Το μαλακό χέρι του Κώστα Σημίτη χάιδεψε τρυφερά τα πρώτα χαρτονομίσματα του ευρώ μπροστά από τις δύο κάμερες: της τηλεόρασης και του ΑΤΜ. Της όψης και της άποψης. «Νέα ακμή, καθεστώς ισοδυναμίας στην ευρωπαϊκή ενότητα των 12». Περίπου έτσι.
Η Ελλάδα έλυσε τους κάβους και απέπλευσε προς το δυτικό φαντασιακό. Ξεκόλλησε από τα βαλκανικά σύνορά της, από τις ανατολικές απειλές και άρχισε να επιπλέει προς τη Δύση, χωρίς τις ενοχλητικές ανασχέσεις της Αριστεράς, του παλιού «λαϊκιστικού» ΠΑΣΟΚ και των ευρωφοβικών. Η πλεύση άφησε πίσω της μια αφρισμένη αντιιμπεριαλιστική κούραση και κατέληξε εκεί όπου καταλήγει πάντα το ψεύδος: στο βυθό. Τι μένει από την ιδεοληπτική περιπέτεια της ένωσης με το ευρώ; Πλήρως και εντέχνως κατεστραμμένη οικονομία, τετραπλασιασμός του κόστους ζωής, πλήρως κατεστραμμένη αγροτική παραγωγή, αλλά και πλήρως κατεστραμμένη πολιτική και πολιτιστική άποψη περί οικονομίας και αγροτικής παραγωγής.