Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Οι γύπες των αγορών πάνω από το πτώμα της ελληνικής οικονομίας


Πηγή : "Το Ποντίκι" , 8/4/2010
Δημήτρης Καζάκης

Τις τελευταίες ιδιαίτερα ημέρες βρίσκεται σε εξέλιξη μια μεγάλη αναδιανομή ομολόγων του ελληνικού χρέους. Το γεγονός αυτό είναι που κυρίως παρασύρει τα επιτόκια-spread στα ύψη. Μια σειρά επενδυτικές τράπεζες, θεσμικοί επενδυτές και Hedge Fund εκμεταλλεύονται την διαφαινόμενη πτώχευση της χώρας για να αγοράσουν στη δευτερογενή αγορά μεγάλες ποσότητες ελληνικών τίτλων. Είναι δε τέτοια η προσφορά ελληνικών τίτλων από τους αρχικούς κατόχους τους, που οι διεθνείς κερδοσκόποι αγοράζουν κοψοχρονιά. Με τον τρόπο αυτό, σημαντικό μέρος του ελληνικού χρέος τίθεται υπό των έλεγχο των πιο κερδοσκοπικών κεφαλαίων διεθνώς που ειδικεύονται στην εκμετάλλευση υπερχρεωμένων χωρών. Στη διεθνή ορολογία αποκαλούνται Vulture Funds, δηλαδή επενδυτικά κεφάλαια γύπες.

Τι είναι αυτά τα επενδυτικά κεφάλαια; Είναι διεθνείς θεσμικοί επενδυτές που αγοράζουν τίτλους χρέους που έχει εκδώσει μια επιχείρηση ή ένα κράτος το οποίο βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας. Στόχος τους είναι να αγοράσουν αυτούς τους τίτλους όσο πιο φθηνά γίνεται και κατόπιν να απαιτήσουν την αποζημίωσή τους από τον εκδότη αυτών των τίτλων, όταν αυτός θα έχει χρεωκοπήσει. Την απαίτησή τους αυτή την στοιχειοθετούν συνήθως με δυο τρόπους: (α) Προσφεύγοντας στα δικαστήρια των ανεπτυγμένων χωρών για να εκδώσουν εκτελεστές αποφάσεις σε βάρος της χώρας-οφειλέτη. (β) Εκβιάζοντας τη χώρα που βρίσκεται υπό καθεστώς πτώχευσης μην επιτρέποντας την αναπροσαρμογή ή την αναδιάρθρωση του χρέους της, αν δεν αμειφθούν πλουσιοπάροχα. Στην περίπτωση, π.χ., της Αργεντινής αυτά τα Vulture Funds κατόρθωσαν λίγους μήνες πριν την επίσημη πτώχευση της χώρας να αγοράσουν αρκετούς τίτλους χρέους μόλις στο 20% της ονομαστικής τους αξίας. Με την κήρυξη της επίσημης χρεωκοπίας και την εγκατάσταση του ΔΝΤ το 2002, αυτοί οι κερδοσκόποι απαίτησαν με δικαστικές αγωγές εναντίον της Αργεντινής να αποζημιωθούν στο ακέραιο της ονομαστικής αξίας των τίτλων που είχαν στα χέρια τους. Η Αργεντινή δεν έχει ξεμπλέξει ακόμη με δαύτους, ενώ πρόσφατα η κυβέρνηση της χώρας κατέφυγε ξανά στο διεθνή δανεισμό με υψηλό κόστος (με επιτόκιο άνω του 10%) προκειμένου να ξεπληρώσει μέρος των απαιτήσεών τους.

Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Για παράδειγμα ένα τέτοιο επενδυτικό κεφάλαιο, το Donegal International με έδρα στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους, προσέφυγε το 2007 στα Βρετανικά δικαστήρια εναντίον της Ζάμπια με το αίτημα να αποζημιωθεί για ένα δάνειο που η συγκεκριμένη χώρα είχε συνάψει με τη Ρουμανία το 1979 και είχε εξαγοράσει ο επενδυτικός οίκος από την Ρουμανική κυβέρνηση. Το δάνειο ήταν ονομαστικής αξίας 15 εκατ. δολ. και είχε συναφθεί με τη Ρουμανία προκειμένου η Ζάμπια να αγοράσει Ρουμάνικα τρακτέρ. Η Donegal το είχε πρόθυμα εξαγοράσει πληρώνοντας μόνο 3,2 εκατ. δολ. Από το δικαστήριο ζητούσε να της επιδικαστεί αποζημίωση συνολικής αξίας 55 εκατ. δολ. Μετά από θετική απόφαση του βρετανικού δικαστηρίου, η Ζάμπια συμφώνησε να συμβιβαστεί στα 15,5 εκατ. δολ.

Το φορονομοσχέδιο των παθών μας






• Η αυστηρότητα εξαντλείται στους μικρούς

Των
Άγγελου Κούρου
και Γιώργου Κουτσούκου

Πηγή: Εποχή, 03.04.10



Η κυβέρνηση, υποσχέθηκε διαφάνεια και ειλικρίνεια και έβαλε ως όριο την 4η του Οκτώβρη του 2009 στο ψέμα. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο είναι μια άσκηση επί χάρτου για το «σοσιαλιστικό» τρόπο εφαρμογής μιας, νεοφιλελεύθερης πολιτικής και τη συγκάλυψή της.
Αναφέρουμε στη συνέχεια διάφορα σημεία που δείχνουν την κατεύθυνση και τον πυρήνα των αλλαγών.





• Μείωση των φορολογικών συντελεστών των νομικών προσώπων
Η φορολογία στα  αδιανέμητα κέρδη των A.E, των Ε.Π.Ε, και των μεγάλων Κοινοπραξιών μειώνεται από 25% σε 24% για φέτος και σε 4 χρόνια, στο 20%. Συνεχίζεται δηλαδή η μείωση των συντελεστών, που ξεκίνησε από τη χρήση 2005, η κυβέρνηση της Ν.Δ.  Θυμίζουμε ότι μέσα σε 4 χρόνια  μειώθηκαν από το 35% στο 25%.

Υπάρχουν δύο προφανή ερωτήματα: 

• Πρώτον, ωφελούνται; 
 Ο πίνακας που αναφέρεται στην περίοδο της μείωσης των συντελεστών των Νομικών Προσώπων, επί Ν.Δ, είναι διαφωτιστικός:
Ο φόρος δηλαδή των Νομικών Πρόσωπων μειώθηκε, ακόμα και σε απόλυτο αριθμό. Το δημόσιο έχασε ένα τεράστιο ποσό φόρων, το οποίο όμως πλήρωσαν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, αφού στο εν λόγω διάστημα πλήρωσαν 2,33 δις ευρώ περισσότερα. Να σημειώσουμε ότι αυτά τα χρόνια δεν υπήρχε κρίση, όπως τώρα, και το ΑΕΠ αυξήθηκε από 4,6% έως 3,5%. 

•Δεύτερον, ο σκοπός της μείωσης;
Πιστεύει κανείς ότι με την παγκόσμια δυσφήμιση που έχει υποστεί η Ελλάδα, ακόμα και από τον Πρωθυπουργό της, (διαφθορά, ανομία, ανικανότητα, γραφειοκρατία κτλ.) η περαιτέρω μείωση των συντελεστών θα προκαλέσει ξένες επενδύσεις στην χώρα; Ή ότι με την επικείμενη τραγική μείωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών, θα βρεθούν  επιχειρηματίες που θα επανεπενδύσουν τα κέρδη τους, με μόνο κίνητρο τη χαμηλότερη φορολογία;

Η Χρεοκοπία της Αργεντινής και πως αυτή Πλασάρεται



Πηγήhttp://ankostis.blogspot.com/2010/03/blog-post_13.html

Έλαβα την παρακάτω παραβολή που αφορά την Κρίση της Αργεντινής στις αρχών του αιώνα μας, και την Κρίση της Ελλάδα, σήμερα(οι υπογραμμίσεις δικές μου):

Το χρονικό μιας κρατικής πτώχευσης...

