ΚΑΘΟΔΙΚΟΣ ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

Πηγή: Ελευθεροτυπία (19-11-2010)

Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ

Πρώτο «παράδοξο»: στις αυτοδιοικητικές εκλογές το κυβερνητικό κόμμα ενώ κατέγραψε τις μέγιστες απώλειες σε σχέση με τα υπόλοιπα κόμματα, διατηρήθηκε πρώτο, έστω και με μειωμένη διαφορά.
Τον Έλληνα πρωθυπουργό συγχαίρουν σήμερα οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, χωρίς να διευκρινίζεται εάν τιμούν την επιτηδειότητά του ή μήπως την αναξιοπιστία των αντιπάλων του.

Δεύτερο «παράδοξο»: κατά γενική αναγνώριση, τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής του υπολείπονται αισθητά των στόχωντου, εν τούτοις τα σοσιαλιστικά συγχαρητήρια συνωστίζονται.Προβάλλεται το «κουράγιο» στην εφαρμογή αντιδημοφιλών μέτρων, παραγνωρίζοντας το αρνητικό αποτέλεσμά τους. Όμως, σήμερα η χώρα καταποντίζεται όχι τόσο λόγω των προβλημάτων της, όσο κυρίως λόγω των μέτρων που εφαρμόζονται εν ονόματι της αντιμετώπισης αυτών. Το υποτιθέμενο φάρμακο, αντί να θεραπεύει την ασθένεια, την επιδεινώνει: αυτό ονομάζεται αυτοτροφοδοτούμενη καθοδική κλιμάκωση.

Να δούμε τι θα πει και ο next top prytanis

Πηγή: Το Βημα

του Θ. Παπαγγέλη

Λέγαμε, λοιπόν, στην προηγούμενη επιφυλλίδα μας (3.10.2010) ότι η τρέχουσα ρητορική περί εκσυγχρονισμού του πανεπιστημίου έχει πολλά να πει για προσέλκυση επενδύσεων μέσα από την έρευνα, την ανταγωνιστικότητα, την περιφερειακή ανάπτυξη κλπ. · και ότι, ενώ η εξαργύρωση του πανεπιστημιακού ερευνητικού προϊόντος είναι πρακτική που δεν χρειάζεται να σκανδαλίσει κανέναν, η οικονομική κρίση, με την πανδημική πλέον επιτάχυνσή της, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια ολοκληρωτική ταύτιση του υπό εκσυγχρονισμό πανεπιστημίου με εκείνους τους γνωστικούς κλάδους που μπορούν εκ των πραγμάτων να έχουν ενεργητικό ρόλο στη νέα υπερ-συμπαραγωγή «Το πανεπιστήμιο και τα νέα μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης». 

Να επανεξεταστούν όλες οι φοροαπαλλαγές

Πηγή: Αυγή

Μόνο ένα μέρος των προϋπολογιζομένων εσόδων κατορθώνει να πραγματοποιήσει το κράτος, με αποτέλεσμα η έμφαση για την αντιμετώπιση των ελλειμμάτων να μετατίθεται στις περικοπές των δαπανών, ιδιαιτέρως μάλιστα των κοινωνικών δαπανών. Στην ουσία, το κράτος έχει συνθηκολογήσει με τη φοροδιαφυγή, ενώ βυθίζει την οικονομία στην ύφεση, περιορίζοντας τη φοροδοτική ικανότητα των ασθενέστερων ή μεσαίων οικονομικά πολιτών, αυτούς δηλαδή που φορολογεί αγρίως, ιδιαιτέρως με την έμμεση φορολογία.

Παρά την ένταση της κρίσης, η κυβέρνηση επιμένει να διατηρεί εκτεταμένα προνόμια σε κοινωνικές ομάδες και τάξεις, με αποτέλεσμα το κράτος να χάνει τεράστια έσοδα. Πρόκειται για τη νόμιμη φοροαποφυγή, τις φοροαπαλλαγές, που απολαμβάνουν π.χ. η Εκκλησία, μεγάλες επιχειρήσεις και εφοπλιστές.

