Τρίτη 13 Μαρτίου 2012

A thousand euros — a dream salary


Protesting against precariousness at Puerta del Sol, Madrid, June 2011.
Protesting against precariousness at Puerta del Sol, Madrid, June 2011.
When “milleurista” was coined in 2005 – a term denoting someone living on €1000 per month – it highlighted the plight of young workers with insecure, low-paid jobs. Today, with one out of two young people on the dole, becoming a “milleurista” has become something to aspire to.
 Excerpts.

ΠΗΓΗ: El Pais (via  presseurope)
Six years ago, in August 2005, a young Catalan woman wrote a letter to this newspaper. It was titled “I am a mileurista”, a term she had come up with herself to describe those who earned around a thousand euros a month. Carolina Alguacil was then 27 years old, and she complained of the dearth of real jobs available to her generation.
“The mileurista is young,” she wrote, “between 25 and 34, with a degree, well-educated, at least bilingual, has postgraduate or masters degrees complemented by professional diplomas. In the labour market three or four years, hopefully half of them paying social security contributions […]. The trouble is that you don’t make more than a thousand euros, without perks, and you had better not complain. You can’t save, you don’t have a home, or a car, or any children. You live for the day.  Sometimes it's fun, but it’s getting tiring.”

Πέτυχε το PSI… αυξήθηκε το χρέος!



ΠΗΓΗ: Sofokleous 10
Μπορεί η πολυαναμενόμενη ολοκλήρωση του PSI να στέφθηκε με επιτυχία, ωστόσο τα δύσκολα τώρα αρχίζουν για την Ελλάδα. Με το χρέος να είναι αυξημένο παρά το «κούρεμα», τα hedge funds να προχωρούν σε μηνύσεις και νέα μέτρα να έρχονται τον Ιούνιο, ο δρόμος μόνο στρωμένος με ροδοπέταλα δεν είναι.
Ωστόσο το πιο… απολαυστικό σημείο της όλης διαδικασίας, είναι ότι το χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε! Ελλάδα και Ε.Ε. μπορεί να διέγραψαν 105 δισ. ευρώ , αλλά αν προσθέσουμε το νέο δάνειο ύψους 130 δισ. δολαρίων, τότε το ελληνικό χρέος αυξάνεται κατά 25 δισ. και αυτό στην περίπτωση που όλες οι δικαστικές αποφάσεις είναι υπέρ της Ελλάδας!
Το συνολικό χρέος της χώρας έχει αυξηθεί  από τα $1,20 τρισ. στα $1,233 τρισ, και αυτό είναι αποτέλεσμα του… ευφυούς σχεδίου το οποίο δεν έκανε τίποτε άλλο πέρα από το να φορτώσει στους επενδυτές τη σωτηρία της χώρας.

Greece on the breadline: amid the fury, solidarity


homelessness in athens, greece

Homelessness and boarded up businesses in Athens: Greeks fear several more years of swingeing austerity measures will change its society beyond recognition. Photograph: Orestis Panagiotou/EPA
ΠΗΓΗ: GUARDIAN
Sunday 11 March 2012 14.25 GMT

PS. As before, I'll be tweeting pictures and interviews along the way using the hashtag #EuroDebtTales, as well as blogging. As before too, I'm counting on your help: last time, readers came up with some truly remarkable tales. So please suggest places I should go to and people I should meet. Or if you send me your personal story (not too long, please …) I will post as much of it as I can on the blog. You can reach me at @jonhenley or jon.henley@guardian.co.uk. Thanks!
Last week's news that Greece had won enough support from its private-sector creditors to finally secure the latest crucial €130bn (£109bn) bailout package was greeted with relief in Europe's capitals and undisguised joy in Greek government circles, where the deal was hailed as a "triumph".
It certainly gives Athens a breather. But for ordinary Greeks the price will be at least five more years of swingeing austerity measures that will change the country beyond recognition. EU officials have admitted that after seeing their wages cut by a third since 2009, Greeks will suffer a further 15% reduction in the next three years, and probably more after that.

Ένα μικρό διάλειμμα στο ελληνικό δράμα



ΠΗΓΗ: FT (via Euro2day)

Πολλοί επενδυτές ονειρεύονται ότι αποχαιρετούν επιτέλους την ελληνική κρίση χρεών και τις αναταραχές που προκαλεί στις αποτιμήσεις των αγορών. Την ίδια ώρα, οι Ευρωπαίοι ρυθμιστές προσπαθούν να μετακινηθούν μακριά από τα δράματα της περιφέρειας και να επικεντρωθούν στην αποκατάσταση της ανάπτυξης στην Ευρώπη. Και οι δύο προθέσεις είναι κατανοητές, αλλά δυστυχώς είναι πολύ πρώιμες. 

