Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Τα «περίεργα» στοιχεία για την ελληνική κρίση του ΔΝΤ (μέρος 1ο)


(Τώρα που βρήκαμε και το 1ο μέρος, το δημοσιεύουμε!)



Πάνος Παναγιώτου - διευθυντής ΕΚΤΑ, info@ekta1.gr

dntΣύμφωνα με το άρθρο IV του συμφωνητικού του ΔΝΤ με τις χώρες μέλη, τουλάχιστον μία φορά το χρόνο συντάσσεται από διοικητικό συμβούλιο του ΔΝΤ μία έκθεση συμπερασμάτων για την πορεία έκαστης χώρας η οποία και της κοινοποιείται, αφού πρώτα έχει πραγματοποιηθεί επίσκεψη σε αυτήν από μία ομάδα του ΔΝΤ, η οποία συλλέγει οικονομικά, λογιστικά και στατιστικά στοιχεία και συζητά με τους ιθύνοντες για τις οικονομικές εξελίξεις και την οικονομική τους πολιτική. Αντίστοιχες εκθέσεις καταρτίζονται και από την ΕΕ για τις χώρες μέλη της.
Με την Ελλάδα να διασύρετε διεθνώς τους τελευταίους μήνες εξαιτίας της οικονομικής της κατάστασης, να ‘τιμωρείται’ με δραματική αύξηση του κόστους δανεισμού της, να 'διαφημίζεται’ ως η 4η πιθανότερη χώρα προς πτώχευση στον κόσμο και να εξωθείται προς έναν μηχανισμό στήριξης ‘Φρανκεστάιν’, δημιούργημα της Γερμανίας και του ΔΝΤ, είναι ενδιαφέρον να δούμε τί κρύβεται στα συμπεράσματα παλαιότερων εκθέσεων του ΔΝΤ (και της ΕΕ) για την Ελλάδα, τόσο στην δεκαετία του ‘90 όσο και του 2000 και να τα συγκρίνουμε με τα τρέχοντα, για να διαπιστώσουμε αν, πράγματι, η σημερινή οικονομική κατάσταση είναι τόσο τραγική όσο περιγράφεται, αν, όντως, αποκλίνει αρνητικά σε μεγάλο βαθμό από αυτήν προηγούμενων ετών και δεκαετιών, αν αποτέλεσε μία δυσάρεστη έκπληξη για την ΕΕ, το ΔΝΤ και τις αγορές, αν χειροτέρεψε έναντι των υπόλοιπων χωρών εντός και εκτός Ευρώπης και τελικά αν η στροφή προς το ΔΝΤ ήταν αναπόφευκτη εξαιτίας της οικονομικής πραγματικότητας ή αν συνέβη και συμβαίνει κάτι διαφορετικό το οποίο αξίζει να αποκαλυφθεί και να εξεταστεί.

Σύγκριση του έτους κρίσης, 2010, με τις δεκαετίες ανάπτυξης του ‘90 και 2000

Σήμερα, στην περίοδο της ‘ελληνικής κρίσης’, το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ υπολογίζεται στο 110% - 114%, το δημοσιονομικό έλλειμμα στο 12,7%, το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών στο 8,8%, τα επιτόκια δανεισμού (βραχυπρόθεσμου και μακροπρόθεσμου) κατά μέσο όρο στο 7%, η ανεργία στο 10,6%, η ανάπτυξη του ΑΕΠ στο –1% με –2% και ο πληθωρισμός στο 3,9%.

Σύγκριση με τη δεκαετία του ‘90 (προ ευρώ)

Τα «περίεργα» στοιχεία για την ελληνική κρίση ΔΝΤ (μέρος 2ο)

Πηγή: Πάνος Παναγιώτου - Διευθυντής ΕΚΤΑ: info@ekta1.gr

http://www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/-lr--------2--2010042022260/


imf2Στο 1ο μέρος της ανάλυσης χθες είδαμε πως η αύξηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων αναγνωρίζεται ως παγκόσμια τάση από το ΔΝΤ και έτσι η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση σε καμία περίπτωση. Όμως, ως παγκόσμια τάση, κατά τη διάρκεια της κρίσης, αναγνωρίζεται και αυτή της αύξησης του δημόσιου χρέους, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε στο Παρίσι την 1η Μαρτίου 2010 ο αναπληρωτής διευθυντής του ΔΝΤ John Lipsky ο οποίος είπε τα εξής σχετικά με το θέμα:  “Είναι κοινώς αποδεκτό πως η επιτυχία των μέτρων ενάντια στην κρίση, τα οποία ελήφθησαν το τελευταίο έτος, αντικατόπτρισαν τη θετική επιρροή που είχε η, άνευ προηγουμένου, δημοσιονομική τόνωση που σχεδιάστηκε τόσο από τις χώρες της G20 όσο και από άλλες χώρες. Ωστόσο, αυτές οι, μεγάλης κλίμακας, προσπάθειες, δεν ήταν χωρίς κόστος. Αντίθετα, ακόμη και αν επιβεβαιωθούν οι παλαιότερες (και όχι οι πιο πρόσφατες) προβλέψεις μας, η κρίση θα αφήσει βαριά δημοσιονομικά σημάδια.

