Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Θα μας πιάσουν με τις πιτζάμες; του Πέτρου Παπακωνσταντίνου



ΠΗΓΗ: tvxs.gr
του Π. Παπακωνσταντίνου
Σε συνέντευξή του στη γαλλική Λιμπερασιόν, το Σάββατο 3 Μαρτίου, ο 81χρονος Μισέλ Ροκάρ, πρωθυπουργός επί Φρανσουά Μιτεράν, δήλωσε: «Η υπόθεση που κάνω είναι ότι ο εξαναγκασμός σε αποανάπτυξη θα οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο. Τίθεται το μείζον ερώτημα για την Ελλάδα, καθώς η χώρα οδηγείται σε εξαναγκασμένη αποανάπτυξη: Πώς είναι δυνατόν να γίνουν εκλογές σε τέτοιο πλαίσιο; Πώς είναι δυνατό να κυβερνήσεις ένα λαό όταν του λες ότι πρέπει να θυσιάζει το 25% του εισοδήματός του επί 10 χρόνια για να πληρωθεί το χρέος; Κανείς δεν μιλά γι’ αυτό, όμως δεν υπάρχει διέξοδος στο ελληνικό πρόβλημα παρά μόνο με στρατιωτική εξουσία».
Τρεις μέρες αργότερα, η ισπανική Ελ Παΐς δημοσίευε άρθρο του κοινωνιολόγου Ιγνάθιο Σοτέλο για την ελληνική κρίση. Το άρθρο κατέληγε ως εξής: «Υπάρχει κίνδυνος να καταστραφεί η δημοκρατία από μια διαδικασία που κινείται προς το χείλος της κοινωνικής επανάστασης. Η ριζοσπαστικοποίηση που θα μπορούσε να φέρει αυτή η διαδικασία δεν θα ήταν ανεκτή από τις ανώτερες τάξεις της Ελλάδας, πιθανότατα δε ούτε από τους ευρωπαίους εταίρους της, κι αυτό θα τους υποχρέωνε να δικαιολογήσουν κάποια μορφή στρατιωτικής επέμβασης». Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν αρκετά βρετανικά μέσα ενημέρωσης – ενδεικτικά η Ντέιλι Εξπρές φιλοξένησε άρθρο με τίτλο «Φόβοι πραξικοπήματος καθώς η Ελλάδα αγγίζει την οικονομική κατάρρευση».

PSI: στο φως της επόμενης μέρας



Πηγή: protagon.gr
του Γ. Βαρουφάκη
Αν έπρεπε να έχουμε μάθει ένα πράγμα όλοι μας τα τελευταία δύο χρόνια, αυτό είναι το εξής απλό μάθημα: Όλες οι ως τώρα επίσημες εκτιμήσεις, οι θριαμβευτικές ανακοινώσεις, οι προβλέψεις ανάκαμψης, όλη η συζήτηση που εκπορεύεται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης εδώ και δύο χρόνια, τελικά προσκρούουν στον κυματοθραύστη της πραγματικότητας, ακυρώνονται εκ των πραγμάτων, ξεπερνιόνται από την ιστορία. Μαζί με όλους, θέλω να ελπίζω ότι, αν όχι τώρα, σύντομα, αυτός ο θλιβερός κύκλος θα κλείσει και μαντάτα που διαφημίζονται ως καλά να αποδειχθούν ότι είναι όντως καλά. Έως τότε, όσο και να διαφωνούμε ως προς το τι πρέπει να γίνει, τι προκρίνει το συμφέρον της πατρίδας, σε ένα πρέπει να συμφωνήσουμε: Δεν δικαιολογείται πλέον σε κανέναν μας η άκριτη αποδοχή της «επίσημης εκδοχής» των πραγμάτων.

