Η μεσαία τάξη βγαίνει στους δρόμους

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

του Philip Stephens

Kατά 1 δισ. άτομα θα αυξηθεί η μεσαία τάξη και θα φτάσει τα 3 δισ. μέχρι το 2020. Αυτοί οι πολίτες θα είναι πιο απαιτητικοί από τους κυβερνώντες. Θα ζητούν αλλαγές όπως γίνεται τώρα σε Τουρκία και Βραζιλία. Ποιοι πολιτικοί θα επιβιώσουν.

Στην Κωνσταντινούπολη, οι διαδηλωτές θέλουν χώρο πρασίνου και το δικαίωμα να απολαύσουν ένα ποτήρι κρασί. Στο Σάο Πάολο, το αίτημα των διαδηλωτών είναι οι αξιοπρεπείς δημόσιες συγκοινωνίες και η καταστολή της πολιτικής διαφθοράς. Τα πανό μπορεί να διαφέρουν, αλλά οι δυνάμεις που βρίσκονται σε εξέλιξη σε αυτές τις διαταραχές ήταν λίγο πολύ οι ίδιες. Η πολιτική στις αναπτυσσόμενες χώρες έχει μείνει πίσω από τον ταραχώδη ρυθμό της οικονομικής και κοινωνικής αλλαγής. Οι εντάσεις όμως, δεν θα εξαφανιστούν σύντομα.

Καλώς ήρθατε στην εποχή των αναταραχών.

Με την πρώτη ματιά, ελάχιστα ενώνουν τους διαδηλωτές στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα μαζί με τα εξαγριωμένα πλήθη στο Σάο Πάολο και το Ρίο ντε Τζανέιρο. Στην πρώτη περίπτωση είναι οργή ενάντια στον απολυταρχισμό, καθώς ο πρωθυπουργός, αν και εκλεγμένος, αμφισβητεί τις κοσμικές ελευθερίες. Ο Ισλαμισμός του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συγκρούεται με το κοινωνικό φιλελευθερισμό της μεσαίας αστικής τάξης.

Στον αντίποδα, ο καταλύτης για τις αστραπιαίες διαδηλώσεις στη Βραζιλία ήταν η αύξηση των τιμών των εισιτηρίων λεωφορείων – και το χάσμα ανάμεσα στην επιδείνωση των υπηρεσιών που προσφέρονται για τους Βραζιλιάνους και τα τεράστια ποσά που δαπανώνται για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Απάντηση των εργαζομένων στην “Κατσέλης” και την “Αλλατίνη”

ΠΗΓΗ: Εργασιακό Δελτίο

H απάντηση των εργαζομένων στην “Κατσέλης” και την “Αλλατίνη” για τις σαχλαμάρες του Δαυίδ

Μία τεκμηριωμένη απάντηση των εργαζομένων στην “Κατσέλης” και την “Αλλατίνη”: Μεταξύ άλλων περιγράφουν πως ο κ. Δαυίδ (ο οποίος κουβαλά επίσης στο βιογραφικό του τη μεταφορά έδρας της COCA-COLA 3E από την Ελλάδα στο Λουξεμβούργο, ενώ πλέον είναι πρόεδρος της Eurobank) απαξίωσε τις εταιρείες.

Από 21/6/2013 η εταιρεία NUTRIART A.B.E.E. κατέθεσε αίτηση πτώχευσης η οποία θα συζητηθεί στις 18/9/2013. Στην αίτησή της η εταιρεία επικαλείται μειωμένο κύκλο εργασιών τα τελευταία τρία έτη, αποτέλεσμα της καθυστέρησης υλοποίησης της χρηματοοικονομικής αναδιάρθρωσης.

Οι 500 εργαζόμενοι όμως δεν είναι εδώ τα τελευταία τρία έτη αλλά τα τελευταία είκοσι και τριάντα οι περισσότεροι. Οπότε γνωρίζουν:

• H ΚΑΤΣΕΛΗΣ ήταν κερδοφόρα έως το 2008, τότε που εξαγοράσθηκε και πέρασε στον έλεγχο του ομίλου Δαυίδ, του μεγάλου αφεντικού της coca cola. Τότε που ενοποιήθηκε με την ΑΛΛΑΤΙΝΗ (Άλευρα) και την ΠΛΑΖΑ (κατεψυγμένη ζύμη), κάτω από την νέα εταιρεία NUTRIART. Μόνο που η Nutriart φορτώθηκε και το δάνειο για την εξαγορά της ΚΑΤΣΕΛΗΣ ύψους 50.000.000€.

