Τεχνοκρατία, κοινωνικός αυταρχισμός και «συναίνεση»

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Ημερομηνία δημοσίευσης: 20/11/2011

του Νικολα Σεβαστακη

Στη δεκαετία του ’30, το Γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, το τότε ονομαζόμενο Sfio (Γαλλικό Τμήμα της Εργατικής Διεθνούς) διασπάστηκε. Μια σειρά στελεχών του, οι αποκαλούμενοι néos (νεοσοσιαλιστές) υιοθέτησαν το σύνθημα της «εποικοδομητικής επανάστασης» θεωρώντας ότι η εποχή των σύνθετων οργανισμών, ο καιρός των « τεχνικών και των μηχανικών» καθιστά παρωχημένη την ταξική κοινωνικοπολιτική οπτική των πραγμάτων. Στον αέρα εκείνων των καιρών βρισκόταν η γοητεία του μεγάλου πλάνου, του Κράτους Σχεδιαστή, της επανάστασης των μάνατζερ για την οποία θα γράψει λίγο πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ο Αμερικανός Τζέημς Μπάρναμ. Πολύ γρήγορα, ωστόσο, αυτός ο προδρομικός διαχειριστικός τεχνοκρατισμός συνδέθηκε με την ιδέα του ισχυρού αυταρχικού κράτους. Πολλές από τις προσωπικότητες της γαλλικής και βελγικής σοσιαλτεχνοκρατίας (από τον Γάλλο Marcel Deat ως τον Bέλγο Henri de Man) δεν θα αντισταθούν στη γοητεία της φασιστικής «τάξης» και θα καταλήξουν συνεργάτες του καθεστώτος του στρατηγού Πεταίν στη φιλoγερμανική κυβέρνηση του Βισύ.

Απειλή η γερμανική Ευρώπη για την παγκόσμια οικονομία

ΠΗΓΗ: Επίκαιρα 24/11/2011

του Λ. Βατικιώτη

Εκ παραδόσεως η Ευρώπη αποτελούσε παράγοντα σταθερότητας για την διεθνή οικονομία, χάρη στο υψηλό επίπεδο ρυθμίσεων που χαρακτήριζε την οικονομία της και κυρίως της μεγάλης – από άποψη βάθους – αγοράς της. Ως αποτέλεσμα, για όλες τις εξαγωγικές οικονομίες αποτελούσε ασφαλές καταφύγιο και σίγουρο προορισμό. Πλέον όμως όχι. Η λυσσαλέα άρνηση της Γερμανίας να δώσει το πράσινο φως στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για να τυπώσει νέο χρήμα από κοινού με την επιβολή αιματηρών προγραμμάτων λιτότητας δεν έχει προκαλέσει μόνο στο εσωτερικό της γηραιάς ηπείρου πρωτοφανείς τριγμούς. Εξ ίσου σοβαρούς κλυδωνισμούς έχει προκαλέσει και στον διεθνή οικονομικό χάρτη. Το γεγονός δε ότι τουλάχιστον μέρος τους συντείνει στην υποβάθμιση της θέσης της Ευρώπης στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού υπογραμμίζει τον αντιφατικό χαρακτήρα του υπό εξέλιξη σχεδίου συντηρητικής αναμόρφωσης της Ευρώπης.

Οι οικονομολόγοι του Χίτλερ

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Του ΠΕΡΙΚΛΗ ΚΟΡΟΒΕΣΗ

Μετά την πτώση της Γαλλίας το 1940, οι ναζί άρχισαν να επεξεργάζονται ένα σχέδιο για την Ευρώπη, που είχε τον τίτλο «Νέα Τάξη στην Ευρώπη».

Εκεί προβλεπόταν πως οι ευρωπαϊκές οικονομίες θα συνεργάζονταν σε μεγάλη κλίμακα και θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τις ισχυρές οικονομίες της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και των ΗΠΑ. Ο Χίτλερ πίστευε πως η Γερμανία δεν θα μπορούσε να έχει αυτάρκεια. Οικονομολόγοι και ειδικοί όλο το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του '40 επεξεργάζονταν λεπτομερή σχέδια για το πώς θα γίνει αυτή η οικονομική ένωση, που θα λειτουργούσε προς όφελος της Γερμανίας. Ανάμεσα στους ένθερμους υποστηρικτές ήταν ο οικονομολόγος Λούντβιχ Ερχαρτ, που ξόδεψε πολλή από την ενέργειά του γι' αυτή την ιδέα.