«Κάποτε, μια χώρα με αδύναμη οικονομία, για να αποφύγει το χρόνιο πληθωρισμό, αποφάσισε να υιοθετήσει ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα του πλανήτη. Ο πληθωρισμός μειώθηκε κατακόρυφα μέσα σε λίγα χρόνια, τα χαμηλά επιτόκια τροφοδότησαν την κατανάλωση, τα εισαγόμενα προϊόντα έγιναν φτηνά και η ψευδαίσθηση της καλοπέρασης εδραιώθηκε στους πολίτες της...
Η οικονομία όμως έπασχε από χρόνια και βαθιά προβλήματα, και τίποτα δεν γινόταν προς την κατεύθυνση της λύσης τους.
Η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και το ξέπλυμα χρήματος βασίλευαν, ενώ ο δανεισμός του κράτους, λόγω της σταθερής ισοτιμίας του νομίσματος, γινόταν όλο και πιο φτηνός και η κυβέρνηση της χώρας κατέφευγε όλο και πιο συχνά σ? αυτόν για να καλύψει τις ανεπάρκειες της οικονομίας...

Έτσι τα ελλείμματα μεγάλωναν, το χρέος αυξανόταν και η κυβέρνηση το εξυπηρετούσε με περισσότερο χρέος. Ταυτόχρονα, το νόμισμα λόγω της σταθερής ισοτιμίας δεν μπορούσε να υποτιμηθεί, ενώ την περίοδο εκείνη γινόταν όλο και ισχυρότερο, με αποτέλεσμα τα προϊόντα της να γίνονται πιο ακριβά στο εξωτερικό, η οικονομία λιγότερο ανταγωνιστική και οι ξένες επενδύσεις πιο σπάνιες.. Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, οι ανταγωνιστικές της χώρες γίνονταν συνεχώς φτηνότερες μέσω της υποτίμησης των δικών τους νομισμάτων και τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια στράφηκαν εκεί.

Έτσι, η χώρα δανειζόταν χωρίς να παράγει αρκετά και ζούσε αμέριμνα πέρα από τις δυνατότητές της, μέχρι που κάποια στιγμή οι δανειστές της άρχισαν να απαιτούν περισσότερες εξασφαλίσεις με τη μορφή υψηλότερων τόκων, για να συνεχίσουν να τη δανείζουν. Αυτό δημιούργησε ένα φαύλο κύκλο: το υπέρογκο χρέος έκανε ακριβό το δανεισμό και ο ακριβός δανεισμός αύξανε κι άλλο το χρέος.

Κάποτε έγινε το αναμενόμενο: Η κυβέρνηση της χώρας δήλωσε αδυναμία εξόφλησης του χρέους της προς τους δανειστές της, δηλαδή πτώχευση.

Ο δανεισμός σταμάτησε, η σύνδεση της ισοτιμίας έπαψε, με αποτέλεσμα μια τεράστια υποτίμηση του παλιού νομίσματος (που επανήλθε), η οποία οδήγησε την οικονομία σε κατάρρευση: οι εισαγωγές έγιναν πανάκριβες και χιλιάδες επιχειρήσεις χρεοκόπησαν. Ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού πέρασε στην ανεργία, μισθοί, συντάξεις και παροχές μειώθηκαν δραματικά και αποταμιεύσεις εξανεμίστηκαν.

Όπως είναι φυσικό, οι ξένοι δανειστές που έχασαν τα λεφτά τους επέβαλαν μέσω των διεθνών οργανισμών επαχθή μέτρα ανασυγκρότησης της οικονομίας, κάτι που η κυβέρνηση μιας πτωχευμένης χώρας ήταν φυσικά υποχρεωμένη να δεχτεί.

