Το νέο 1922, το ευρώ και η αριστερά

Πηγή: tvxs 

Σπύρος Μαρκέτος, 25-4-2010

Ποιά άλλη χρονιά της ελληνικής ιστορίας μας θυμίζει άραγε το 2010; Δεν μοιάζει να είναι ένα απλό 1893 όταν, στον απόηχο της ευρωπαϊκής κρίσης, ο τότε στρατάρχης των ‘εκσυγχρονιστών’ Τρικούπης μουρμούριζε κατηφής «Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν». Τότε η αλλαγή οικονομικού μοντέλου έμενε αναγκαστικά εκτός συζήτησης.

Δεν μοιάζει ούτε με το 1932, που παραδειγματικά ανέταμε ο Μαρκ Μαζάουερ (Mark Mazower, Η Ελλάδα και η οικονοµική κρίση του Μεσοπολέµου, ΜΙΕΤ 2002). Ο Βενιζέλος, ο επόμενος ιεροφάντης του λεγόμενου ‘αστικού εκσυγχρονισμού’, έχοντας χάσει τη Μάχη της Δραχμής, έφραξε τότε απρόθυμα την κίνηση των κεφαλαίων και διέκοψε την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους.

Διαψεύδοντας τους φιλελεύθερους οικονομολόγους η ελληνική οικονομία ανέκαμψε γοργά, αλλά τα αλλεπάλληλα αυτογκόλ του Βενιζέλου χαντάκωσαν το δημοκρατικό πείραμα και ωφελημένη βγήκε η άκρα δεξιά. Η ίδια σήμερα, θρεμένη από την κατάφωρη πλέον αντινομία μεταξύ καπιταλισμού και δημοκρατίας, ξαναδυναμώνει σ’ Ελλάδα κι Ευρώπη, αλλά δεν έχει πουθενά τη δυναμική των καιρών του Χίτλερ και του Μουσσολίνι.

Η χρονιά που διανύουμε από κάποιες απόψεις θυμίζει το 1922.Όχι βέβαια στους αριθμούς των νεκρών ή στον ανθρώπινο πόνο, που ήταν τότε ασύγκριτα μεγαλύτερος, ούτε όσον αφορά τη μορφή της καταστροφής, στρατιωτική τότε και οικονομική τώρα. Αλλά αυτές είναι οι δυο χρονιές καμπής της εθνικής ιδεολογίας, όπου συλλογικά όνειρα απογυμνώνονται και καταρρέουν για ν’ ανοίξουν τόπο σε κάτι καινούριο και άγνωστο.

Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, υπάρχει το κίνημα

Πηγή: ΕΠΟΧΗ

8-4-2010   

Θόδωρος Παρασκευόπουλος

Τα ζητήματα που συζητιούνται σήμερα με τόση, δικαιολογημένη άλλωστε, ένταση είχαν συζητηθεί στον τόπο μας και προ εικοσαετίας, όταν εγκρίθηκε από το ελληνικό Κοινοβούλιο η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Επίσης συζητήθηκαν λίγο μετά, όταν έγινε το Σύμφωνο Σταθερότητας, του οποίου ο μηχανισμός εφαρμογής εντάχθηκε στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες. Επίσης συζητήθηκαν στη διαδικασία ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ, δηλαδή όταν η Ελλάδα εκχώρησε τη νομισματική της κυριαρχία στις ενωσιακές νομισματικές αρχές.

Από τη μεριά όσων ήμαστε αντίθετοι είχε προβληθεί η ένσταση ότι σε ένα σύστημα ενιαίου νομίσματος, και μάλιστα με ανεξέλεγκτη νομισματική αρχή (την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα), οι πιο αδύναμες χώρες ήταν καταδικασμένες να καταστραφούν οικονομικά. Ο λόγος είναι ότι δεν έχουν πια το εργαλείο της υποτίμησης που κάνει, πρόσκαιρα βέβαια, τα προϊόντα τους πιο ανταγωνιστικά στη διεθνή αγορά, και ακριβαίνει τα εισαγόμενα προϊόντα στην εσωτερική αγορά. Οι ενωσιακές ενισχύσεις, που σκοπό είχαν, με τη χρηματοδότηση έργων υποδομής και εκσυγχρονισμού, να αντισταθμίσουν την απώλεια της νομισματικής κυριαρχίας και να κλείσουν το αναπτυξιακό χάσμα που χωρίζει τα κράτη της ευρωζώνης αποδείχτηκαν ανεπαρκείς. Και μάλιστα όχι μόνο ως προς το χάσμα μεταξύ των κρατών, αλλά και στο εσωτερικό τους: είκοσι χρόνια μετά την προσάρτησή τους (και την καταστροφή των παραγωγικών δομών τους) τα κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας παραμένουν υποανάπτυκτα παρά τις ενωσιακές ενισχύσεις, αλλά και παρά τις εθνικές ενισχύσεις από την ομοσπονδιακή γερμανική κυβέρνηση. Η μόνη χώρα που φάνηκε να «κερδίζει το στοίχημα», η Ιρλανδία, δεν μπόρεσε να αντέξει στην πρώτη μεγάλη διεθνή κρίση, σε αντίθεση με τα οικονομικά ισχυρά κράτη, όπως είναι η Γαλλία, η Γερμανία, η Αυστρία, η Ολλανδία.

