Η Γερμανία χρωστάει στην Ελλάδα

by Albrecht Ritschl
Πηγή: guardian.co.uk,  
Tuesday 21 June 2011
 
Τhe Germans are not amused these days. Look everywhere from tabloids to the blogosphere, and it seems that the public mood has reached boiling point. Loth to shoulder another national debt increase and finance another bailout, the Germans have started questioning everything from the wisdom of supporting Greece to the common euro currency, or indeed the merits of the European integration project altogether. This might be strange for a country that is nudging ever closer to full employment, and which is about to recapture its position as the world's leading exporter of manufactured goods from the Chinese. But the Germans say they've had enough: no more underwriting of European integration, no more paying for this and that, and certainly no more bailing out the Greeks.

Η στρατηγική εξόδου από το ευρώ, κρίσιμη για τους Έλληνες

by Costas Lapavitsas

Πηγή: The Guardian

The new bailout is about protecting banks, not people. An early default will change all that

Greek default and exit has always been the most likely outcome of the eurozone crisis. The truth is that economic and monetary union has failed, not least because it has created an unsustainable gap between core and periphery. For peripheral countries, EMU membership is likely to be a source of stagnation and income inequality. For Greece it has already been a failure of historic proportions.

The problem faced by the country in 2009-10 had much in common with the rest of the periphery: vast public and private indebtedness, low competitiveness, huge current account deficits, and rapidly ballooning public deficits and debts. The response of the EU was obtuse. A so-called bailout was advanced to Greece, but at rates 3% and 4% above those paid by Germany. Severe austerity was imposed, cutting national income by 4.5% in 2010 and probably 4% this year.

Spiegel: Η ελληνική κυβέρνηση όργανο των τραπεζών, με μόνο σκοπό τη διάσωση του ευρώ.

Πηγή: Μωρίας Εγκώμιον

Η κυβερνητική προπαγάνδα επισείει διαρκώς το φόβητρο της παύσης πληρωμών ώστε να χειραγωγήσει μια γενικευμένη εξέγερση των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων. Στο εσωτερικό του κόμματος, οι αντιφρονούντες ως προς την κομματική ορθοδοξία βουλευτές, εκβιάζονται με τον ισχυρισμό ότι κάθε ενέργεια που θα εκφράζει αντίθεση στην κομματική γραμμή, θα σημαίνει αποστασία και προδοσία ως προς το εθνοσωτήριο έργο που ανέλαβε αυτοβούλως η κομματική ελίτ. Στο ίδιο μήκος κύματος οι ευρωπαίοι εταίροι εκβιάζουν την αντιπολίτευση να υπερψηφίσει το μεσοπρόθεσμο, ως προϋπόθεση για την καταβολή των δανείων και την αποφυγή χρεοκοπίας.

Ακολούθως, τα δημοσιογραφικά και οικονομολογικά εξαπτέρυγα της καθεστωτικής ενημέρωσης, από κανάλι σε κανάλι επιδίδονται σε συνεχή τρομοκρατία για την επερχόμενη παύση πληρωμών και την μη καταβολή μισθών και συντάξεων.

Δεν είναι απλά οικονομική η κρίση

Του Aditya Chakraborrty*
(ευχαριστώ Άννα!)
Είναι ένα ηλιόλουστο Σαββατιάτικο απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας και ο Χρίστος Ρουμπάνης κάθεται έξω πίνοντας μια μπύρα, καθώς μου μιλάει για τις απειλές που δέχεται για τη ζωή του. Βρισκόμαστε στην Πλατεία Βικτωρίας, μια από τις πλέον πολυφυλετικές περιοχές της πρωτεύουσας. Τα κοντινά καρτοτηλέφωνα έχουν ουρές από μετανάστες από το Μπαγκλαντές και κάθε λίγα μαγαζιά βρίσκεις το χαρακτηριστικό στοιχείο των «χωριών των μεταναστών»: Ένα γκισέ της εταιρίας μεταφοράς χρημάτων Western Union. Οι ντόπιοι εκτιμούν ότι περισσότερο από το 1/3 των κατοίκων εδώ δεν είναι Έλληνες υπήκοοι. 

Εξορκίζουν το φάντασμα του λαϊκισμού, Του Πετρου Παπακωνσταντινου

Πηγή: Καθημερινή 19/6

Οι ευρωπαϊκές ελίτ στιγματίζουν ως λαϊκίστικη οποιαδήποτε εναλλακτική πολιτική, ενώ λιπαίνουν το έδαφος στην Aκροδεξιά

«Οποιος καυτηριάζει τα προνόμια της ολιγαρχίας, την αυξανόμενη αισχροκέρδεια των ηγετικών τάξεων, τα δώρα στις τράπεζες, την απελευθέρωση των αγορών, τον ακρωτηριασμό των μισθών με πρόσχημα την ανταγωνιστικότητα, καταγγέλλεται ως «λαϊκιστής», που «παίζει το παιχνίδι της ακροδεξιάς»». Η διαπίστωση υπογράφεται από τον διευθυντή της γαλλικής πολιτικής επιθεώρησης Le Monde Diplomatique, Σερζ Αλιμί, αλλά ισχύει εξίσου για την Ελλάδα, την Ισπανία ή οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, όπου οι κοινωνικές αντιδράσεις στην εξοντωτική λιτότητα συναντούν πανομοιότυπες εκστρατείες ιδεολογικού στιγματισμού.

Δέκα σκέψεις του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής για την πλατεία Συντάγματος

Πηγή: Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής

:

'ΠΡΩΤΟ:  ''Ενα  συμβάν » με ασύλληπτες διαστάσεις 

Το Σύνταγμα είναι ήδη ένα συμβάν στον «αδύναμο κρίκο», του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.  

