Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

Στατιστικές Ζαβολιές





Date: 2010.02.04

Τι θα πιστεύατε για τα στατιστικά μιας χώρας, έαν σας έλεγαν πως ο σημερινός πληθωρισμός είναι 3% , αλλά εάν χρησιμοποιούσαμε τον τρόπο που τον μετρούσαμε στις αρχές της δεκαετίας του 90 θα ήταν 6%, κι αν χρησιμοποιούσαμε τη μέθοδο της δεκαετίας του 80 θα ήταν κοντά στο 10%? Πώς θα νιώθατε εάν μαθαίνατε πως η επίσημη ανεργία είναι 10%, αλλά εάν ψάχνατε βαθιά μέσα στα κιτάπια τους θα βλέπατε πως είναι 17,5%? Ή πως εάν μετράγατε την ανεργία με τον τρόπο που το έκαναν μέχρι το 1994 το ποσοστό θα έφτανε 22%?

Η χώρα αυτή δεν είναι η Ελλάδα αλλά οι ΗΠΑ, οι οποίες έχουν μια μακριά παράδοση στο μαγείρεμα των βιβλίων. Και στόχος των μαγειρεμένων αριθμών δεν είναι μόνο να κοροίδεψουν τους πολίτες τους για το πόσο πραγματικά ευημερούν. Ο πληθωρισμός είναι πολύ σημαντικός γιατί επηρεάζει το ΑΕΠ μιας χώρας. Όσο πληθωρισμό καταφέρνουμε και κρύβουμε, τον μεταφράζουμε μαγικά σε ανάπτυξη, διότι η άνοδος των τιμών εκλαμβάνεται ως μεγέθυνση της οικονομίας. Έτσι οι ΗΠΑ από το 1990 μέχρι σήμερα έχουν στην ουσία επιδοθεί σένα επιτόπιο τροχαδάκι μηδενικής ανάπτυξης, και από το 2004 έχουν πρακτικά αρνητική ανάπτυξη.

Όλα αυτά πρέπει να τα έχουμε πρόχειρα κάθε φορά που κάποιο τσουτσέκι εγχώριο ή της κομισιόν μας προτείνει να ακολουθήσουμε τις λαμπρές πολιτικές πέραν του Ατλαντικού

Συλλαλητήριο στη Βουλή ενάντια στον "επιτάφιο του μισθωτού"


Καλυβιώτη Μαρία
Ημερομηνία δημοσίευσης: 31/03/2010


Ενάντια στον “επιτάφιο του μισθωτού” διαδήλωσαν περίπου 1.500 εργαζόμενοι, άνεργοι και φοιτητές χθες το απόγευμα, σε ένα συλλαλητήριο που διοργάνωσαν πρωτοβάθμια σωματεία του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, καθώς και οι πολιτικοί σχηματισμοί ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κατά των νέων μέτρων για την οικονομία που προωθεί η κυβέρνηση.
Στην κεφαλή της πορείας διαδηλωτές κρατούσαν ένα φέρετρο με το σήμα του ευρώ και πικέτες με μηνύματα ενάντια στην καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων και κεκτημένων. Οι διαδηλωτές, στη συντριπτική τους πλειονότητα νέοι και νέες εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συσπειρώθηκαν πίσω από τα πανό του Συντονιστικού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, Σωματείο Σερβιτόρων - Μαγείρων, ΣΒΕΟΔ, Πρωτοβουλίες Εργαζομένων στο υπ. Οικονομικών, Δίκτυο Συνδικαλιστών ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΕΕΚ.

Κρίση και ταξική πάλη




Ubi solitudinem faciunt pacem appellant.

Tacitus



Κατά την δεκαετία του 90, μετά την κατάρρευση του μπλοκ των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού, η έκφραση "ταξική πάλη" μεταμορφώθηκε από όργανο θεωρητικής ανάλυσης σε μέσο γελοιοποίησης του υποτιθέμενου αρτηριοσκληρωτικού φανατισμού της κομμουνιστικής οπτικής. Στην δεκαετία αυτή, διαμορφωμένη από την ταυτόχρονη υπαναχώρηση των απελευθερωτικών ενεργειών των αντιαποικιοκρατικών κινημάτων του λεγόμενου "τρίτου" κόσμου και την πολιτική αποσάθρωση του "δεύτερου", η "κοινή λογική" υπαγόρευσε ότι ο κόσμος είναι ένας, ότι όποιες και αν είναι οι ανισότητες και οι αντιθέσεις του τούτες μπορούν να επιλυθούν συναινετικά, με κοινή συμμετοχή και προσπάθεια, ή, στην χειρότερη περίπτωση, δια του συναινετικού πολέμου των πεφωτισμένων υπερασπιστών της ενότητάς του ("we are the world") ενάντια στους υποκινητές του διχασμού και του μίσους. Έτσι, αυτό που προηγούμενες δεκαετίες θα ονόμαζαν ιμπεριαλισμό μεταμορφώθηκε σε "ανθρωπιστικές επιχειρήσεις", τα θύματα των οποίων (για παράδειγμα, στον ήδη ξεχασμένο πόλεμο στην πρώην Γιουγκοσλαβία) μετρούσαν πολύ λιγότερο στις συνειδήσεις της δυτικής κοινής γνώμης από ό, τι στην περίπτωση παλαιότερων πολέμων όπως αυτοί στο Βιετνάμ ή στην Αλγερία, που είχαν δημιουργήσει συνθήκες εξεγερσιακής πολιτικής κινητοποίησης και σφοδρής εσωτερικής σύγκρουσης στις δυτικές κοινωνίες.

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Η Citigroup τα λέει "έξω από τα δόντια"

by ciaoant1


Citigroup: Εμείς κάνουμε κουμάντο, το πολίτευμα είναι "πλουτονομία" (plutonomy). Τουλάχιστον είναι ειλικρινείς βέβαια, σίγουρα περισσότερο από πολλούς και διάφορους που κοροϊδεύουν και τον κόσμο και (πολλοί εξ αυτών) και τους εαυτούς τους

Γράφημα για τις ανισότητες στις ΗΠΑ, που σπάνε κάθε ρεκόρ:
Παρατηρήστε το πως μας έχουν γυρίσει στην κατάσταση τις δεκαετίας του 1920-1930.
Αντίθετα, παρατηρήστε το γράφημα τη δεκαετία 1960-1970, όπου οι μεγάλοι λαϊκοί αγώνες έχουν φέρει το λαό σε πολύ καλύτερη θέση


Στις ανισότητες-ρεκόρ που παρατηρούνται σήμερα έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο παρελθόν (πχ
 εδώ για μια συγκεντρωτική παρουσίαση).

