Το νέο ελληνικό «αντι-κράτος»

«Θα μας διοικούν πλέον οι πιστωτές»

ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΙΟΥ: ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΜΗΣ, ΑΝΤΑ ΨΑΡΡΑ, ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ / ios@enet.gr Ο «ΙΟΣ» ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ: http://www.iospress.gr./

Αναζητήσαμε έναν από τους αμερικανούς καθηγητές που δεν είχε μέχρι στιγμής την τύχη να συμβουλέψει τον έλληνα πρωθυπουργό, αλλά είναι ειδικός στα ζητήματα της σημερινής κρίσης. Εχει χρόνια εργαστεί ως σύμβουλος της Wall Street και φημίζεται για τις ακριβείς προβλέψεις του (βλ. σχετ. την τρίτη σελίδα του «Ιού»).

Αθήνα, 6.5.2010

Ο κ. Μάικλ Χάτσον μας παραχώρησε με προθυμία την ανάλυσή του για την Ελλάδα, με την οποία τοποθετεί το ελληνικό πρόβλημα σε ένα ευρύτερο ιστορικό και γεωγραφικό πλαίσιο. Το σημαντικό είναι ότι ο κ. Χάτσον δεν παραλείπει να αποδώσει στις κοινωνικές αντιδράσεις τη σημασία που τους αξίζει. Στη συνέχεια παρουσιάζουμε τα σημαντικότερα στοιχεία των θέσεών του.

Τι είναι η «ελληνική διάσωση»;

- Η «ελληνική διάσωση» θα 'πρεπε να λέγεται με το όνομά της. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα TARP (Troubled Asset Relief Program) για τους γερμανούς και τους άλλους ευρωπαίους τραπεζίτες και τους κερδοσκόπους της παγκόσμιας νομισματικής κυκλοφορίας (σ.σ.: TARP είναι το πρόγραμμα που εφάρμοσε η κυβέρνηση των ΗΠΑ το 2008, αγοράζοντας μετοχές και περιουσιακά στοιχεία από χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς για να τους διασώσει μετά την κρίση των ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων). Τα χρήματα για τη διάσωση παρέχονται από άλλες κυβερνήσεις (τα περισσότερα από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, το οποίο περιορίζει ανάλογα τις δαπάνες του στο εσωτερικό της χώρας) σε ένα είδος τριτεγγύησης ώστε να μπορέσει η ελληνική κυβέρνηση να πληρώσει τους ξένους κατόχους ομολόγων, οι οποίοι τα αγόρασαν σε πολύ χαμηλές τιμές τις τελευταίες βδομάδες.

Αυτοί θα κερδίσουν για τα καλά, όπως και οι αγοραστές των ελληνικών ομολόγων αξίας εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι κερδοσκόποι των ευρω-ομολόγων και άλλοι παίκτες του καπιταλιστικού καζίνου. Οσοι χάνουν απ' αυτές τις ανταλλαγές (swap) πρέπει με τη σειρά τους να «διασωθούν» κι αυτό θα συνεχίζεται μέχρι το άπειρο.

Ένας άμεσος πολιτικός στόχος για την αριστερά

Πηγή: Αυγή
Βενιος Αγγελοπουλος

Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/05/2010

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=544557

1) Η κρίση βαθαίνει διεθνώς, και θα συνεχίσει για πολύ, καθώς πολύ πλασματικό χρήμα κυκλοφορεί στον πλανήτη. Οι «κερδοσκόποι» (δηλαδή το χρηματιστηριακό κεφάλαιο) χτυπούν τη μια χώρα μετά την άλλη επιβάλλοντας συσσώρευση του χρήματος και της εξουσίας στα χέρια των ολίγων. Οι κυβερνήσεις το παρουσιάζουν σα φυσική καταστροφή, κάτι σαν τσουνάμι ή σεισμό, λες και οι παντοδύναμες και ανεξέλεγκτες «αγορές» είναι φυσικό φαινόμενο και όχι ανθρώπινο δημιούργημα, κοινωνική κατασκευή.

2) Σε μεγάλο βαθμό ο κόσμος εισπράττει την κρίση σαν σοκ, οι βεβαιότητες και οι ασφάλειές του πάνε περίπατο, τα αντανακλαστικά του πέφτουν, αποδέχεται με μοιρολατρία μέτρα που τα θεωρούσε αδιανόητα λίγους μήνες πριν. Σε συνθήκες πρωτόγνωρες δεν ξέρει πώς να αντιδράσει, του μιλάν για πόλεμο, αλλά τα μέτωπα είναι αδιευκρίνιστα, και οι στρατηγοί (η κυβέρνηση) ανεπαρκείς, ίσως και με το μέρος του εχθρού. Και καθώς η κατάσταση θα χειροτερεύει, καθώς η αίσθηση της συλλογικότητας είναι μειωμένη, κινδυνεύουμε να πέσουμε σε φαινόμενα γενικευμένης τυφλής απολίτικης βίας (λεηλασίες, ληστείες, δολοφονίες, λυντσαρίσματα κ.λπ.) από διάφορες πλευρές (μη εξαιρουμένης της εξουσίας), μπροστά στα οποία ο προπέρσινος Δεκέμβρης θα μοιάζει με παιδική χαρά. Κάποιοι μάλιστα θα τα επιδιώξουν, ώστε να οδηγηθούμε σε αναζήτηση ενός σωτήρα. Και ίσως, ανάμεσα στη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές και τη στιγμή που δημοσιεύονται, όπου μεσολαβεί η απεργία της 20ής Μαΐου, να έχουν ήδη υπάρξει γεγονότα που ξεπερνούν τη σημερινή φαντασία.