Μειώσεις μισθών, φτώχεια και ανεργία το αντίτιμο του PSI


ΠΗΓΗ: ΠΡΙΝ 11/3

του Λ. Βατικιώτη

Ποια είναι με λίγα λόγια η νέα συμφωνία για την οποία θριαμβολογεί από την Παρασκευή η κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού Παπαδήμου; Διαγραφή ιδιωτικού χρέους ύψους 105 περίπου δισ. ευρώ και ανάληψη νέου διακρατικού χρέους ύψους 130 δισ. ευρώ! Δεν πρόκειται δηλαδή μόνο για την επιβάρυνση του ελληνικού λαού με 25 δισ. επιπλέον. Το σημαντικότερο, κι αυτό δεν γίνεται αμέσως αντιληπτό, είναι ότι το νέο χρέος με το οποίο επιβαρύνεται ο ελληνικός λαός, το οποίο δεν θα οφείλεται σε ιδιώτες όπως μέχρι τώρα αλλά σε κράτη, είναι πολύ πιο δεσμευτικό και συνοδεύεται από μεγαλύτερες δουλείες.


Στην πράξη, στη μεγαλύτερη σε έκταση αναδιάρθρωση δημόσιου χρέους που έγινε στην ιστορία, τα κράτη ανέλαβαν μια πολύ πιο βρόμικη δουλειά από το να σώσουν τις τράπεζες, όπως κάνουν συστηματικά τα τελευταία τρία χρόνια: Με το λογικοφανές, εκ πρώτης όψεως, επιχείρημα να αναλάβουν οι ιδιώτες που κέρδισαν μέχρι τώρα τα μέγιστα από τους τόκους των ελληνικών ομολόγων τη ζημιά, τα κράτη έσωσαν τους ομολογιούχους. Και ποιους ομολογιούχους; Όχι τα ασφαλιστικά ταμεία που θέλοντας και μη (έπειτα από την ενεργοποίηση των ρητρών συλλογικής δράσης – CAC) θα πάρουν μέρος στο κούρεμα των ομολόγων τους, χάνοντας περίπου 11 δισ. ευρώ από τοποθετήσεις χρόνων που έκαναν μάλιστα παρά τη θέλησή τους και κατόπιν κυβερνητικής εντολής. Τα κράτη δεν σώζουν ούτε τους μικροαποταμιευτές που επέλεγαν να καταθέσουν τις οικονομίες τους στα ομόλογα, θεωρώντάς τα μια ασφαλή λύση. Αυτοί θα υποστούν καθαρές ζημιές, καθώς οι θολές δηλώσεις του υπουργού Οικονομικών για αποζημίωση γρήγορα θα ξεχαστούν όπως τόσες άλλες που έχουν δοθεί ως τώρα.

Το πόθεν έσχες του Ε. Βενιζέλου – δείτε την περιουσία εκείνου που με τόση ελαφρότητα και μουσολινικό ύφος κόβει μισθούς και συντάξεις


Δεν είναι απλά οι πολιτικοί εκφραστές της αστικής τάξης. ΕΙΝΑΙ 
αστική τάξη...
 
Όπως έλεγε και ο Μπ. Μπρεχτ: “Αυτοί που αρπάνε το φαί απ’ το τραπέζι, κηρύχνουν τη λιτότητα”…
Ποιος είναι λοιπόν ο “τσάρος” της οικονομίας, ο εντολοδόχος και τοποτηρητής της τρόικα στην Ελλάδα, ο αυριανός σοσιαληστής πρωθυπουργός; Ποιος κόβει μισθούς και συντάξεις κουνώντας το δάχτυλο στους πραγματικούς παραγωγούς του πλούτου και τους απόμαχους της ζωής;
Ο κ Βενιζέλος λοιπόν δήλωσε το 2011 βουλευτική αποζημίωση ύψους, 106.569 ευρώ. ΛΟΙΠΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΑ: 74.443 η σύζυγος. ΑΚΙΝΗΤΑ: 27 ακίνητα μαζί με τη σύζυγο. 10 νέα από κληρονομιά της συζύγου το 2009.
ΜΕΤΟΧΕΣ: Ο Ευ. Βενιζέλος διαθέτει αμοιβαία 97.000 τεμάχια, ενώ η σύζυγός του διαθέτει αμοιβαία 36.000 τεμάχια. ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ: Ο ίδιος διαθέτει 220.000 ευρώ σε ελληνικές τράπεζες, ενώ η σύζυγός του διαθέτει περίπου 2,5 εκατ. ευρώ σε ελληνικές τράπεζες. ΟΧΗΜΑΤΑ: 2 αυτοκίνητα από 1 με τη σύζυγό του.
Τι άλλο να πει κανείς;…