Προβλέπουμε πως το δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στις αναπτυγμένες χώρες θα αυξηθεί, κατά μέσο όρο, από 75% στο τέλος του 2007, στο 110% του ΑΕΠ στο τέλος του 2014, ακόμη και αν προλάβουν να έχουν σταματήσει τα μέτρα δημοσιονομικής τόνωσης στο μεσοδιάστημα. Μέχρι το 2014 το δημόσιο χρέος θα είναι κοντά ή θα έχει ξεπεράσει το 85% του ΑΕΠ σε όλες τις οικονομίες της ομάδας G7 με εξαίρεση αυτήν του Καναδά. Ήδη, μέσα στο 2010, το μέσο δημόσιο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στις αναπτυγμένες χώρες προβλέπεται να φτάσει σε επίπεδα υψηλότερα από αυτά του 1950, δηλαδή μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.”

Με το ελληνικό χρέος να κυμαίνεται σήμερα στο 110 – 114% του ΑΕΠ και με την πρόβλεψη του ΔΝΤ ότι μέσα στα επόμενα 3,5 χρόνια αυτός θα είναι ο μέσος όρος των αναπτυγμένων κρατών διεθνώς, η Ελλάδα δε φαντάζει τόσο ‘εξωγήινη’ όσο περιγράφεται τους τελευταίους μήνες από τα διεθνή ΜΜΕ, ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς πως παραμένει πολύ κοντά στο μέσο όρο της των τελευταίων 20 ετών. Έτσι, ούτε η αύξηση του ελληνικού δημοσιονομικού ελλείμματος αλλά ούτε και αύξηση του ελληνικού χρέους δεν είναι δυνατόν να προκάλεσαν έκπληξη στο ΔΝΤ, την ΕΕ και τις αγορές, αφού πρόκειται για τη μείζονα τάση του σήμερα, διεθνώς. Αντίθετα, έκπληξη θα ήταν η Ελλάδα να αποτελέσει την εξαίρεση και να καταφέρει να μειώσει το έλλειμμα και το χρέος της ενώ αντιμετωπίζει τη διεθνή κρίση και την ώρα που οι υπόλοιπες χώρες ανά τον κόσμο αυξάνουν το χρέος και τα ελλείμματα τους.

Η Παρακμή της Aμερικανικής Aυτοκρατορίας Mοιάζει με Tαινία για τη CIA




Samir Amin, Μάρτιος 19, 2010 (Μετάφραση : Καλαϊτζίδου Ι.)

Ο Samir Amin (1931) είναι Γαλλο-Αιγύπτιος οικονομολόγος με εξειδίκευση στην Αναπτυξιακή Οικονομία.

Η ανάγνωση της πρόσφατης έκθεσης της  CIA "ο κόσμος το 2025" δεν παρέχει πληροφορίες που δεν γνωρίζει ένας  απλός παρατηρητής της παγκόσμιας οικονομίας και της πολιτικής. Από την άλλη, μας επιτρέπει να γνωρίσουμε καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ και να προσδιορίσουμε τα όρια αυτής σκέψης.

Θα συνοψίσω τα συμπεράσματά μου  από την εν λόγω ανάγνωση στα ακόλουθα σημεία:
  • Η ικανότητα πρόβλεψης της Ουάσιγκτον εκπλήσσει  με την αδυναμία τηςέχεις την αίσθηση ότι οι διαδοχικές εκθέσεις της CIA είναι πάντα "πίσω" από τα γεγονότα, ποτέ μπροστά από αυτά.
  • Η άρχουσα τάξη είναι ανίδεη για τον ρόλο που μερικές φορές διαδραματίζουν οι "πολίτεςστην ιστορίαδίνει την αίσθηση ότι μετρούν οι γνώμες και οι επιλογές μόνο της άρχουσας τάξης και ότι οι κοινωνίες πάντα "ακολουθούν" αυτές τις επιλογές και  προσαρμόζονται σ’ αυτέςχωρίς ποτέ να επιτυγχάνουν να προκαλέσουν την αποτυχία τους, πόσο μάλλον να επιβάλουν  άλλες εναλλακτικές λύσεις.
  • Καμία  από τις γνωμοδοτήσεις των διάσημων "εμπειρογνωμόνων"  δεν φαντάζεται ότι είναι δυνατή (και ακόμη λιγότερο "αποδεκτή") άλλη λειτουργία της οικονομικής διαχείρισηςδιαφορετική από εκείνην που οι συμβατικές οικονομικές επιστήμες αναγνωρίζουν, λόγω του δήθεν "επιστημονικούχαρακτήρα τους ("νεοφιλελευθερισμός" ,"ελεύθερο εμπόριο, "παγκοσμιοποίηση" της καπιταλιστικής οικονομίας), ως εκ τούτου δεν θα ήταν αξιόπιστη (και συνεπώς πιθανή) καμία εναλλακτική λύση στον "καπιταλισμό των ελεύθερων αγορών".
  • Επιπλέονη εντύπωση που αποκομίζει κανείς από αυτήν την ανάγνωση είναι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες διατηρούν ορισμένες πολύ συμπαγείς προκαταλήψειςιδιαίτερα σε σχέση με τους λαούς της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής.

Η CIA δεν είδε την επερχόμενη οικονομική κρίση. Η προηγούμενη έκθεση - ο κόσμος το 2015 - δεν είχε φανταστεί ότι η χρηματοπιστωτική κυριαρχία στον ολιγοπωλιακό καπιταλισμό θα οδηγούσε αναγκαστικά σε μια κατάρρευση, όπως εκείνη που παρουσιάστηκε το 2008 και είχε προβλεφθεί και περιγραφεί χρόνια πριν, από κριτικούς αναλυτές, τους οποίους οι εμπειρογνώμονες του κατεστημένου των ΗΠΑ ποτέ δεν διάβασαν (συμπεριλαμβανομένων των François Morin, John Bellamy Foster και εμού).