Πόθεν η απεχθής βία;

Πηγή: Ελευθεροτυπία
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Οταν οι βουλευτές νομιμοποιούν τη βίαιη υπαγωγή της κοινωνίας σε καθεστώς φτώχειας, ασκούν πολιτική. Οταν όμως ο κόσμος αντιδρά -με ύβρεις, μούντζες, αποδοκιμασίες και προπηλακισμούς- εγκαλείται για αντιπολιτική συμπεριφορά...

Οταν τα κόμματα εξουσίας νομοθετούν με γνώμονα το συμφέρον του ισχυρότερου· όταν υπονομεύουν το εργασιακό καθεστώς εις βάρος των εργαζομένων· όταν ψεύδονται κατά σύστημα εξαπατώντας τους ψηφοφόρους, τους οποίους διατηρούν ποικιλοτρόπως πιασμένους στο δόκανο της εξάρτησης· όταν εκμαυλίζουν συνειδήσεις για να συντηρούν πελατειακούς στρατούς, ποντάροντας σε υπαρκτές ανάγκες των εξαρτημένων, αλλά και σε χαλασμένες πυξίδες ηθικής· όταν πρωτοστατούν στο όργιο της διαφθοράς και της μίζας, σε ανοιχτή συνεργασία με τη διαπλοκή και με χρυσοφόρες εταιρείες, οι οποίες τα χρηματοδοτούν· όταν εγκαλούν τους εργαζόμενους για... ισοϋψή συμμετοχή στην προκλητική ευωχία δεκαετιών· όταν οδηγούν την πατρίδα στον εξανδραποδισμό, την ταπείνωση, την κατάθλιψη και την αφαίρεση της εθνικής κυριαρχίας, τα κόμματα εξουσίας... ασκούν πολιτική πασχίζοντας για το καλό της πατρίδος! 

Ξόρκια και μαγγανείες

Πηγή: Ελευθεροτυπία

του Γ. Τριάντη

Τις Παρασκευές ανατέλλει άλλος ήλιος. Βλέπεις τον κόσμο αλλιώς. Τη νύχτα μέρα. Τις δυκολίες ευλογία. Τις ώρες ευρύχωρες. Και τα δεινά του κόσμου, αναπόσπαστο στοιχείο του δράματος... Δεν ξεχνάς τη Φουκουσίμα ούτε ξεπλένεις το αίμα στη Λιβύη αποστρέφοντας το βλέμμα. Τίποτε δεν διαγράφεται ούτε υποτιμάται στο υπερώο της Παρασκευής.

Η ανέχεια, οι απολύσεις, οι δύσκολες αναπνοές του διπλανού για επιβίωση - όλα είναι εδώ. Απλώς, η Παρασκευή -αυτό το ηλιόλουστο μπαλκόνι που μένει ανοιχτό μέχρι το χάραμα της Δευτέρας- σου ανάβει τσιγάρο και νιώθεις φαντάρος σε τριήμερη άδεια. Στρατιώτης που βρίσκει χρόνο, όταν σιγούν προσωρινά τα όπλα, να διαβάσει τα γράμματα των γονιών και της αγαπημένης... Μονάχα με 'κείνο το βάσανο, τον θάνατο, τα βρίσκεις δύσκολα. 

Στα σπήλαια της κοινωνίας

 

Πηγή: Ελευθεροτυπία (2/3/2011)

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

 

Στην Ελλάδα, ουδέποτε σημειώθηκε εξέγερση με ανατρεπτικά χαρακτηριστικά. Ακόμη και σε φορτισμένες περιόδους, τη λύση έδινε η τιμωρητική κάλπη... Σήμερα, βιώνοντας μια πρωτόγνωρη κατάσταση, η χώρα βράζει.

