Σάββατο 14 Μαΐου 2011

FT:Πως επαναφέρουν πλαγίως την …έξοδο από το €



ΠΗΓΗ: Sofokleous 10
Οι καβαλάρηδες της Αποκάλυψης επέστρεψαν ξανά στην Αθήνα. Αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας βρίσκονται στην Αθήνα για την αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής που συνοδεύει το πακέτο χρηματοδοτικής βοήθειας ύψους 110 δις ευρώ.

Σε σχέση με την τελευταία τους επίσκεψη αυτή τη φορά θα έχουν να συνεκτιμήσουν δύο νέους παράγοντες. Πρώτον, το ότι η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερα χρήματα. Δεύτερον το ότι οι Βρυξέλλες και η Αθήνα έχουν αναστατωθεί μετά τις νέες φήμες ότι η Ελλάδα εξετάζει το ενδεχόμενο εξόδου της από την Ευρωζώνη. Όσο σφοδρά κι αν  διαμαρτύρεται η Αθήνα, η ιδέα αυτή δεν πρόκειται τώρα πια να υποχωρήσει.
Δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός εξόδου μιας χώρας από την Ευρωζώνη. Αλλά ακόμη κι από το Αλκατράζ μπορούσε κάποιος να δραπετεύσει και η Ευρωζώνη δεν είναι – ή δεν θα έπρεπε να είναι – φυλακή. Υπάρχει η δυνατότητα αποχώρησης μιας χώρας από την Ευρωζώνη αλλά προϋποθέτει πολύ προσεκτικό σχεδιασμό. Ορισμένα προκαταρκτικά βήματα είναι προφανή. Η κίνηση θα πρέπει να διέπεται από πολύ καλές ισορροπίες. Οι επενδυτές μπορεί να έχουν αρχίσει ήδη να αποτιμούν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη στις τιμές των ελληνικών ομολόγων, επομένως δεν θα είναι για αυτούς έκπληξη. Και όπως υποστηρίζει το Capital Economics, είναι πολύ πιθανό ότι οι φόβοι για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ θα ενισχύονται όσο περνάει ο καιρός.

Δεμένοι χειροπόδαρα με νέα δανειακή σύμβαση!



Πηγή: Sofokleous 10
Ένα τεράστιο πολιτικό και νομικό κενό που έχει αφήσει η εφαρμογή του προγράμματος για τη διάσωση της Ελλάδας από τη χρεοκοπία επιδιώκουν να κλείσουν τώρα οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, πατώντας στην αδυναμία της κυβέρνησης να εφαρμόσει το ισχύον μνημόνιο. Το μεγάλο μυστικό της διαπραγμάτευσης που κορυφώνεται, για το οποίο ουδείς θα ήθελε να γίνει δημόσια συζήτηση, είναι η αγωνιώδης προσπάθεια να «δεθεί» η Ελλάδα με μια νέα δανειακή σύμβαση, η οποία αυτή την φορά θα κυρωθεί από το Κοινοβούλιο και θα είναι δεσμευτική όχι μόνο για τη σημερινή, αλλά και για τις μελλοντικές κυβερνήσεις της χώρας.

Η μεγάλη κρατικοδίαιτη συντεχνία



Πηγή: Συναντήσεις της Αυγής
via rednotebook

Να το υπογραμμίσουμε για άλλη μια φορά. Χωρίς την άρρητη εγγύηση του δημοσίου οι Γερμανικές, οι Ισπανικές, οι Βρετανικές και οι Ελληνικές τράπεζες είναι μη βιώσιμες. Είναι στην ουσία χρεοκοπημένες και εξαρτούνται από το κράτος
 
Του Ευκλείδη Τσακαλώτου

Από τα τηλεοπτικά δελτία των οκτώ και εννιά μέχρι το the books journalαναδεικνύεται καθημερινά η καταστροφική επιρροή των συντεχνιών, και ο λαϊκισμός που τις συντηρεί. Είναι καιρός να κόψουμε τις γέφυρες «μας» («σας» θα ήταν η πιο σωστή διατύπωση, μια και οι ίδιοι οι συγγραφείς και παρουσιαστές, εννοείτε, ότι έχουν κάνει από καιρό την αυτοκριτική τους) με μια μεταπολίτευση που στηρίχτηκε και στα δύο φαινόμενα. Και για να γίνει αυτό πρέπει να συρρικνωθεί το κράτος – μια τολμηρή μεταρρύθμιση (υπάρχουν μη τολμηρές μεταρρυθμίσεις;) που θα ήταν αναγκαία, όπως λέει και ο πρωθυπουργός, ακόμα και αν δεν υπήρχε το Μνημόνιο.

Ποιες είναι οι αιτίες του Δημόσιου Χρέους



Πηγή: ΔΡΟΜΟΣ
"Πάρτι" διαρκείας για το μεγάλο κεφάλαιο τις πολυθενικές και τους ημετέρους.
Του Χρίστου Καραμάνου.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η συνολική πολιτική που ακολουθήθηκε στην Ελλάδα -και μάλιστα διαχρονικά- οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στην υπερχρέωση της χώρας. Η χρέωση υπήρξε, ανέκαθεν, εργαλείο ελέγχου των χωρών από τις Μεγάλες Δυνάμεις, βασικό εργαλείο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, αφαίμαξης και καθυπόταξης των λαών (ο πιστωτής δένει πολύ πιο γερά αυτόν που δανείζεται απ’ ό,τι ο πωλητής αυτόν που αγοράζει τα εμπορεύματα, γράφει ο Λένιν). Η χρέωση παραμένει στις συνθήκες του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού βασικός μοχλός για την πολιτική και οικονομική κυριαρχία των (κρατικών και υπερεθνικών) ιμπεριαλιστικών κέντρων των πολυεθνικών και την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου. Συνεπώς, μόνο για λόγους ανάλυσης θα μπορούσαμε, να εντοπίσουμε ορισμένες ξεχωριστές αιτίες του Δημόσιου Χρέους (Δ.Χ.).