Η συμφωνία μείωσης του χρέους της περασμένης εβδομάδας είναι πράγματι η μεγαλύτερη εθνική αναδιοργάνωση στην ιστορία. Όμως, βοηθά εν μέρει μόνο την Ελλάδα να ξεπεράσει το κύριο πρόβλημα του πολύ μεγάλου χρέους και της πολύ μικρής ανάπτυξης. Και δεν θα αργήσει η στιγμή όπου η συμφωνία θα υποστεί και πάλι πιέσεις. Ιδού, λοιπόν, τι πρέπει να περιμένουμε και πώς μπορούμε να το χειριστούμε. 

Ανεργία Νέων Στην Ελλάδα: Η Πιο Τρομακτική Γραφική Παράσταση Της Ευρώπης Έγινε Ακόμα Πιο Τρομακτική



ΠΗΓΗ: OMADEON
Συνεχίζουμε με μια ακόμη αναδημοσίευση-απόδοση άρθρου από το εξαιρετικό οικονομικό ιστολόγιο Zero Hedge. Αυτήν τη φορά, με άρθρο για τα επίπεδα της ανεργίας των νέων κάτω των 25 ετών, το οποίο δημοσιεύθηκε στις 10 Μαρτίου 2012 και έχει τίτλο “Europe’s Scariest Chart Just Got Scarier“. Απολαύστε λοιπόν ένα κρύο ντους πραγματικότητας, κι αφήστε τους δοσίλογους να λένε βλακείες ότι – και καλά – με τα Μνημόνια και την υποταγή στη διαπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (μπροστά στην οποία οι δικοί μας διαπλεκόμενοι είναι ψιλικατζήδες και μικρά παιδάκια) σώθηκε η Ελλάδα…
.
Την τελευταία φορά που κάναμε γραφική παράσταση για τη νεανική ανεργία στην Ευρώπη στο άρθρο μας με τίτλο “Η Πιο Τρομακτική Γραφική Παράσταση της Ευρώπης (Europe’s Scariest Chart)” ανακαλύψαμε έκπληκτοι ότι, σε ό,τι αφορά τη νεανική ανεργία του τύπου που εμπνέει εξεγέρσεις σαν την Αραβική Άνοιξη, η Ισπανία ήταν στην πραγματικότητα σε χειρότερη μοίρα ακόμη και από την (πλέον επίσημα χρεοκοπημένη) Ελλάδα, της οποίας η νεανική ανεργία τότε ήταν ελάχιστα καλύτερη αυτής… των Ηνωμένων Πολιτειών

Δώστε στους «Έλληνες» επιχειρηματίες άλλη μια ευκαιρία



ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Σε εξέλιξη διεθνής καμπάνια πιστοποίησης του... ραγιαδισμού. Του Γιώργου Κατερίνη
Φαίνεται πως κάπως έτσι σκέφτηκαν μερικοί από τους κορυφαίους επιχειρηματίες της χώρας μας και αποφάσισαν να χρηματοδοτήσουν μια καμπάνια με τίτλο Give Greece a chance!, δηλαδή Δώστε στην Ελλάδα μια ευκαιρία. Η καμπάνια «έπαιξε» σε διάφορα διεθνή Μέσα, ενώ φαίνεται ότι τη σχετική ιστοσελίδα επισκέφτηκαν εκατομμύρια άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Ας δούμε ποιες είναι αυτές οι επιχειρήσεις με το τόσο έντονο πατριωτικό συναίσθημα, αλλά και πώς αντιλαμβάνονται αυτή την… ευκαιρία. Μερικά παραδείγματα είναι ενδεικτικά:
• Η Coca Cola Hellenic πρόσφατα ανακοίνωσε ότι κλείνει δύο από τις πέντε παραγωγικές μονάδες της στην Ελλάδα, ενώ οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν πως μετακομίζει το κέντρο της επιχειρηματικής της δραστηριότητας στη Βουλγαρία. Τα δύο χρόνια του Μνημονίου και των «δραματικών επιπτώσεων στη ζωή των Ελλήνων», όπως με μελοδραματικό τόνο αναφέρεται στην καμπάνια, δεν εμπόδισαν την πολυεθνική με έδρα τη χώρα μας, να αποκομίσει από τις 28 ευρωπαϊκές χώρες όπου δραστηριοποιείται, 453 εκατ. ευρώ καθαρά κέρδη το 2010 και άλλα 330 εκατ. ευρώ το 2011.

ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ (ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ)...