Τώρα, δείτε από επίσημο έγγραφο (εδώ και το δεύτερο μέρος, που είναι εξίσου ενδιαφερον με το πρώτο) της Citigroup του 2005 την άποψη της άρχουσας τάξης επί των πραγμάτων:

Το έγγραφο αυτό μοιράστηκε αρχικά στους "high-class" πελάτες της citigroup, αλλά διέρρευσε, και πρόσφατα έγινε και ευρύτερα γνωστό, καθώς αναφέρθηκε και στην ταινία-ντοκιμαντέρ του (ελαφρώς λαικιστή αλλά και αρκετά εύστοχου σε πολλά θέματα) Μάικλ Μουρ:

Όπως λοιπόν διαβάζουμε στο έγγραφο της Citigroup, έχουμε την εμφάνιση της πλουτονομίας, που την ορίζει ως "μια οικονομία που κουμαντάρεται από τους πλούσιους":

Η Ανάληψη του ΓΑΠ




by CONSTANTINople

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

H έλευση του κινεζικού αιώνα είναι αναπόφευκτη;




Η Κίνας αποτελεί σήμερα μια από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου ο νεοφιλελευθερισμός μπορεί να κομπάζει για τις «επιτυχίες του καπιταλισμού». Πριν τριάντα χρόνια η οικονομία της αναπτυσσόταν με μικρότερο ρυθμό απ’ ότι ο πληθυσμός της ενώ η συνεισφορά της στο παγκόσμιο εμπόριο ήταν λιγότερο από 1%. Σε αντίθεση με το παρελθόν, φέτος η Κίνα ξεπέρασε τη Γερμανία ως ο μεγαλύτερος παγκόσμιος εξαγωγέας και η οικονομία της εξακολουθεί να αναπτύσσεται με εντυπωσιακούς ρυθμούς παρά την παγκόσμια οικονομική ύφεση. Υπάρχουν μάλιστα αρκετοί που προβλέπουν ότι (σε κάποιες δεκαετίες) η Κίνα θα ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε οικονομική και πολιτική ισχύ.
Οι νεοφιλελεύθεροι ισχυρίζονται ότι η επιτυχία της Κίνας ήταν το αποτέλεσμα των ιδιωτικοποιήσεων που πραγματοποιήθηκαν πριν 30 χρόνια, και επιπλέον, ότι από τότε υπάρχει μια συνεχείς αδιατάρακτη οικονομική επέκταση.

Στο άρθρο που ακολουθεί θα υποστηρίξω ότι και οι δυο ισχυρισμοί είναι απολύτως ψευδείς.
Το 1978 άρχισαν οι μεταρρυθμίσεις του καθεστώτος. Τότε ουσιαστικά ιδιωτικοποιήθηκε η γη και δόθηκαν στους αγρότες κίνητρα να παράγουν πιο εντατικά. Αυτό οδήγησε στη δημιουργία αγροτικών επιχειρήσεων, πρώτα για καταναλωτικά προϊόντα και αργότερα για εξαγωγές.
Ο σκοπός των μεταρρυθμίσεων ήταν να μπει στην παραγωγική διαδικασία το «αδρανών δυναμικό» που υπήρχε στην οικονομία (στην προκειμένη περίπτωση η γη και οι αγρότες) με σκοπό την πιο αποτελεσματική οικονομική λειτουργία μέσω της εντατικοποίησης της εργασίας των αγροτών που έπρεπε να δουλεύουν πιο σκληρά για να κερδίσουν από το πλεόνασμα της παραγωγής τους. Αυτό πράγματι οδήγησε σε αύξηση της παραγωγής, αλλά ταυτόχρονα στο χειρότερο πληθωρισμό από το 1949. Επιπλέον, οι αντιθέσεις ανάμεσα στη μειοψηφία του καρπώθηκε τα οφέλη και στη πλειοψηφία που πήρε ψίχουλαοδήγησε σε όξυνση των ταξικών αντιθέσεων. Το αποτέλεσμα ήταν η εμφάνιση τόσο του οικονομικού κύκλου (στα 1988 η οικονομία γνώρισε ύφεση) όσο και πολιτικών διεκδικήσεων με αποκορύφωση τα γεγονότα στην Πλατεία Τιενανμέν το 1989, το μεγαλύτερο κίνημα διαμαρτυρίας στην Κίνα από τη δεκαετία του 1920.

Πανευρωπαϊκή η επίθεση στους μισθούς


Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/03/2010

Αυγή: Novalis

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι και όλες στη ριζοσπαστική Αριστερά ότι οι παθογένειες που πλήττουν τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και τις εργαζόμενες τάξεις είναι κοινές και διαφοροποιούνται οι όροι και η οξύτητα με τους οποίους εκδηλώνονται. Ας σταχυολογήσουμε ενδεικτικά και κατ' ανάγκην αποσπασματικά:

Θεωρούμε, φερ' ειπείν, ότι η αποσάθρωση της αγροτικής τάξης είναι κυρίως ελληνικό φαινόμενο; Ας στραφούμε προς την κυρίως ευνοημένη από τους προϋπολογισμούς της ΚΑΠ, τη Γαλλία. Ο ίδιος ο υπουργός Γεωργίας αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η γαλλική γεωργία αντιμετωπίζει τη "σοβαρότερη κρίση εδώ και τρεις δεκαετίες". Όλοι οι τομείς της αγροτικής και της κτηνοτροφικής παραγωγής έχουν χτυπηθεί άσχημα από την κρίση, με χειρότερες συνέπειες για τους γαλακτοπαραγωγούς. Το αγροτικό εισόδημα το 2009 μειώθηκε κατά 34%, ενώ το 2008 είχε ήδη μειωθεί κατά 20%. Και η αγωνία των Γάλλων αγροτών βρίσκεται στο κατακόρυφο, καθώς προβλέπεται μελλοντικά δραστική περικοπή του προϋπολογισμού της ΚΑΠ.

Σπ. Λαπατσιώρας: Ο "δρόμος για την κόλαση" είναι ανοιχτός



Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/03/2010
ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΛΑΠΑΤΣΙΩΡΑ*
Πηγή: Εφημερίδα Αυγή

Η απόφαση της Συνόδου υπήρξε αναμενόμενη στο γενικό της πνεύμα. Αν και αναμενόμενη, πρέπει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά θεσπίζεται μηχανισμός στήριξης μιας χώρας όταν αντιμετωπίζει πρόβλημα δανεισμού, γεγονός που αποτελεί τροποποίηση της συνθήκης του Μάαστριχτ και συγχρόνως αποτελεί έμπρακτη αναγνώριση ότι η Ευρώπη με τη μορφή που της δίνει η συνθήκη του Μάαστριχτ είναι αδύνατη. Πρόκειται για μηχανισμό ο οποίος εμφανίζει έναν δανειστή έσχατης ανάγκης, κάτω από προϋποθέσεις πολιτικών αποφάσεων οι οποίες απαιτούν ομοφωνία.

