ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 Ομάδα Πολιτών Ηλιούπολης

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει τελειώσει. Η ελληνική κυβέρνηση πραξικοπηματικά και αντισυνταγματικά υπέγραψε μια επαίσχυντη δανειακή σύμβαση με την οποία παραχωρούνται άνευ όρων στις τράπεζες, για πρώτη φορά στην ιστορία των συμβάσεων, τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας καθώς και όλα τα δημόσια και ιδιωτικά περιουσιακά της στοιχεία. Ταυτόχρονα, όμως, χάνεται από δω και στο εξής και η δυνατότητα του ελληνικού λαού να μπορεί να παίρνει ο ίδιος τις σημαντικότερες αποφάσεις που αφορούν τη ζωή και την ύπαρξή του. Οι αντιπρόσωποί του, δηλαδή η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο, δεν είχαν καμία νόμιμη εξουσιοδότηση να υποθηκεύσουν για πάντα το μέλλον του στους διεθνείς και ντόπιους τραπεζίτες.

Ο θεσμός της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας όχι απλά δείχνει ότι έχει ξεπεραστεί αλλά έχει φτάσει σε ένα νέο ποιοτικό επίπεδο, στο να οργανώνει καταστροφές προς όφελος του χρηματιστικού κεφαλαίου σε βάρος του ελληνικού λαού.

Αλέκος Παπαδόπουλος: Σε αργό θάνατο η χώρα

Πηγή: Καθημερινή

ZEZA ZHKOY

«Η χώρα βυθίζεται σε οικονομικό και κοινωνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Η Ελλάδα έχει καθηλωθεί σε βαθιά ύφεση, ελλείμματα και χρέη εκτός ελέγχου, που οδηγούν αναπόφευκτα τον λαό στη φτώχεια και τη δυστυχία», προειδοποίησε. «Η χώρα μας βρίσκεται υπό διεθνή οικονομικό έλεγχο και όχι υπό επιτήρηση», επισήμανε και «το δίλημμα που υπάρχει πλέον είναι εάν θα καταρρεύσουμε πλήρως ή όχι», υπογράμμισε. Προφανώς, η κραυγή αγωνίας του πρώην υπουργού Οικονομικών Αλέκου Παπαδόπουλου στη συνέντευξη του στον Αλέξη Παπαχελά δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Απλώς, διαπιστώνονται για πολλοστή φορά ο έντιμος πολιτικός λόγος και οι πολύτιμες οικονομικές γνώσεις του.

Ευρωπαϊκή Αριστερά: Υπάρχει;

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

του Στ. Ελληνιάδη

Τι είναι αυτό που δυσκολεύει την Αριστερά να βρει ένα βηματισμό εναρμονισμένο με τους πόθους, τις αγωνίες, τις ανάγκες και τις ελπίδες της κοινωνίας; Τι είναι αυτό που εμποδίζει τους αριστερούς να συνεννοηθούν μεταξύ τους; Ποιες είναι οι γενεσιουργές αιτίες, αλλά και τα συντηρητικά του δογματισμού, της ενσωμάτωσης ή του άκρατου αυθορμητισμού; Γιατί η Αριστερά επί της ουσίας παραμένει ουραγός των εξελίξεων;

Ποιος άραγε θα μελετήσει τι μας έχει συμβεί όλα αυτά τα χρόνια; Πώς φτάσαμε ώς εδώ; Γιατί άραγε, η Αριστερά πάντα καθυστερεί τόσο πολύ να κάνει τον απολογισμό της και να γράψει την ιστορία της; Και βέβαια, δεν εννοώ την απλή παράθεση των γεγονότων με χρονολογική σειρά που μπορεί να κάνει ένας δημοσιογράφος ή ακόμα κι ένας επιμελής φοιτητής ιστορίας. Εννοώ, την ιστορία μέσα από ένα πρίσμα αναλυτικό, πολυεπίπεδο, διεισδυτικό, ερμηνευτικό. Ούτε εν γένει θεωρητικά. Προσγειωμένα επί ελληνικού εδάφους.

Το ευρώ βασική αιτία του Δημόσιου Χρέους

 

ΠΗΓΗ: ΔΡΟΜΟΣ

Του Χρίστου Καραμάνου.

