ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Του Γαβριήλ Σακελλαρίδη
Η τρέχουσα κρίση αποτελεί ένα σημείο καμπής στο μοντέλο καπιταλιστικής συσσώρευσης που είχε υιοθετηθεί εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες στην Ελλάδα. Το μοντέλο αυτό υιοθετήθηκε από την ελληνική αστική τάξη με τρόπο που να λαμβάνει υπόψη τις νέες συνθήκες που δημιουργούνταν με την -υπό διαμόρφωση τότε- ΟΝΕ και προσκολλήθηκε με τρόπο συμπληρωματικό στα αντίστοιχα -αλλά διαφορετικά- μοντέλα ανάπτυξης των χωρών του πυρήνα της Ευρωζώνης.
Το μοντέλο ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι και την έκρηξη της κρίσης χρέους, βασίστηκε στις εισροές κεφαλαίων με τη μορφή είτε των λεγόμενων “επενδύσεων χαρτοφυλακίου” (χρηματιστήριο, εξαγορές μέχρι του 10% του μετοχικού κεφαλαίου επιχειρήσεων από ξένες επιχειρήσεις κ.λπ.), είτε κυρίως με τη μορφή δανεισμού μέσω της αγοράς ομολόγων από ξένες και ελληνικές τράπεζες (μεγαλύτερη βαρύτητα από το 2008 και μετά). Η εισροή άμεσων ξένων επενδύσεων (ΑΞΕ) στην ελληνική οικονομία ήταν σχετικά περιορισμένη σε σχέση με τις άλλες μορφές εισροής κεφαλαίων.