Όμως αποτελεί απόφαση πολύ πίσω από τις ανάγκες όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρωζώνης στο σύνολό της. Απόφαση ασύμβατη με τις απαιτήσεις που υπάρχουν για να διατηρηθεί η Ευρωζώνη ως έχει. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι εκφράζει μια ιστορική μυωπία των ηγετών της Ευρωζώνης ο κάθε πανηγυρισμός  γι’ αυτή την απόφαση. Η Ευρωζώνη παραμένει χωρίς μηχανισμό δανεισμού είτε ομοσπονδιακού τύπου, ο οποίος ενεργοποιείται όταν διαπιστώνεται το πρόβλημα και όχι κατόπιν εορτής, ή μηχανισμό δανεισμού κατ’ ευθείαν από την ΕΚΤ ή κάποια άλλης μορφής ουσιαστική στήριξη (π.χ. έκδοση ευρωομολόγου). Επιλέγει να ρίξει τα κράτη και τους πληθυσμούς τους στις αγκαλιές των αγορών, οι οποίες εκτιμούν το δόγμα «πάνω από όλα οι υγιείς προϋπολογισμοί» μυωπικές όντας κι αυτές. Επειδή κάθε προσπάθεια υγιών προϋπολογισμών σήμερα σημαίνει βάθεμα της ύφεσης, ακούγονται νούμερα για 4% πτώση της μεγέθυνσης και 20% ανεργία τον επόμενο χρόνο για την Ελλάδα, κατάσταση η οποία δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά κάθε χώρα που ακολουθεί το δόγμα. Οι ανισορροπίες στο εσωτερικό της Ευρωζώνης επίσης διατηρούνται. Και τα δύο γεγονότα αναμένεται να αρχίσουν σύντομα να προεξοφλούν οι αγορές.

H μετάφραση του Κεφ7 των θέσεων του RMF







Η μετάφραση όλου του Κεφαλαίου 7 της Μελέτης 

ΚΡΙΣΗ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ:
ΦΤΩΧΕΙΑ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥ, ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΔΥΝΑΤΟΥ


(Οικονομική και πολιτική ανάλυση εναλλακτικών στρατηγικών ) με κλικ εδώ
K. Lapavitsas et al.


Περίληψη όλης της μελέτης της RMF με κλικ εδώ


Αναδημοσίευση από http://dosepasa.wordpress.com/2010/03/23/

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Το Χρέος Φέρνει την Ύφεση



Το σημαντικότερο διάγραμμα του αιώνα


Όλοι νομίζουν ότι αν σταματήσουμε να δανειζόμαστε η ότι αν μειώσουμε το συνολικό δανεισμό, αυτό θα σημαίνει ύφεση.
Η λογική λέει ότι όσα λιγότερα έχουμε να ξοδεύουμε, τόσο λιγότερο θα είναι το ΑΕΠ.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω τον μαθηματικό ορισμό του ΑΕΠ.
ΑΕΠ = Δημόσιες δαπάνες + Ιδιωτικές δαπάνες + δαπάνες νομικών προσώπων +(-) εμπορικές συναλλαγές.
Πουθενά σε αυτή την εξίσωση λοιπόν δεν έχουμε τον παράγοντα χρέος. Οι δαπάνες του κρατικού και του ιδιωτικού τομέα είναι συνάρτηση του πόσα ξοδεύεις όχι πόσα δανείζεσαι.
Είναι όμως γεγονός ότι ένα μέρος αυτών που ξοδεύουμε αποτελούνται από δανεικά (χρέος). Άρα το πόσα δανείζεσαι μπορεί να επηρεάσει τις δαπάνες και βέβαια το ΑΕΠ.
Αν όμως κάποιος θέλει να συμπεριλάβει τον παράγοντα χρέος στην εξίσωση, τότε θα πρέπει να συμπεριλάβει και τον παράγοντα τοκοχρεολύσια. Το χρέος το οποίο θα χρησιμοποιήσεις για να αυξήσεις το ΑΕΠ σου δεν είναι χωρίς κόστος.
Ας εξετάσουμε τώρα τι έγινε κατά το οικονομικό έτος 2009 εν Ελλάδι. Το ταμειακό έλλειμμα της Ελλάδος ήταν €30 δις (αυξήθηκαν δηλαδή αυτά που χρωστάμε κατά αυτό το ποσό) αλλά η οικονομία σημείωσε συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 2%!!
Μας πως είναι δυνατόν, να αυξάνει κάποιος τις δαπάνες του και να μειώνεται η οικονομική δραστηριότητα;; Σύμφωνα δηλαδή με την λογική της πιο πάνω εξίσωσης, θα έπρεπε το ΑΕΠ να αυξηθεί.

ΔΙΠΛΗ ΕΙΣΦΟΡΑ ΓΙΑ 600.000 ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ χαράτσι χωρίς ουσιαστική ανταπόδοση ετοιμάζεται να επιβάλει η κυβέρνηση σε περίπου 600.000 εργαζόμενους που έχουν διπλή απασχόληση.
Σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο και με μοναδικό στόχο
την αύξηση των εσόδων των ταμείων, το υπουργείο Εργασίας θα υποχρεώσει όλες τις κατηγορίες των εργαζομένων να ασφαλίζονται εκτός
 από τον κύριο φορέα τους και στο αντίστοιχο κλαδικό ταμείο της δεύτερης απασχόλησής τους. Η εξέλιξη αυτή αναμένεται να επηρεάσει:
-Περίπου 100.000 επιστήμονες-ελεύθερους επαγγελματίες και δημοσίους υπαλλήλους οι οποίοι όταν έχουν μια ετεροαπασχόληση δεν υποχρεούνται μέχρι σήμερα σε αντίστοιχη ασφάλιση, έστω και αν πρόκειται για εντελώς διαφορετικό κλάδο.
 Πρόκειται κυρίως για μηχανικούς, γιατρούς και δικηγόρους οι οποίοι όταν έχουν στο όνομά τους και λειτουργούν ένα κατάστημα ή ένα ξενοδοχείο δεν υποχρεούνται, εκτός του ΤΣΑ, του ΤΣΑΥ ή του Ταμείου Νομικών αντιστοίχως, να ασφαλίζονται και στον ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ). Το ίδιο ισχύει για αστυνομικούς ή δημόσιους υπαλλήλους, οι οποίοι νόμιμα ασκούν δεύτερο επάγγελμα.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ  ΕΔΩ

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Χάσαμε την Αλήθεια μαζί με την Ελευθερία




Truth Has Fallen and Taken Liberty With It

By PAUL CRAIG ROBERTS
There was a time when the pen was mightier than the sword. That was a time when people believed in truth and regarded truth as an independent power and not as an auxiliary for government, class, race, ideological, personal, or financial interest.
Today Americans are ruled by propaganda. Americans have little regard for truth, little access to it, and little ability to recognize it.
Truth is an unwelcome entity. It is disturbing. It is off limits. Those who speak it run the risk of being branded “anti-American,” “anti-semite” or “conspiracy theorist.”
Truth is an inconvenience for government and for the interest groups whose campaign contributions control government.
Truth is an inconvenience for prosecutors who want convictions, not the discovery of innocence or guilt.

