Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Eurozone crisis: if Greece goes, Germany's prosperity goes with it



ΠΗΓΗ: GUARDIAN

If the eurozone were to shrink, Germany's once-captive markets would become too poor to import: and the rapid appreciation of a stronger euro would make its exports much pricier



Germany last week found itself able to borrow for two years at the astonishingly low rate of 0.07%. Very nice too: but surely the real message Angela Merkel and her colleagues must take from the successful auction of those zero-coupon schatz bunds is that the single currency simply isn't working.

All the money wants to flow in one direction: towards Germany. It is only the efforts of the European Central Bank, as a giant recycler of liquidity to dry areas of the eurozone banking system, that is ensuring a stability of sorts. This position can't be sustained.

Μεταξύ φόβου και απόγνωσης



Πηγή: Καθημερινή 27/5/2012
Tου Nίκου Γ. Ξυδάκη

Η πολιτική αστάθεια που ζούμε είναι απότοκη της κοινωνικής αποσάθρωσης: η κοινωνία εκφράζεται πολιτικά, με σπασμούς και κλονισμούς. Η διεθνής κρίση πλήττει τα μεσοστρώματα σε όλο τον δυτικό κόσμο, ιδίως στην Ευρώπη, την κοιτίδα της μεσαίας τάξης. Στην Ελλάδα, η κρίση ξεθεμελιώνει τα ευρύτατα στρώματα των μικρομεσαίων, σαρώνει το υλικό υπόβαθρο της ύπαρξής τους, αποψιλώνει τις προσδοκίες και τις απαντοχές τους.

Η διετία άγριας λιτότητας που ξεκίνησε με το πρώτο Μνημόνιο, κατέστρεψε διαμιάς τους ήδη επισφαλείς και αδύναμους, όσους ζούσαν στο όριο, χωρίς υποστυλώματα και λίπος· εκ παραλλήλου, εξάντλησε βαθμιαία όσους είχαν πεπερασμένες αντοχές και ανελαστικές υποχρεώσεις. Μέσα σε δύο χρόνια, η ελληνική μεσαία τάξη, απέραντη και αδιαφοροποίητη, είδε να καταστρέφεται ανεπανόρθωτα η συνθήκη ευπρεπούς διαβίωσης και να απειλείται η συνθήκη αξιοπρεπούς επιβίωσης. Η κατάσταση ραγδαίας αποπτώχευσης επιδεινώνεται από την απουσία κοινωνικού διχτυού προστασίας και από την ταυτόχρονη αποδυνάμωση του κράτους λόγω δημοσιονομικής αποστράγγισης.

Ένα σχεδιάγραμμα της δημοσιονομικής σταθεροποίησης



Πηγή: ΑΥΓΗ
του Γ. Σταθάκη

Η δημοσιονομική προσαρμογή σύμφωνα με το Μνημόνιο 2 επιδιώκει να περικόψει τις δημόσιες δαπάνες από το 44% (που είναι ο μέσος όρος της τελευταίας 20ετίας) στο 34-35% του ΑΕΠ και να σταθεροποιήσει τα δημόσια έσοδα στο 38-39% του ΑΕΠ (που είναι ο μέσος όρος της τελευταίας εικοσαετίας), με ένα πλεόνασμα της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ το οποίο θα εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος.

Η δική μας σκέψη πρέπει να προσανατολιστεί στη σταθεροποίηση των δημόσιων οικονομικών με τρόπο που δεν θα επιφέρει επιπρόσθετη ύφεση και ταυτόχρονα σταδιακά θα οδηγήσει στην εξάλειψη του πρωτογενούς ελλείμματος του προϋπολογισμού. Η δημοσιονομική προσαρμογή μπορεί να σταθεροποιήσει τα έσοδα και τις δαπάνες στο 41-42% του ΑΕΠ και να διατηρήσει μία σχετικά σταθεροποιημένη συνθήκη με ένα μικρό εύρος διακύμανσης του ελλείμματος ανάλογα με τις διακυμάνσεις της πραγματικής οικονομίας.