Κατάρρευση της ευρωζώνης. Το τέλος της αυταπάτης

ΠΗΓΗ: Αριστερό Βήμα
του Γ. Τόλιου


Η ένταξη της Ιταλίας στην εποπτεία της ΕΕ-ΔΝΤ και η εκρηκτική άνοδος των επιτοκίων δανεισμού (spreads) στις χώρες της ευρωζώνης, σηματοδοτεί μετατροπή της κρίσης από οικονομική σε πολιτική. Η απάντηση της άρχουσας ελίτ των Βρυξελών είναι συγκρότηση κυβερνήσεων ευρύτερου φάσματος αστικών δυνάμεων με χαρακτηριστικό δείγμα την Ελλάδα και Ιταλία. Ωστόσο το σαθρό οικοδόμημα της ευρωζώνης δεν μπορεί να σωθεί με ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα βίαιης ανακατανομής εισοδήματος και πλούτου, για εξασφάλιση κέρδους στους κατόχους χρηματιστικού κεφαλαίου. Αντίθετα κάνουν πιο βαθιά την ύφεση και ανεργία, αποδυναμώνουν την κοινωνική βάση του συστήματος και οξύνουν τις κοινωνικές και πολιτικές αντιθέσεις. Οι χώρες με μεγάλο χρέος καλούνται να πληρώσουν όλο και υψηλότερα επιτόκια στις «αγορές» (δανειστές-τοκογλύφους), φορτώνοντας νέα βάρη και εκρηκτική ανεργία στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα. 

ΠΗΓΗ: Y. Varoufakis

The Euro Crisis Conference videos are now available (University of Texas, 3rd and 4th Nov.)

22NOV

James Galbraith was the unstoppable force behind the Crisis in the Eurozone Conference that took place at the Lyndon B. Johnson Graduate School fo Government, University of Texas, on 3rd and 4th November. (Click here for the program.) My great regret is that such a magnificent conference could never be held in… Europe. For Europe is ‘closed’ to free thinking. An arteriosclerosis that is a side effect of the same causes that have given rise to the systemic euro crisis. But enough said on the matter. What I want to do with this post is to offer readers access to the video links that allow one to watch the whole two day event, as if one were there – so to speak. Enjoy.

Thursday, November 3, 2011

Keynote speech ”The Modest Proposal”, by Yanis Varoufakis – introduced by James Galbraith.

Opening Session:  Maciej Pisarski, Deputy Chief of Mission, Embassy of Poland; James Galbraith, Professor and Lloyd M. Bentsen Chair in Government and Business Relations, LBJ School of Public Affairs, The University of Texas at Austin

Session One: The European System: Dream or Nightmare?

Bruno Amoroso, President of the Federico Caffè Study Centre, Roskilde University, and Professor at the International University of Hanoi, Vietnam; Terri Givens, Associate Professor, Department of Government, College of Liberal Arts, The University of Texas at Austin; Alain Parguez, Emeritus Professor of Economics, University of Franche-Comte, BesanconFrance; Matias Vernengo, Associate Professor, Economics, Department of Social and Behavioral Science, University of Utah

Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων για να εξαναγκάσει τις τράπεζες σε συμφωνία

ΠΗΓΗ: xrimaNews.gr

Η Ελλάδα χρησιμοποιεί το δίκαιο των ελληνικών ομολόγων για να “αναγκάσει τους πιστωτές που δεν μετέχουν στο PSI να συμφωνήσουν με τους νέους όρους ανταλλαγής και τους ίδιους όρους με τους άλλους πιστωτές” αναφέρει το Reuters σε μία είδηση βόμβα που αν ισχύει σημαίνει πως η κυβέρνηση επιτέλους κάνει χρήση του κρυφού διαπραγματευτικού χαρτιού της Ελλάδας για το χρέος της, του μοναδικού, ίσως, που της έχει απομείνει.

Αν αυτό ισχύει, τότε η ελληνική κυβέρνηση και ιδιαίτερα το υπουργείο Οικονομικών έχουν κάνει μία στροφή 180 μοιρών σε σχέση με την κυβέρνηση Παπανδρέου και ιδιαίτερα αν καταφέρουν να διατηρήρουν το δίκαιο των ομολόγων ως έχει, δηλαδή ελληνικό και να αρνηθούν τη μετατροπή του στο αγλλικό, όπως ζητούν οι τραπεζίτες για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντα τους, θα πρόκειται για μία εξαιρετική επιτυχία. Στην αντίθετη περίπτωση ωστόσο, θα πρόκειται για μία εξαιρετικά επικίνδυνη απόφαση που μπορεί να κοστίσει πολύ ακριβά στην Ελλάδα.