Υπάρχουν εύκολες λύσεις;

Τώρα αποδεικνύεται ότι υπάρχει και κάτι ακόμα. Το δημόσιο χρέος, το οποίο με την κρίση εκτοξεύτηκε σε ποσοστά γύρω στο 100% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με το κλασικό εργαλείο του πληθωρισμού. Ο «θάνατος του εισοδηματία», το δράμα δηλαδή που κυριάρχησε στην παγκόσμια οικονομική σκηνή τον εικοστό αιώνα και εξαφάνισε ένα ολόκληρο τμήμα της αστικής τάξης, τους λεγόμενους «ραντιέρηδες», δεν παίζεται πια στην ευρωζώνη. Το σενάριο του δράματος ήταν λιτό: οι εισοδηματίες αγοράζουν ομόλογα κρατών, πληρώνονται όμως με πληθωριστικό χρήμα, κι επομένως χάνουν τα λεφτά τους. Ούτε να τα βγάλουν έξω τους συμφέρει, αφού αυτή τη διαδικασία τη συνοδεύει συνήθως η υποτίμηση ή διολίσθηση του εθνικού νομίσματος, επομένως θα χάσουν και με την ανταλλαγή.

Το επερχόμενο κοινωνικό προβλημα και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

του Νίκου Κοτζιά


Πηγή: Εφημερίδα ΑΞΙΑ 24-4-2010
και σε ηλεκτρονική μορφή στο epirousgate

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ελπίζει ότι θα μπορέσει να λύσει τα λογιστικά προβλήματα που την απασχολούν με το ΔΝΤ και την ΕΕ, χωρίς μεγάλες κοινωνικές αντιδράσεις. Οι τυχόν απώλειες της κυβέρνησης, δημοσκοπικά δεν καταγράφονται ακόμα. Όταν θα καταγραφούν, το πιο πιθανό είναι να μην είναι, πλέον, αναστρέψιμη η κατάσταση.

Κοινωνική έκρηξη ή κατάθλιψη;
Στην πολιτική δεν υπάρχουν προφήτες. Υπάρχουν, όμως, δυνατότητες επεξεργασίας της σημερινής εμπειρίας άλλων κρατών καθώς και της δικής μας ιστορίας. Ουδείς μπορεί να πει με ακρίβεια ποια θα είναι η ποιότητά και έκτασή των κοινωνικών αντιδράσεων, σε πια χρονική στιγμή, ως απάντηση των ληφθέντων μέτρων και εκείνων που έρχονται. Εκείνο που φαίνεται ως πιθανό είναι ότι η Ελλάδα θα κινηθεί μετά το καλοκαίρι ανάμεσα στην κατάθλιψη και στην έκρηξη. Μπορεί και τα δύο, ¨Όπως να βρεθεί η χώρα μετά από τυχόν τυφλές εκρήξεις, σε κατάσταση αδιέξοδου και απογοήτευσης.Ισως για τη χώρα και την ίδια τη κυβέρνηση θα ήταν καλύτερα να είχε ισχυρότερες και οργανωμένες αντιστάσεις στην πολιτική της ήδη από σήμερα. Τόσο διότι κάτι τέτοιο θα σήμαινε ότι στις διεθνείς διαπραγματεύσεις που πραγματοποιεί θα είχε να επικαλείται έναν παράγοντα που την πιέζει πραγματικά στο εσωτερικό της χώρας, όσο και γιατί σε δύσκολες στιγμές, που έρχονται, θα είχε έναν οργανωμένο συνομιλητή που θα ήταν σε θέση να διατυπώσει προτάσεις / απαιτήσεις έναντι της κυβέρνησης. Συνομιλητή με τον οποίο θα υπήρχε η προοπτική έντιμων συμβιβασμών προς όφελος όλων. Αντίθετα, ο τρόπος που εξελίσσονται τα πράγματα στο πολιτικό σύστημα και στο οργανωμένο κίνημα, καθώς και η στάση που κρατά η κυβέρνηση απέναντί τους, κάνει όλο και πιο πιθανό ότι δεν θα βρίσκει υπεύθυνο και οργανωμένο συνομιλητή όταν θα είναι αναγκασμένη να βρει έναν τέτοιο.

