Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011

Δημόσιο χρέος: αθέτηση πληρωμών, αναδιάρθρωση ή τι άλλο;


ΠΗΓΗ: Monthly Review
των Κ. Μελά και Ν. Μπινιάρη

Γνωρίζουμε τη δυσχερή και σχεδόν απελπιστική θέση στην οποία έχει περιέλθει όχι μόνον το ελληνικό κράτος και οι πολίτες του αλλά και ολόκληρο το ελληνικό έθνος. Η δυσχερής αυτή θέση δεν είναι μόνον οικονομική, είναι κοινωνική, πολιτιστική και στο βάθος πολιτική [1]. Παράλληλα, η χώρα βρίσκεται σε δυσχερή θέση: πρώτον, στον τομέα της εθνικής ασφάλειας και της εθνικής ανεξαρτησίας· δεύτερον, στον ηθικό τομέα, λόγω της δυσφήμισης της χώρας ως χώρα διαφθοράς και αμοραλισμού [2]· και τρίτον, στον τομέα των διεθνών σχέσεων, στο ότι η Ελλάς μπορεί να εξελιχθεί πιθανή θρυαλλίδα η οποία θα καταστρέψει το ευρώ και ως εκ τούτου την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ). Πιο συγκεκριμένα, η οικονομία της χώρας και η κατάσταση των πολιτών της πατρίδας μας είναι αιχμάλωτη ενός δυσβάστακτου δημόσιου χρέους, δημοσιονομικών και εξωτερικών ελλειμμάτων. Το Μνημόνιο, το οποίο έχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση ορίζει και περιορίζει την οικονομική πολιτική μας με κανόνες και τρόπους οι οποίοι δεν φαίνεται να οδηγούν σε λύση αυτού του άγους, όπως θα δούμε και στη συνέχεια αυτού του κειμένου.

Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να περιγράψει καταρχάς το πρόβλημα του ελληνικού δημόσιου χρέους (ΔΧ), να διασαφηνίσει ορισμένα ζητήματα και να θέσει ερωτήματα σχετικά με προτάσεις οι οποίες έχουν τεθεί ως λύσεις σχετικά με το υπέρογκο δημόσιο χρέος της Ελλάδος (Sovereign Debt). Περισσότερο, έχει σκοπό να θέσει αυτές τις λύσεις στο επίκεντρο μιας δημόσιας συζήτησης με επιστημονικό τρόπο μέσα στα πλαίσια της παρούσας συγκυρίας και διεθνούς κατάστασης.

Η (πολύ τεκμηριωμένη) Συνέχεια ΕΔΩ

«Υποτιμήστε το ευρώ, για να σωθείτε»... επισημαίνουν


ΠΗΓΗ: Καθημερινή
ZEZA ZHKOY

Οι ΗΠΑ έχουν βυθιστεί στα χρέη. Και οι ανάγκες επιβάλλουν τώρα την εξυπηρέτηση των χρεών, ιδιωτικών και δημοσίων, ενώ οι φοβίες περί κατάρρευσης του ισχυρού ακόμη ευρώ παίρνουν αιχμηρές πολιτικές διαστάσεις. «Με την ισοτιμία ευρώ - δολαρίου στο 1,30, η ανάκαμψη στις υπερχρεωμένες οικονομίες της Ευρωζώνης είναι ανέφικτη. Για να ανακτήσουν την χαμένη ανταγωνιστικότητά τους οι οικονομίες της ευρωπαϊκής περιφέρειας χρειάζονται μια ισοτιμία ευρώ προς δολάριο ένα προς ένα, επισημαίνει ο «Dr Doom» Νουριέλ Ρουμπινί. Αν η Γερμανία ακολουθήσει πολιτική ενίσχυσης της εσωτερικής της ζήτησης και αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ακολουθήσει μια πιο χαλαρή πολιτική, αν ενισχύσει τη ρευστότητα, και αν οδηγήσει σε μια ελαφρά υποτίμηση του ευρώ, τότε η ανάκαμψη για τις οικονομίες της περιφέρειας θα είναι ευκολότερη, υποστηρίζει ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος.

Η Ελλάδα ένα απέραντο κοτέτσι



Όταν ο Ντομινίκ Στρος - Καν, πριν από λί­γο καιρό, μας έλεγε ότι δεν είναι κακό να γίνουμεμετανάστες για να δούμε άσπρη μέρα, δεν έκανε πλάκα. Οι περισσότε­ροι αντιληφθήκαμε πως μιλούσε πολύ σοβαρά γνωρίζοντας, ως μεγάλο αφεντικό, τι ο ίδιος μας ετοιμάζει. Όταν κάποιος σε παροτρύνει να μετα­ναστεύσεις, το πρώτο που περιμένεις να δεις εί­ναι... ανοιχτά σύνορα για να φύγεις μια ώρα αρ­χύτερα.
Δύσκολα θα φανταζόμασταν ότι λίγο αργότερα θα βλέπαμε τα χερσαία σύνορά μας με την Τουρ­κία στον Έβρο να φράζονται με συρματόπλεγμα μετατρέποντας την περιοχή αυτή στο... κοτέτσι που φαίνεται να οραματίζονται... ο Χρήστος Πα­πουτσής και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Ιερός πόλεμος κατά των… μετρητών


ΠΗΓΗ: Banks'News
Την ώρα που οι τραπεζίτες παρακολουθούν με αγωνία τις εκροές των καταθέσεων και τη συμπίεση της κερδοφορίας τους, έρχεται το υπουργείο Οικονομικών να προσφέρει μια ισχυρή «τονωτική ένεση» στις τράπεζες: κηρύσσοντας… ιερό πόλεμο κατά των συναλλαγών με  μετρητά, με στόχο την πάταξη της φοροδιαφυγής, η κυβέρνηση προσφέρει στις τράπεζες ένα «παράπλευρο δώρο» αμύθητης αξίας, που οι τράπεζες στη γειτονική Ιταλία, χώρα επίσης «εθισμένη» στα μετρητά, ακόμη δεν έχουν καταφέρει να αποσπάσουν.
Με τις σχετικές διατάξεις του νέου φορολογικού νόμου που τυπικά έχουν ήδη τεθεί σε ισχύ (για το τι συμβαίνει στην πράξη υπάρχουν ακόμη πολλές επιφυλάξεις…) επιχειρείται να δοθεί ένα τέλος στη συνήθεια επιχειρήσεων και καταναλωτών να διεκπεραιώνουν και συναλλαγές μεγάλης αξίας με μετρητά, κατά τρόπον ώστε να παραμένουν «αθέατες» στο φοροεισπρακτικό μηχανισμό της Πολιτείας: