Πηγή: eurounemployed.blogspot.gr
της Μαριάννας Τόλια
Η έμπνευση των συμβούλων της
γερμανικής καγκελαρίας για επιστροφή
στα λόγια του Στρος Καν σύμφωνα με τον
οποίο το πρόβλημα του Νότου ήταν ότι
είχε χάσει την ανταγωνιστικότητά του
επειδή είχε αυξήσει πολύ τους μισθούς
σε σχέση με τη Γερμανία είναι πιθανό
ότι είχε τις ρίζες της σε κάποια στοιχεία
μιας οικονομικής θεωρίας για την κρίση
του ευρώ που κυριάρχησε προς τα τέλη
του 2010. Η θεωρία αυτή διατυπώθηκε
κατά τις βασικές της γραμμές το καλοκαίρι
του 2010 από τον επικεφαλής οικονομικό
αναλυτή των Financial
Times, τον
οξυδερκή Μάρτιν Γουλφ, και στις αρχές
του 2011 είχε κερδίσει τη συναίνεση της
πλειοψηφίας των Ευρωπαίων οικονομολόγων.
Η εν λόγω θεωρία, που είναι γνωστή και
κυρίαρχη στην Ελλάδα, έχει ως λέξεις-κλειδιά
τις «ανισορροπίες (Βορρά-Νότου) της
Ευρωζώνης» και τη «χαμένη
ανταγωνιστικότητα του Νότου».
Αυτό που σε γενικές γραμμές λέει είναι
πως τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης μπήκαν
στο ευρώ με μια σχετική ισορροπία μεταξύ
τους – είχαν δηλαδή μικρά εξωτερικά
πλεονάσματα ή μικρά εξωτερικά ελλείμματα
που δεν δημιουργούσαν πρόβλημα –,
σταδιακά όμως αυτή η ισορροπία
διασαλεύτηκε, με τα κράτη του Νότου να
αποκτούν μεγάλα εξωτερικά ελλείμματα,
του Βορρά να αποκτούν μεγάλα πλεονάσματα
και τις ανισορροπίες να καθιστούν την
Ευρωζώνη ευάλωτη στην κρίση.
Μέχρις εδώ καλά: οι ανισορροπίες
Βορρά-Νότου είναι πραγματικές κι όλα
αυτά αποτελούν μια ορθή περιγραφή της
θέσης των κρατών του ευρώ που προκύπτει
από τα εξωτερικά τους ισοζύγια. Το
κρίσιμο ερώτημα είναι πώς προέκυψαν οι
ανισορροπίες: εδώ εντοπίζονται οι
μεγάλες διαφωνίες. Η θεωρία της
χαμένης ανταγωνιστικότητας του Νότου
λέει ότι οι ανισορροπίες προέκυψαν
επειδή με το ευρώ τα προϊόντα και οι
υπηρεσίες του ευρωπαϊκού Νότου έγιναν
«ακριβά» στο εξωτερικό και δεν βρίσκονταν
αρκετοί πρόθυμοι αγοραστές. Έτσι τα
κράτη του Νότου βρέθηκαν να εισάγουν
προϊόντα και υπηρεσίες πιο μεγάλης
συνολικά αξίας από αυτά που εξήγαγαν,
να υποχρεώνονται να δανείζονται από
τις τράπεζες του Βορρά προκειμένου να
καλύπτουν τα εξωτερικά ελλείμματα που
προέκυπταν από τη διαφορά εισαγωγών-εξαγωγών
και να συσσωρεύσουν μεγάλο εξωτερικό
χρέος. Ε, έσκασε η κρίση στην
Αμερική, πέρασε στην Ευρώπη, βγήκε ο ΓΑΠ
στις αγορές κι άρχισε τα περί Τιτανικών,
κλονίστηκε η εμπιστοσύνη και οι τράπεζες
του Βορρά δεν ήθελαν να δανείζουν πια
το Νότο…