Ο ψευτο- «μονόδρομος» και η Αριστερά

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Οπως προσπάθησα να δείξω επανειλημμένα από τη στήλη αυτή, τα ληστρικά μέτρα στην πραγματικότητα έχουν μόνο ένα στόχο: να μη χάσουν οι δανειστές μας ούτε δεκάρα.

Και αυτό, παρά τα παραμυθιάσματα του αρχηγού της κοινοβουλευτικής χούντας, η οποία κυβερνά τον τόπο με τη βοήθεια της αγέλης του κοινοβουλευτικού λόχου, που υφάρπαξαν την ψήφο του λαού, καταφεύγοντας στην καθαρή απάτη και τη διατηρούν σήμερα με την κατ' εξακολούθηση απάτη των ΜΜΕ των ελίτ που στους στηρίζουν, αλλά και την αστυνομο-τρομοκρατία που εντείνεται. Ετσι, τα λαϊκά στρώματα καταδικάζονται στην ανεργία και τη στέρηση, ενώ όλο και περισσότεροι ξεπερνούν τη μαζική πλύση εγκεφάλου περί δήθεν «μονόδρομου» των μέτρων, τη στιγμή που γίνεται πια κοινή συνείδηση ότι υπάρχει εναλλακτική λύση. Δηλαδή, μια λύση που θα υποχρέωνε τις ξένες και ντόπιες ελίτ, οι οποίες, άλλωστε, δημιούργησαν το Χρέος, να το πληρώσουν οι ίδιες και όχι τα λαϊκά στρώματα που εισέπραξαν κάποια ψίχουλα από αυτό. Η λύση αυτή, όπως την περιέγραψα σε σειρά άρθρων, θεμελιώνεται σε δύο βασικούς πυλώνες: πρώτον, τη μονομερή έξοδο από την ευρω-ζώνη και την επανεισαγωγή και υποτίμηση μιας νέας δραχμής (με παράλληλη στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων για να προστατευθούν από την υποτίμηση) και, δεύτερον, την επανεισαγωγή αυστηρών κοινωνικών ελέγχων στις αγορές κεφαλαίου, εμπορευμάτων και εργασίας, ώστε να προστατευθεί η κοινωνία από τις αγορές. Τα υπόλοιπα εναλλακτικά μέτρα είναι παρεπόμενα των δύο αυτών πυλώνων: δραχμοποίηση του Χρέους και στη συνέχεια επαναδιαπραγμάτευσή του με βάση τους δικούς μας όρους (συρρίκνωση και επιμήκυνση χρόνου πληρωμής, με την απειλή ολοσχερούς στάσης πληρωμών), κοινωνικοποίηση τραπεζών και βαριά φορολογία στην κινητή και ακίνητη μεγάλη περιουσία, ώστε να πληρώσουν το Χρέος μόνο τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα που το δημιούργησαν και βασικά ωφελήθηκαν από αυτό.

Δυο Κείμενα για τη Σοισαλδημοκρατία

Πηγή: ciaoant1

Το άδοξο τέλος του «Τρίτου Δρόμου»

Η ήττα των Εργατικών και η παραίτηση του Μπράουν έκλεισαν την αυλαία μιας ολόκληρης πολιτικής εποχής του δυτικού κόσμου.

Είχε προηγηθεί το εφιαλτικό οικονομικό «τσουνάμι» της Ανατολικής Ασίας, που προκάλεσε την πρώτη σοβαρή αμφισβήτηση της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, ενώ μεγάλα απεργιακά κύματα ανέτρεπαν τις συντηρητικές κυβερνήσεις του Ζιπέ στη Γαλλία και του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Οι ηγέτες της επελαύνουσας Κεντροαριστεράς ήρθαν στην εξουσία εν μέσω πληθωρικών ελπίδων ότι όχι μόνο το πολιτικό, αλλά και το κοινωνικό εκκρεμές θα στρεφόταν τώρα προς τα αριστερά και ότι μια γενναία αναδιανομή του πλούτου θα ισοστάθμιζε τις οδυνηρές απώλειες που είχαν επιφέρει δύο δεκαετίες ρεϊγκανισμού - θατσερισμού.

Πολύ γρήγορα, αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για όνειρα θερινής νυκτός. Οι νέας κοπής, φωτογενείς εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας ελάχιστη σχέση είχαν με τους παραδοσιακούς ηγέτες των ιστορικών, εργατικών κομμάτων.

ΑΡΘΡΟ-1