Κενολογίες για αφελείς

ΠΗΓΗ: Καθημερινή

Tης Τασουλας Kαραϊσκακη

«Αλλάζουμε ή δεν αλλάζουμε τη χώρα;», «Θα μείνουμε πίσω ή θα πάμε μπροστά;» - από τα πλέον τετριμμένα, προεκλογικά πρωθυπουργικά διλήμματα. Βεβαίως δεν είναι αυτά που εντυπωσίασαν στην εισήγηση του Γιώργου Παπανδρέου κατά την πρόσφατη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Αλλά η κορύφωση της ομιλίας του με το «ο φόρος γι' αυτήν την κυβέρνηση δεν είναι χαράτσι, είναι αλληλεγγύη, γιατί οι φόροι με αυτήν την κυβέρνηση θα πάνε εκεί όπου πρέπει...».

Είναι το σημερινό πανικόβλητο εισπρακτικό ελληνικό κράτος μια συμμετοχική αναδιανεμητική δημοκρατία; Αμφίβολο. Αντίθετα, βέβαιο είναι ότι την «αλληλεγγύη» θα προσφέρουν πρώτοι και καλύτεροι εκείνοι που αενάως αρμέγονται και κουρεύονται (μισθωτοί, συνταξιούχοι), προς εκείνους που φοροδιαφεύγουν θησαυρίζοντας και τους θησαυρούς τους ασφαλίζουν ή επενδύουν στο εξωτερικό.

Το τέλος του ελληνικού παιχνιδιού

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 05/09/2010

του Στάθη Στασινού

Να ξεκινήσουμε με έναν μπακαλίστικο υπολογισμό; Το ελληνικό κράτος, σε λίγο λιγότερο από δύο χρόνια, έχει προσφέρει στις ελληνικές τράπεζες τα εξής χρήματα (σε ρευστό και εγγυήσεις):

28 δισ.: Πακέτο Αλογοσκούφη, εκ των οποίων τα 17,5 εκταμιεύθηκαν μετά τη Δευτέρα του Πάσχα του 2010

+

15 δισ. Που αναφέρονται στο νόμο του Μνημονίου ως διπλασιασμός του πακέτου Αλογοσκούφη (άρθρο 4, παράγραφος 8) και κρύφτηκαν τόσο επιμελώς πίσω από το πρώτο πακέτο (οι εφημερίδες ανέφεραν και τα δύο ως πρώτο πυλώνα), που αρκετοί τραπεζικοί δεν το γνώριζαν, κι εάν δεν υπήρχε ένα άρθρο στην εφημερίδα Κόντρα(www.eksegersi.gr/article.php?article_id=3886&pos=4&cat_id=48) με όλα τα ΦΕΚ, ακόμα θα τα ψάχναμε

+

10 δισ. από τα δανεικά ΔΝΤ-Ε.Ε. που θα πάνε υπέρ του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας

+

25 δισ. που ανακοίνωσε ο Γ. Παπακωνσταντίνου στα μέσα Αυγούστου. Μάλιστα, τόλμησε να ξεστομίσει πως αυτά τα 25 δισ. θα δοθούν μόνο εάν οι τράπεζες αρχίσουν να δίνουν δάνεια (το γιατί αυτό δεν πρόκειται να συμβεί θα το εξηγήσουμε παρακάτω)

=

σύνολο 78 δισ. ευρώ υπέρ του τραπεζικού τομέα μέχρι στιγμής (διότι προφανώς θα υπάρξει και συνέχεια). Ποιος άλλος τομέας της ελληνικής οικονομίας έχει τέτοια προνομιακή πρόσβαση σε τόσο κρατικό χρήμα και εγγυήσεις; Και τι ακριβώς έχουν προσφέρει οι τράπεζες αυτά τα δύο χρόνια με τα 78 δισ. που έχουν πάρει;

Ειδος προς εξαφάνιση η μεσαία τάξη

πηγή: ΠΡΙΝ
του Μιχάλη Ψύλλου

Στην Ελλάδα, μία στις πέντε μικρές επιχειρήσεις (μιλάμε για 175.000 επιχειρήσεις και ποσοστό διπλάσιο σε σχέση με πέρυσι) είναι πολύ πιθανό να προχωρήσει σε κλείσιμο το επόμενο διάστημα, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ. Οι νεοφιλελεύθερες συνταγές που επιβάλλονται από το μνημόνιο της τρόικας δεν σαρώνουν μόνο τα φτωχότερα στρώματα, αλλά συμπιέζουν πλέον δραματικά και τη λεγόμενη μεσαία τάξη, που γίνεται πλέον έρμαιο της μεγαλύτερης ανακατανομής εισοδήματος εις βάρος της.

