισοδήματος των Ελλήνων επιχειρηματιών και εργαζομένων αλλά και η έκρηξη εισαγωγών από κράτη της ΕΕ καταναλωτικών και μη ειδών που τροφοδοτήθηκε από την υπέρμετρη αύξηση του δανεισμού των νοικοκυριών. Η Ελλάδα έφτασε να έχει την υψηλότερη αναλογία καταναλωτικών δανείων στην ευρωζώνη περίπου στο 12% του ΑΕΠ.

Προοίμιο ελληνικού «Αργεντινάσο»

του Π. Παπακωνσταντίνου
Πηγή: Αριστερό Βήμα
Οι συνεχιζόμενες καταλήψεις κεντρικών πλατειών και οι καθημερινές διαδηλώσεις, υπό την επίδραση του ισπανικού κινήματος των «Αγανακτισμένων», έφεραν μια ανοιξιάτικη αύρα στο μουντό σκηνικό της κοινωνικής κατατονίας. Η ανατροπή είναι ακόμη μακριά, αλλά η ρωγμή άνοιξε, το παραπέτασμα της απελπισίας σχίστηκε και μπορούμε να δούμε απέναντι έναν ορίζοντα ελπίδας. Στο χρόνο που μεσολάβησε από την κήρυξη της Ελλάδας σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης γνωρίσαμε και άλλες κινηματικές εξάρσεις. Δύο είναι τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά: Πρώτον, η διάρκεια και αποφασιστικότητα του πλήθους, που αυτή τη φορά δεν κατέβηκε σε μια εικοσιτετράωρη απεργία ή μια πορεία χωρίς συνέχεια, αλλά ήρθε, όπως μπορούμε να προσδοκούμε, για να μείνει. Και δεύτερον, ότι αυτή τη φορά δεν πρόκειται τόσο για όλες τις φυλές των «συνήθων υπόπτων», όσο για τη μέχρι πρότινος σιωπηρή πλειοψηφία, για τους κοψοχέρηδες και των δύο μεγάλων κομμάτων. Στο συνδυασμό τους, τα δύο αυτά στοιχεία δημιουργούν την απόσταση ανάμεσα στα μεμονωμένα γεγονότα αντίστασης και στη γενική κρίση, έστω και εμβρυακού, ακόμη, χαρακτήρα.

Το τύπωμα χρήματος ως λύση (σε ταληράκια)

Πηγή: Techie Chan

Μέσα στην όλη προσπάθεια μου να αποφετιχοποιήσω διάφορα οικονομικά εργαλεία ως κοινωνικώς ωφέλημα a priori, είπα να κάνω ταληράκια για ποιο λόγο το τύπωμα χρήματος δεν είναι απαραίτητα μια λύση που ωφελεί τους πολλούς. Με αυτό δεν θέλω να πω πως είναι μια λύση που δεν μπορεί να ωφελήσει, τους πολλούς. Λέω πως -όπως και πολλά άλλα εργαλεία- δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως σύνθημα χωρίς έναν μικρό τόμο από ψιλά γράμματα που να ορίζει τους όρους που το εργαλείο θα χρησιμοποιηθεί υπέρ των πολλών.

Και ως παράδειγμα θα πάρουμε το τύπωμα του Ομπάμα (από εδώ και στο εξής “Ο Μπάμια”) που γίνεται από τον κεντρικό τραπεζίτη των ΗΠΑ Μπερνάνκι. Τυπικά ο ίδιος ο Μπερνάνκι διαφωνεί πως είναι τύπωμα, αλλά για τις ανάγκες αυτού του άρθρου είναι άχρηστο να ασχοληθούμε με τις δημόσιες σχέσεις της FED. Διότι είναι η καλύτερη απόδειξη πως μπορείς να τυπώνεις χρήμα και ταυτόχρονα να ωφελείς μονάχα τους πολύ πλούσιους.

Το κίνημα των "αγανακτισμένων" εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ (31-5)

Μπορεί να μην πρόκειται ακόμη για επανάσταση, αλλά σίγουρα συνιστά ένα καινούργιο φαινόμενο, όπως άλλωστε φάνηκε από τις διαδηλώσεις στις πλατείες μεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων την Κυριακή. Το κεντρικό σύνθημα των απανταχού "αγανακτισμένων" στην Ευρώπη είναι "Πραγματική Δημοκρατία": το σύνθημα κυριάρχησε στη Μαδρίτη, τη Βαστίλλη, αλλά και στην πλατεία Συντάγματος.

Σε όλες τις χώρες ο κινητήριος μοχλός είναι οι νέοι, που βρίσκονται αντιμέτωποι με μαζική ανεργία καταγγέλλουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο -ένα μήνυμα που υπερβαίνει τα σύνορα και εξαπλώνεται ραγδαία.

Στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, εκατοντάδες πολίτες κατέλαβαν την κεντρική πλατεία της πόλης ενώ και στην πλατεία Τραφάλγκαρ του Λονδίνου σημειώθηκε συγκέντρωση, μικρή στον αριθμό αλλά με έντονη ενέργεια και διάθεση για συμμετοχή.

Είναι πραγματικά η αθέτηση πληρωμών «πολιτική αυτοκτονία»;

Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ

Του Αντίτια Τσάκραμποτρι  (Guaedian)

Από τη μυστική σύσκεψη στο Λουξεμβούργο, στις 6/5, μέχρι σήμερα ασκείται όλο και πιο ανοιχτά στον ελληνικό λαό ένας ωμός εκβιασμός. Σ’ αυτόν εμπλέκονται ανώτατοι αξιωματούχοι της Ευρωζώνης, όπως ο Ζαν-Κλοντ Γιούνγκερ, κυβέρνηση και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος και βεβαίως οι φωστήρες των ΜΜΕ. Στη χορεία προστέθηκε και η Ελληνίδα επίτροπος Μαρία Δαμανάκη: «Ή κάνουμε αυτό που λένε οι δανειστές ή καταστρεφόμαστε», απεφάνθη η ανεκδιήγητη κυρία επίτροπος, επικαλούμενη πηγαδάκια των Βρυξελλών, μην τυχόν και μείνει εκτός του νυμφώνος των ισχυρών. Ωστόσο, το πραγματικό ερώτημα είναι: Θα καταστραφεί η Ελλάδα αν δεν πληρώσει ή αν πληρώσει τους δανειστές; Μια απάντηση δίνει το άρθρο του Α. Τσάκραμπορτι, από τον βρετανικό Guardian, 24/5/2011.