Truth is inconvenient for ideologues.
Today many whose goal once was the discovery of truth are now paid handsomely to hide it. “Free market economists” are paid to sell offshoring to the American people. High-productivity, high value-added American jobs are denigrated as dirty, old industrial jobs. Relicts from long ago, we are best shed of them. Their place has been taken by “the New Economy,” a mythical economy that allegedly consists of high-tech white collar jobs in which Americans innovate and finance activities that occur offshore. All Americans need in order to participate in this “new economy” are finance degrees from Ivy League universities, and then they will work on Wall Street at million dollar jobs.
Economists who were once respectable took money to contribute to this myth of “the New Economy.”

Η ΕΕ μας πάει συντεταγμένα στο ΔΝΤ




 26/3/2010
Δημήτρης Καζάκης


«Η Ελλάδα τού ευρώ είναι ασφαλής», δήλωσε περιχαρής ο Γ. Παπανδρέου αμέσως μετά τη σύνοδο κορυφής στις 25/3. Βέβαια, αυτό που δεν εξήγησε ο κ. Παπανδρέου είναι γιατί η «Ελλάδα του ευρώ» για να είναι «ασφαλής» χρειάζεται το ΔΝΤ; Και πώς έγινε και η πανίσχυρη ευρωζώνη, το ισχυρό ευρώ, να βρεθεί τελικά στην ανάγκη να καλέσει σε βοήθεια το ΔΝΤ; Κι αν τέλος πάντων μια τόσο πανίσχυρη ένωση, όπως παρουσιαζόταν μέχρι πρότινος η ΟΝΕ και η ΕΕ, χρειαζόταν εξωτερική βοήθεια, γιατί δεν το ξεκαθάριζε εξαρχής, δηλαδή όταν στις 15/2 οι ηγέτες της ευρωζώνης δήλωναν ότι θα «συμπαρασταθούν» στην Ελλάδα; Γιατί δεν το δήλωσαν στις 16/3 οι υπουργοί οικονομικών του Ecofin που διαβεβαίωναν ότι έχουν ήδη επεξεργαστεί μηχανισμό στήριξης της Ελλάδας; Πότε προέκυψε το ΔΝΤ;

Ο ρόλος του ΔΝΤ είναι υποδεέστερος στο όλο σχέδιο, ισχυρίζεται η διατεταγμένη «ενημέρωση», που λίγο έλειψε να ανοίξει σαμπάνιες για τη «διάσωση» της χώρας από τους εταίρους της ευρωζώνης. Ακόμη κι έτσι να είναι, η συμμετοχή του ΔΝΤ στο σχέδιο στήριξης της Ελλάδας κι όχι μόνο, αποτελεί πρωτοφανής ομολογία από τους ηγέτες της ευρωζώνης ότι το πανίσχυρο ευρώ είναι τόσο ευάλωτο, τόσο ασταθές και τόσο αδύναμο, που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο του τα εσωτερικά του προβλήματα, και χρειάζεται επειγόντως εξωτερική βοήθεια. Όσο για τη «διάσωση» της Ελλάδας δεν υπήρξε καμμιά ουσιαστική δέσμευση των ηγετών της ευρωζώνης, πέρα από τις γνωστές δηλώσεις στήριξης.

Τα μόνα στοιχεία που ξεκαθαρίστηκαν σ’ αυτή τη σύνοδο κορυφής είναι τα εξής:
Πρώτο: Ξεκαθαρίστηκε ότι χωρίς την άμεση συμμετοχή του ΔΝΤ, έστω και δευτερογενώς, δεν μπορεί να υπάρξει σχέδιο στήριξης των υπερχρεωμένων χωρών της ευρωζώνης, όπως είναι η Ελλάδα.

τι τα θελεις τα λεφτά?

 by pentanostimi

ΓΙΑ ΣΑΣ

Συνέλληνες ,που τρέχετε να  παρετε τις οικονομιες σας απο τις Τράπεζες,δια τον φόβον των Ιουδαίων,που τα κρύβερε σε υπόγεια και στρωματα,τα βάζετε σε θυρίδες
κι εσεις μεγαλο-κεφαλαιουχοι και λοιποι που τα φυγαδεύετε
στα ξένα χερια
σκεφτείτε,σημερα Σάββατο του Λαζάρου[κι ο μεν Λάζαρος αναστήθηκε,,,,εμεις......?]



.....Αλλωστε,στη μια και μόνη ζωή μας, εχουμε να κανουμε τόσα πράγματα
που ΔΕΝ χρειάζονται  μονο λεφτά αλλά κάτι πολυ περισσότερο

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ,ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ,ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ  ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΟΣΩΝ  ΚΑΤΑΝΤΟΥΝ ΤΗ ΖΩΉ ΜΑΣ  ''ζωούλα''.........ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΛΕΦΤΑ.......για ενα κομματι ψωμί που λενε κι οι Κατσιμιχαίοι,μας θέλουν ολοκληρους,την ανάσα μας,τον ελευθερο[?]χρόνο μας ,ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ
οχι δε θα  πάρουμε  ρε!