Η δραματική αυτή κατάσταση δεν αποτελεί φυσικά προνομιακό ελληνικό φαινόμενο. Στη μητρόπολη του καπιταλισμού, στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα μεσαία στρώματα ψυχορραγούν. Δεκαπέντε εκατομμύρια άνθρωποι είναι άνεργοι.

Αλλα εννιά εκατομμύρια έχουν μερική απασχόληση. Το επίσημο ποσοστό ανεργίας είναι 9,5%, αλλά το πραγματικό ξεπερνά το 17%, όπως εκτιμούν οι περισσότεροι οικονομολόγοι. Αυτή τη φορά η ύφεση σαρώνει εκτός από τα παραδοσιακά και τα νέα μεσαία στρώματα των μισθωτών, κυρίως εκείνων που επιτελούν διανοητική εργασία, που μέχρι σήμερα είχαν εξασφαλίσει ένα αρκετά υψηλό επίπεδο διαβίωσης. Πολίτες που συνήθιζαν να βλέπουν τους εαυτούς τους ως «σταθερά στοιχεία της μεσαίας τάξης» τώρα αισθάνονται να απειλούνται όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της χώρας. Υπολογίζεται ότι 4 στους 10 Αμερικανούς που θεωρούν ότι ανήκουν στη μεσαία τάξη δεν πιστεύουν ότι θα κατορθώσουν να διατηρήσουν την κοινωνική τους θέση.

ΟΙ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ (ΤΡΙΤΗ 7/9): ΝΕΑ ΚΥΜΑΤΑ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ ΓΙΑ 2010 - 11!

πηγή: iskra

ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΕΡΙΕΧΕΙ Η ΕΚΘΕΣΗ ΚΟΜΙΣΙΟΝ - ΕΚΤ

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ, Η ΝΔ ΔΗΜΑΓΩΓΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΖΕΙ!

Στο πλαίσιο αυστηρής εφαρμογής του Μνημονίου, και του πρόσφατου επικαιροποιημένου Μνημονίου θα κινηθούν δύο νέα πακέτα μέτρων, εκ των οποίων το ένα θα αφορά μέτρα που θα ληφθούν εντός του 2010 και το δεύτερο (και μεγαλύτερο) θα αφορά μέτρα στο 2011, που κατά κύριο λόγο θα περιέχονται στον Προϋπολογισμό του 2011. 

   Τα μέτρα και στις δύο ως άνω κατευθύνσεις και πιο εξειδικευμένα στη δεύτερη, που θα αφορά τον Προϋπολογισμό του 2011, θα αποφασιστούν την Τρίτη 7/9 στο έκτακτο Συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης που θα διεξαχθεί στις Βρυξέλλες.

   Τα μέτρα αυτά θα περιλαμβάνονται σε Έκθεση θα κατατεθεί στο Συμβούλιο, την οποία κατάρτισαν αξιωματούχοι της Κομισιόν και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και η τελική της μορφή οριστικοποιήθηκε πριν 15, περίπου, μέρες.

   Η Έκθεση αυτή, η οποία συντάχθηκε ερήμην της Βουλής και με τον ελληνικό λα;o στο σκοτάδι, θα συνιστά το εξειδικευμένο και αυστηρά οριοθετημένο πρόγραμμα κατευθύνσεων και μέτρων που θα εφαρμοστεί το υπόλοιπο του έτους και το 2011, καθιστώντας ουσιαστικό "κουρελόχαρτο" την δημοκρατία, η οποία έχει πλέον αλλοιωθεί και υποκατασταθεί από ένα "νεοαποικιακού"  τύπου ολοκληρωτισμό!

