Το επαχθές χρέος και η μυστική βοή

Πηγή: Καθημερινή 24-4-2010 Του Πετρου Παπακωνσταντινου Με φόντο την κλιμακούμενη τρομοκρατία των spreads, η κυβέρνηση έθεσε το εκφοβιστικό δίλημμα: είτε τυφλή αποδοχή των δρακόντειων όρων ΔΝΤ και Ε.Ε. είτε επίσημη πτώχευση και εκποίηση εθνικού πλούτου αντί πινακίου φακής, με τις αθρόες απολύσεις που αυτό συνεπάγεται. Τρίτος δρόμος δεν έχει προταθεί, λένε, διότι απλούστατα δεν υπάρχει. Ουδέν αναληθέστερον. Πολιτικοί και οικονομολόγοι διαφόρων αποχρώσεων είχαν προτείνει προ πολλού ένα είδος σύγχρονης «σεισάχθειαs», ξεκινώντας από μια θεμελιώδη διαπίστωση: ότι το δημόσιο χρέος, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και πληθώρας ισχυρότερων κρατών, όπως η Ιταλία, η Βρετανία και η Ιαπωνία, απλούστατα είναι αδύνατον να εξυπηρετηθεί ακόμη κι αν ληφθούν τα απεχθέστερα των δυνατών μέτρων, με κίνδυνο ακραίων κοινωνικών εκρήξεων. Την εκτίμηση αυτή μοιράζονται αναλυτές κατ’ εξοχήν φιλελεύθερων εντύπων, όπως οι Financial Times και η Wall Street Journal. Πρόσφατα ο Economist εκτιμούσε πως μόνο οι τόκοι των ελληνικών δανείων θα απορροφούν σύντομα το εξωφρενικό 8,4% του ΑΕΠ, ποσό πολύ μεγαλύτερο από όσα δαπανούμε ετησίως για παιδεία και συντάξεις. Μια εναλλακτική αντιμετώπιση θα μπορούσε να στηριχθεί σε τρεις θέσεις.

Ομολογία χρεοκοπίας η προσφυγή στο “μηχανισμό στήριξης”

Δημοσιεύθηκε από kseeath στις 23/04/2010

Πηγή:Avantgarde Κοκκινη Ορχήστρα Αθήνας

by Κ. Μαραγκός

«Δεν θα δοθεί καμία βοήθεια στην Ελλάδα μέχρι να ολοκληρωθούν οι συζητήσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», δήλωσε η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ, μετά την ανακοίνωση του Γιώργου Παπανδρέου ότι η Ελλάδα θα ενεργοποιήσει το μηχανισμό στήριξης από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ.
Η καγκελάριος της Γερμανίας, που νωρίτερα είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Έλληνα πρωθυπουργό, πρόσθεσε επίσης ότι δεν έχει διευκρινιστεί ακόμη το ποσό του δανεισμού.”Ο μηχανισμός στήριξης της Ελλάδας θα ενεργοποιηθεί μόνο αν απειληθεί η σταθερότητα του ευρώ στο σύνολό του και εάν η Αθήνα παρουσιάσει ένα αξιόπιστο οικονομικό πρόγραμμα”, πρόσθεσε η Άνγκελα Μέρκελ. (Εnet. gr)