Ταξίμ και Ρίο και Guy Fawkes

Πηγή: βλέμμα

του Ν. Ξυδάκη

Τυνησία, Ταχρίρ, Μαδρίτη, Αθήνα, Occupy Wall Street, Τουρκία, Βουλγαρία, Βραζιλία. Νέοι, κοπέλες, αρτίστες, twitter και smartphones, αυτοοργάνωση, ακαριαία διεθνής αλληλεγγύη, μάσκες Guy Fawkes, σφυρίχτρες, καλλιτεχνικά δρώμενα, σκληρές οδομαχίες. Απέναντί τους, δακρυγόνα, γκλομπ, κανόνια νερού. Κάτι κοινό υπάρχει σε αυτό το ποτάμι που φουσκώνει εδώ, υπογειώνεται εκεί και ξεπροβάλλει πιο πέρα.

Από τον Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα έως την Ταξίμ και το Σάο Πάολο του 2013, ένα φάντασμα δυσαρεσκειας πλανιέται στον κόσμο. Στην αρχή μιλούσαμε για την αραβική άνοιξη, ενάντια σε διεφθαρμένα αυταρχικά καθεστώτα. Εν συνεχεία, είδαμε τους Αγανακτισμένους νεόπτωχους των χρεοκοπημένων χωρών της Ευρώπης. Κατόπιν, τους εξεγερμένους των υπεραναπτυσσόμενων χωρών της περιφέρειας και τους απεγνωσμένους της πρώην Αναταλικής Ευρώπης. Κάθε ανάφλεξη έχει τα δικά της αίτια, αλλά και κοινά χαρακτηριστικά. Είναι προφανές ότι οι ποικίλες εξεγέρσεις δεν έχουν κοινή γεωγραφία ή κοινωνικό υπόστρωμα, ούτε καν παρόμοια πολιτικά καθεστώτα απέναντί τους, φαίνεται όμως ότι μοιράζονται κάποια κοινή ανθρωπολογία, διανοητικούς ορίζοντες και εργαλεία, ψυχικές προσδοκίες και τρόπους αυτοναγνώρισης.

Είναι οι εξεγέρσεις της γενιάς που κληρονομεί ένα μέλλον χειρότερο από των γονιών τους, της γενιάς των σπουδαγμένων ή υπερσπουδαγμένων, που όμως δεν χωράνε πουθενά: ούτε στο κάδρο της υπερανάπτυξης ούτε στο κάδρο της χρεοκοπίας ούτε στο κάδρο της καθυστέρησης. Εχουν σπουδάσει αρχιτέκτονες ή ιστορικοί τέχνης και θα δουλέψουν ρεψεσιονίστ ή χαμηλοϋπάλληλοι, εφόσον και όταν βρουν δουλειά, πιεζόμενοι διαρκώς να είναι ανταγωνιστικοί, ατομικιστές και πειθήνιοι, ακτήμονες και νομάδες, χωρίς δημόσιο χώρο και συλλογική συνείδηση, χωρίς καμία βεβαιότητα για το μέλλον.

Καταρρέει η προπαγάνδα των «επενδύσεων»

Πηγή:Εργατικός Αγώνας

(via Διακυβέρνηση και πολιτική)

του Π. Περπατάρη

Άσχημο παιχνίδι έπαιξε η «τύχη» στην κυβέρνηση: την ίδια μέρα που το Μέγαρο Μαξίμου πανηγύριζε για την επιλογή του αγωγού ΤΑΡ για τη μεταφορά του αζέρικου φυσικού αέριου στην Ευρώπη και ο πρωθυπουργός, από τη φιέστα στις εγκαταστάσεις της κινεζικής Cosco στον Πειραιά, επαναλάμβανε το γνωστό παραμύθι ότι «οι επενδύσεις είναι η απάντηση στην κρίση», την ίδια μέρα δινόταν στη δημοσιότητα η ετήσια έκθεση του ΟΗΕ για τις επενδύσεις που αποτελεί ισχυρό κόλαφο για την κυβερνητική προπαγάνδα και θριαμβολογία.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την έκθεση WIR (World Investment Report) της Υπηρεσίας των Ηνωμένων Εθνών για το Εμπόριο και τις Επενδύσεις (UNCTAD), με θέμα τη ροή ξένων επενδύσεων ανά τον κόσμο, που παρουσιάστηκε την Τετάρτη στην Αθήνα οι Ξένες Άμεσες Επενδύσεις (ΞΑΕ) που εισέρευσαν στην Ελλάδα το 2012 ήταν μόλις 1,5% του ΑΕΠ,δηλαδή 2,945 δις δολάρια, κατατάσσοντας την Ελλάδα στην 119η θέση μεταξύ 141 χωρών όσον αφορά την προσέλκυση ξένων επενδύσεων.

Η πραγματικότητα όμως είναι ακόμα χειρότερη, καθώς σχεδόν στο σύνολό τους οι παραπάνω εισροές ΞΑΕ το 2012 δεν αφορούσαν νέες και «παραγωγικές» επενδύσεις, αλλά επρόκειτο για εισροή κεφαλαίων από ξένους χρηματοοικονομικούς κυρίως ομίλους που «απορροφήθηκαν» σε αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου θυγατρικών τους οι οποίες δραστηριοποιούνται εντός της ελληνικής επικράτειας.