Πανηγυριζουν για τη νεα επέλαση

Εντελώς συμπτωματικά οι αποφάσεις στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ για την ένταση της επίθεσης σε βάρος των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης πάρθηκαν 25 Μάρτη. Για τους δικούς τους λόγους οι αστοί σε μια επίδειξη κάλπικου πατριωτισμού σάλπιζαν την ίδια μέρα κάλεσμα για νέα εθνική παλιγγενεσία. Στα ψιλά των σχετικών ρεπορτάζ, βέβαια, ομολογούσαν ότι αυτό που τους καίει είναι πώς θα συστρατευτεί η εργατική τάξη πίσω από την κυβέρνηση για να γίνει η χώρα καταλληλότερη για να οργώνει το μεγάλο κεφάλαιο.
Οι ίδιοι που θυμήθηκαν το 1821 για να το φέρουν στα μέτρα τους, είναι αυτοί που γάνωναν χρόνια πριν το μυαλό των ανθρώπων για τα καλά της ΕΕ. Και τότε και σήμερα ήταν και είναι μόνο το ΚΚΕ που και αντίσταση σάλπισε και έδειξε συγκεκριμένο το δρόμο. Τονίζοντας πως χρειάζονται θυσίες, αλλά όχι αυτές που ζητά η πλουτοκρατία. Οι θυσίες του αγώνα. Για να μπορεί ο λαός να αξιοποιήσει σε όφελός του όλα τα πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα και που ασφαλώς δεν είναι μόνο η θάλασσα κι ο ήλιος.
«Ολοι κερδίσαμε», είπε ο Παπανδρέου και απέδωσε στο «ράδιο αρβύλα» τις φήμες για πτώχευση. Αυτοί που σίγουρα βγαίνουν κερδισμένοι είναι οι καπιταλιστές, όσο για τις φήμες ας κοιτάξει ξανά τις δηλώσεις του. Ο ίδιος είναι που έπαιξε το χαρτί της πτώχευσης για να εκβιάσει το λαό και να εξαπολύσει με όρους μπαράζ μια αντεργατική επίθεση που την εμφάνισε σαν σωτηρία της πατρίδας.
Κανένας εφησυχασμός. Οι αστοί θα συνεχίζουν να «σώζουν» την πατρίδα με ακόμα πιο βάρβαρα μέτρα εκβιάζοντας τώρα την υποταγή «για να μη χαθούν τα οφέλη».
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ  ΕΔΩ

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5571309&publDate=27/3/2010

MHN TOYΣ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ!




Είναι φοβερή η μάχη που δίνει η κρατική τηλεόραση κυρίως αλλά και άλλα κανάλια για να εκμεταλλευτούν ψυχολογικά μια συμφωνία που δεν μας προσέφερε τίποτα απολύτως.
Ίσα, ίσα θα έλεγα, οι προβλέψεις της συμφωνίας σημαίνουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί το χρέος της! Τίποτα δεν άλλαξε σε σχέση με προχτές εκτός από την προπαγάνδα που εξαπολύεται από παντού. Δεν ξέρω πώς γίνεται πρακτικά, όλοι αυτοί παίρνουν γραμμή ρητώς από κάπου ή καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλο με νοήματα και άτυπη συνεννόηση;

 ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
http://greekrider.blogspot.com/2010/03/blog-post_7512.html

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ | ΜΑΡΤΗΣ 2010




ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ | ΜΑΡΤΗΣ 2010

ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΛΗΣΤΡΙΚΑ ΜΕΤΡΑ
ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ  ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΕ 
ΧΑΡΑΤΣΙ ΣΤΙΣ ΕΛΙΤ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΥΣ

Η επέλαση των πρωτοφανών ληστρικών μέτρων (με τον κατ’ ευφημισμόν τίτλο «Πρόγραμμα Σταθερότητας») που επέβαλε η υποτελής ντόπια ελίτ υπό τις διαταγές της ευρωπαϊκής και υπερεθνικής ελίτ του διεθνοποιημένου συστήματος της Οικονομίας της Αγοράς και της αντιπροσωπευτικής ψευτο-«δημοκρατίας», απομυζεί ανελέητα το ήδη πενιχρό εισόδημα των μισθωτών, των εργαζόμενων με μπλοκάκι, των ανέργων και των συνταξιούχων, σηματοδοτώντας την αρχή μιας νέας εποχής σοσιαλφασιστικής βαρβαρότητας, που καταδικάζει τη μεγάλη πλειονότητα του λαού στην φτώχεια, τη μαζική ανεργία και την ανασφάλεια, ενώ συνοδεύεται από την αδίστακτη βία των πραιτοριανών του υπουργείου του «Προστάτη του Πολίτη» που αναλαμβάνει πλέον το ρόλο του κρατικού τρομοκράτη για την εφαρμογή τους. 

Όλα αυτά με την πλήρη συνέργεια των καθεστωτικών ΜΜΕ (με τα κρατικά να παίζουν τον πρώτιστο προπαγανδιστικό ρόλο στο έγκλημα που συντελείται) που διαφημίζουν την περιοδεία επαιτείας του «πρωθανδρείκελου» του συστήματος στους υπερεθνικούς «ομολόγους» του, προς χάρη της «διάσωσης της πατρίδας». Την ίδια στιγμή, η πιθανή σύσταση ενός «Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου» που δρομολογείται και προβάλλεται από τα ίδια μέσα ως «θετικό βήμα» απλά θα παγιώσει και θεσμικά τα μέτρα αυτά!

ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΛΛΕΙΜΑ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ


του Θανάση Αυγερινού
25-3-2010

ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΛΛΕΙΜΑ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ

Α) Τα δημοσια εσοδα ως ποσοστο του ΑΕΠ
Ελλάδα (ΕΕ-15)
Άμεσοι φόροι 8% (12%)
Έμμεσοι φόροι 12% (14%)
Σύνολο φορών 20% (26%)
Κοινωνικές εισφορές 14% (14%)
Σύνολο εσόδων 34% (40%)

Τα δημόσια έσοδα είναι μικρότερα κατά 6 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ στην Ελλαδα. Από το μέσο όρο της ΕΕ-15. Δηλαδή περίπου 15 δις

Έκανα μια σύγκριση με ιστορικά στοιχεία και είμαστε στο επίπεδο του1960 για τα φορολογικά έσοδα
Πού οφείλεται η υστέρηση
α) Μη απόδοση ΦΠΑ 2 μον
β) Φοροδιαφυγή 2,5 μον
γ) απαλλαγή φορολ. νομικών προσώπων 1,5 ΑΕΠ
Αυτά με συντηρητικές εκτιμήσεις

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Alex Jones σε Δυο Συνέχειες

Απογευματάκι αργίας, αποφασίσαμε να σάς παίξουμε και δυο αγωνιστικές ταινίες, προσφορά του mega-blog "Πόντος και Αριστερά", για να περάσετε ευχάριστα το υπόλοιπον της μέρας. Στο διάλειμμα το παρόν blog θα προσφέρει και pop-corn. Σαν ενδειξη διαμαρτυρίας προς το αμερικανόφιλο ΔΝΤ το οποίο από δω και μπρος θα μας συντροφεύει, τα ποτά θα είναι αποκλειστικά  ελληνικά, (tam-tam και τσιτσιμπίρα).
Καλή διασκέδαση!











