Δεξιοί αντιεξουσιαστές και αθλητικά παπούτσια

Πηγή: Ροίδη Εμμονές

«…νέα ευνοϊκή ρύθμιση των βεβαιωμένων χρεών των εργοδοτών προς τα ασφαλιστικά Ταμεία, με εκπτώσεις έως 80%…»

Ω! διαφωνίες εσωκυβερνητικές υπουργών κι εκείνο το «δεν πρέπει να κουνάμε το δάχτυλο στους εργαζόμενους γιατί αυτοί θα μας επιστρέψουν τα πέντε» του συντρόφου υπουργού κ. Ρέππα στον οποίο έτυχε εκείνη τη στιγμή που τα ξεστόμιζε να βρίσκεται μπροστά και τηλεοπτικός φακός παίρνοντάς του ένα μεγαλοπρεπές αμερικάνικο πλάνο που λέμε κινηματογραφιστί. Θυμηθήκαμε το παλιό καλό πασόκ που προσφάτως ο πρωθυπουργός (επίσης) μας θύμισε με το «είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία». Πριν μερικά κυριακάτικα «Βήματα» η Τίνα Μπιρμπίλη καλοκαιριάτικα δήλωσε ότι «είναι μια αριστερή που ψηφίζει πασόκ» και πως «δεν είναι μέσα στο σύστημα». Ω! τις ηρωικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό προς τον σύντροφο Λοβέρδο μυριάδων συντρόφων βουλευτών -όλες έγιναν ευχαρίστως δεκτές. Το Αλβανικό μας έπος ζωντάνεψε με τη συντρόφισσα Βάσω Παπανδρέου να καταλαμβάνει άπαρτα οχυρά μαζί με 15 συντρόφους βουλευτές για τα δισεκ. € που χάθηκαν και συνεχίζουν να χάνονται στις ιερές προμήθειες των νοσοκομείων και…πάνω απ’ όλα ο σ. Καστανίδης να σώζει την τιμή του λαού ζητώντας με μπρίο (έπειτα … καταλάγιασε) εκλογές για «δημοκρατική νομιμοποίηση»…

Πώς το σύστημα, με την ευγενική χορηγεία και της Αριστεράς, έχει μετατρέψει έναν δυναμικό καπιταλισμό σε ...αόρατο

Πηγή: Κόκκινο, τεύχος 49

του Δ. Λιβιεράτου

Σ' ένα κόσμο που το 2009 είχε πληθυσμό 6.768.167.712 κατοίκους, η Ελλάδα των 11.260.000 κατοίκων αποτελούσε το 0,166% του πλανήτη. Ωστόσο, ο ελληνικός καπιταλισμός κατέχει την 22η θέση στον κόσμο στη λίστα των πιο πλούσιων χωρών.
Ας δούμε πώς εξειδικεύεται αυτό σε μερικά βασικά χαρακτηριστικά του, που αποτελούν τους πυλώνες της δυναμικής του:

1. Μέχρι το 2009 ήταν πρώτος στον παγκόσμιο εμπορικό στόλο. Το 2010 έγινε δεύτερος, κατέχοντας το 14,8% του συνόλου της παγκόσμιας εμπορικής ναυτιλίας. Ο ελληνικόκτητος εμπορικός στόλος αποτελείται από 2.974 πλοία συνολικής χωρητικότητας 175.540.000 τόνων. Όμως, αν συνυπολογιστεί ότι ελέγχουν και το στόλο άλλων, μικρότερων πλοικτητών, φτάνουμε στο 20% περίπου του παγκόσμιου στόλου! Ο υπό ελληνική σημαία στόλος είναι πέμπτη δύναμη στον κόσμο (αυτό σημαίνει ότι πολλά ελληνόκτητα πλοία ταξιδεύουον με ξένη σημαία - τους συμφέρει καλύτερα) και πρώτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κατέχοντας το 39,7% του συνόλου.
Μέχρι το τέλος του 2009 οι Έλληνες εφοπλιστές (μια συμπαγής ομάδα περίπου 400 πλοιοκτητών) είχαν παραγγείλει τη ναυπήγηση 748 νέων πλοίων, χωρητικότητας 64,9 εκατ. τόνων, κυρίως στα ναυπηγεία της Νότιας Κορέας και της Κίνας.
Οι εγκατεστημένες στην Ελλάδα περίπου 1.300 ναυτικές επιχειρήσεις απασχολούν πάνω από 12.000 υπαλλήλους. Το ξένο συνάλλαγμα από ναυτιλιακές υπηρεσίες το 2009 ήταν 13,552 δισ. ευρώ, έναντι 19,188 δισ. ευρώ το 2008 - η πτώση οφείλεται σε μείωση του όγκου του παγκόσμιου εμπορίου και σε μεγάλη πτώση των τιμών των ναύλων. Το συνάλλαγμα αυτό αντιστοιχεί στο 5,6% του ΑΕΠ! 