 Ο δυσάρεστος αιφνιδιασμός δημιούργησε βαθμηδόν αμηχανία, φόβο, οργή και αγανάκτηση. Και όσο περνάει ο καιρός -με το Μνημόνιο να έχει αποτύχει, με τον πρωθυπουργό να αποκαλύπτεται ψευδόμενος στο μείζον θέμα του ΔΝΤ και την κυβέρνηση να φαντάζει χλωμή και ασυνάρτητη- η κατάσταση προσλαμβάνει εκρηκτικά χαρακτηριστικά. Τουλάχιστον στα σπήλαια της κοινωνίας. Εκεί όπου καθημερινά εκτυλίσσονται προσωπικά δράματα και συλλογικού χαρακτήρα οδυνηρές ανατροπές... Ωστόσο η χώρα δεν βρίσκεται στα πρόθυρα γενικευμένης εξέγερσης: οι συνεχείς και εσχάτως μαζικές κινητοποιήσεις έχουν προδιαγεγραμμένο τέλος. Σχεδόν καμιά κεντρική επιλογή δεν αναχαιτίστηκε, παρά τη διεκδικητική δυναμική που ανέπτυξαν τα συνδικάτα... Επιπλέον, παρατηρείται ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο, όπως σημείωσε προσφάτως η στήλη: τόσο στις πρόσφατες εκλογές για την Αυτοδιοίκηση, όσο και σε κλαδικές εκλογές το ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν ηττήθηκε, αλλά εξήλθε τροπαιούχο, ανεβάζοντας κατά δέκα μονάδες το ποσοστό του! Και πού; Στις εκλογές της Συνομοσπονδίας Βιοτεχνών και Εμπόρων... Εξήγηση υπάρχει. 

Ο νέος ερειπιώνας

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Δεν υπάρχει -σχεδόν- καμμιά απεργία που να μην έχει απέναντί της δύο συστοιχίες πολυβόλων. Τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, που κρίνουν τις απεργίες «παράνομες και καταχρητικές», και τις επιθετικές αποφάνσεις τμήματος των μήντια.

Ενίοτε, ο σαφής καθεστωτικός χαρακτήρας των δικαστικών αποφάσεων υπερκεράται από τον οίστρο της δημοσιογραφικής επιχειρηματολογίας. Η κοινότοπη παραδοχή που επιστρατεύεται εισαγωγικώς σε τέτοιες περιπτώσεις («Ασφαλώς και αποτελεί δικαίωμα των εργαζομένων η απεργία») στρώνει τον δρόμο σ' ένα καταιγιστικό «αλλά»: «παρέλυσε το κέντρο της πόλης», «χάος στη χώρα», «ταλαιπωρία χιλιάδων πολιτών» κτλ... Εγκαλούμενες εκ περιτροπής από τα (εν λόγω) μήντια οι κοινωνικές ομάδες αδυνατούν -ακόμη και όταν εκπρόσωποί τους εμφανίζονται στα βραδινά παράθυρα- να εγκαταστήσουν στο κέντρο του κοινού προβληματισμού το προφανές. Οτι η «παράλυση», το «χάος», η «ταλαιπωρία», καθώς και πλείστα όσα (ο φόβος, η ανασφάλεια, η ανέχεια κτλ.) χαρακτηρίζουν τη δική τους, οικτρή κατάσταση. Αφορούν στα δικά τους δικαιώματα. Στην ίδια την επιβίωση και την ύπαρξή τους... Και αδυνατούν, διότι η προπαγάνδα είναι συνεχής και καταιγιστική, με κύριο χαρακτηριστικό τις εμβόλιμες συκοφαντίες και τα χαλκευμένα ψεύδη της κυβερνήσεως εναντίον των εργαζομένων. 

Ρωγμές

Πηγή: ΕλευθεροτυπίαΥπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Και ξαφνικά, θέλεις να καταπιείς τη γλώσσα σου. Μόλις έχεις πει στην ομήγυρη ότι πρέπει να φύγεις γιατί θα ξυπνήσεις νωρίς για τη δουλειά. Και προσπέρασες αστόχαστα το ότι στην παρέα υπάρχει ένας άνεργος κι ένας που μόλις έχει απολυθεί...

Την αμήχανη καληνύχτα συνόδευαν μέχρι το σπίτι οι σκέψεις ότι στο κάθε τι -στη δουλειά, στις συνάφειες, στο καθημερινό φέρεσθαι- έχουν επισυμβεί δραστικές αλλαγές και έχει διαμορφωθεί ένα νέο, αμήχανο και καταθλιπτικό τοπίο... Οταν χειμάζεται ο φίλος, ο γείτονας, ο συγγενής, ο συνάδελφος, χάνει βαθμηδόν την αξία του το παρηγορητικό «ευτυχώς εμείς καλά είμαστε». Δεν υπονομεύεται μόνο από τη δυναμική της υπαρκτής απειλής για τη γενίκευση των επιπτώσεων, αλλά κυρίως από την αίσθηση -και σε πολλούς την πεποίθηση- ότι η ατομική επίπλευση και διάσωση, ερήμην του συλλογικού, δημιουργεί έναν περίκλειστο κόσμο, οξειδώνει την καθημερινότητα και λειτουργεί καταλυτικά στα ανθρώπινα 

Οι ερπύστριες της ντροπής

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Πράγματι, «εικόνες ντροπής»: να σου δίνουν επτακόσια ευρώ και να σ' έχουν απλήρωτο για δύο χρόνια...