Που θα είναι οι εν δυνάμει συνομιλητές;

Τι περιμένουν οι αγορές την επόμενη ημέρα

H ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΗΡΙΞΗΣ

Πώς τη σκιαγραφούν 11 κορυφαίοι ειδικοί και τι προβλέπουν για τις μετοχές, τα ομόλογα και την πραγματική οικονομία

ΤΑΣΟΣ ΜΑΝΤΙΚΙΔΗΣ | Κυριακή 25 Απριλίου 2010 Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Με τους επενδυτές να δίνουν 40% πιθανότητες χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας και τις αγορές να τιμολογούν ως έναν βαθμό με τη συμπεριφορά τους ακραία σενάρια, την ώρα που οι εκδόσεις κρατικού χρέους ύψους 4,5 τρισ. δολ. στον δυτικό κόσμο για το 2010 απειλούν να «στραγγίξουν» την παγκόσμια ρευστότητα, η ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης ΕΕ-ΔΝΤ ήταν μάλλον μονόδρομος για τη χώρα μας. Για τις αγορές βέβαια, η ενεργοποίηση του μηχανισμού μπορεί μεν να επιλύει τα βραχυπρόθεσμα προβλήματα ρευστότητας, ωστόσο τόσο το μακροχρόνιο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας όσο και το αυξανόμενο χρέος παραμένουν δυσεπίλυτοι γρίφοι. Με τις ανάγκες χρηματοδότησης της χώρας να ξεπερνούν εξάλλου τα 220 δισ. ευρώ ως το 2013, η προσφυγή στον μηχανισμό δεν σηματοδοτεί το τέλος, αλλά την αρχή μιας επώδυνης περιόδου για την ελληνική οικονομία και την κοινωνία, με άγνωστες σήμερα προεκτάσεις. 

Το κρίσιμο θέμα από εδώ και πέρα, σημειώνει ο Νότης Α. Μηταράκης , αντιπρόεδρος της Ενωσης Ελλήνων Τραπεζιτών Μ. Βρετανίας και στέλεχος της εταιρείας διαχείρισης Fidelity Ιnternational, είναι να καταφέρουμε να προωθήσουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, να περιορίσουμε τη σπατάλη του άναρχου κρατικού τομέα ώστε να περιοριστούν και τα επώδυνα μέτρα. Αν η αισιοδοξία κάνει και πάλι την εμφάνισή της στην κοινωνία και οι αγορές επανακτήσουν την εμπιστοσύνη τους προς τη χώρα, τότε το κόστος δανεισμού θα μπορούσε να μειωθεί το 2011, με αποτέλεσμα η χώρα να επανέλθει στον «ορθό δρόμο». Αν αποτύχουμε, όπως υποστηρίζει, τότε έρχονται μάλλον δύσκολες ώρες για όλους.

Η πορεία των spreads

Μαξ Κάιζερ: «Οικονομική μαφία το ΔΝΤ»

Φωτογραφική σύνθεση: CONSTANTINople

Πηγή: Πρώτο Θέμα

του Βασίλη Δαλιάνη

Την ίδια στιγμή που η Ελλάδα διασύρεται και λοιδορείται από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Μαξ Κάιζερ, ένας από τους πιο ριζοσπαστικούς και τολμηρούς οικονομικούς αναλυτές, στέκεται στο πλευρό μας και μιλά ανοιχτά για «οικονομική μαφία» και «οικονομικούς τρομοκράτες» που οδήγησαν την χώρα στην καταστροφή. 

Γνωρίζοντας άριστα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα, καθώς υπήρξε χρηματιστής στην Γουόλ Στρητ για περίπου 25 χρόνια, ο Μαξ Κάιζερ, που είχε προβλέψει με απόλυτη ακρίβεια την οικονομική κατάρρευση της Ισλανδίας, ζητά την σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και προτρέπει τους Έλληνες να διεξάγουν δημοψήφισμα για την προσφυγή της χώρας μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Παρουσιαστής οικονομικών εκπομπών στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά  δίκτυα του κόσμου, ανάμεσα στα οποία το BBC, το Αγγλικό Αλ Τζαζίρα και το Russia Today, ο Μαξ Κάιζερ μιλώντας στο «ΘΕΜΑ», χαρακτηρίζει ανούσια τα μέτρα της ελληνικής κυβέρνησης, υποστηρίζοντας πως τα πραγματικά μέτρα θα μας τα επιβάλει το Δ.Ν.Τ.  Θεωρεί πως η Ελλάδα είναι μια χώρα που θα θυσιαστεί από τις διεθνείς αγορές και προτρέπει τους Έλληνες να εμποδίσουν  αυτήν την προοπτική.

Είναι το Δ.Ν.Τ  μονόδρομος για την Ελλάδα, ή υπάρχουν εναλλακτικές οδοί;

Ο μονόδρομος για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή πρέπει να είναι η σύλληψη των τραπεζιτών της Goldman Sachs και όλων όσων συμμετείχαν στην χάλκευση της ελληνικής οικονομίας  το 2000, που μπήκατε στο ευρώ. Το επόμενο βήμα, η εθνικοποίηση των τραπεζών, όπως έκανε η Σουηδία το 1993. Το Δ.Ν.Τ είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεστε. Θα χάσετε την κυριαρχία σας. Ασκεί οικονομική τρομοκρατία. Χρησιμοποιεί οικονομικά όπλα μαζικής καταστροφής. Θα σας βιάσει με τέτοιον τρόπο, που δεν θα έχετε νιώσει ποτέ χειρότερο πόνο.