Οι "πόρνες", οι "εταίρες" κι εμείς

Πηγή: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 16/06/2010

Ομοβροντία αρνητικών αξιολογήσεων για την ελληνική οικονομία, με κριτές και πάλι τους ενόχους για την παγκόσμια οικονομική κρίση, τους αμερικανικούς οίκους αξιολόγησης και τις διασυνδεδεμένες μ' αυτούς διεθνείς τράπεζες.

Γιατί, όμως, οι διεθνείς οίκοι (οι χαρακτηριζόμενοι και ως "πόρνες του χρήματος") επιλέγουν και πάλι να χτυπήσουν, την ώρα μάλιστα που ελεγκτές του ΔΝΤ και της Ε.Ε. κρίνουν θετικά την εφαρμογή του Μνημονίου στη χώρα μας; Η πρώτη εξήγηση παραπέμπει στη λυσσαλέα επίθεση των κερδοσκόπων κατά του ευρώ. Η ελληνική οικονομία είναι ο αδύναμος κρίκος. Μόλις την Πέμπτη διοχετευόταν η υποβολιμιαία πληροφορία ότι επίκειται η υπαγωγή και της Ισπανίας στον μηχανισμό διάσωσης.

Αποκωδικοποιήσεις (ή τι εννοεί η κ. Μιράντα Ξαφά;)

Πηγή: Iστολογιον

via Radical Desire

Άλλη μια εξαιρετική ανάρτηση από το ιστολόγιον: ενδελεχέστατη αποδόμηση του άρθρου της Μιράντας Ξαφά, πρώην στελέχους του ΔΝΤ, στην Καθημερινή.

RD (Αντώνης).
---

Μερικά κείμενα θέλουν μετάφραση διότι είναι γραμμένα έτσι ώστε να μην λένε αυτό που λένε ευθέως αλλά, επειδή απευθύνονται σε μια υποκουλτούρα για την οποία οι λέξεις και τα νοήματα έχουν μια μετατόπιση από το κοινώς εννοούμενο συχνά αστρονομικής κλίμακας, να το λένε κωδικοποιημένα ώστε να μην τα εννοεί ο αμύητος αναγνώστης. Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα άρθρο της κ. Μιράντας Ξαφά πρώην στελέχους του ΔΝΤ, στην Καθημερινή με τίτλο "Καταχρηστικά προνόμια και λαϊκισμός" του οποίου η μετάφραση στην καθομιλουμένη, όπως θα φανεί, είναι "Εργασιακά δικαιώματα και δημοκρατία, απαράδεκτοι αναχρονισμοί". Πρόκειται για ένα κείμενο γραμμένο στην αργκό μιας υπερεθνικής ελίτ, αποκομμένης από την πραγματικότητα άλλων ομάδων πληθυσμού, σε βαθμό ιδιάζοντα.

Ακολουθούν περιορισμένα αποσπάσματα από το άρθρο [εδώ σε απλό font], η απόδοση του πραγματικού τους νοήματος [σε πλάγια στοιχεία] και ο πραγματολογικός σχολιασμός [σε bold]... Οι τελικές προτάσεις της ΜΞ, ως πέρα από το μεταφράσιμο, θα σχολιαστούν απλά...

Γαλλία: Εκεί τουλάχιστον η Αριστερά Εκεί

εφημερίδα ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 12/6/2010
της Χριστίνας Κοψίνη

Στην Ευρώπη η Αριστερά ξεκίνησε τη συζήτηση. Ας μην υπερβάλλουμε. Τη συζήτηση άνοιξαν οι Γάλλοι, με το βλέμμα στραμμένο... προς τις προεδρικές εκλογές του 2012.

Front de Gauche, Die Linke, ATTAC, PCF, PGE, IU, συνδικαλιστές και πανεπιστημιακοί, από την Ελλάδα και τα Βαλκάνια, μέλη της αριστερής ομάδας των 35 ευρωβουλευτών. Όλες οι ευδιάκριτες αριστερές τάσεις, πλην ΚΚΕ, συναντήθηκαν στις 4 και 5 Ιουνίου, στο Παρίσι, και αντάλλαξαν σκέψεις, διατύπωσαν ερωτήματα και επιχείρησαν δειλές απαντήσεις. Σε χαμηλούς τόνους και χωρίς μαζικό ακροατήριο, στην πανεπιστημιακή αίθουσα του Jusien, στο Παρίσι. Φυσικά, όλα αυτά πολύ μακριά από τα «επικίνδυνα» βόρεια προάστια της γαλλικής πρωτεύουσας που με μεγάλη δυσκολία σε πάει ακόμη και το ταξί.

'ΛΑΤΙΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ'

«Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΑΔΥΝΑΜΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΔΥΝΑΤΟΣ ΚΡΙΚΟΣ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ»

του Αλέκου Αλάβάνου
[απο την παρουσίαση του βιβλίου του Κώστα Βεργόπουλου ''οι Aμετανόητοι'']

«Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον σημείο από αυτή την διανοητική «αυτοβιογραφία» του Κώστα Βεργόπουλου είναι η επιστημονική δράση, οι διάλογοι και οι στοχασμοί του που μοιράζονται ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Λατινική Αμερική. Το χαρακτηριστικό αυτό συνηχεί και συμβολίζει μια περίεργη εγγύτητα οικονομικοπολιτικών τάσεων που βρίσκεται εν τη γενέσει της ανάμεσα στους δύο αυτούς τους τόσο απόμακρους γεωγραφικά και αναπτυξιακά χώρους. Στη Λατινική Αμερική είχαμε παλιές ευρωπαϊκές αποικίες, με σκληρές χούντες πριν λίγα χρόνια, με θεαματική κοινωνική πόλωση, αναπτυσσόμενες σήμερα. Στην Ευρώπη είχαμε αστικές δημοκρατίες, ώριμες αναπτυγμένες οικονομίες στο βορρά της, ένα καπιταλισμό με πιο έντονα στοιχεία κοινωνικών δράσεων από άλλους χώρους.

Αντικαπιταλιστική αριστερή απάντηση: Ερωτήσεις και Απαντήσεις

Πηγή: ΠΡΙΝ 13-6-2010

ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΑΤΣΙΟΣ

Το «έθνος των εργαζομένων», η άλλη Ελλάδα των εκατομμυρίων Ελλήνων και μεταναστών εργαζομένων, ανέργων, νέων, που επιζεί ανασαίνοντας έστω με καλάμι στους βάλτους που την καταδικάζουν ο κοινοβουλευτικός ολοκληρωτισμός και η εργοδοτική και δοσμένη στην κυβέρνηση και στο κεφάλαιο συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ μπορεί και πρέπει να βροντοφωνάξει: Η «κοινωνική κόλαση» ΕΕ – ΔΝΤ δεν είναι μονόδρομος. Υπάρχει αντικαπιταλιστική αριστερή απάντηση στην επίθεση:

Άμεση στάση πληρωμών και κατάργηση του ληστρικού, χιλιοπληρωμένου, ιμπεριαλιστικού χρέους και όχι φόρτωμά του στους μισθούς και στις συντάξεις. Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις τώρα, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς από μια δουλειά (βασικός μισθός 1.400 ευρώ).

Άμεσο πέρασμα στο δημόσιο, με κοινωνικό – εργατικό έλεγχο και χωρίς αποζημίωση, του τραπεζικού συστήματος, των επιχειρήσεων που κλείνουν και των βασικών στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Καμιά ιδιωτικοποίηση.

Σύνταξη στα 55, με 30 χρόνια δουλειάς. Πίσω τα κλεμμένα στα Ταμεία, όχι στα “επιδόματα κηδείας” που φέρνει το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο.

Ίδρυση ταμείου κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικού παντοπωλείου στο Δήμο Κορινθίων

Πρόταση κοινωνικής δράσης από το Δήμο Κορινθίων :

Ίδρυση ταμείου κοινωνικής αλληλεγγύης και κοινωνικού παντοπωλείου. Τα πρώτα χρήματα να έρθουν από τους υποψηφίους των εκλογών.

Γράφουν : Λάμπρος Κωστάρας, Λεωνίδας Φωτιάδης

Η Κορινθία βρίσκεται απέναντι στη χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων ετών. Η ανεργία καλπάζει και η κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με την πραγματική ύφεση η οποία παράγει μακροχρόνιους ανέργους, ανασφάλεια και εγκληματικότητα. Η ψυχολογία της κοινωνίας είναι εξαιρετικά αρνητική ενώ δεν υπάρχει πρόβλεψη άμεσης ανάκαμψης. Αναπτύσσονται εύλογες πολιτικές και κοινωνικές αντιστάσεις οι οποίες δείχνουν το μέγεθος του προβληματισμού και της απόγνωσης των κοινωνικών και παραγωγικών τάξεων.

Θεωρούμε ότι η αυτοδιοίκηση, ως πλησιέστερη στον πολίτη, οργανωμένη δομή, έχει ρόλο και μπορεί να αναλάβει δράσεις οι οποίες είναι δυνατό να λειτουργήσουν ανακουφιστικά στις ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας.

Φάρμακο ή δηλητήριο;

Πηγή: Έθνος on-line

Από τον Κώστα Χ. Χρυσόγονο, Καθηγητή Νομικής Α.Π.Θ.

Η αλήθεια για τον μηχανισμό «στήριξης της ελληνικής οικονομίας», τον οποίο υπερηφανεύεται ότι εξασφάλισε η κυβέρνηση προκειμένου να διασώσει (υποτίθεται) την Ελλάδα από τον (ορατό) κίνδυνο της πτώχευσης, περιέχεται στη δανειακή σύμβαση που ήρθε πρόσφατα για κύρωση στη Βουλή. Το κείμενο αυτό είναι ό,τι πιο ταπεινωτικό για την εθνική μας αξιοπρέπεια έχει δεχθεί ελληνική κυβέρνηση από την εποχή που ο διαβόητος Πιουριφόι, πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις και υπαγόρευε αλλαγές στον εκλογικό νόμο (!) με δημόσιες δηλώσεις του.