Να εκμεταλλεύονται την άνεργη προοπτική σου και να σε προσλαμβάνουν ως συμβασιούχο, και μετά να σου κλείνουν το μάτι ότι θα σε μονιμοποιήσουν, αν ποντάρεις στην εξουσία τους και τους ψηφίσεις... Να σε κρατάνε συνεχώς σε αγωνία και να παρατείνουν το καθεστώς ομηρίας... Και όταν αντιδράς -με το λιγοστά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους οι απελπισμένοι- να σε εγκαλούν για εγκλήματα κατά της πατρίδος, οι ασύστολοι πατριδοκάπηλοι, οι ολετήρες... Πράγματι, «εικόνες ντροπής», αλλά από ποιους; 

...Αραγμένο στον πάγκο της ευκολίας το γνωστό στερεότυπο -«Εικόνες ντροπής»- βγήκε πάλι στην αρένα για να πάρει τα κεφάλια των απελπισμένων. Κι από κοντά οι αυθαίρετες, τρομοκρατικές ερμηνείες -ένα φαλτσαριστό δίπλα στο δοκάρι του κιτρινισμού- ότι τάχα ανέβηκαν τα spreads μόλις πλημμύρισαν την οικουμένη τα στιγμιότυπα με τα ΜΑΤ, τα δακρυγόνα και την άγρια καταστολή στην Ακρόπολη... Και επιτέλους: από πότε οι εργατικές διεκδικήσεις, ακόμη και οι λιγότερο ευφάνταστες, προκαλούν ντροπή -και σε ποιους; Οταν κινητοποιούνται οι εργαζόμενοι, υπάρχουν επιπτώσεις, ενίοτε οδυνηρές. Το ξέρουν πρωτίστως οι ίδιοι. Ξέρουν, επίσης, ότι δεν έχουν άλλο δρόμο. Ούτε τρόπο... Αλλά το ίδιο γνωρίζουν οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου, οι οποίοι δήθεν αγανακτούν βλέποντας «εικόνες ντροπής» μπροστά στην Ακρόπολη. Λες και οι ίδιοι δεν έχουν υποστεί στις πατρίδες τους ανάλογους προπηλακισμούς και λοιδορίες, όταν βγαίνουν στον δρόμο για το ψωμί τους... 

Οπισθοδρομική φαντασίωση;

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΥπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Το προφανές, δηλαδή το κοινωνικά επαχθές και δυσάρεστο, όπως οι κινητοποιήσεις των φορτηγατζήδων, εύκολα γίνεται βορά της ευκολίας και της προπαγάνδας.

