Θάνατος για την Κύπρο η υπαγωγή της σε Μνημόνιο!

Πηγή: ΕΠΙΚΑΙΡΑ

(via online-press)

του Γιώργου Δελαστίκ

Σαν ύαινες ετοιμάζονται να κατασπαράξουν την Κύπρο οι ηγετικές χώρες της ΕΕ, με πρώτες τη Γερμανία και τη Βρετανία, ενώ οι τράπεζές τους, όπως και άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, είναι ήδη σε στάση εφόρμησης για να λεηλατήσουν τις πλουσιότατες καταθέσεις του κυπριακού τραπεζικού τομέα. Το μέσον με το οποίο επιχειρούν να κατακρεουργήσουν εθνικά και οικονομικά την Κυπριακή Δημοκρατία είναι ο εξαναγκασμός της Λευκωσίας να υπαχθεί σε καθεστώς Μνημονίου υποτέλειας προς την ΕΕ και το ΔΝΤ, ακολουθώντας το επονείδιστο παράδειγμα της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας.
Στην περίπτωση της Κύπρου, το επαίσχυντο καθεστώς Μνημονίου δεν θα επιφέρει μόνο τον οικονομικό εξανδραποδισμό του κυπριακού λαού, αλλά και το οριστικό τέλος της Κυπριακής Δημοκρατίας και τη διεθνή νομιμοποίηση της τουρκικής κατοχής στο μισό νησί.

ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ κα Α. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ

του Γ. Τριμπέρη

Αξιότιμη κα Υπουργέ,

Δεν σας γνωρίζω προσωπικά αλλά παρακολουθώ τα ευδιάκριτα ίχνη που

αφήνετε πληγώνοντας ολόκληρο τον εκπαιδευτικό κορμό της χώρας μας. Αυτές τις ημέρες

εσείς και η κυβέρνησή σας αποφασίσατε, συνεπικουρούμενη από τις υπόλοιπες δυνάμεις

της συντήρησης και του αυταρχισμού, να αποτελειώσετε την Ανώτατη Εκπαίδευση.

Παρακολούθησα προσεκτικά την συζήτηση στην «Επιτροπή Μορφωτικών

Υποθέσεων» και την τραγική εξέλιξη της «συζήτησης» στην ολομέλεια της Βουλής. Υπήρξα

αυτήκοος μάρτυρας του πολιτικού κανιβαλισμού στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Η ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ: Συμπεράσματα από την Βρετανική και Αυστραλιανή Εμπειρία με την «Αξιολόγηση» του Πανεπιστημιακού Έργου, του Γιάννη Βαρουφάκη

ΠΗΓΗ: alfavita

του Γιάννη Βαρουφάκη

1. Εισαγωγή - και δύο προβλέψεις

Με δεδομένη την επιθετική διείσδυση της αγοράς σε ολοένα και ευρύτερο πεδίο κοινωνικών δραστηριοτήτων, είναι θεμιτό να προσδοκούμε πως, αργά ή γρήγορα, το επόμενο λάφυρο της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» θα είναι το Πανεπιστήμιο. Όσοι πρεσβεύουν την μεταρρύθμιση της πανεπιστημιακής παιδείας με γνώμονα τη λογική της αγοράς δεν έχουν παρά να περιμένουν. Το παρόν άρθρο δεν απευθύνεται σε αυτούς αλλά σε όσους θεωρούν μια τέτοια προοπτική εφιαλτική1. Τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές τούτες, ο δημόσιος διάλογος περί ανώτατης παιδείας ορίζεται από την αντιπαράθεση μεταξύ του Υπουργείου και ενός φαινομενικά συμπαγούς μετώπου αντιπάλων της κυβερνητικής εκπαιδευτικής πολιτικής. Αν και το φλέγον ζήτημα των ημερών είναι το νομοσχέδιο για τη θεσμική αναβάθμιση των Τ.Ε.Ι., οι «αντιφρονούντες» (από τους φοιτητικούς συλλόγους μέχρι πολλούς από τους πρυτάνεις) συχνά μέμφονται το υπουργείο ότι το επίμαχο νομοσχέδιο είναι το πρώτο στάδιο προσχεδιασμένης υποβάθμισης της δημόσιας πανεπιστημιακής παιδείας (ιδίως του πρώτου πτυχίου) και εμπορευματοποίησής της2.