Θα βιώσετε βαθιά ύφεση

Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

του Θανάση Τσίτσα

«Αν η ανάπτυξη παραμείνει αναιμική, είναι προετοιμασμένοι οι Ελληνες για όλο και σκληρότερα μέτρα για να πληρώσουν τους Γερμανούς;»

«Το πρόγραμμα σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας δείχνει απίθανο να πετύχει», εκτιμά ο διάσημος οικονομολόγος και πρώην διευθυντικό στέλεχος του ΔΝΤ, Σάιμον Τζόνσον.

Ο καθηγητής του ΜΙΤ σε πρόσφατο άρθρο του στο μπλογκ «baselinescenario», αναλύοντας την σκέψη του υποστηρίζει ότι για κάθε 1% μείωση κρατικών δαπανών επί του ΑΕΠ η συνολική ζήτηση στη χώρα μειώνεται κατά 2,5% επί του ΑΕΠ. Αν η κυβέρνηση Παπανδρέου μειώσει τις δαπάνες της κατά 15% του ΑΕΠ, το αρχικό σοκ στη ζήτηση θα ήταν περίπου 30% του ΑΕΠ. Προφανώς αυτοί οι αριθμοί είναι απλουστευτικοί, παρ' όλα αυτά δείχνουν ότι η Ελλάδα θα βιώσει οξεία ύφεση. Σημειωτέον, το πρόγραμμα σταθερότητας υπολογίζει ότι το ελληνικό ΑΕΠ θα πέσει κατά 4% φέτος, 2,6% το 2011 μέχρι να επιστρέψει σε ανάπτυξη το 2012.

Το χρέος περί το χρέος

Πηγή: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 13/06/2010

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΙΜΠΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ

Το προφανές είναι να ασχοληθεί κανείς με τα τεκταινόμενα στον ΣΥΝ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα κάνει η Ανανεωτική Πτέρυξ, προς τα πού θ’ ανοίξει τις πτέρυγές της, πώς θα αντιδράσουν τα πτερωτά και τα εξαπτέρυγα των άλλων πτερύγων του ΣΥΝ, πότε επιτέλους θα ανοίξει τα φτερά της η αριστερά για να ξεφύγει από τη φυλακή του εαυτού της και την εξουθενωτική ομφαλοσκόπησή της. Αυτό είναι το προφανές. Το λιγότερο προφανές είναι να ασχοληθεί κανείς με τα τεκταινόμενα στον άλλο πόλο της αριστεράς, που θεωρητικά κάνει πάρτι στον Περισσό, γιατί θεωρεί ότι έχει την ευκαιρία να κερδίσει ζωτικό χώρο στις μαύρες τρύπες του αντίπαλου δέους. Θ’ ασχοληθώ με το δεύτερο.

Η «υπαρκτή Ευρώπη» και ο Συνασπισμός

Πηγή: Καθημερινή

via Radical Desire

Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Η αυτονόμηση της Ανανεωτικής Πτέρυγας από τον Συνασπισμό δεν προκαλεί έκπληξη. Από καιρό η κατάσταση στην Κουμουνδούρου θύμιζε νοσηρή συγκατοίκηση αποξενωμένων συζύγων, όπου ο χωρισμός είναι προτιμότερος από τη διαρκή φθορά. Πέραν των προβλημάτων πολιτικής τακτικής γύρω από τον ΣΥΡΙΖΑ, το αναπάντητο δίλημμα που συνδαύλιζε διαρκώς την κρίση ήταν στρατηγικής φύσης: Αν ο ΣΥΝ θα εξέφραζε την ανανεωτική πτέρυγα της αντισυστημικής Αριστεράς -κάτι που θα τον προσανατόλιζε αναπόφευκτα σε αναζήτηση κοινής δράσης με το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις- ή θα εκφυλιζόταν σε αριστερή πτέρυγα της μεταρρυθμιστικής Κεντροαριστεράς, σε συμμαχία με κάποιας απόχρωσης (κοινοβουλευτικούς ή μη) «πράσινους». Η δρομολογημένη διάσπαση του ΣΥΝ ανοίγει τον δρόμο για μια επώδυνη, πλην λυτρωτική κάθαρση, με αντίκτυπο σε ολόκληρο το αρχιπέλαγος της Αριστεράς.

Η πολιτική υπό κατηγορία

Πηγή: Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία13-6Από τον ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ

Ο ακόλουθος διάλογος μεταξύ του ιταλού φιλοσόφου Μάσιμο Κατσιάρι και του πολιτικού επιστήμονα Ιλβο Ντιαμάντι αποτελεί μέρος των εργασιών ενός σεμιναρίου με θέμα την «Αντιπολιτική», που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Ουρμπίνο.

ΝΤΙΑΜΑΝΤΙ: Δεν είναι εύκολο να ορίσουμε ένα φαινόμενο ρευστό και φευγαλέο, όπως η αντιπολιτική. Η αντιπολιτική είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται σε πολλές περιστάσεις, σε πολλές εκδοχές, με διαφορετικά νοήματα. Αυτό όμως αντανακλά τη δυσκολία να ορίσουμε σήμερα την πολιτική. Με άλλα λόγια, σήμερα γίνεται πολύς λόγος για αντιπολιτική, επειδή είναι υπό αμφισβήτηση το νόημα της πολιτικής και το νόημα της δημοκρατίας. Η πολιτική για την οποία μιλάμε αναφέρεται συνήθως στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Το «αντιπολιτικό» κλίμα στην κοινή γνώμη εμπλέκει συνεπώς τους τόπους, τους πρωταγωνιστές, τους θεσμούς της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Και πρώτα απ' όλα τα κόμματα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο και ταυτόχρονα, τους ηγέτες και την πολιτική τάξη· την ηγετική τάξη γενικότερα. Επομένως τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς με την ευρύτερη έννοια. Κατ' επέκταση, η αντιπολιτική επαναφέρει την αντιπαράθεση «εμείς» και «εκείνοι». «Εμείς» είμαστε εκείνοι που βρίσκονται έξω από τους κύκλους της εξουσίας και της αντιπροσώπευσης. «Εκείνοι» είναι η κάστα. Επειτα, η λέξη αντιπολιτική χρησιμοποιείται και για να υποδείξει μια σειρά παραγόντων που δρουν στο κοινωνικό πλαίσιο. Τα πρόσωπα και οι εκφραστές της «αντιπολιτικής αντιπροσώπευσης» είναι διαφορετικά: κινήματα διαμαρτυρίας, επιτροπές, ομάδες πολιτικών.