Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Το «Σύνταγμα της Ελευθερίας» και οι νεοφιλελεύθερες διαστροφές



Πηγή: Αριστερά και Πολιτική


Πόσο τα σημερινά μέτρα που λαμβάνονται στο όνομα της κρίσης είναι πραγματικό αποτέλεσμα αυτής και όχι μιας προγραμματισμένης πολιτικής καρατόμησης όλων των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων; διαβάζοντας ένα άρθρο που έγραψα πριν τη κρίση και κάνοντας τους σχετικούς συνειρμούς, ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ορισμένα δε μέτρα είναι καταφανής αντιγραφή! 


Διαβάζοντας το «Ευαγγέλιο» του νεοφιλελευθερισμού, «ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» του Φ. Α. Χάγιεκ, θα περίμενε κανείς να δει ένα σύγγραμμα σύγχρονο με αναφορές σε νέες ιδέες για τη στήριξη του καπιταλισμού. Αντ’ αυτού στις 550 σελίδες του διαβάζουμε μια ξανασερβιρισμένη σούπα με όλες τις κλασσικές αντιλήψεις των αστών θεωρητικών και οικονομολόγων της αυγής του καπιταλισμού. 

Κάνοντας ο Χ. πως δεν γνωρίζει ότι ο καπιταλισμός που σαπίζει στο στάδιο του ιμπεριαλισμού παίζει τον ακριβώς αντίθετο ρόλο στη κοινωνική εξέλιξη από τον καπιταλισμό της αναγέννησης, όταν έπαιζε προοδευτικό ρόλο, όχι χωρίς πολύ αίμα για τους λαούς και τότε βέβαια, μας επαναφέρει ως φάρσα όλες τις αστικές ιδέες για την ελευθερία του 17ου και 18ου αιώνα. Τις ιδέες αυτές τις μετατρέπει σε ένα σύνολο αντιδραστικών θέσεων, με δήθεν φιλελεύθερο περιεχόμενο, και τις παραδίδει στους αστούς ως ιδεολογικό πολεμικό όπλο κατά του εργατικού κινήματος και κατά της μαρξιστική ιδεολογίας.

Η αλήθεια είναι ότι η ιμπεριαλιστική αστική τάξη ύστερα από τις μεγάλες ήττες που υπέστη σε όλα τα πεδία στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, είχε ανάγκη από μια φρεσκαρισμένη απολογητική θεωρία που θα ήταν περισσότερο κυνική από τις ίδιες της τις πράξεις αλλά θα φαινόταν αγνή, όπως οι αστικές ιδέες της Αναγέννησης!

Βρήκε τη λύση στη «κατά παραγγελία» μελέτη του Χ. για την «ελευθερία», τη δημοκρατία και όλα τα κοινωνικά φαινόμενα, μέχρι και για τη παιδεία και την… πολεοδομία! Ο Χ. δεν χάνει την ευκαιρία να κατοχυρώσει ευθέως και κυνικά τα προνόμια των καπιταλιστών! Έτσι με τη βοήθεια των ιμπεριαλιστών, σέρβιρε σε παγκόσμια κλίμακα τις πλέον αντιδραστικές ιδέες ως σύγχρονες και προοδευτικές! 

Μια από τις πρωτοτυπίες του Χ. είναι να ονομάζει κάθε κρατική παρέμβαση και πολιτική «σοσιαλισμό». Έτσι κατά παράδοξο τρόπο μαθαίνουμε ότι στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στον 2ο μ.χ. αιώνα επικράτησε ο «σοσιαλισμός» και ότι στην Ευρώπη από το 1848 κυριαρχεί ο… σοσιαλισμός!!!

Μια συνέντευξη που τα σπάει ολα

απο τον Greek Rider


Η κρίση του καπιταλισμού και κάποιες βιώσιμες λύσεις από τον Rick Wolff - The from dimitris meletis on Vimeo.


ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ το ΒΙΝΤΕΟ
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΕΔΩ

Etienne Balibar-Eυρώπη,η τελική κρίση: Μερικές θέσεις

Απο Radicaldesire


1. Αυτή είναι μόνο η αρχή της κρίσης
Μέσα σε ένα μόνο μήνα είδαμε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας, κύριο Παπανδρέου, να ανακοινώνει την πτώχευση της χώρας του, ένα επεκτεινόμενο ευρωπαϊκό δάνειο διάσωσης το οποίο του προσφέρθηκε με το τίμημα των σαρωτικών περικοπών, που σύντομα το ακολούθησαν οι «υποβαθμίσεις» της πιστοληπτικής ικανότητας της Πορτογαλίας και της Ισπανίας, μια απειλή για την αξία, αλλά και την ίδια την ύπαρξη του ευρώ, την δημιουργία (υπό την έντονη πίεση των ΗΠΑ) ενός ευρωπαϊκού ταμείου ασφάλειας αξίας 750 δις ευρώ, την απόφαση της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας (ενάντια στους κανονισμούς της) να εξαγοράσει τα χρέη των κυβερνήσεων, και την ανακοίνωση μέτρων λιτότητας σε αρκετά κράτη μέλη της Ευρώπης. Είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται μόνο για την αρχή. Αυτά τα τελευταία επεισόδια μιας κρίσης, που ξεκίνησε δύο χρόνια πριν με την κατάρρευση της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ, θα έχουν και συνέχεια. Δείχνουν ότι το ρίσκο μιας οικονομικής κατάρρευσης είναι περισσότερο από ποτέ υπαρκτό και προκαλείται από την τεράστια ποσότητα τοξικών ομολόγων τα οποία συσσωρεύονταν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών μέσω του συνδυασμού μη εγγυημένων δανείων και της μετατροπής των credit default swaps σε επενδυτικά προϊόντα από τις τράπεζες. Ο «Black Peter», το αθροισμένο ποσό των μη καλύψιμων χρεών, τρέχει με ρυθμούς που τα κράτη δε μπορούν να ακολουθήσουν. Η κερδοσκοπία τώρα στοχεύει τις ισοτιμίες και τα δημόσια χρέη. Αλλά το ευρώ είναι ο αδύναμος κρίκος, όπως και η ίδια η Ευρώπη. Δε θα έπρεπε να έχουμε πολλές αμφιβολίες σχετικά με την καταστροφή που έρχεται.

Το νεοφιλελεύθερο τρίδυμο και η ευθραυστότητα του συστήματος





Του Χρήστου Καραμάνου.
'ΔΡΟΜΟΣ''22/5/2010

Σε όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης είχαμε στη χώρα μας, κατά βάση, μονοκομματικές κυβερνήσεις. Στην παράδοση αυτή, τα τελευταία χρόνια, σημειώνεται μια ουσιώδης διαφοροποίηση. Παρ’ ότι η κυβέρνηση παραμένει μονοκομματική, η ουσιαστική στήριξη της πολιτικής της γίνεται από ένα ευρύτερο κομματικό φάσμα. Στην περίοδο της διακυβέρνησης Καραμανλή, για ένα μεγάλο διάστημα, το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου ήταν απόν από την αντιπολίτευση και έτσι πέρασαν, σχεδόν αναίμακτα, σκληρά αντιλαϊκά μέτρα (κατάργηση του οκτάωρου στο δημόσιο τομέα, γενίκευση της ελαστικής εργασίας, υλοποίηση νόμου Ρέππα στο ασφαλιστικό κ.λπ.). Παράλληλα, με κοινή συναίνεση Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ επικυρώθηκαν από τη Βουλή όλες οι ευρωπαϊκές οδηγίες, με αποκορύφωμα την αντιδραστική Ευρωσυνθήκη (Ευρωσύνταγμα). Σωστά τότε πολλοί μίλησαν για συναινετικό δικομματισμό, ενώ πλατιά η κοινωνία αναγνώριζε ότι η μόνη αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέκου Αλαβάνου.