Πίσω από τις κάμερες όλοι ξορκίζουν την αποτυχία του PSI

ΠΗΓΗ: ΑΥΓΗ

Μπαλή Κάκη

Χθες όλοι ήθελαν να πιστεύουν ότι στο Eurogroup της Δευτέρας όλα θα πάνε καλά. Ο διεθνής οικονομικός Τύπος ήταν γεμάτος δημοσιεύματα σύμφωνα με τα οποία πολλαπλασιάζονται τα σημάδια προόδου προς την ολοκλήρωση της συμφωνίας για το δεύτερο δάνειο της Ευρώπης προς την Ελλάδα, η οποία με τη σειρά της θα επιταχύνει τη συμφωνία για την αναδιάρθρωση του χρέους με τη συμμετοχή ιδιωτών (PSI).

Οι αγορές πόνταραν στην αισιοδοξία, το χρηματιστήριο της Αθήνας έκανε πάρτι προεξοφλώντας τη συναίνεση στο δεύτερο ελληνικό «πακέτο». Αισιόδοξος εμφανίστηκε και ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι μετά την τηλεδιάσκεψη στην οποία συμμετείχε με την καγκελάριο Άγγελα Μέρκελ και τον πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο. Το γραφείο του έβγαλε ανακοίνωση σύμφωνα με την οποία οι τρεις ηγέτες εκτιμούν ότι «η συμφωνία για την Ελλάδα μπορεί να ολοκληρωθεί στην επόμενη σύνοδο του Eurogroup».

DEMOCRACY DEFICIT IN AUSTERITY EUROPE

ΠΗΓΗ: New Left Project

A guest post by Houman Barekat*

Impasse.  The people of Greece continue to resist; the markets, media and politicians continue to insist that there is no alternative.  Something will have to give.  Whatever the solution, electoral democracy will have very little to do with it.  When the country’s erstwhile leader, Mr Papandreou, mooted a referendum on austerity measures, the idea was universally dismissed as manifestly untenable.  Markets and media alike responded with genuine alarm: it was the talk of a dangerous lunatic; Mr Papandreou had to go.  This tells us all we need to know about the prospects for representative democracy at such a time.

Not so long ago the UK had its own version of the Greek crisis.  In 1976, with the economy crippled by debt, the then Labour government was forced to impose a devastating austerity budget in return for a desperately needed IMF loan.  The measures resulted in the Winter of Discontent, and the Tories swept into power on a wave of anti-union sentiment.  It took Labour almost two decades to recover; the British left has arguably never recovered.  On that occasion, pragmatism won the day.  Anything less would have been unthinkable, and the radical alternative proposed at the time by Tony Benn - that Britain should reject the IMF, nationalise the North Sea oil and effectively ‘go it alone’ - would have turned Britain into an international pariah, a veritable ‘rogue state’.  Fresh from dismantling democracy in Chile, Dr Kissinger would have had his work cut out once more. 

Φραγκφούρτη - Βερολίνο: 1Χ2. Του Γιάννη Βαρουφάκη

ΠΗΓΗ: protagon.gr


του Γ. Βαρουφάκη

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό, υπερχρεωμένο κράτος. Επειδή όμως το χρήμα έρρεε παντού ως ασταμάτητη οικουμενική παλίρροια (παραγόμενη από ανόητες τράπεζες στην Wall Street, στο City, στην Βόρεια Ευρώπη), το κόστος δανεισμού ήταν παντού μηδαμινό κι έτσι κανείς δεν έδινε σημασία. Ξάφνου, το φθινόπωρο του 2008, η παλίρροια έδωσε την θέση της στην άμπωτη.

Με την άμπωτη να «στεγνώνει» τον τραπεζικό τομέα από ρευστό χρήμα, σιγά-σιγά ήρθε και η στασιμότητα στην πραγματική οικονομία. Αναπόφευκτα, το εθνικό εισόδημα του μικρού, υπερχρεωμένου κράτους άρχισε να μειώνεται την ώρα που ο ρυθμός αύξησης του χρέους (δηλαδή το επιτόκιο) μεγάλωνε (ελέω διεθνούς έλλειψης ρευστότητας που ωθούσε 
τα επιτόκια προς τα πάνω). Κάποια στιγμή, κανείς δεν δάνειζε στο μικρό αυτό κράτος ώστε να εξυπηρετεί (δηλαδή να επανακυλύει) το χρέος που, το 2008, ανερχόταν στα €260 δις.
 
Κάπου εκεί, κατέφθασε η καλή τρόικα για να βοηθήσει να μην πτωχεύσει το μικρό κράτος. Για δύο χρόνια πλήρωνε για να αποτρέψει την πτώχευση. Αρχικά έδωσε €110 δις θέτοντας κάποιους όρους στο μικρό κράτος, όπως είναι λογικό να κάνει ο κάθε δανειστής. Ενάμιση χρόνο μετά, υποσχέθηκε άλλα €130 δις. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, προσέθεσε στα «δώρα» που κόμιζε κι ένα «κούρεμα» προηγούμενων χρεών της τάξης (υποτίθεται) των €100 δις.

ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΚΑΙ «ΠΤΩΧΕΥΣΗ»! ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ !

ΠΗΓΗ: ISKRA

ΚΙΝΔΥΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΗΦΑΛΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Η τρομοκρατία της πτώχευσης καλά κρατεί εδώ και αρκετό διάστημα.

Το Σαββατοκύριακο, μάλιστα, εν' όψη της ψήφισης του νέου Μνημονίου στη Βουλή, προσέλαβε παραληρηματικές διαστάσεις!

Έχει κάποια βάση αυτή η τρομοκρατία της «πτώχευσης» (ή χρεοκοπίας, που είναι το ίδιο πράγμα);

Τι είναι αλήθεια και τι ψέματα;

Για ποια πτώχευση μιλάμε; Πόσων ειδών πτωχεύσεις υπάρχουν;

Τι συνέπειες θα έχει κάθε μια απ' αυτές;

Ποια είναι η λύση που προτείνει η Iskra;

Η «ΑΤΑΚΤΗ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ» ΤΟΥ Λ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ!

Ο Λ. Παπαδήμος έλεγε πως αν η Ελλάδα δεν συνομολογήσει το 2o Μνημόνιο και τις δανειακές συμβάσεις, θα οδηγηθεί σε «άτακτη χρεοκοπία».

Κάποιοι είναι πιο ίσοι από εμάς

Η μαύρη αλήθεια για την ελληνική πραγματικότητα, όπως περιγράφεται από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης και την διαβάσαμε στις σελίδες του περιοδικού ΄Esquire΄.

ΠΗΓΗ: Capital.gr

«Κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους άλλους». Το διαβάζαμε εδώ κι εκεί ως ευφυολόγημα. Σήμερα επιβεβαιώνεται από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ύστερα από έρευνα που έκανε σε 34 χώρες: σε κάποιες από τις μεγαλύτερες ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου -στις ΗΠΑ, στην Ιταλία και στη Βρετανία- η κοινωνική κινητικότητα είναι ελάχιστη, ενώ τώρα με την κρίση στις περισσότερες από τις υπόλοιπες χώρες η κοινωνική κινητικότητα λειτουργεί μονάχα προς τα κάτω. Με δυο λόγια, αν ο μπαμπάς σου ήταν πλούσιος, θα παραμείνεις κι εσύ πλούσιος. Αν ήταν φτωχός, θα παραμείνεις φτωχός ή θα γίνεις ακόμη πιο φτωχός. 

Στις χώρες του δυτικού κόσμου που κάποτε υπόσχονταν στους πολίτες τους τα πάντα δυσκολεύεται κανείς σήμερα να παραδεχτεί πως η πορεία της ζωής του είναι προκαθορισμένη από την ταξική του προέλευση. Η κρίση έχει απλουστεύσει τα πράγματα. Σήμερα ξεχωρίζουν πιο καθαρά οι κερδισμένοι και οι χαμένοι, οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Η Βρετανία έχει επιστρέψει στην κοινωνική ακινησία του 18ου αιώνα, όπως παρατηρεί ο πολιτικός αναλυτής Στίβεν Μαρτς: «Η άρχουσα τάξη απευθύνει από τα παλάτια της κηρύγματα για κοινές θυσίες, η κατώτερη τάξη ξεσπάει την οργή της στους δρόμους και η μεσαία τάξη παρατηρεί». Καθένας μοιάζει να έχει επίγνωση της κοινωνικής θέσης του. 

Η "κοινωνικοποίηση" του ελληνικού χρέους

ΠΗΓΗ: FT (via euro2day)

By Gavyn Davies

Οι συνομιλίες για το νέο πακέτο διάσωσης της ελληνικής οικονομίας ύψους 130 δισ. ευρώμπερδεύτηκαν ακόμη χειρότερα μέσα την εβδομάδα. Η καταληκτική ημερομηνία για την τελική απόφαση της ευρωζώνης είναι πλέον η Δευτέρα. Kαι πάλι ούτε τώρα δεν είναι βέβαιο ότι η συμφωνία θα εγκριθεί. 

Αν υποθέσουμε όμως ότι Γερμανοί, Ολλανδοί και Φινλανδοί δώσουν την έγκρισή τους, κάτι πιθανό, τα πρόγραμμα θα δημιουργήσει περαιτέρω μεγάλη αύξηση του ανοίγματος των φορολογούμενων της ευρωζώνης προς την Ελλάδα, χωρίς να μειώσει το συνολικό δανειακό βάρος της Ελλάδας σχεδόν καθόλου. 

Ετσι, η συμφωνία θα γίνει ένα ακόμη μεγάλο βήμα προς την «κοινωνικοποίηση» του ελληνικού χρέους σε άλλες οικονομίες της ευρωζώνης, ενώ θα μειώσει την έκθεση του ιδιωτικού τομέα σε τυχόν ελληνική χρεοκοπία. Από εδώ και πέρα, το βάρος του ελληνικού χρέους θα αναλάβουν ή οι Έλληνες φορολογούμενοι ή οι φορολογούμενοι ευρωζώνης και ΔΝΤ, αναλόγως με το αν θα συμβεί χρεοκοπία στο μέλλον.