 

Τα ψέματα και οι αλήθειες για το χρέος




      Δημήτρης Καζάκης

Δημοσιεύτηκε στο "Ποντίκι" στις 
25/3/2010 






Η χρεωκοπία της χώρας είναι δεδομένη. Όχι γιατί την επιδιώκουν κάποιοι καταχθόνιοι και σκοτεινοί κερδοσκόποι, αλλά γιατί το κράτος και η οικονομία της χώρας δεν μπορεί πια να σηκώσει το βάρος της εξυπηρέτησης των δανείων. Αυτή είναι η αλήθεια που κρύβει συστηματικά η κυβέρνηση από τον ελληνικό λαό.

Ο κ. Παπανδρέου μιλώντας στη 8η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στις 20/3, διαβεβαίωνε: «Να είναι όλοι βέβαιοι, να είναι ακόμα πιο βέβαιοι οι διάφοροι καλοθελητές, που καθημερινά διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τη χώρα μας, με προφανείς σκοπιμότητες: Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Δεν θα την αφήσουμε να χρεοκοπήσει.» Η δήλωση αυτή μοιάζει εξαιρετικά με μια άλλη ιστορική δήλωση, του Ελευθερίου Βενιζέλου, όταν σε διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, διαβεβαίωνε κι αυτός: «Δίδω προς τον ελληνικόν λαόν την προσωπική διαβεβαίωσιν, ότι έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι ημπορούμεν να διατηρήσουμεν την ακεραιότητα του εθνικού μας νομίσματος και να αποφύγωμεν επομένως τας συμφοράς που θα επακολούθουν την ανατροπήν της σταθεροποιήσεως.»

Την εποχή εκείνη είχαν ανακαλύψει μια άλλη νομισματική πανάκεια για τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας, την οποία αντί για ευρώ ονόμαζαν χρυσή δραχμή. Για να στηριχθεί το «ισχυρό νόμισμα» της Ελλάδας που ήταν κλειδωμένο με την χρυσή Αγγλική λίρα, ξεπουλήθηκε κυριολεκτικά το σύμπαν. Όλες οι υποδομές της χώρας δόθηκαν σε ξένες εταιρείες (Ούλεν, Πάουερς, κλπ.) ενώ η χρυσή δραχμή χρηματοδοτήθηκε αδρά με πληθώρα δανείων.

Για να στηριχθεί η χρυσή δραχμή και το πρόγραμμα δημόσιου δανεισμού εφαρμόστηκε σκληρή λιτότητα με την κατάργηση κάθε κοινωνικής δαπάνης. Η μόνη κοινωνική πρόνοια που απέμεινε στη χώρα ήταν τα λαχεία και τα λαϊκά συσσίτια των φιλανθρωπικών σωματείων. Οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευαν καθημερινά δεκάδες θανάτους από την πείνα. Το κράτος προκειμένου να συνεχίσει τη στήριξη της χρυσής δραχμής και να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια των δανείων του, έκλεινε τα δημόσια σχολεία, δημοτικά και γυμνάσια και απέλυε δασκάλους και καθηγητές. Το σύνολο των δημοσίων υπαλλήλων κλήθηκε να καταβάλει με τη βία έως και το 50% των αποδοχών του. Πολλοί απ’ αυτούς απολύθηκαν. Απαγορεύτηκε ο συνδικαλισμός στους δημοσίους υπαλλήλους και οι απεργίες στους εργάτες, ενώ οι διαδηλώσεις κηρύχθηκαν παράνομες.

Η Ελλάδα είχε τεθεί υπό διπλή κηδεμονία, όχι μόνο του Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου που είχε εγκατασταθεί ήδη από το 1898, ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας επί Τρικούπη το 1893 και του ελληνοτουρκικού πολέμου της ντροπής του 1897, αλλά και  της Δημοσιονομικής Επιτροπής της Κοινωνίας των Εθνών, η οποία προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα των δανειστών της χώρας, απαιτούσε να χυθεί αίμα. Οι κυβερνήσεις της χώρας, ως τυφλά και πειθήνια όργανα της κηδεμονίας, εκτελούσαν με υπερβάλλοντα ζήλο τις έξωθεν εντολές. Το αποτέλεσμα μπορεί εύκολα να το φανταστεί κανείς. Λίγους μόνο μήνες μετά από τη διαβεβαίωση του Βενιζέλου η χρυσή δραχμή συντρίφτηκε και η χώρα κήρυξε επίσημα την χρεωκοπία της λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των χρεών της. Με το χρεωστάσιο η χώρα παραδόθηκε στο έλεος των δανειστών της. Προκειμένου αυτοί να πάρουν τα λεφτά τους έφεραν ξανά στη χώρα το βασιλιά, που είχε εκδιωχθεί το 1922 και βοήθησαν να ανοίξει ο δρόμος για το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Μεταξά.

Όπως σήμερα, έτσι και τότε, οι λόγοι που οι πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες έφεραν την ευθύνη για τη χρεωκοπία της χώρας, επικαλούνταν για να δικαιολογηθούν ήταν η «ατάσθαλος οικονομική πολιτική» του κράτους. Κι όπως σήμερα με το ευρώ, έτσι και τότε, κάθε σκέψη για εγκατάλειψη της χρυσής δραχμής ισοδυναμούσε με σεισμούς, λιμούς και καταποντισμούς. Μόνο που οι σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί ήρθαν από την προσπάθεια διάσωσης του «ισχυρού νομίσματος». Προκειμένου λοιπόν να διασωθεί το «ισχυρό νόμισμα» ας πέθαινε η χώρα και ο λαός της.

Μάλιστα, μέχρι και ειδικό ταμείο ιδρύθηκε το 1930 για την στήριξη της δραχμής, ανάλογο με αυτό του κ. Πετσάλνικου σήμερα. Το ταμείο αυτό οργάνωνε δεξιώσεις στα καλά σαλόνια των Αθηνών και καλούσε τις κυρίες του καλού κόσμου να δώσουν κοσμήματα και ότι άλλο πολύτιμο έχουν «δια την εθνικήν υπόθεσιν». Η εξέλιξη ήταν προβλέψιμη. Κάποιοι αετονύχηδες καταχράστηκαν το ταμείο, λίγο πριν κηρυχθεί το επίσημο χρεωστάσιο και κατέφυγαν σε χώρες της Λατινικής Αμερικής για να ζήσουν τη ζωή τους εις υγείαν των κορόιδων.
  