Οι δυο ρεαλισμοί και η πιθανότητα του ΣΥΡΙΖΑ



Πηγή: Ενθέματα
του Ν. Σεβαστάκη

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πιθανότητες να είναι πρώτη πολιτική δύναμη στις εκλογές του Ιουνίου. Ακόμα όμως και αν δεν συμβεί αυτό, το γεγονός ότι ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας στρέφεται προς μια δύναμη της ριζοσπαστικής Αριστεράς έχει ιδιαίτερη σημασία. Το λέω αυτό αναλογιζόμενος κυρίως τις δύο, μάλλον χοντροκομμένες, «εξηγήσεις» για την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι όπως τις προτείνουν οι αντίπαλοί του εδώ και πολλές μέρες. Την εξήγηση που μιλά για «αυταπάτη των απελπισμένων», αλλά και την άλλη υπόθεση, αυτή της νοσταλγίας για κάποια φιλόστοργη παλαιοπασοκική μήτρα. Αμφισβητώ αυτές τις εύκολες προσεγγίσεις, μένοντας απλώς σε ένα και μόνο δεδομένο της κατάστασης: στο ότι οι άνθρωποι που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 6ης Μαΐου προέρχονται κατά κανόνα από τις λεγόμενες παραγωγικές ηλικίες και τις μεγάλες πόλεις. 

Τι σημαίνει αυτό; Ότι πρόκειται ακριβώς για κόσμο ο οποίος ένιωσε και νιώθει πάντα στο σαρκίο του τις δραματικές μεταβολές στην εργασία, τις ανατροπές της καθημερινότητας, την μετάλλαξη των συνθηκών ζωής. Κάτι δηλαδή τελείως διαφορετικό από την αργόσχολη τάξη, την οποία κατακεραυνώνουν ο Πάγκαλος και άλλοι. Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας βρίσκεται, αντίθετα, στην κόψη του πικρού ενήλικου ρεαλισμού. Έχει ζήσει και την άνοδο και πτώση των παραμυθητικών εξάρσεων των προηγούμενων τριών δεκαετιών. Γι’ αυτό και προσεγγίζει τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και κάθε «πολιτική προσφορά» διατηρώντας τις αμφιβολίες του, με χίλια-δυο ερωτήματα, με ανησυχίες και δεύτερες σκέψεις. Όχι μόνο λόγω των μοχθηρών πρωτοσέλιδων και της αρνητικής φημολογίας, αλλά γιατί οι άνθρωποι έχουν κουραστεί και είναι πλέον αθεράπευτα καχύποπτοι. 

Six-Point Growth Plan. Merkel Prepares to Strike Back Against Hollande



France's new president, François Hollande, has put the German chancellor on the defensive with his growth agenda. Now Angela Merkel is planning to strike back. She is calling for structural reforms to save the euro with a six-point plan aimed at harmonizing austerity and growth in Europe once again.

ΠΗΓΗ: SPIEGEL
  
The more European leaders talked at a dinner last Wednesday, the grimmer Angela Merkel looked. One after another, they spoke out in favor of the joint assumption of debt and against the strict austerity course Berlin is calling for. The chancellor stared silently at the man who was responsible for this change of mood -- France's new president, François Hollande, who noted with satisfaction that there was "an outlook for euro bonds in Europe."

Merkel disagreed, saying that euro bonds are not the right tool, but to no avail. Only a minority stood behind the German leader. Even European Council President Herman Van Rompuy said, at the end of the dinner, that there should be "no taboos," and that he would examine the idea of euro bonds. "Herman," Merkel blurted out, "you should at least say that some at this table are of a different opinion."
Merkel's world had been turned upside down. For the first time in years, the chancellor did not set the tone at an EU summit, nor did she and the French president agree on joint positions in a backroom before the meeting.