Όταν ο Τρίτος δρόμος καταλήγει στον Τέταρτο

ΠΗΓΗ: Ακτιβιστής

Του  Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Φαντάζομαι ότι τον πρώην πρωθυπουργό της Βρετανίας Τόνι Μπλερ δεν τον ξεχάσατε, και ας μην ευδοκίμησε στα κοινά της ΕΕ, όπως διακαώς επιθυμούσε. Δεν φταίει αυτός που δεν έγινε πρόεδρος της Ένωσης, αλλά ο τρίτος δρόμος του (third way), που αποδείχθηκε ότι καταλήγει στον τέταρτο: αυτόν που θέλει να πάρει ο Γιώργος Παπανδρέου, για να πάει στον ΟΗΕ. Είχε μείνει, δηλαδή, λίγο πίσω ο Τόνι και δεν είχε αναληφθεί ότι  ένας είναι ο δρόμος που δίνει λύσεις σήμερα σε όλα τα προβλήματα: η υπέρβαση της πολιτικής, της ιδεολογίας, του εθνικού συμφέροντος, της Ιστορίας και εν τέλει της δημοκρατικής αμαρτίας, που οδηγεί στην αέναη  θεσμική ρύθμιση (κοινωνική οργάνωση) των ανισοτήτων.

Μπερδεμένα πράγματα με αυτούς τους δρόμους της σοσιαλδημοκρατίας από το καταραμένο 1989 και εντεύθεν. Δρόμο παίρνουν και δρόμο αφήνουν οι ηγέτες του χώρου, αλλά στο τέλος βρίσκουν τον…δρόμο τους. Να, η εταιρεία του Μπλερ «ΤΟΝΥ BLAIR ASSOCIATES» έχει ήδη λάβει την έγκριση της Αρχής Οικονομικών Υπηρεσιών για την ίδρυση επενδυτικής τράπεζας, στην οποία  προσπαθούν να αποκτήσουν πρόσβαση για να (συν)εργασθούν και δύο έλληνες σοσιαλιστές. Η τράπεζα αυτή θα ακολουθήσει τον τέταρτο δρόμο, παρέχοντας ολοκληρωμένο πακέτο υπηρεσιών αποκλειστικά σε πολύ πλούσιους πελάτες που ενδιαφέρονται να επενδύουν ευέλικτα και αποτελεσματικά τα κεφάλαια τους σε περιοχές που για άλλους φαντάζουν ζώνες ή αγορές υψηλού κινδύνου.

Το προοίμιο ενός επικείμενου πολιτικού θανάτου

Πηγή: futura

Η ανησυχία που έχει ζώσει την κυρίαρχη τάξη, μην τυχόν και σκοντάψει η επιχειρούμενη καπιταλιστική ανασυγκρότηση που επιχειρείται με αφορμή το «δημοσιονομικό πρόβλημα» της χώρας, με την αγαστή συνεργασία τρόικας-κυβέρνησης, είναι ολοφάνερη στην εργώδη προσπάθεια που καταβάλουν τα μμε προκειμένου να καλλιεργήσουν ένα κλίμα ευρείας κοινωνικής συναίνεσης στις ωμές πολιτικές επιλογές των κυβερνώντων. Να παρουσιάσουν την υποταγή μας στους όρους του μνημονίου ως επώδυνο άχθος μεν, πατριωτικό καθήκον να το κουβαλήσουμε αδιαμαρτύρητα στις πλάτες μας δε. Και τον πρωθυπουργό, ως πανταχόθεν βαλλόμενο πραγματιστή «επαναστάτη» ο οποίος συγκρούεται με τους «κερδοσκόπους», τα «συμφέροντα», τη «διαφθορά» και το «κατεστημένο», για να σωθεί η οικονομία της χώρας, και ταυτόχρονα, για να μπει επί τέλους μια τάξη στο χάος και στην ανομία που επικρατούν. Μόνο έτσι θα μπορέσουν ν’ απελευθερωθούν επιτέλους οι «υγιείς δυνάμεις» της κοινωνίας, που ως τώρα παραμένουν αιχμάλωτες στον «φαύλο κύκλο» της διαφθοράς και της αναποτελεσματικότητας, η θετική, δημιουργική πνοή των οποίων θα αναστήσει τη χώρα και θα μας οδηγήσει στο ξέφωτο της ευημερίας. Αμήν!

Με όρους μάρκετινγκ

Πηγή: Ελευθεροτυπία

του Γ. Παντελάκη

Ψάχνουν ανθρώπους ελκυστικούς για να στηρίξουν σε θέσεις υποψήφιων δημάρχων, νομαρχών και περιφερειαρχών. Τα κομματικά επιτελεία, και ειδικότερα οι στενοί συνεργάτες των αρχηγών, έχουν βάλει κάτω λίστες με ονόματα που μπορούν να κάνουν τη θετική έκπληξη και να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερες ψήφους. Τα επιτελεία αναζήτησης υποψηφίων συμπεριφέρονται με όρους μάρκετινγκ. Οπως με ένα καταναλωτικό προϊόν. Ποιο θα είναι και πώς θα πουλήσει περισσότερο. Μερικές φορές δεν βλέπω τη διαφορά του πλασαρίσματος ενός απορρυπαντικού από ενός υποψηφίου. 

