Δευτέρα 27 Φεβρουαρίου 2012

Deflation in Greece!? What do they (not) know?



by Vassilis Monastiriotis
The latest Interim Forecast by the European Commission makes some gloomy predictions for the Greek economy in 2012 but, interestingly, on the issue of inflation it states:
Constant-tax inflation in 2011 was 1.2% in 2011. However, for an economy in deep recession, the inflation rate reveals deep inflexibility in product and services markets. In 2012 the price rise trend is expected to be reversed, resulting in slight deflation of 0.5%. The main driving force stems from anticipated falls in disposable income and consumer spending due to wage cuts in the private sector.
 (added emphasis is mine; the repetition is theirs!)
It is of course a positive sign, that the economists at the Commission have come to realise what ‘any fule kno’ in Greece: that downward price rigidities in the country are immense. Perhaps in the future they may make the additional step and come to realise that, by implication and given the sizeable reduction in nominal wages in 2011, inflation in the country is not (predominantly) driven by wage pressures.
But what is more startling in the text quoted above is the anticipation of deflation in 2012. This is based on a very simple principle of (neoclassical micro-)economics: the decline in disposable incomes shifts the demand curve to the left and the economy adjusts reaching a new equilibrium at lower prices (and lower consumption). So prices fall. And this is deflation! [Add to this the market deregulation measures (licensed professions, wage bargaining, and all that) and we get an extra fall of prices, through the outward shift of the supply curve – although the Commission report does not seem to make much of this (just a quick comment on “medium-term” effects).]

The Perfection of Crony Capitalism: Use Regulation to Destroy Competitors


ΠΗΓΗ: Of Two Minds
by Charles Hugh Smith

Crony capitalism uses its wealth to impose government regulations designed to hinder, cripple and destroy small business competitors.
In the U.S. we now have the perfection of cloaked crony capitalism: corporate cartels use their vast concentrations of capital and revenue to buy the political leverage needed to write regulations specifically designed to eliminate competition.
Recall that the most profitable business model is a monopoly or cartel protected from competition by the coercive Central State. Imposing complex regulations on small business competitors effectively cripples an entire class competitors, but does so in "stealth mode"--after all, more regulations are a "good thing" (especially to credulous Liberals) which "protect the public" (and every politico loves claiming his/her new raft of regulations will "protect the public.")
This masks the key dynamic of crony capitalism: gaming the government is the most profitable business model. Where else can you "invest" a few hundred thousand dollars (to buy political "access" and lobbying) and "earn" a return in the millions of dollars, and eliminate potential competitors, too? No other "investment" even comes close.

Αριστερά και πολιτικός φιλελευθερισμός



ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Ημερομηνία δημοσίευσης: 26/02/2012
του Στεφανου Δημητριου
Η συνάφεια ανάμεσα στην Αριστερά και στον πολιτικό φιλελευθερισμό αρχικώς μπορεί να φαίνεται παράδοξη. Ωστόσο, μπορούμε να άρουμε την αμηχανία που προκαλεί η υποστήριξη αυτής της συνάφειας, όχι μόνο στην Αριστερά αλλά και σε όσους αναφέρονται μονομερώς στον πολιτικό φιλελευθερισμό, όταν, αποπειρώμενοι να προσδιορίσουμε τον όρο «δημοκρατικός σοσιαλισμός», βλέπουμε ότι δυσκολευόμαστε να αποσαφηνίσουμε τον συγκεκριμένο επιθετικό προσδιορισμό του σοσιαλισμού. Μπορούμε να το θέσουμε και διαφορετικά: ο δημοκρατικός σοσιαλισμός δεν μπορεί πλέον να προσδιορίζεται σε αντιδιαστολή και αντιπαράθεση με τον καταρρεύσαντα ολοκληρωτικό, υπαρκτό σοσιαλισμό. Χρειάζεται ο θετικός προσδιορισμός του και προϋπόθεση, για να διατυπωθεί εναργώς και να αποδοθεί τέτοιος προσδιορισμός, είναι η αποσαφήνιση της δημοκρατικότητας του σοσιαλισμού. Με ποια σημασία της δημοκρατίας, άρα και σύμφωνα με ποια θεωρία της δημοκρατίας, είναι δημοκρατικός ο δημοκρατικός σοσιαλισμός και το μεταρρυθμιστικό του περιεχόμενο;

Στοιχεία και ονόματα από τους δύο εισαγγελείς: "Κι όμως, μας πίεσαν"!



ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
της Ε. Λαζαρίδου

Απροκάλυπτη παρέμβαση στο έργο τους, την οποία οι ίδιοι χαρακτηρίζουν ως "πρωτοφανή" δέχτηκαν οι οικονομικοί εισαγγελείς Γρηγόρης Πεπόνης και Σπύρος Μουζακίτης στο πλαίσιο διερεύνησης τουλάχιστον δύο υποθέσεων οικονομικού εγκλήματος που έχουν αναλάβει. Η φερόμενη εμπλοκή του αδελφού του πρώην πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου, Αντρίκου, στην υπόθεση των CDS και η υποψία ότι συμμετείχε στο δ.σ. της εταιρείας που είχε επενδύσει στη χρεωκοπία της χώρας, καθώς και η διερεύνηση της περιβόητης λίστας Κουσελά για τους μεγαλοοφειλέτες του δημοσίου, όπως αποδεικνύεται από τα υπομνήματα των δύο εισαγγελέων, αποτέλεσαν το "κόκκινο πανί" τόσο για τον άμεσα προϊστάμενό τους Νίκο Παντελή όσο και για τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι. Τέντε, αλλά και τον ίδιο τονυπουργό Δικαιοσύνης Μ. Παπαϊωάννου που ζητούσαν, άλλοτε κομψά και άλλοτε όχι, "να τελειώνουμε με τις υποθέσεις"!