Καθημαγμένη η κοινωνία παίρνει αμέσως φωτιά, μόλις ακούει «έγκυρες μελέτες» και σωρηδόν «στοιχεία» και στρέφεται εναντίον των κινητοποιήσεων ξεχνώντας αμέσως ότι αύριο ένα άλλο κόμμάτι, μια άλλη κοινωνική ομάδα, θα βρεθεί στην ίδια μοίρα: να αμύνεται και να λοιδορείται... Βγήκε λοιπόν μια μελέτη του ΙΟΒΕ, διακινούμενη από τον πρόεδρο του ΕΒΕΑ κ. Μίχαλο, η οποία διατείνεται ότι η μεταφορά προϊόντων π.χ. από τη Γερμανία στη Θεσσαλονίκη, κοστίζει λιγότερο απ' ό,τι Αθήνα - Θεσσαλονίκη. Οπερ έδει δείξαι: τα μεταφορικά είναι πανάκριβα στην Ελλάδα και οι ευθύνες φορτηγατζήδων προφανείς... Στον κ. Μίχαλο απάντησε -τηλεοπτικώς- με στοιχεία ο συνδικαλιστής κ. Τζωρτζάτος. Και απέδειξε ότι είναι ανυπόστατοι οι ισχυρισμοί που εμπεριέχονται στη μελέτη. Το δε κέρδος των φορτηγατζήδων κινείται απολύτως στο όριο του ανεκτού... Ο κ. Μίχαλος παραδέχθηκε ότι έχει δίκιο ο κ. Τζωρτζάτος. Αλλά οι εντυπώσεις δύσκολα διαγράφονται... Χθες, ο συνδικαλιστής βρέθηκε πάλι στο στόχαστρο. Τη φορά αυτή επιστρατεύθηκαν στοιχεία που αφορούν τον φόρο μεταβίβασης μιας άδειας, καθώς και τη φορολόγηση των φορτηγατζήδων. Για τον φόρο μεταβίβασης απάντησε τεκμηριωμένα ο κ. Τζωρτζάτος. Οσο για τη φορολόγηση: ουδεμία αντίδραση υπήρξε εκ μέρους των φορτηγατζήδων, όταν η κυβέρνηση προέβη στις νέες ρυθμίσεις. Τις δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα... Ομως, ακόμη και αν δεχθούμε ότι οι συγκεκριμένοι επαγγελματίες απολάμβαναν φορολογικής προνομίας, ποιος ευθύνεται για το γεγονός; Οι ίδιοι ή το κράτος; Και εν πάση περιπτώσει: τι σχέση έχουν τα εν λόγω στοιχεία με την ουσία της κινητοποίησης; Η απάντηση προφανής: να ενταθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια, και η επιθετική αχλύς να καλύψει, να υποβαθμίσει ή να απαξιώσει την κινητοποίηση *** Τώρα τελευταία, υποβολέα, αναπτύσσεται μια δυναμική εναντίον των «κεκτημένων», τα οποία παρουσιάζονται περίπου ως «οπισθοδρομική φαντασίωση», η οποία πρέπει να εκλείψει... Οι εμμανείς του Μνημονίου, εδραίοι και ακατάβλητοι στις επάλξεις τους...

Δυσεξήγητες εμμονές

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΥπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Ρητόρευε ο συνάδελφος στο κανάλι του, πλέκοντας το εγκώμιο του «ανταγωνισμού» που «θα ρίξει τις τιμές μετά την απελευθέρωση»... «Δεν μου λέτε», παρενέβη ένας συνδικαλιστής φορτηγατζής, «είδατε να πέφτουν οι τιμές των καυσίμων από τότε που ο Ανδριανόπουλος, υπουργός του Μητσοτάκη, έλεγε ότι ο ανταγωνισμός θα ρίξει τις τιμές;»...

Απάντηση δεν υπήρξε. Φρονίμως ποιών ο συνάδελφος πέταξε την μπάλα εκτός γηπέδου. Ο περιώνυμος «ανταγωνισμός» σπανίως βοηθάει τους θιασώτες και προπαγανδιστές του να βρουν επιχειρήματα, όταν έχει απέναντί του την απτή και ωμή πραγματικότητα... Η προφανής ένδεια υπερασπιστικών επιχειρημάτων -πέραν ενός θεωρητικού εν δυνάμει, το οποίο σε λίγες περιπτώσεις επιβεβαιώνεται -δεν οδηγεί τους υποστηρικτές της «απελευθέρωσης» των επαγγελμάτων στις ράγες του σκεπτικισμού ή ενός δημιουργικού προβληματισμού. Να σκεφτούν, λόγου χάριν, ότι τα ογκούμενα έξοδα των αυτοκινητιστών (φορτηγατζήδων και ταξιτζήδων) σε συνδυασμό με την εσχάτως θεαματική μείωση της δουλειάς, είναι στοιχεία αποτρεπτικά για κάποιον νεοεισερχόμενο επαγγελματία να μειώσει τις τιμές. Οταν οι παλιοί με δυσκολία τα βγάζουν πέρα, πώς θα μπορέσει ο ίδιος να βγάζει μεροκάματο και να αποσβέσει την επένδυση (αγορά του οχήματος) και να επενδύει στη θετική προοπτική της επιλογής του; Πέραν αυτών, είναι προδήλως άδικο για εκείνους που έχουν χρυσοπληρώσει τις άδειες, να χάνουν ξαφνικά τη δυνατότητα αξιοποίησης ενός βασικού περιουσιακού στοιχείου, όπως είναι η άδεια (... Η καταγγελλόμενη αυθαιρεσία των φορτηγατζήδων στα μεταφορικά -γεγονός που επιβαρύνει τις τιμές των προϊόντων- μήπως αντιμετωπίζεται αποτελεσματικότερα με την πάταξη της αισχροκέρδειας και όχι τόσο με την περιώνυμη «απελευθέρωση;»