ΠΗΓΗ: ΜΟΝΟ#8
Tου Γιάννη Μπαμπούλια
Επιδοτούμενα από τον κρατικό προϋπολογισμό ή όχι, «ευγενή», ανοιχτά ή κλειστά, τα ασφαλιστικά ταμεία της Ελλάδας του 2012 βρίσκονται στο «κόκκινο». Μέχρι σήμερα εναλλακτικές υπήρχαν, αλλά μάλλον έφτασε η ώρα να αρχίσουμε να ανησυχούμε.
Οι εκλογές θα έχουν ολοκληρωθεί την ώρα που διαβάζετε αυτό το κείμενο, μια νέα κυβέρνηση ίσως να έχει σχηματισθεί και αποφάσεις που αναβλήθηκαν από την τεχνοκρατική κυβέρνηση Παπαδήμου, αν και σκοπό είχε να διεκπεραιώσει ακριβώς αυτά τα ζητήματα, θα πρέπει να παρθούν. Ένα από τα φλέγοντα ζητήματα που θα απασχολήσουν την επόμενη κυβέρνηση είναι το θέμα των ασφαλιστικών ταμείων, που παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, βρίσκονται ένα βήμα πριν την χρεοκοπία. Για του λόγου το αληθές αρκεί να αναφέρουμε ότι το ΙΚΑ απορρόφησε τη μισή από την επιδότηση που δικαιούται για το 2012, βάση του νέου μνημονίου, μόλις στο πρώτο δίμηνο της χρονιάς).
Εξ αυτού προκύπτει και ο λόγος που δύο διαδοχικές κυβερνήσεις, παρά τις σχετικές εξαγγελίες, δεν έκαναν τίποτα για να μειώσουν το πραγματικό εργοδοτικό κόστος, δηλαδή τις εισφορές που αποτελούν τον βραχνά κάθε επιχείρησης και στρέφουν όλο και περισσότερους εργοδότες σε πιο ελαστικές μορφές εργασίας που συνοδεύονται από απόδοση χαμηλότερων εισφορών. Μέτρα που θα οδηγήσουν στη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, έχουν εξαγγελθεί και θα εφαρμοστούν εντός του 2012. Είναι όμως ένα ρεαλιστικό σενάριο για την επιβίωση των ταμείων; Μάλλον όχι. Εντός του 2012 η κυβέρνηση θα πρέπει να βρει περαιτέρω πόρους για την επιδότηση των ταμείων ή να προχωρήσει σε ακόμη μια δραστική μείωση των συντάξεων (αυτός είναι και ο λόγος που τώρα ξαφνικά βρέθηκαν αυτοί οι τεράστιοι αριθμοί συνταξιούχων – «μαϊμού»).