Η ιστορία επαναλαμβάνεται…

Ένα παρόμοιο σκηνικό βλέπουμε να στήνεται και σήμερα προκειμένου να παραδοθεί η χώρα και ο λαός της στο έλεος των δανειστών και των αγορών. Οι ίδιες λογικές, οι ίδιες δικαιολογίες, οι ίδιες πρακτικές, τα ίδια αποτελέσματα. Τι συνέβη όμως και βρεθήκαμε ξανά σαν χώρα σε κατάσταση χρεωκοπίας; Ο πίνακας που παραθέτουμε είναι αποκαλυπτικός

Σύμφωνα μ’ αυτόν οι πληρωμές για τα δάνεια που έχουν συνάψει οι κυβερνήσεις της χώρας εκτινάχθηκαν από 23,8 δις ευρώ το 2000 στα 84,2 δις ευρώ το 2009. Δηλαδή από το 17,4% του ΑΕΠ της χώρας το 2000, στο 35% του ΑΕΠ το 2009! Μπορεί να αντέξει αυτό το βάρος η οικονομία της χώρας; Και βέβαια όχι. Εδώ βρίσκεται το όλο πρόβλημα. Όταν η χώρα έχει φτάσει να ξοδεύει το 140% των εσόδων του κρατικού προϋπολογισμού σε εξυπηρέτηση του δανεισμού της, είναι προφανές ότι βρίσκεται σε κατάσταση χρεωκοπίας, είτε το θέλει, είτε δεν το θέλει, είτε το γνωρίζει, είτε όχι.

Που οφείλεται αυτός ο δανεισμός; Η συνηθισμένη δικαιολογία είναι το σπάταλο κράτος. Από τον πίνακα όμως βλέπουμε ότι η συμμετοχή των κρατικών ελλειμμάτων στο δημόσιο δανεισμό είναι ασήμαντη. Την τελευταία δεκαετία το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε συνολικά σε εξυπηρέτηση δανείων πάνω από 450 δις ευρώ και δανείστηκε εκ νέου σχεδόν 486 δις ευρώ. Απ’ αυτόν τον νέο δανεισμό μόλις το 3,1% κατά μέσο όρο πήγε στην κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος. Όλα τα υπόλοιπα πήγαν στην αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.

Ακόμη και για το 2009, όπου το δημόσιο έλλειμμα έφτασε τα 17,1 δις, ο νέος δανεισμός του δημοσίου ξεπέρασε συνολικά τα 85,2 δις ευρώ. Με άλλα λόγια το δημόσιο έλλειμμα συνέβαλε στο νέο δανεισμό του δημοσίου μόνο κατά 20%. Επομένως, προς τι τα μέτρα και η λιτότητα για να περιοριστεί το δημόσιο έλλειμμα; Η αλήθεια είναι ότι όσο κι αν περιορισθεί το δημόσιο έλλειμμα, όσο κι αν σφίξουν το ζωνάρι οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσο κι αν περιοριστούν οι κρατικές δαπάνες, όσους φόρους κι αν μαζέψουν οι εισπρακτικοί μηχανισμοί του κράτους, δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί το δημόσιο χρέος. Είναι χαρακτηριστικό ότι με βάση τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις το δημόσιο χρέος της χώρας θα εκτιναχθεί έως το 2012 στα 350 δις ευρώ, δηλαδή στο 135% του ΑΕΠ. Πράγμα που σημαίνει ότι η ετήσια εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους θα αγγίξει ή και θα ξεπεράσει το 40% του ΑΕΠ. Κι όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι όλα τα μέτρα της κυβέρνησης θα αποδώσουν τα αναμενόμενα. Πράγμα φυσικά πολύ αμφίβολο.

Γιατί η κυβέρνηση που διαρρηγνύει υποκριτικά τα ιμάτιά της για τους μισθούς και τις συντάξεις που πληρώνει το δημόσιο, δεν λέει κουβέντα για τον φόρο αίματος που πληρώνει η χώρα στους δανειστές της; Για λόγους σύγκρισης και μόνο, αξίζει να σημειώσουμε ότι το σύνολο των αμοιβών και συντάξεων που πληρώνει το κράτος στους δημόσιους υπαλλήλους ανήλθε το 2009 στα 25,5 δις ευρώ, δηλαδή στο 10,6% του ΑΕΠ της χώρας. Ολόκληρο το ποσό αυτό φτάνει μόλις στο 31% του συνόλου των εξόδων για την εξυπηρέτηση του δημόσιου δανεισμού τον ίδιο χρόνο. Τι περιμένει λοιπόν να αποκομίσει η κυβέρνηση από τη λιτότητα, εκτός από την εξουθένωση των εργαζομένων και της κοινωνίας;

Προς τα πού βαδίζουμε;

Για να καταλάβουμε τι σημαίνει η επιβάρυνση από την εξυπηρέτηση του χρέους και πόσο ανατροφοδοτεί την έξαρση του δημόσιου χρέους, αρκεί να πούμε το εξής: Την τελευταία δεκαετία (2000-2009) το ελληνικό δημόσιο πλήρωσε στους δανειστές του πάνω από 450 δις ευρώ. Παρ’ όλα αυτά το δημόσιο χρέος της χώρας όχι μόνο δεν συγκρατήθηκε, αλλά αυξήθηκε την ίδια δεκαετία σχεδόν 155 δις ευρώ! Ενώ τα επόμενα δύο χρόνια, με τις καλύτερες δυνατές προβλέψεις, το ελληνικό δημόσιο θα κληθεί να πληρώσει συνολικά πάνω από 180 δις ευρώ για εξυπηρέτηση ενός διαρκώς αυξανόμενου χρέους. Πώς είναι δυνατό να συνεχιστεί αυτή αιμορραγία χωρίς να οδηγηθεί η χώρα στη διάλυση και η κοινωνία στην ανέχεια;

Αυτός είναι ο λόγος που δεν μπορεί να υπάρξει άλλη πολιτική, αν δεν αντιμετωπιστεί πρώτα απ’ όλα ο βρόγχος του δανεισμού και δεν ξεφύγει η χώρα από τη θανάσιμη λαβή που της έχουν εφαρμόσει οι δανειστές της με την συνεπικουρία της ΕΕ. Όσο για το ποιος φταίει για την κατάσταση, δεν έχει παρά να κοιτάξει κανείς τα ελλείμματα στην παραγωγή, το εμπορικό ισοζύγιο, αλλά και την τεράστια διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα τέλη του 2009 (με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία του ΔΝΤ) έχουν βγει από την Ελλάδα πάνω από 200 δις δολ. που έχουν τοποθετηθεί σε κάθε είδους κερδοσκοπία (μετοχές, ομόλογα, παράγωγα, κλπ.) του εξωτερικού! Ποιοι τα έβγαλαν από την Ελλάδα; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Κι από πού βγήκαν αυτά; Προφανώς από τη λεηλασία της χώρας, από τα υπερκέρδη των μονοπωλίων, των καρτέλ και των τραστ, που φρόντισαν να διογκώσουν με τις πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των ανοιχτών αγορών και της απορρύθμισης όλες οι κυβερνήσεις.