ΠΗΓΗ:www.enikos.gr, 08.03.2012

Tου ΣΤΑΘΗ*
Αγαπητέ Γιώργο
σπανίως απευθύνομαι γράφοντας σε δεύτερο πρόσωπο υπό μορφήν ανοικτής επιστολής προς κάποιον, αλλά σήμερα, ας κάνουμε μιάν εξαίρεσηχάριν μιας παλιάς (εκ των πραγμάτων) σχέσης αφ’ ενός μεταξύ ενός καλλιτέχνη κι ενός σχολιαστή, αφ’ ετέρου μεταξύ δύο φίλων, έστω πρώην φίλων. Αν είμαστε πρώην φίλοι, διότι, όσο κι αν χώρισαν οι δρόμοι μας (όταν οι φίλοι δεν τροφοδοτούν τη φιλία τους, η σχέση τους χλωμιάζει) ορισμένες πέτρες, απ’ αυτές που θεμελιώνουν οι άνθρωποι τα σπίτια τους, παραμένουν στη θέση τους - και, με τα χρόνια, γίνονται ιερές.
Εξακολουθώ λοιπόν να πιστεύω, αγαπητέ μου Γιώργο, όπως κι εκατομμύρια άλλοι Ελληνες, ότι «έχεις πια εγγραφεί στην πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας, ότι έχεις κοσμήσει τα ελληνικά γράμματα», όπως είχε η ταπεινότης μου την τιμή να δηλώσει για σένα, όταν ρωτήθηκε από καλούς ανθρώπους, θεράποντες της ιστορίας μας - πες τους καταγραφείς, συναξαριστές, «Αλεξανδρινούς», έρχεται απ’ τα πολύ παλιά η σκούφια του γένους μας - πες τον λαό, πολίτες, συμπατριώτες σου.

ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ



ΠΗΓΗ: ΙΣΚΡΑ
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ, Διδάκτωρ Οικονομικών, μέλος Π.Σ.Ε. ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
Μετά το νέο Μνημόνιοτο PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση, το «leitmotif»των αστικών δυνάμεων και των βαρόνων των “Media” είναι… «τώρα πλέον όλοι μαζί για την ανάπτυξη».! Αποσιωπούν εντελώς το γεγονός ότι η συνταγή των «Μνημονίων» και «δανειακών συμβάσεων» της «τρόϊκα»αποτέλεσαν βασική αιτία καθόδου στην εξώπορτα... του Άδη.
Ο απολογισμός είναι τρομακτικός. Πτώση εθνικού εισοδήματος (ΑΕΠ) κατά 17%, ρεκόρ ανεργίας 20% (στους νέους 45%), «λουκέτα» σε 430.000 μικρο-επιχειρήσεις, μείωση μισθών 40-50% «παράπλευρες απώλειες» στο πεδίο των εργασιών σχέσεων με επιστροφή τους σε συνθήκες... 1900 και βύθισμα εκατομμυρίων εργαζόμενωνκαι συνταξιούχων στη φτώχεια και την κοινωνική περιθωριοποίηση. Δυστυχώς ακόμα και μετά στο λεγόμενο PSIτο δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο, δεδομένου ότι οι βασικές αιτίες δημιουργίας του παραμένουν άτρωτες (ελλείμματα δημοσιονομικής διαχείρισης και εμπορικού ισοζυγίου, υπερβολικόκόστος εξυπηρέτησης χρέους, χαμηλοί ρυθμοί ανάπτυξης και τεράστια ανισοκατανομή εισοδήματος).

Xαιρετίσματα από τον Γουσταύο Λε Μπον



ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ
Ημερομηνία δημοσίευσης: 11/03/2012
του Σταυρου Κωνσταντακοπουλου
Σε ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 2000, μια δεκαετία σχεδόν μετά την κατάρρευση του υπαρκτού-ανυπάρκτου σοσιαλισμού, και που έγινε περισσότερο γνωστό για τον τίτλο του παρά για το περιεχόμενό του, υπήρχε μια πολύ ενδιαφέρουσα σκέψη που αφορούσε εκείνη τη συγκυρία. Στο Οι Mπόμποι στον Παράδεισο (Bobos in Paradise), o συγγραφέας του Νταίηβιντ Μπρουκς (David Brooks), δημοσιογράφος στους NewYork Timesισχυριζόμενος ότι εκφράζει την οπτική και τα συναισθήματα των ανώτερων τάξεων, διαβεβαίωνε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της νεωτερικότητας οι τάξεις αυτές αισθάνονται τόση ασφάλεια. Για πρώτη φορά, έγραφε χαρακτηριστικά, δεν φτάνουν στ’ αυτιά μας οι θόρυβοι από το αγριεμένο πλήθος που στήνει τις γκιλοτίνες έξω από τις πόρτες μας.
Αναρωτιέται κανείς αν αυτό το αίσθημα ασφάλειας συνεχίζει να διακατέχει τους κρατούντες ή μήπως σκιρτήματα φόβου αρχίζουν να τους καταλαμβάνουν. Αν κανείς προσέξει τον ιδιαίτερα βίαιο τρόπο με τον οποίο γραφιάδες σαν τον Μπρουκς, γραφιάδες δηλαδή που έταξαν εαυτόν στην «ευγενή» υπηρεσία της προάσπισης των βλέψεων των ελίτ, στρέφονται κατά των μαζών και της Αριστεράς δεν μπορεί παρά να θέσει αυτό το ερώτημα. Τα παραδείγματα είναι αρκετά, αλλά θα στρέψω την προσοχή μου σε ένα από αυτά, γιατί νομίζω ότι είναι χαρακτηριστικό των αισθημάτων πανικού που αρχίζουν να διατρέχουν τα γραφτά τους, ιδιαίτερα στη σημερινή συγκυρία στη χώρα μας.