Συγκυριακού χαρακτήρα οι έπαινοι των επιτηρητών μας...

 

ΠΗΓΗ: Καθημερινή

ZEZA ZHKOY

Τα μίντια παπαγαλίζουν τις ανακοινώσεις του ΟΔΔΗΧ, δηλαδή του Οργανισμού που χειρίζεται το δημόσιο χρέος, με επιπόλαιο τρόπο. Λες και πρόκειται για σπουδαίο γεγονός ότι η ζήτηση ήταν τριπλάσια της προσφοράς τόσο στη χθεσινή δημοπρασία των τρίμηνων εντόκων γραμματίων – όπως και στην πρόσφατη των εξάμηνων εντόκων γραμματίων, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 13 Ιουλίου.

Χθες, το ελληνικό Δημόσιο κατάφερε με «άνεση» (όπως επισημαίνεται) να αντλήσει από τις αγορές το ποσό των 1,95 δισ. ευρώ, δηλαδή υπερκαλύφθηκε κατά 3,85 φορές, και το επιτόκιο διαμορφώθηκε στο 4,05%. Για τα εξάμηνα έντοκα, το Δημόσιο μάζεψε 1,62 δισ. ευρώ, με το επιτόκιο στο 4,65%.

Ομως, το Δημόσιο πλήρωσε τόσο για τα εξάμηνα όσο και για τρίμηνα υψηλότερο (έστω ελαφρώς) επιτόκιο από αυτό έδωσε στις εκδόσεις προτού η χώρα ζητήσει βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ε.Ε. για να αποφευχθεί η επίσημη χρεοκοπία. Να επισημανθεί, δε, ότι το επιτόκιο των κρατικών τίτλων παραμένει δέκα φορές επάνω από ό,τι ήταν πέρυσι τον Οκτώβριο, όταν ανέλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου τη διακυβέρνηση της χώρας.

Τις εντυπώσεις αυτές ήρθε να διασκεδάσει η ικανοποίηση του πρωθυπουργού από τους συγκυριακούς έπαινους των επιτηρητών μας, που όμως δεν συνιστούν λόγο ικανοποίησης και για τους πολίτες. Εντάξει... Οι ρυθμίσεις για το ασφαλιστικό και το εργασιακό αποτελούν πια νόμους του κράτους, χωρίς κοινοβουλευτικές απώλειες για το κυβερνών κόμμα. Αλλά οι προεκλογικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ότι δεν θα μειώσει τις συντάξεις, δεν θα αυξήσει τις εισφορές και δεν θα αυξήσει τα όρια ηλικίας, πήραν τον κατήφορο του ψεύδους...

Το μνημόνιο και το κόστος εργασίας: η μεγάλη απάτη

ΠΗΓΗ: epirusgate

via Το Κουτι της Πανδωρας

NIKOΣ ΚΟΤΖΙΑΣ

Η κυβέρνηση επικαλούμενη το επιχείρημα του μονόδρομου έχει διαμορφώσει την πολιτική της ως εξής: στήριξη του μνημονίου διότι είναι αναγκαίο. Από αυτόν τον προσανατολισμό απορρέει, σύμφωνα πάντα με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πρωτίστως η ανάγκη μείωσης του κόστους εργασίας. Δηλαδή, των μισθών και ημερομισθίων, των συντάξεων και των ασφαλιστικών δαπανών. Στη βάση αυτής της λογικής επιτέθηκε η τρόικα και το οικονομικό επιτελείο στο μεροκάματο του απλού κόσμου. Όμως, όλο το επιχείρημα είναι ηθικά, πολιτικά και οικονομικά σαφώς λανθασμένο, υποκριτικό και άδικο.