Μάλιστα, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, στα τέλη του 2009 υπήρχαν ως καταθέσεις κατοίκων της Ελλάδας σε τράπεζες του εξωτερικού 15 δις ευρώ. Αναλογικά με το οικονομικό μέγεθος της χώρας, η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες με τις περισσότερες καταθέσεις κατοίκων της σε τράπεζες του εξωτερικού. Οι ιδιοκτήτες αυτών των λογαριασμών δεν είναι περισσότεροι από 3.000. Αν είχαμε την ευκαιρία να ακτινοσκοπήσουμε τους λογαριασμούς αυτούς θα ανακαλύπταμε την αφρόκρεμα του επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου της χώρας. Πρόκειται για μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία που δεν της καίγεται καρφί για το τι θα απογίνει η χώρα.

Όταν μιλάμε για κέρδη και υπερκέρδη, αρκεί να πούμε ότι σύμφωνα με τους National Accounts της Eurostat, σε κάθε 1000 ευρώ νέα προϊόντα και υπηρεσίες (δηλαδή προστιθέμενη αξία) που παρήγαγε ετήσια η ελληνική οικονομία την τελευταία δεκαετία, τα 560 ευρώ μετατράπηκαν σε επιχειρηματικό κέρδος και μόλις τα 350 σε αποζημίωση των εργαζομένων. Στην ΕΕ η αντίστοιχη κατανομή είναι 360 υπέρ του επιχειρηματικού κέρδους και 550 υπέρ της εργασίας! Η Ελλάδα κατέχει την υψηλότερη θέση μέσα στην ΕΕ ως προς το μερίδιο του προϊόντος της που νέμεται το επιχειρηματικό κέρδος, το οποίο το 2008 (για το οποίο διαθέτουμε στοιχεία) έφτασε στο ύψος ρεκόρ του 59,5%. Πίσω της ακολουθεί η Βουλγαρία, η Ουγγαρία, η Τσεχία, η Ιρλανδία, κοκ.

Το ελληνικό κράτος υπήρξε εξ ιδρύσεώς του σπάταλο, διεφθαρμένο και βαθύτατα παρασιτικό. Κι αυτό γιατί οικοδομήθηκε για να εξυπηρετήσει μια οικονομική και πολιτική ολιγαρχία, η οποία το αξιοποίησε για να λεηλατήσει τη χώρα και το λαό της. Ο δανεισμός ήταν εξυπαρχής ένας από τους πιο προσοδοφόρους τρόπους για να χρηματοδοτηθεί αυτή η λεηλασία. Έτσι προέκυψαν και οι απανωτές χρεοκοπίες του ελληνικού κράτους. Υπολογίζεται ότι από τα 170 χρόνια του επίσημου ελληνικού κράτους έως το τέλος του 20ου αιώνα, η χώρα βρέθηκε σε κατάσταση πτώχευσης στα 50 από αυτά. Η τελευταία επίσημη πτώχευση ήταν αυτή του 1932. Και τότε ο λαός ήξερε πολύ καλά ότι οι κυβερνήτες της χώρας που την οδήγησαν στην χρεωκοπία δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα σώμα πολιτικών «επαγγελματιών επιδιωκόντων ατομικά συμφέροντα και εξαγοραζομένων υπό των διαφόρων αναδόχων εταιριών, της δωροδοκίας διενεργουμένης δια του εις το Χρηματιστήριον διεξαγομένου παιγνιδίου, όπερ πράκτορες καθωδήγουν εκ των διαδρόμων της βουλής», όπως έγραφε εκείνη την εποχή ο επιφανής ιστορικός Π. Καρολίδης.  

Σήμερα βαδίζουμε ολοταχώς προς μια νέα επίσημη πτώχευση. Κι αυτό γιατί φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση της χώρας, όπως έγινε και σε ανάλογες εποχές παλιότερα, να αμφισβητήσει την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές και τις διεθνείς αγορές. Φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση να προτάξει το συμφέρον της χώρας και του λαού της, έναντι των συμφερόντων των αγορών, των τραπεζών και των ισχυρών της ΕΕ. Κι έτσι όλοι μαζί έχουν δρομολογήσει για τη χώρα μια ακόμη καταστροφική πτώχευση. Το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το πώς θα τεθεί η χώρα υπό κηδεμονία προκειμένου οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι αγορές να κατασχέσουν και να δημεύσουν ότι μπορούν. Οι συζητήσεις στην ΕΕ, οι κινήσεις της κυβέρνησης και τα πακέτα των μέτρων, αφορούν στην προετοιμασία του εδάφους και στην τελική μορφή που θα πάρει η επίσημη μετατροπή της χώρας σε αποικία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό θα γίνει υπό την κηδεμονία της ΕΕ, του ΔΝΤ, ή ενός συνδυασμού και των δυό; Θα γίνει με το ευρώ, με την επιστροφή σ’ ένα ελεγχόμενο και πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, ή με την επιβολή διπλού νομίσματος; Όλα αυτά δεν είναι παρά λεπτομέρειες που υπηρετούν την ίδια βασική κατεύθυνση, την ίδια πορεία προς την επίσημη πτώχευση και δήμευση της χώρας.

Δημήτρης Καζάκης





Εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους και νέος δανεισμός 2000-2009 (εκατ. ευρώ)

Πληρωμές δανείων
Νέος δανεισμός
Πιστωτικά υπόλοιπα 31/12
Πρωτογενές αποτέλεσμα**
2000
23.773
29.875
143.608
1.601
2001
25.509
31.960
155.838
4.501
2002
33.340
35.897
166.117
3.773
2003
35.219
37.968
171.323
-431
2004
41.465
50.047
197.830
-3.397
2005
42.074
44.797
214.142
-1.543
2006
37.133
38.748
225.207
1.357
2007
60.920
61.656
239.801
-718
2008
67.467
69.661
262.308
-3.361
2009*
84.184
85.230
298.524
-17.054
Σύνολα
451.084
485.835
-
-15.272
* Εκτιμήσεις Προϋπολογισμού 2010.
** Το Πρωτογενές Αποτέλεσμα (πλεόνασμα ή έλλειμμα) ισούται με την αφαίρεση των μη πιστωτικών εσόδων του δημοσίου από τις πρωτογενείς δαπάνες, οι οποίες είναι όλα τα έξοδα του δημοσίου εκτός από τις δαπάνες για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Πηγή: Επεξεργασία Ισολογιστικών στοιχείων του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους 2000-2008. Το Πρωτογενές Αποτέλεσμα από την Τράπεζα της Ελλάδος, Στατιστικό Δελτίο Οικονομικής Συγκυρίας, διάφορα τεύχη.