Σάββατο 22 Ιανουαρίου 2011

Η Ευρώπη στην πυρά



Του Δημήτρη Καζάκη
 Δημοσιεύτηκε στο Ποντίκι, 20/1/2011

Με το ΔΝΤ να δηλώνει έτοιμο να αναλάβει τα ηνία της Ελλάδας υπό καθεστώς επίσημης πτώχευσης, συνεχίζονται οι έντονες διαβουλεύσεις για τον καθορισμό των λεπτομερειών του νέου αναβαθμισμένου ρόλου για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Οι επιτελείς της ευρωζώνης δεν θέλουν η διαδικασία αναδιάρθρωσης του χρέους της Ελλάδας να συμβεί χωρίς να έχει τεθεί σε ισχύ ο συνολικός μηχανισμός διαχείρισης των υπό πτώχευση χωρών. Αυτό που επιδιώκουν είναι να εντάξουν επίσημα και την Ελλάδα στο μηχανισμό αυτό, που απ’ ότι φαίνεται θα στηθεί γύρω από το Ευρωπαϊκό Ταμείο και την ΕΚΤ.
Ωστόσο το Eurogroup δεν κατόρθωσε ακόμη να καταλήξει σε τίποτε οριστικό. Ούτε στην ενίσχυση της χρηματοδοτικής ικανότητας του ταμείου, την οποία και απέρριψε. Ούτε καν στο κατά πόσο το ταμείο θα γίνει μόνιμος μηχανισμός της ευρωζώνης. Με κύρια ευθύνη της Γερμανίας, η οποία φοβάται ότι όσο περισσότερο εμπλέκεται σε έναν μόνιμο μηχανισμό διαχείρισης πτωχεύσεων στην ευρωζώνη, τόσο περισσότερο χάνει τους βαθμούς ελευθερίας που διαθέτει σήμερα και τόσο μεγαλύτερες δημοσιονομικές δεσμεύσεις αναλαμβάνει.

Σ. Σακοράφα: Πολιτικό χρέος για την Αριστερά η σύνθεση




ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στην Εφ. ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
στον Μιχάλη Σιάχο


via ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Μετά το ενδιαφέρον άρθρο που έγραψε την περασμένη βδομάδα στην εφημερίδα «Πριν», η Σοφία Σακοράφα, επανέρχεται σήμερα με μια συνένευξη, που πιστεύουμε ότι αξίζει να διαβαστεί.

Η ανεξάρτητη πλέον βουλευτίνα, μιλώντας στην εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» εκτιμάει ότι στις δεδομένες πολιτικές συνθήκες «υπάρχει ένα χρέος για τις δυνάμεις της αριστεράς, να αφουγκραστούν και να κατανοήσουν ότι η κοινωνική ανάγκη για σύνθεση υπερβαίνει την πολιτική του κατακερματισμού». Εχουμε κάποιες ενστάσεις στα λεγόμενα της Σοφίας Σακοράφα ειδικά για τον τρόπο που προτείνει να αντιμετωπιστεί το εξωτερικό χρέος της Ελλάδας αλλά δεν είναι της παρούσης να τις εκφράσουμε


Παραθέτουμε την συνέντευξη της Σοφίας Σακοράφα.

- Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται στο επίκεντρο της κριτικής και της αμφισβήτησης. Πολλοί ζητούν τη σαρωτική κατεδάφιση του. Βλέπετε μια καινούργια διάταξη στο πολιτικό τοπίο; Τι χρειάζεται για να γίνει αυτή;

- Το πολιτικό σύστημα, ακριβώς επειδή γνωρίζει αυτήν την κρίση, προσπαθεί να αναδιατάξει δυνάμεις. Ήδη έχει παρουσιαστεί μια έντονη κινητικότητα στην κατεύθυνση της διατήρησης του, της διάσωσης του. Αναμφισβήτητοι πυλώνες του είναι οι μηχανισμοί προπαγάνδας που προσπαθούν -και μέχρι ση μέρα το καταφέρνουν- να εμπεδώσουν το δόγμα του μονόδρομου, την αντίληψη της συνένοχης κοινωνίας και φυσικά τη λογική του κοινωνικού αυτοματισμού.
Κρίσιμο παραμένει, εάν από την άλλη μεριά θα διαμορφωθεί μία πρόταση με διαφορετικό προσανατολισμό, μια πρόταση πειστική και ταυτόχρονα δυναμική. Και με απόλυτη αγωνία και ειλικρίνεια σας λέω, εάν όχι σήμερα τότε πότε...

Η Ελλάδα σύμβολο του παράνομου χρέους



ΠΗΓΗ: The Press Project

To The Press Pro­ject συνεχίζοντας το διάλογο για τα χαρακτηριστικά του ελληνικού δημόσιου χρέους και τη δυνατότητα να κριθεί παράνομο και απεχθές σε πολύ μεγάλο ποσοστό του παρουσιάζει σήμερα κείμενο του διακεκριμένου επιστήμονα Ερίκ Τουσέν*.


Το ελληνικό δημόσιο χρέος έγινε πρώτη είδηση όταν η ηγεσία της χώρας αποδέχτηκε τα μέτρα λιτότητας που απαίτησαν το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, γεγονός το οποίο προκάλεσε  μεγάλους  κοινωνικούς αγώνες σε όλη τη διάρκεια του 2010. Αλλά από πού προέρχεται αυτό το ελληνικό χρέος; Σε ό,τι αφορά το  χρέος στον ιδιωτικό τομέα, η εκτίναξή του είναι πρόσφατη: η πρώτη μεγάλη αύξηση σημειώνεται μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη το 2001.Mια δεύτερη έκρηξη του χρέους προκύπτει από το 2007 και μετά όταν η οικονομική βοήθεια που χορηγήθηκε στις τράπεζες από την  Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) ανακυκλώνεται εν μέρει από τους τραπεζίτες προς την Ελλάδα και άλλες χώρες όπως η Ισπανία ή η Πορτογαλία. 



Όσον αφορά  το δημόσιο χρέος, η αύξηση είναι παλαιότερη. Μετά το χρέος που κληρονομήθηκε από τη δικτατορία των συνταγματαρχών, η προσφυγή στο δανεισμό χρησίμευσε τη δεκαετία του 1990 για να καλύψει την τρύπα που δημιουργήθηκε  στα δημόσια οικονομικά  από τη μείωση των φόρων των εταιρειών και των υψηλών εισοδημάτων. Επιπλέον, για πολλές δεκαετίες, πλήθος δανείων επέτρεψε την χρηματοδότηση της αγοράς στρατιωτικού εξοπλισμού, κυρίως από τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.  Ας μην ξεχνάμε το τεράστιο χρέος του δημοσίου για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Η κλιμάκωση του δημόσιου χρέους ευνοήθηκε από τα λαδώματα των μεγάλων πολυεθνικών επιχειρήσεων που είχαν σκοπό την σύναψη συμβάσεων: η Siemens είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα .

Μυστικά σχέδια χρεοκοπίας από την Ομάδα των Έξι



πηγή: Sofokleous 10
Μια νέα ομαδοποίηση κρατών στην ευρωζώνη, η Ομάδα των Έξι που διατηρούν το αξιοζήλευτο «τριπλό Α» στην πιστοληπτική τους αξιολόγηση (Γερμανία, Γαλλία, Αυστρία, Ολλανδία, Φινλανδία, Λουξεμβούργο) προκαλεί έντονες ανησυχίες στις πρωτεύουσες των υπερχρεωμένων χωρών, με πρώτη την Αθήνα, καθώς υπάρχουν πλέον σοβαρές ενδείξεις, ότι προχωρούν σε μυστικό σχεδιασμό για ελεγχόμενες χρεοκοπίες των αφερέγγυων κρατών μελών.
Μια πρώτη, αλλά σαφής ένδειξη αυτής της «ύποπτης» κινητικότητας ήταν η ξεχωριστή συνάντηση που είχαν πριν από την τελευταία συνεδρίαση τουEurogroup στις Βρυξέλλες οι υπουργοί Οικονομικών του… G6. Όπως αναφέρουν κυβερνητικά στελέχη στην Αθήνα, στη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης που ακολούθησε φάνηκε καθαρότερα από ποτέ ο συντονισμός του… νεοσύστατου G6, που με κοινή γραμμή μπλοκάρισαν τη λήψη αποφάσεων για την «τελική λύση» στην κρίση χρέους και μετέθεσαν τις συζητήσεις τον Μάρτιο.

Η E.E. και η (νέα) «ευγενής μας τύφλωσις» 



ΠΗΓΗ: aformi . gr
του Άγγελου Κ.

Είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι αυτό που επιβάλλεται σήμερα στην Αριστερά είναι η επιδίωξη συγκλήσεων, κοινών θέσεων και πάνω από όλα κοινής δράσης των δυνάμεων της Αριστεράς ανεξάρτητα των διαφωνιών που υπάρχουν σε επίπεδο πολιτικής, στρατηγικής ή θεωρίας.
Ωστόσο, η παραπάνω θέση δεν μπορεί να αναιρέσει (δεν θα ήταν άλλωστε δυνατόν) το γεγονός ότι υπάρχουν σοβαρές διαφωνίες στην Αριστερά τόσο σε ζητήματα στρατηγικής και τακτικής όσο και σε ζητήματα που αφορούν την πολιτική και οικονομική συγκυρία. Το κείμενο που ακολουθεί είναι κείμενο κριτικής απόψεων που θεωρώ λανθασμένες και για τις οποίες προτείνω ότι θα πρέπει να γίνει διάλογος στο εσωτερικό της Αριστεράς. Σύμφωνα με απόψεις που κυκλοφορούν ευρύτατα στην ελληνική Αριστερά, σήμερα στην Ελλάδα τίθεται ζήτημα «εθνικής ανεξαρτησίας» και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να θέτουν αυτό το ζήτημα σε πρώτη προτεραιότητα. Το κείμενο που ακολουθεί θα πρέπει να θεωρηθεί ως μια πρώτη κριτική αυτών των απόψεων αλλά και ως συμβολή για να ανοίξει η συζήτηση πάνω στο θέμα.