Αυτά δυο μόλις ώρες μετά τους έξαλλους πανηγυρισμούς στο ελληνικό χρηματιστήριο, στο ΣΕΒ και στα τηλεοπτικά πάνελ του Mega και του Σκαί, με την αναγγελία από τον ΓΑΠ της προσφυγής στο ΔΝΤ και την ΕΕ για ενεργοποίηση του μηχανισμού βοήθειας.Ας επανέλθουμε λοιπόν στην πραγματικότητα και ας αφήσουμε τους καραγκιόζηδες να τσιρίζουν περιμένοντας τον 6ο στόλο στη Φίλωνος να έλθει για να τους σώσει. Υπενθυμίζουμε ότι η ενεργοποίηση του πακέτου βοήθειας έχει ως προϋπόθεση την ομοφωνία των κρατών της ευρωζώνης και ενδεχομένως των 27. Ιδιαίτερα της Γερμανίας η οποία θα επωμιστεί και το μεγαλύτερο βάρος. Όποιος παρακολουθεί προσεχτικά τα γεγονότα χωρίς να του αποσπά την προσοχή η κουστωδία των Σκάι και του Mega, καταλαβαίνει ότι η πιθανότητα ενεργοποίησης του μηχανισμού είναι 50-50. Αυτός είναι και ο λόγος που παρά τις παραινέσεις των παπαχελοπρετεντέρηδων για άμεση προσφυγή στο μηχανισμό, η κυβέρνηση μέχρι τελευταία στιγμή ευελπιστούσε να υποχωρήσουν τα spread και να βρει τα 40 και πλέον δις που χρειάζεται επειγόντως τους επόμενους μήνες για να ανανεώσει τα ομόλογα που λήγουν και να πληρώνει ταυτόχρονα τους τρέχοντες τόκους από τα 300δις του χρέους.
Υπενθυμίζουμε επίσης ότι παρά τους πανηγυρισμούς της 25 Μάρτη και αυτούς που ακολούθησαν μετά το Πάσχα όταν συγκεκριμενοποιήθηκαν τα ποσά της δανειακής “βοήθειας”, όπως επίσης και τα επιτόκια (κάπου στο 5%) οι γνωστές ανεκδιήγητες κουστωδίες πανηγύριζαν προεξοφλώντας τη συντριβή των spread. Παρ’ όλα αυτά τα spread χθες έσπασαν όλα τα ιστορικά ρεκόρ σκαρφαλώνοντας στις 600μ βάσης, πράγμα που σημαίνει ότι αν έβγαινε εκείνη τη στιγμή ο Παπακωσταντίνου να δανειστεί θα έπρεπε να πληρώσει 9% επιτόκιο!!! Όπως πάμε σε λίγο θα είναι καλύτερα να δανείζεται το ελληνικό κράτος με… πιστωτική κάρτα παρά να εκδίδει ομόλογα.
Ας μην εκπλαγούμε αν τη Δευτέρα σπάσουν ξανά τα ρεκόρ.

Φταίνε οι μισθοί ή το ευρώ;

Πηγή: Αυγή

Του Ηλία Ιωακείμογλου

Από την στιγμή που όλοι ασχολούνται με την ελληνική κρίση, ακούγεται και γράφεται κατά κόρον ότι η ελληνική οικονομία πάσχει από σοβαρό πρόβλημα ανταγωνιστικότητας. Για το πρόβλημα αυτό ενοχοποιείται η μεγάλη αύξηση των ονομαστικών μισθών. Μάλιστα, η αγαπημένη σύγκριση των "αναλυτών" είναι ο ρυθμός αύξησης του μέσου ονομαστικού μισθού στην Ελλάδα με τον αντίστοιχο στη Γερμανία.

Η σύγκριση αυτή χρησιμοποιείται ως βάση για την ιδεολογική αποδοχή της εσωτερικής υποτίμησης, δηλαδή της μείωσης των ονομαστικών μισθών ως μέσο για τη μείωση των τιμών, άρα και για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας.

Η σύγκριση, όμως, είναι λανθασμένη: 


Πρώτον, η ανταγωνιστικότητα εξαρτάται από πολλούς παράγοντες μεταξύ των οποίων ένας είναι οι μισθοί. Οι μισθοί επηρεάζουν άμεσα μόνον μια πλευρά της ανταγωνιστικότητας που είναι η ανταγωνιστικότητα κόστους. 


Δεύτερον, όταν θέλουμε να φτάσουμε σε συμπεράσματα σε σχέση με την ανταγωνιστικότητα κόστους, ποτέ δεν συγκρίνουμε μισθούς μεταξύ χωρών αλλά το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (διότι έχει σημασία εάν με το ίδιο ύψος μισθών παράγεις λιγότερο ή περισσότερο προϊόν).

Τρίτον, δεν συγκρίνουμε ποτέ το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος στην Ελλάδα με το αντίστοιχο στη Γερμανία ή σε κάποια άλλη μεμονωμένη χώρα, αλλά συγκρίνουμε με το σύνολο των χωρών με τις οποίες διεξάγεται το εξωτερικό μας εμπόριο (αγαθών και υπηρεσιών) σταθμίζοντας με το βάρος που έχει κάθε χώρα στις εξαγωγές μας και τις εισαγωγές μας. 


Τέταρτον, παίρνουμε υπόψη στους υπολογισμούς μας και τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.