Πώς διαμορφώνονται οι μισθοί και το κοινωνικό κόστος εργασίας;

Το μέγεθος ενός μισθού είναι αποτέλεσμα ιστορικών – κοινωνικών παραγόντων. Σχετίζεται άμεσα με τους κοινωνικούς αγώνες που έχουν διεξαχθεί, την παραγωγικότητα της εργασίας σε μια χώρα (κλάδο, περιοχή), καθώς και το ύψος του ίδιου του μισθού κατά το παρελθόν και μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια, σε ένα πρώτο επίπεδο, το ύψος των μισθών και του κοινωνικού κόστους της εργασίας είναι ένα μέγεθος που διαμορφώνεται μέσα από τις συγκρούσεις, συναινέσεις και συνεννοήσεις που υπήρξαν στο παρελθόν στην κοινωνία, καθώς και στις άμεσα επίκαιρες συνθήκες. 

Μετατρέπουν και την πλήρη εργασία σε εκ περιτροπής

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Θραύση κάνει η μερική και η εκ περιτροπής απασχόληση στον ιδιωτικό τομέα, καθώς 1 στις 3 νέες προσλήψεις αφορά τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, με μετατροπή ακόμα και των συμβάσεων πλήρους απασχόλησης.

Στο τρίμηνο Απριλίου - Ιουνίου 2010 περίπου 6.000 συμβάσεις πλήρους εργασίας μετατράπηκαν σε συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία των Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) για το τρίμηνο Απριλίου - Ιουνίου 2010. Το ανησυχητικό είναι ότι κατά το ίδιο χρονικό διάστημα περισσότερες από 6.000 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης «μετατράπηκαν» σε συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής απασχόλησης, εξέλιξη που απεικονίζει τις ραγδαίες εξελίξεις στην ελληνική αγορά εργασίας.

Κατά το διάστημα Απριλίου - Ιουνίου έγιναν 64.755 προσλήψεις μερικής απασχόλησης και 15.831 προσλήψεις εκ περιτροπής απασχόλησης. Στο ίδιο χρονικό διάστημα 4.768 συμβάσεις πλήρους απασχόλησης «μετατράπηκαν» σε μερικής απασχόλησης και 1.324 σε εκ περιτροπής εργασίας εκ των οποίων οι 20 με μονομερή απόφαση του εργοδότη.

Εγκώμιο των νομισματικών υποτιμήσεων

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ    (20/7/2010)

ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΙΩΑΚΕΙΜΟΓΛΟΥ*

Μια ενδιαφέρουσα αντιπαράθεση διεξάγεται στους κόλπους της αριστεράς μεταξύ όσων υποστηρίζουν την έξοδο από το ευρώ, συσπειρωμένοι κυρίως γύρω από τις θέσεις του Κ. Λαπαβίτσα, και όσων αντιτίθενται και υποστηρίζουν μια λύση βασισμένη στην αναδιανομή του εισοδήματος. Όπως όλες οι αντιπαραθέσεις, έτσι κι αυτή κινδυνεύει από την εσωτερική δυναμική της: η ιστορία των εσωτερικών αντιπαραθέσεων του κομμουνιστικού κινήματος βρίθει από επεισόδια κατά τα οποία η επιθυμία κάθε πλευράς να υπερισχύσει των επιχειρημάτων της άλλης οδηγούσε σε διολίσθηση σε θέσεις, ιδέες ή θεωρίες του αστισμού. Μια τέτοια διολίσθηση σε θέσεις του αντιπάλου, εν προκειμένω της νεοφιλελεύθερης οικονομικής θεωρίας, αποτελεί και ο ισχυρισμός πολλών οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ που αντιτίθενται στην έξοδο της χώρας από το ευρώ, ότι η υποτίμηση ενός εθνικού νομίσματος είναι επιζήμια για τις εργαζόμενες τάξεις, και μάλιστα είναι περισσότερο επιζήμια από την εσωτερική υποτίμηση που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη και συντρίβει τις δυνάμεις της εργασίας.