Οταν ένα κόμμα αποφασίζει για υποψήφιο, τότε αυτός ανακοινώνεται μ' έναν τρόπο ανάλογο με διαφήμιση προϊόντος. Προωθούν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του υποψηφίου που σπάνια έχουν σχέση με τη δουλειά που διεκδικεί. Δεν τους ενδιαφέρει αν έχει τα προσόντα για να είναι ένας καλός δήμαρχος, τους ενδιαφέρει αν έχει τα προσόντα να συλλέξει πολλές ψήφους. Ετσι, προβάλλουν εκείνα τα χαρακτηριστικά του υποψηφίου που μπορούν να κάνουν «γκελ» στην κοινωνία. Προφανώς και σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχουν γενικεύσεις. Ωστόσο, η επιλογή με όρους μάρκετινγκ γίνεται γενικά απ' όλα τα κόμματα. Και δεν εξαιρείται -δυστυχώς- και η κοινοβουλευτική Αριστερά. Αναζητά έναν καλό μουσικοσυνθέτη ή έναν προβεβλημένο από τις τηλεοράσεις εργατολόγο για δήμαρχο. Μπορεί -δεν αμφιβάλλω- να ήταν καλοί δήμαρχοι, αλλά σίγουρα δεν σκέφτηκαν τις υποψηφιότητές τους με αυτό το κριτήριο. Το «διά ταύτα» είναι πως όταν η πολιτική κινείται με όρους μάρκετινγκ, παύει να είναι πολιτική... Είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από πολιτική...

Μαζικό κίνημα κατά των Διοδίων εν όψει ΔΕΘ

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Καλυβιώτη Μαρία

Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/08/2010

Χιλιάδες οδηγοί από όλη τη χώρα, που συσπειρώνονται στο Πανελλαδικό Συντονιστικό Αγώνα Κατά των Διοδίων, ετοιμάζονται να ανοίξουν όλους τους δρόμους προς τη Θεσσαλονίκη, εν όψει των δυναμικών κινητοποιήσεων που προγραμματίζονται για τις 11-12 Σεπτεμβρίου, ημέρες διεξαγωγής της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης (ΔΕΘ). Διαστάσεις μαζικού κινήματος έχει λάβει το “Δεν πληρώνω”, ενάντια στην επιβολή διοδίων, με πλήθος οδηγών να υπερασπίζεται τους δρόμους ως ελεύθερο, κοινωνικό αγαθό, ενάντια στις "αποικιακού τύπου συμβάσεις" που το ελληνικό Δημόσιο υπογράφει με ιδιωτικές εταιρείες. Το Συντονιστικό θα συμμετάσχει με πολυπληθές μπλοκ και στη διαδήλωση.

Ανοιχτοί οι δρόμοι για τους διαδηλωτές

Από την 1η Ιουλίου επιβλήθηκαν νέες αυξήσεις στα διόδια όλης της χώρας, λόγω της αναπροσαρμογής του συντελεστή του Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ), από 21% σε 23%. Ωστόσο, σύμφωνα με τη σύμβαση παραχώρησης, μετά τις 6 Σεπτεμβρίου 2010 οι τιμές των διοδίων θα αυξηθούν και πάλι σημαντικά, καθιστώντας απαγορευτική τη χρήση των “αυτοκινητοδρόμων”, χωρίς ακόμη να έχουν ολοκληρωθεί ως τέτοιοι. Οι περισσότεροι δρόμοι δεν πληρούν τις προϋποθέσεις αυτοκινητοδρόμου, αφού απουσιάζουν τα παράπλευρα δίκτυα, τα στηθαία και οι τουλάχιστον δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση, που ορίζει η Κοινοτική Οδηγία 1999/62/ΕΚ.

Δομική, όχι συγκυριακή η υστέρηση εσόδων

ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Συγκυριακή, έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την υστέρηση εσόδων που καταγράφτηκε πρόσφατα κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών, υποβαθμίζοντας τη σημασία της. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Δομική είναι η υστέρηση των εσόδων κι ας είναι σχετικά μικρή, ύψους 800 εκατ. ευρώ, ενώ συγκυριακοί και βραχυπρόθεσμοι είναι οι τρόποι με τους οποίους επιχειρεί η κυβέρνηση να καλύψει αυτές τις μαύρες τρύπες.

Ειδικότερα, το υπουργείο Οικονομικών θα προσπαθήσει να γεμίσει τα κενά που δημιουργήθηκαν στα δημόσια οικονομικά μέσω των φοροεισπρακτικών μηχανισμών. Ξαμολώντας δηλαδή τους εφοριακούς στις παραλίες και τους τουριστικούς προορισμούς. Πρόκειται για μέτρο που θα αποδώσει μεν άμεσα, αδυνατεί ωστόσο να αντιμετωπίσει τις βαθύτερες αιτίες δημιουργίας των δυσμενών αναθεωρήσεων, τις οποίες η κυβέρνηση επιχειρεί να συγκαλύψει για να μη φανούν τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της πολιτικής που εφαρμόζει κατ’ εντολή της τρόικας.