Είναι λαϊκή εξέγερση. Δεν είναι ένας ανοιχτός δρόμος. Εμπεριέχει όμως ασύλληπτες ανατρεπτικές δυνατότητες. 

Δεν ήρθε από  το πουθενά. Υπάρχει βαθιά διεργασία πίσω του. Διεθνής και εθνική. Η πλατεία Ταχρίρ. Η επανάσταση του γιασεμιού. Η πλατεία Ντελ Σολ. Ο Δεκέμβρης. Η Κερατέα. Οι μεγάλες εργατικές απεργίες. Τα κινήματα «δεν πληρώνω» 

Η επίμονη προσπάθεια του συστήματος η κινητοποίηση στις πλατείες να έχει τον χαρακτήρα «σχολικής εορτής» ή απολίτικου και χειραγωγήσιμου θεάματος τύπου Eurovision έχει ναυαγήσει. 

Παρά την  απόκλιση συνθημάτων, συνύπαρξη αντιθετικών λαϊκών ρευμάτων, χαοτικά στοιχεία, που εμφανίστηκαν ιδιαίτερα στις πρώτες τεράστιες κυριακάτικες συγκεντρώσεις, η κινητοποίηση του Συντάγματος έχει ισχυρό αντικυβερνητικό , αντισυστημικό και αντιμνημονιακό προσανατολισμό. Για κοινωνική δικαιοσύνη, δημοκρατία, ανεξαρτησία, χειραφέτηση. 

Η Γερμανία εκτός ευρωζώνης

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία 

από Daily Telegraph

Η Γερμανία, και όχι η Ελλάδα, έχει αποσταθεροποιήσει την ευρωζώνη. Φανταστείτε ότι είστε επικεφαλής της Ευρώπης. (...) Και ο μόνος τρόπος για να σωθεί το ενιαίο νόμισμα είναι να διώξετε μια χώρα από την ευρωζώνη. (...)

Μπορεί να θέλετε να πείτε «Ελλάδα» για ευνόητους λόγους, αλλά δεν είναι η σωστή απάντηση. (...) Η ευρωζώνη έχει προβλήματα πολύ καιρό και η απομάκρυνση της Ελλάδας δεν θα το αλλάξει αυτό. (...) Υπάρχει ένα άλλο μέλος της ευρωζώνης που «ξεχωρίζει». (...) Διαχειρίζεται την οικονομία της πιο ριψοκίνδυνα απ' ό,τι οι χώρες της Μεσογείου και εδώ και μια δεκαετία αποτελεί εμπόδιο στην απόλυτη ανάκαμψη της ευρωζώνης. Αυτή η χώρα είναι η Γερμανία. Μπορεί να ακούγεται αντιφατικό, (...) γιατί η Γερμανία έχει πλεονασματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, έχει αυξήσει την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα και, ενώ η Ελλάδα δανειζόταν, αυτή αποταμίευε· ενώ η Ισπανία ξόδευε, αυτή έκανε περικοπές· ενώ η Ιρλανδία ανέβαζε τον πληθωρισμό της, αυτή τον μείωνε. Και αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Αν ζούσε σήμερα ο Κέινς θα είχε άμεσα αναγνωρίσει το πρόβλημα· σε κάθε νομισματικό σύστημα, η ανάπτυξη πλεονασματικού ισοζυγίου συναλλαγών «σε μέγεθος μαμούθ» μπορεί να λειτουργήσει τόσο αποσταθεροποιητικά όσο και το έλλειμμα. (...) Χωρίς τη Γερμανία, το ευρώ προφανώς θα ήταν πιο αδύναμο νόμισμα, αλλά η ευρωζώνη δεν θα ταλανιζόταν από την προβληματική δυναμική που τη στοίχειωσε τα τελευταία 10 χρόνια.

Νεοφιλελεύθερος δοσιλογισμός. Η μεταπολιτευτική εκδοχή του Γερμανοτσολιαδισμού.

Πηγή: Μωρίας Εγκώμιον

Οι τροϊκοτσολιάδες αποτελούν την νέα εκδοχή του γερμανοτσολιαδισμού και του δοσιλογισμού. Υπάρχουν εντούτοις ομοιότητες, αλλά και διαφορές. Ενώ οι δεύτεροι επένδυσαν στην ακαταμάχητη ισχύ-κατά τα φαινόμενα- της Ναζιστικής gopolitik, ώστε να διασφαλίσουν την ατομική και ενίοτε πολιτική τους επιβίωση, οι πρώτοι -οι τροϊκοτσολιάδες-, επενδύουν σε κάτι διαφορετικό. Επενδύουν στην θεολογική αυθεντία της κυριαρχίας των αγορών. Με αυτή την έννοια είναι πολύ περισσότερο επικίνδυνοι από ότι υπήρξαν οι γερμανοτσολιάδες, επειδή ακριβώς διακατέχονται από τον νεοφιλελεύθερο φονταμενταλισμό που δεν διστάζει να εξοντώσει ολόκληρους λαούς. Οι ηρωινομανείς της αγοράς δεν επιδιώκουν απλά την ατομική ή πολιτική τους επιβίωση. Δεν κάνουν στρατηγικές συμμαχίες, ούτε είναι απλά σφουγγοκωλάριοι της εξουσίας. Είναι απόλυτα πεπεισμένοι για την εξ αποκαλύψεως αλήθεια τους. Ως εκ τούτου, αν θεωρήσει κανείς αυτή τη στάση ως σύμπτωμα παρανοϊκού μεγαλείου, αποτελούν δημόσιο κίνδυνο με την απόλυτη έννοια.