ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ
Την εξέταση με διαφάνεια κάθε κρατικής σύμβασης που οδήγησε στη διόγκωση του χρέους, για να μάθει η ελληνική κοινωνία την αλήθεια, ζητούν με πρωτοβουλία που θα ανακοινωθεί σύντομα, οικονομολόγοι, συνδικαλιστές και προσωπικότητες από την Ελλάδα αλλά και το εξωτερικό.
Με αίτημα το άνοιγμα των βιβλίων του υπουργείου Οικονομικών και της Κεντρικής Τράπεζας στην ελληνική κοινωνία για να αποκαλυφθεί πώς και από ποιους δημιουργήθηκε το δυσβάσταχτο χρέος που καλούνται να πληρώσουν όλοι οι Ελληνες, μία ομάδα οικονομολόγων κι επιστημόνων πήρε την πρωτοβουλία για τη συγκρότηση Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) του ελληνικού δημοσίου χρέους.
Στον πυρήνα της πρωτοβουλίας, που τώρα ξεκινά, συμμετέχουν προσωπικότητες, σωματεία, οργανώσεις και κινήσεις πολιτών, που κάθε μέρα πληθαίνουν, καθώς υπάρχει μεγάλη ανταπόκριση. Μεταξύ αυτών που συμμετέχουν είναι η ΑΔΕΔΥ, η ανεξάρτητη βουλευτής Σοφία Σακοράφα, ο οικονομολόγος Κώστας Λαπαβίτσας, ο ιστορικός, πολιτικός επιστήμονας και πρόεδρος της Επιτροπής για την Κατάργηση του Χρέους του Τρίτου Κόσμου, Ερίκ Τουσέν κ.ά.
«Η ΑΔΕΔΥ στηρίζει την πρωτοβουλία και συμμετέχει, καθώς είναι ώρα ο ελληνικός λαός, με διαφάνεια και ακρίβεια, να μάθει πώς δημιουργήθηκε το χρέος και πού πήγαν τα λεφτά» δηλώνει ο πρόεδρός της Σπύρος Παπασπύρος, επισημαίνοντας ότι έτσι θα αποδειχθεί ότι τα δάνεια δεν πήγαιναν στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, «όπως επιμένει η προπαγάνδα των οποίων είμαστε θύματα».
«Το ερώτημα είναι πώς φτάσαμε ώς εδώ» αναφέρει η Σοφία Σακοράφα, η οποία πρότεινε τη δημιουργία Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου και άρνηση του απεχθούς χρέους κι από το βήμα της Βουλής. Υποστηρίζει ότι πρέπει να εξεταστούν εξονυχιστικά τα πάντα, επισημαίνοντας τις «τερατώδεις συμβάσεις των υπερχρεωμένων Ολυμπιακών Αγώνων, της Siemens και των εξοπλιστικών», αλλά και να αποκαλυφθεί ποιο κομμάτι του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς.
Στο παρελθόν έχουν υπάρξει αρκετές απόπειρες να σχηματιστούν ΕΛΕ με κοινωνική συμμετοχή, για να υπάρχει διαφάνεια. Από τις πιο πετυχημένες ήταν αυτή του Ισημερινού, που σχηματίστηκε με προεδρικό διάταγμα το 2007. Δημοσίευσε το πόρισμά της το 2008 και συνέβαλε αποφασιστικά στην παραγραφή σημαντικού μέρος του χρέους. Ο Ε. Τουσέν ήταν ανάμεσα στις προσωπικότητες που συμμετείχαν στη ΕΛΕ του Ισημερινού, που κατάφερε να επιβάλει κούρεμα του χρέους κατά 65%. «Επρόκειτο για μια τεράστια επιτυχία της κυβέρνησης» αναφέρει και προσθέτει ότι «οι διαφορές που έχει η χώρα σας με τον Ισημερινό δείχνουν ότι για την Ελλάδα τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Αν φυσικά υπάρχει πολιτική βούληση. Ανοίξτε τα βιβλία. Εξετάστε με διαφανείς διαδικασίες και την παρουσία της κοινωνίας όλες τις κρατικές συμβάσεις και βρείτε ποιο μέρος του χρέους είναι προϊόν διαφθοράς, επομένως παράνομο και απεχθές -κατά τη διεθνή νομική ορολογία- και αρνηθείτε το».