Βίαιες ταραχές ξέσπασαν και τα τραύματα της οικονομίας δεν επουλώθηκαν ποτέ.

(Πρόκειται για την Αργεντινή, η οποία κήρυξε πτώχευση το 2001. Το αργεντίνικο πέσο είχε συνδεθεί με το δολάριο δέκα χρόνια νωρίτερα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλες χώρες, κυβερνήσεις και οικονομικές καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.)»



Θέλω να κάνω 3-4 προσεκτικές παρατηρήσεις κυρίως πάνω στο καταληκτικο μέρος της αφήγησης αφού μεχρι εκείνο το σημείο η αφήγηση ήταν μέσες-άκρες αληθινή, όπως πχ σωστές είναι και οι αναφορές στα προβλήματα που προκύπτουν όταν είσαι δεμένος με ένα ισχυρό νόμισμα (δες και Κρίση του Μεξικού).

Οι καταληκτικές 3 παράγραφοι όμως απέχουν πολύ από την αλήθεια!

1) Ιδιαίτερα εκεί που λέει «...και τα τραύματα της οικονομίας [της Αργεντινής] δεν επουλώθηκαν ποτέ.»
Πιο σωστά θα έπρεπε να πει: «τα τραύματα στην εικόνα που είχαν οι πολίτες για το σύστημα δεν επουλώθηκαν ποτε!»

Στην πραγματικότητα η οικονομία της Αργεντινής[1] τα τελευταία 6 χρόνια (απο 2004 και έπειτα) τρέχει με αύξηση του ΑΕΠ της τάξης του 9%!
Και συνεχίζει ακόμη και σήμερα να αυξάνεται εντυπωσιακά εν μέσω της παγκόσμιας κρίσης.

Το 2009 μάλιστα σύμφωνα με τον Economist η οικονομία έτρεχε με 15%(!!)
Από wikipedia[2]:
«Argentina has since been enjoying economic growth, though with high inflation, which according to the Economist was 15% in June 2009.»
Argentina's purchasing-power-parity (PPP) per capita GDP (percent change)Argentina's Proverty after CrisisΕντυπωσιακή είναι και η εξελιξη της αγοραστικής δύναμης των Αργεντινών από τη στιγμή της επέμβασης του ΔΝΤ και έπειτα (δεδομένα από το [1] συνδυασμένα με το [4]).
Εκπληκτική είναι και η πορεία της φτώχειας που από το 85%(!) του πληθυσμού που είχε φτάσει το 2002 έπεσε σε αξιοπρεπή επίπεδα, τόσο που δεν είχε ξαναδεί η χώρα.

Τυπικά, η οικονομία της Αργεντινής (το ΑΕΠ της δηλαδή και άλλοι δείκτες) ήδη από το 2004 είχε ξεπεράσει τις όποιες απώλειες από τα προβλήματα του 1998-2002, ενώ και ο Gini coefficient(δείκτης ανισότητας στην κατανομή του πλούτου) της χώρας είχε μειωθεί.

Λίγο φουσκωμένη ακούγεται και η φράση «Βίαιες ταραχές ξέσπασαν και ...» αφού στις σοβαρότερες ταραχές[3], στις 20 Δεκέμβρη του 2001 στην Plaza de Mayo, σκοτώθηκαν συνολικά 5 άτομα, δηλαδή δεν ξεπέρασαν καν το συνολικό αριθμό των νεκρών υπαλλήλων της France Telecom που πρόσφατα αυτοκτονούν σαν ερωτοκτυπημένοι έφηβοι...

Αντίθετα αρκετοί θυμόμαστε τις ειρηνικές διαδηλώσεις "της κατσαρόλας" που αναμετέδιδαν τότε τα διεθνή πρακτορεία.