Η επιβεβαίωση της απαξίωσης της «πολιτικής»

Πηγή: Ελευθεροτυπία
Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Οι ντόπιες και ξένες ελίτ πανηγυρίζουν για τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών, ενώ ο γνωστός «σοσια-ληστής» ηγέτης του ΔΝΤ όσο και ο δηλώνων «σοσιαλιστής με πατέντα» Γιωργάκης και η κοινοβουλευτική «χούντα» του διακηρύσσουν ότι τα αποτελέσματα των εκλογών νομιμοποίησαν τα ληστρικά μέτρα.

Ο θρασύτατος μάλιστα Ντομινίκ Στρος-Καν θριαμβολόγησε για τη νίκη της «αριστεράς» στην Ελλάδα (δηλαδή της χούντας και των «αριστερών» δεκανικιών της στη Δημοκρατική Αριστερά, τους Οικολόγους-Πράσινους και τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ) δηλώνοντας με θαυμασμό: «Δεν έχει ποτέ συμβεί, παρά το τόσο σκληρό πρόγραμμα που οι Ελληνες υποχρεώθηκαν να υποστηρίξουν, το να γίνει κατανοητό στον πληθυσμό ότι ήταν αναγκαίο και αυτός τελικά να υποστηρίξει στην πλειοψηφία του την υπάρχουσα κυβέρνηση». Και, πράγματι, από όπου πέρασε το ΔΝΤ και εφάρμοσε ακόμη και ηπιότερα μέτρα από αυτά της δικής μας χούντας, οι λαοί τελικά τους «πήραν με τις πέτρες»: από την Ουγγαρία που μαύρισε τους αντίστοιχους «σοσιαλιστές», μέχρι την Αργεντινή όπου η χούντα και το ΔΝΤ φυγαδεύονταν με ελικόπτερα1.

"Η Ευρώπη των λαών" και άλλα ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ...

"Κάθε καπιταλιστής για τον εαυτό του" - Σε συνθήκες κρίσης, αυτή η ΒΑΣΙΚΗ αρχή έρχεται στην επιφανεια για το καπιταλιστικό σύστημα και το πως ωθεί τον έναν καπιταλιστή εναντίον του άλλου. Στο σκίτσο του Economist βλέπουμε πως στο "πλοίο" της Ενωμένης Ευρώπης" πλέον το κάθε κράτος, ο κάθε καπιταλιστής σηκώνει πλέον τη δική του σημαία. Παρόμοια διαδικασία βέβαια βλέπουμε και σε παγκόσμιο επίπεδο, με τη σύγκρουση Κίνας - ΗΠΑπου εμποδίζει όργανα όπως η G20 να βγάλουν κοινή στρατηγική, κτλ.

ΠΗΓΗ: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

του ciaoant1

Ο Μπουχάριν παρατηρούσε σχεδόν έναν αιώνα πριν τα εξής:

Tόσο ο Mπουχάριν όσο και ο Λένιν έγραψαν για τον ιμπεριαλισμό, ασκώντας σκληρή κριτική στις απόψεις που έβλεπαν τον μιλιταρισμό και τον πόλεμο σαν μια "παρέκκλιση" από την κανονική λειτουργία του συστήματος. O πιο γνωστός θεωρητικός της σοσιαλδημοκρατίας τότε, ο Kαρλ Kάουτσκι, πρόβαλε αυτήν την άποψη. O ιμπεριαλισμός, η κούρσα για την απόκτηση αποικιών, οι εξοπλισμοί, έλεγε ο Kάουτσκι είναι η πολιτική μερικών ομάδων καπιταλιστών αλλά η αστική τάξη σαν σύνολο δεν είχε κανένα συμφέρον από αυτά. "O κάθε διορατικός καπιταλιστής" έγραφε το 1915 ο Kάουτσκι "πρέπει να φωνάξει στους συναδέλφους του: Kαπιταλιστές όλου του κόσμου ενωθείτε!". Tο σύστημα μπορούσε να φτάσει σε ένα στάδιο, τον "υπερ-ιμπεριαλισμό" όπου η οικονομία θα ήταν οργανωμένη από τα μονοπώλια σε παγκόσμια κλίμακα και οι πολεμικοί ανταγωνισμοί θα έχουν εκλείψει.