Σε πρόσφατη συνέντευξή του, στο περιοδικό «Επίκαιρα», δήλωσε ότι στον Ισημερινό χρειάστηκε εντατική δουλειά και εξέταση σε οτιδήποτε αφορούσε το δανεισμό. «Θέταμε το ερώτημα γιατί αυτό το δάνειο να συναφθεί με το συγκεκριμένο επιτόκιο και όχι με κάποιο άλλο, ποιο μέρος του αποπληρώθηκε... Είχαμε το δικαίωμα να ανοίγουμε προσωπικούς τραπεζικούς λογαριασμούς αυτών που υπέγραφαν και παραλάμβαναν τα δάνεια».
«Η διαφάνεια δεν είναι καθόλου απλό ζήτημα» επισημαίνει ο Κ. Λαπαβίτσας, καθώς γνωρίζει ότι το δημόσιο χρέος είναι πολυσύνθετο και πολύπλευρο. Είναι διμερές, πολυμερές, επίσημο, ομολογιακό, εμπορικό, διεθνές, εγχώριο κ.λπ. Εχει συναφθεί με πολλές και διαφορετικές συμβάσεις, σε διαφορετικούς χρόνους. «Η αποκάλυψη των παρατυπιών, των δωροδοκιών, των παρανομιών είναι εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία που απαιτεί ειδικές γνώσεις».
Οι πρωταγωνιστές της πρωτοβουλίας πιστεύουν ότι η ελληνική ΕΛΕ πρέπει να λάβει και ευρωπαϊκό χαρακτήρα, ενώ είναι ήδη σε επαφή με την Ιρλανδία και την Πορτογαλία όπου υπάρχουν αντίστοιχες διεργασίες.
Σχετικά με την οργανωτική στήριξη, έχουν γίνει οι πρώτες επαφές με θετικές απαντήσεις από παγκόσμια γνωστές οργανώσεις, όπως η Eurodad, η Bretton Woods Project και η Jubilee Debt Campaign. Δηλώνουν, μάλιστα, πρόθυμες να διαθέσουν τεχνογνωσία κι επαφές, καθώς συνδέονται με οικονομολόγους διεθνούς κύρους, όπως τον Πολ Κρούγκμαν και άλλους.
2 σχόλια:
Καλός ο λογιστικός έλεγχος αλλά δεν αρκεί.
Μία ματιά σε αυτή την δημοσίευση: Προγραμματική απάντηση – εργατική κυβέρνηση
Αναδημοσιεύεται μέρος της
[...Κάθε αγώνας που θα προβάλει ισχυρή αντίσταση, έρχεται άμεσα σε σύγκρουση με το σκληρό πυρήνα της ταξικής εξουσίας των κεφαλαιοκρατών. Κάθε αγώνας που θέλει να ανατρέψει έστω και εν μέρει την κυβερνητική πολιτική, βάζει θέμα πτώσης της κυβέρνησης. Αυτή η ιδιομορφία της περιόδου, προκαλεί δέος και παράλυση στο εργατικό κίνημα, που έχει διαπαιδαγωγηθεί στον οικονομισμό και ήταν σχεδόν στο σύνολό του εγκλωβισμένο στο πλαίσιο της αστικής πολιτικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι το σύνθημα «Κάτω η κυβέρνηση» που σε άλλες περιόδους –και ειδικά όταν στην κυβέρνηση ήταν η ΝΔ– το είχαν για «ψωμοτύρι» ακόμα και τα συνδικάτα, σήμερα δεν τολμούν να το εκστομίσουν ούτε πολιτικές οργανώσεις. Κι αυτό γιατί δεν μπορούν να απαντήσουν στο εύλογο ερώτημα «Μετά την πτώση της κυβέρνησης τι;».
Διέξοδο στη σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να αποτελέσει μόνο η προσπάθεια ανάπτυξης αγώνων και αντιστάσεων, χωρίς τη διατύπωση προγράμματος διεξόδου. Η ύπαρξη πολιτικής λύσης και διεξόδου δυναμώνει το κίνημα, ενισχύει την αυτοπεποίθηση των εργαζομένων, συσπειρώνει δυνάμεις στις συνδικαλιστικές οργανώσεις. Χωρίς πολιτική προοπτική, η εργατική τάξη δεν μπορεί να απεγκλωβιστεί από τη λογική του μονόδρομου και το εργατικό κίνημα δεν θα μπορεί να σηκώσει κεφάλι.
