O γαλλογερμανικός πόλεμος, που θα κρίνει την τύχη του ευρώ (και της Ελλάδας)

Πηγή: sofokleous 10

Ένας γαλλογερμανικός πόλεμος, που θα κρίνει την τύχη του ευρώ, ετοιμάζεται να ξεσπάσει στην Ευρώπη, ακριβώς την περίοδο που η επόμενη ελληνική κυβέρνηση θα καλείται στην κρίσιμη διαπραγμάτευση για το Μνημόνιο Νο3.Με συμμάχους την ΕΚΤ και τους οίκους αξιολόγησης, οι Γερμανοί επιμένουν στην άγρια λιτότητα και ετοιμάζονται για αναμέτρηση με τον Ολάντ, την ώρα που θα αρχίζει η κρίσιμη διαπραγμάτευση για το Ελληνικό Μνημόνιο Νο3. 

Οι δηλώσεις Ολάντ για την Ελλάδα ("πρέπει να ελαφρύνουμε τα βάρη των Ελλήνων") δημιουργούν προσδοκίες για ουσιώδη αλλαγή κατεύθυνσης του ελληνικού προγράμματος, με ισχυρές δόσεις χαλάρωσης της λιτότητας και πρόσθετων αναπτυξιακών μέτρων, αλλά το "μαύρο μέτωπο" της λιτότητας δεν έχει πει την τελευταία του λέξη.

Οι παρασκηνιακές επαφές του Φίλιππου Σαχινίδη στη διάρκεια των εργασιών της ετήσιας συνόδου του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε συνδυασμό με τις νέες, δυσμενείς προβλέψεις για την εξέλιξη της ύφεσης για την Τράπεζα της Ελλάδος και αναλυτές του ιδιωτικού τομέα, επιβεβαίωσαν οριστικά ότι το Μνημόνιο που εγκρίθηκε μόλις τον Φεβρουάριο έχει ήδη ξεπεραστεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε μετά τις εκλογές δεν θα ανοίξει μόνο μια συζήτηση για τα μέτρα της περιόδου 2013-2014, αλλά για μια σημαντικότερη αναθεώρηση του προγράμματος, με προσθήκη και νέων χρηματοδοτικών πόρων από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης:

Wolf: Όλες οι «αλήθειες» κάηκαν στην πυρά

ΠΗΓΗ: FT (via avanti popolo)

By Martin Wolf

Ποιο είναι το μέλλον των κεντρικών τραπεζών; Θα είναι σίγουρα πολυάσχολο, γιατί τώρα πρέπει να πετύχουν τόσο νομισματική όσο και χρηματοοικονομική σταθερότητα. Θα είναι επίσηςαντικρουόμενο, γιατί οι αποφάσεις που καλούνται να πάρουν θα έχουν τεράστιο αντίκτυπο ως προς την διανομή του εισοδήματος, την πρόσβαση που θα έχει ο κόσμος στην χρηματοδότηση, ακόμη και στην φερεγγυότητα των κρατών. 

Πριν από την κρίση, θεωρήθηκε ότι με την ανάδειξη των εξελιγμένων και σύγχρονων χρηματοοικονομικών εργαλείων, ο ρόλος των κεντρικών τραπεζών ως θεματοφύλακες της χρηματοοικονομικής σταθερότητας ήταν περιττός. Κατά συνέπεια, οι κεντρικοί τραπεζίτες έγινανιερείς μίας νομισματικής πολιτικής που στόχευε στον χαμηλό και σταθερό πληθωρισμό.

Όλα αυτά όμως, ανήκουν στο παρελθόν. Οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν απαρνηθεί τη θρησκεία της σταθερότητας των τιμών, αν και ορισμένοι οικονομολόγοι έχουν ομολογήσει αιρετικές σκέψεις για την αναγκαιότητα ενίσχυσης του πληθωρισμού. Παρόλα αυτά, οι κεντρικές τράπεζες άλλαξαν στην πράξη, αλλά και στη θεωρία. 

"Το κενό στρατηγικής κίνδυνος για οικονομία"

ΠΗΓΗ: euro2day

M. El-Erian

Σύμφωνα με τον El-Erian, η επαναλαμβανόμενη τάση για επιλογή της τακτικής αντί της στρατηγικής λύσης της τωρινής κατάστασης είναι εμφανής τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ - και ορατή τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Αν και αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη κρίση χρέους στη σύγχρονη ιστορία, οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ουσιαστικάπεριφέρονται άσκοπα για περισσότερα από δύο χρόνια. Μέσω μιας σειράς μικρών βημάτων -είτε πρόκειται για την οικονομική διάσωση τριών περιφερειακών οικονομιών, είτε για τις μαζικές ενέσεις ρευστότητας από την ΕΚΤ- έκαναν τόσα ώστε να αποφύγουν την καταστροφή, αλλά όχι αρκετά για να αφήσουν πίσω τους την κρίση. 

Αυτού του τύπου η συμπεριφορά είναι εμφανής και στις ΗΠΑ, αν και η κατάσταση εκεί δεν είναι τόσο δραματική. Με οδηγό πρωτίστως -αν όχι αποκλειστικά- τη Fed, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν κάνει κινήσεις για να σταθεροποιήσουν την οικονομική κατάσταση και να ενθαρρύνουν μια σταδιακή βελτίωση. Όμως, η Fed δεν στηρίχθηκε επαρκώς από άλλες κυβερνητικές οντότητες που κατέχουν καλύτερα εργαλεία πολιτικής για να άρουν τα εμπόδια στην ανάπτυξη, συμπεριλαμβανομένων και των μεταρρυθμίσεων στη στεγαστική αγορά, στην αγορά στεγαστικών δανείων, στην επαγγελματική επιμόρφωση, στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και στα δημοσιονομικά.