Η μάχη της… φραντζόλας και οι δεκάδες «αθέατες» αυξήσεις

πηγή: ΔΡΟΜΟΣ
του Γιώργου Κατερίνη

Πριν καλά-καλά σβήσουν οι φωτιές στην Ρωσία και εμφανιστούν οι συνέπειες στην παραγωγή σιτηρών, οι αλευροβιομηχανίες στην Ελλάδα ετοιμάζουν αυξήσεις μέχρι και 50% στα άλευρα που θα πουλήσουν στους φούρνους. Όλα τα καλά της παγκοσμιοποίησης και του... ανταγωνισμού σε συσκευασία του ενός.

Τι συμβαίνει πραγματικά; Η τιμή των σιτηρών, που είναι είδος χρηματιστηριακό, σαφώς και δεν καθορίζεται από την επάρκεια ή την έλλειψη σε παγκόσμιο επίπεδο. Μιλάμε για μια μονοπωλημένη παγκόσμια αγορά που αυθαίρετα επιβάλλει τις όποιες αυξήσεις τιμών στις επιμέρους εθνικές αγορές, εκμεταλλευόμενη γεγονότα και καταστάσεις, όπως η πρόσφατη καταστροφή στην Ρωσία. Από την άλλη, στη χώρα μας 7 μύλοι διακινούν το 70% των αλεύρων, ενώ οι υπάρχοντες μικρότεροι μύλοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην ποικιλία που απαιτεί η σύγχρονη αρτοποιία. Είναι χαρακτηριστικό ότι και οι μεγάλοι μύλοι ανήκουν σε ξένους ομίλους (η Αλλατίνη ανήκει στην Κόκα-κόλα, οι μύλοι Λούλη είναι αυστριακών συμφερόντων). Η πολύ μικρή ελληνική παραγωγή σιτηρών δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες, αφού το λεγόμενο «μαλακό σιτάρι» που κυρίως χρησιμοποιείται στην αρτοποίηση δεν παράγεται στη χώρα μας. Είναι τέτοια η μονοπώληση των αρτοποιητικών πρώτων υλών, που ακόμα και τη μαγιά πανευρωπαϊκά τη διακινούν 2-3 εταιρίες.

Stiglitz: Απαιτείται νέο οικονομικό μοντέλο

ΠΗΓΗ: euro2day
By Joseph Stiglitz

Ακόμη αναζητείται ο υπαίτιος για τη χειρότερη οικονομική κρίση από τη Μεγάλη Ύφεση: είναι τα στελέχη του χρηματοοικονομικού κλάδου, που έκαναν τόσο κακή δουλειά στη διαχείριση κινδύνου, ή οι αξιωματούχοι που απέτυχαν να τους εμποδίσουν; 

Αυτοί που έχουν το μεγαλύτερο μέρος ευθύνης είναι οι οικονομικοί αναλυτές. Εκείνοι έδωσαν τα μοντέλα που οδήγησαν σε εφησυχασμό τους αξιωματούχους, αφού τους έπεισαν ότι οι αγορές… αυτορρυθμίζονται και πως έχουν την ικανότητα να διορθώσουν εσωτερικά, χωρίς έξωθεν παρέμβαση, τις ανισορροπίες. Η υπόθεση των αποτελεσματικών αγορών -η οποία βασίζεται στην εκτίμηση ότι οι τιμές αντικατοπτρίζουν πλήρως όλα τα δεδομένα της αγοράς- ήταν εκείνη που κυριάρχησε. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα να παραπαίουν η οικονομία και το οικονομικό μοντέλο που κυριάρχησε τα τελευταία χρόνια. 

Δεν θα διοχετευθούν στην αγορά τα 25 δισ. ευρώ των κρατικών εγγυήσεων

ΠΗΓΗ: Καθημερινή Το νέο πακέτο εγγυήσεων των 25 δισ. ευρώ που αποφασίστηκε από την κυβέρνηση για τις ελληνικές τράπεζες, τροφοδότησε ελπίδες για τη διοχέτευση μέρους της ρευστότητας στην αγορά, αλλά η πραγματικότητα φαίνεται να τις διαψεύδει. Η πραγματικότητα είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτών των χρημάτων θα χρησιμοποιηθεί τα δύο επόμενα χρόνια, προκειμένου οι ελληνικές τράπεζες να αποπληρώνουν σταδιακά τη ρευστότητα που έχουν ήδη αντλήσει από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η αλήθεια των αριθμών επιβεβαιώνει ότι η ΕΚΤ αν και στέκεται αρωγός στη χορήγηση ρευστότητας, αυτό δεν γίνεται άνευ κόστους.