Φοβάμαι ότι καταντώ κοινότοπος και επαναλαμβανόμενος, αλλά δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς.
Επικαλούμαι ένα δημοσίευμα του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου με τίτλο Οι διανοούμενοι, όπου υποβάλλεται το γνωστό ερώτημα «Πού είναι οι άνθρωποι του πνεύματος, οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες;», για να διατυπωθεί η εξίσου γνωστή απάντηση: «Oι διανοούμενοι βρίσκονται στις “αυλές” των κρατικών και κομματικών πρυτανείων, προσδοκώντας τα οφέλη των επιδοτήσεων, επιδιώκοντας “πωλήσεις” ή ένα βραβείο ή ακόμα προσδίδοντας με το αζημίωτο κύρος σε εκδηλώσεις νεόπλουτων».
Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, με την υποσημείωση ότι, όπως επισημαίνει ο Παπασωτηρίου, υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Πιστεύω ότι ο Νίκος Κουνενής αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές ανάμεσά τους.
Επικαλούμαι ένα δημοσίευμα του Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου με τίτλο Οι διανοούμενοι, όπου υποβάλλεται το γνωστό ερώτημα «Πού είναι οι άνθρωποι του πνεύματος, οι διανοούμενοι, οι καλλιτέχνες;», για να διατυπωθεί η εξίσου γνωστή απάντηση: «Oι διανοούμενοι βρίσκονται στις “αυλές” των κρατικών και κομματικών πρυτανείων, προσδοκώντας τα οφέλη των επιδοτήσεων, επιδιώκοντας “πωλήσεις” ή ένα βραβείο ή ακόμα προσδίδοντας με το αζημίωτο κύρος σε εκδηλώσεις νεόπλουτων».
Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, με την υποσημείωση ότι, όπως επισημαίνει ο Παπασωτηρίου, υπάρχουν κι εξαιρέσεις. Πιστεύω ότι ο Νίκος Κουνενής αποτελεί μια από τις πιο χαρακτηριστικές ανάμεσά τους.