Από την άλλη μεριά, η πολιτική πρόταση δεν μπορεί να εξαντλείται στην επίκληση μιας αόριστης κομμουνιστικής προοπτικής ή ακόμα και στην απαραίτητη ζύμωση για την αναγκαιότητα της εργατικής εξουσίας. Πρέπει να απαντάει στα άμεσα προβλήματα με ολοκληρωμένο τρόπο και να περιγράφει ένα σαφή δρόμο.
Στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές προβλήθηκαν τα βασικά στοιχεία ενός προγράμματος εργατικής απάντησης. Το πρόγραμμα που κατατέθηκε από μια σειρά δυνάμεις συνιστά μια μεγάλης κλίμακας απαλλοτρίωση της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας, με την υλοποίηση στόχων όπως η διαγραφή του χρέους, η εθνικοποίηση τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων και η λειτουργία τους με εργατικό έλεγχο κ.λπ. Το πρόγραμμα αυτό αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη και μπορεί να υλοποιηθεί στο σύνολό του μόνο από το κράτος της εργατικής εξουσίας και μάλιστα σε μια κατάσταση που υπάρχουν σημαντικά διεθνή στηρίγματα. Οι δυνάμεις που προτείνουν αυτό το πρόγραμμα, οφείλουν όμως από σήμερα να διεκδικούν την υλοποίησή του. Με σημαία αυτό το πρόγραμμα, την εργατική απάντηση στην κρίση και την επίθεση των κεφαλαιοκρατών, απαιτούμε την πτώση της κυβέρνησης και επιδιώκουμε να μπει στη θέση της μια κυβέρνηση που θα υλοποιήσει αυτό το πρόγραμμα. Η κυβέρνηση αυτή μπορεί να είναι μόνο κυβέρνηση της εργατικής τάξης και των εργαζόμενων μικροαστών, που υπό το φάσμα της επικείμενης προλεταριοποίησής τους «δεν υπερασπίζουν τα σημερινά, αλλά τα μελλοντικά τους συμφέροντα, εγκαταλείπουν τη δική τους άποψη για να πάνε με την άποψη του προλεταριάτου.» (Κομμουνιστικό μανιφέστο). Η επιδιωκόμενη εργατική κυβέρνηση μέσα στις τρέχουσες συνθήκες μιας σχετικής κοινοβουλευτικής ομαλότητας, δεν θα είναι ένα βήμα προς την επανάσταση, αλλά το πρώτο βήμα της επανάστασης.
Οι πολιτικές προϋποθέσεις για ένα πολιτικό μέτωπο που θα διεκδικήσει το σχηματισμό εργατικής κυβέρνησης, δεν υπάρχουν σήμερα, όπως δεν υπάρχουν και οι πολιτικές προϋποθέσεις για την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη. Αν όμως αυτοί οι στόχοι δεν τεθούν, αυτές οι προϋποθέσεις δεν πρόκειται να εκπληρωθούν ποτέ...]
Βέβαια δεν αρκεί από μόνος του ο λογιστικός έλεγχος.
Χρειάζεται μια άλλη κυβέρνηση με τελείως διαφορετική πολιτική, που θα στηρίζεται στην λαϊκή κινητοποίηση.
Παρόλα αυτά ακόμη και αυτό το βήμα είναι πολύ σημαντικό από μόνο του και θα στριμώξει άγρια την κυβέρνηση αρκεί να προπαγανδιστεί σωστά.
Την πρωτοβουλία ηγείται μια πολιτικός (ανάμεσα σε άλλους) που προέρχεται από την σοσιαλδημοκρατία. Είναι πολύ ελπιδοφόρο το να διαπιστώνεις πόσο έχει προχωρήσει την σκέψη της η Σοφία Σακοράφα όλους αυτούς τους μήνες, ως αντανάκλαση ευρέων διεργασιών που πραγματοποιούνται στην ελληνική κοινωνία.
Από την άλλη είναι λυπηρό για την επίσημη μας αριστερά να εμφανίζεται ως άβουλη και άτολμη και να της βγαίνει από αριστερά μια κεντροαριστερή πολιτικός.
Χρόνια πολλά και καλή δύναμη σε όλους μας το 2011.
Έχουμε καθήκον να βρούμε τον τρόπο να ανατρέψουμε αυτήν την κυβέρνηση.
Δημοσίευση σχολίου