Killing no murder, Ελλάδα, 2010

ΠΗΓΗ: Radical Desire

Στο τελευταίο τμήμα του ερευνητικού δοκιμίου μου "The Discreet Charm of the Anarchist Sublime", επιχείρησα να ανασύρω στο φως την μετάλλαξη μιας φόρμουλας ήδη γνωστής στο ρωμαϊκό δίκαιο και κεντρικής στο έργο του Giorgio Agamben --αυτής του φόνου που δεν έχει το στάτους της ανθρωποκτονίας ή της τελετουργικής θυσίας-- από την προνεωτερική της μορφή σε αυτό που ο Μαρξ περιγράφει ως μια άκρως διαμεσολαβημένη μορφή βίας, μιας βίας που ανακύπτει στη σφαίρα της πολιτικής οικονομίας και η οποία, αν και αφορά ακόμα την εξουσία πάνω σε ζωή και θάνατο, δεν αφορά όμως κάποια εντοπίσιμη κυρίαρχη απόφαση, δεν παραπέμπει σε προσωποποιήσιμη θέση του κυρίαρχου ως θύτη και δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως πράξη που έχει στόχο την τιμωρία ενός θύματος. 

Το επιχείρημά μου ήταν ότι αυτή η βία, πλήρως ενσωματωμένη στην (νεο)φιλελεύθερη αντίληψή για την άφευκτη σκληρότητα της πολιτικής κοινωνίας ως χώρου ανταγωνισμών όπου απλά "επιβιώνει ο ισχυρότερος" (ο Μαρξ, στο "Για το εβραϊκο ζήτημα", αναφέρεται στον σιωπηρό πόλεμο της πολιτικής κοινωνίας ως "bellum omnium contra omnes") αποτελεί το τυφλό, αδιανόητο σημείο μιας γενεαλογίας της βίας που υποστασιοποιεί την σημασία της πολιτικής κυριαρχίας, και του κράτους ως βασικού φορέα της.

Ελληνική εξουσία και η Διεθνής των Συμβούλων: η περίπτωση Σκιόπα

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 

via Ανεμογκάστρι

Ο Τομάζο Πάντοα Σκιόπα και ο τέταρτος δρόμος προς την... παγκοσμιοποίηση: ελληνική εξουσία και η Διεθνής των Συμβούλων (*)

Μέλος της διευθύνουσας επιτροπής της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ, μέλος της επίλεκτης Ομάδας των Τριάντα που δημιούργησε τοίδρυμα Ροκφέλερ, βετεράνος του ΔΝΤ, δημιουργός της«Ευρώπης των τραπεζών», που ίδρυσε η Συνθήκη του Μάαστριχτ, ο Ιταλός Τομάζο Πάντοα Σκιόπα, που διορίστηκε στη θέση «οικονομικού συμβούλου» του ΓΑΠ, μόνο «κεντροαριστερός χαφ», όπως τον παρουσίασε μερίδα του ελληνικού Τύπου, δεν μπορεί να θεωρηθεί, ενώ είναι τελείως αμφίβολο αν, ένας άνθρωπος με αυτές τις διασυνδέσεις και τον διεθνή ρόλο, έρχεται ως απλόςσύμβουλος στο Μέγαρο Μαξίμου. 

Ο κ. Σκιόπα είναι ένα πολύ κεντρικό πρόσωπο της πιο «σκληρής», «αντιδραστικής» θα λέγαμε κάποτε, πτέρυγας του παγκόσμιου οικονομικού κατεστημένου, της «Αυτοκρατορίας της Παγκοσμιοποίησης», μιας παγκόσμιας «Αριστοκρατίας του Χρήματος», αυτής ακριβώς που επετέθη στη χώρα μας από το περασμένο φθινόπωρο, σε μια προσπάθεια να μεταβάλει την Ελλάδα σε πεδίο δοκιμής για την καταστροφή του ευρωπαϊκού κοινωνικού κράτους, δηλαδή του πολιτισμού μας, και του κράτους - έθνους, δηλαδή της δημοκρατίας. 

Διερωτάται κανείς για τους λόγους που επέβαλαν στον και Πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τον διορισμό ενός τέτοιου προσώπου...