Είναι άξιο παρατήρησης ότι στη δημόσια συζήτηση το ευρώ και, γενικότερα, η διαδικασία ευρωποποίησης της Ελλάδας δεν συνδέεται με τις αιτίες του Δημόσιου Χρέους της χώρας. Είναι αναμενόμενο αυτό από τις συστημικές δυνάμεις και τα ΜΜΕ. Δεν είναι, όμως, εύλογο να χαρακτηρίζει τις συζητήσεις και την πολιτική γραμμή της Αριστεράς.

Παραγωγική αποδιάρθρωση
Η επίδραση του ευρώ και της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας είναι έντονη στην εκτίναξη του Δημόσιου Χρέους. Ο κυριότερος λόγος είναι ότι επιβλήθηκε από την Ε.Ε., σε αγαστή συνεργασία με τον αστισμό της Ελλάδας, ένα μοντέλο οικονομικής δραστηριότητας, το οποίο οδήγησε στην παραγωγική αποδιάρθρωση της χώρας. Δηλαδή, στη μεγάλη υποβάθμιση της αγροτικής οικονομίας και της βιομηχανίας και την υποκατάστασή τους ως βασικών πηγών παραγομένου προϊόντος από τις υπηρεσίες, από τις αντιπροσωπεύσεις και τις διαμεσολαβήσεις προς το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο.

Κρίση και στρατηγική του ελληνικού Κεφαλαίου

Πηγή: Αριστερό Βήμα

Του Σπύρου Σακελλαρόπουλου 1. Εισαγωγή Στο παρόν άρθρο ασχολούμαστε με τις διαστάσεις των πρόσφατων οικονομικών μέτρων που ελήφθησαν στην Ελλάδα με αφορμή την αύξηση του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Η βασική μας κατεύθυνση είναι να δείξουμε πως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που την παρουσιάζει η επίσημη ρητορεία. Η όλη κατάσταση εκκινεί από την διάχυση της παγκόσμιας κρίσης στο εσωτερικό των χωρών της ΟΝΕ και των ζητημάτων που προκύπτουν από την ύπαρξη κοινού νομίσματος σε εθνικούς σχηματισμούς διαφορετικής παραγωγικότητας, τον ειδικό ρόλο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου μέσα στη συγκυρία αλλά και τη διατήρηση της ηγεμονικής θέση της Γερμανίας εντός της ΕΕ. Από εκεί και πέρα, σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, το ζήτημα με το έλλειμμα και το χρέος χρησιμοποιείται ως εφαλτήριο για να εφαρμοστούν ταξικές πολιτικές επιθετικού χαρακτήρα. Ο λόγος που γίνεται αυτό έχει να κάνει με την αδυναμία του ελληνικού καπιταλισμού να συνεχίζει να εντάσσεται με τον ίδιο τρόπο εντός του διεθνή καταμερισμού εργασίας. Η αποτυχία υιοθέτησης ενός τεχνολογικά και κλαδικά αναδιαρθρωμένου μοντέλου που θα συντελούσε στην άνοδο της ελληνικής ανταγωνιστικότητας απέναντι στους ισχυρούς ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς, έχει ως αποτέλεσμα την προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος μέσω του μετακύλισης του σχετικού κόστους στα λαϊκά στρώματα με όχημα τα πρόσφατα οικονομικά μέτρα (μείωση αμοιβών, μεγαλύτερη εργασιακή ευελιξία, αύξηση του ορίου απολύσεων, μείωση των συντάξεων). Διαφορετικά ειπωμένο, βιώνουμε αυτή την περίοδο την πιο επιθετική κίνηση του αστικού κράτους στο οικονομικό επίπεδο από το τέλος του εμφυλίου και ύστερα. Η προσπάθεια αυτή εδράζεται στα ραγδαία μεταφορά πλούτου από την εργασία στο κεφάλαιο σε βαθμό πρωτοφανέρωτο για τα νεώτερα χρονικά Μέσα από αυτό το σχέδιο η ελληνική αστική τάξη εκτιμά πως θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις πιέσεις που δέχεται από τα κεφάλαια σχηματισμών υψηλότερης παραγωγικότητας.

ΚΑΤΑΛΥΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ!

Πηγή: ISKRA

ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΟ ΕΧΕΙ Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ!

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ* ΤΟΥ Γ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΜΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

Ερ.: Η κριτική σας στην κυβέρνηση για τα θέμα του Μνημονίου είναι πολύ σκληρή και δημιουργεί αίσθηση διότι είναι εκ των έσω. Ζητάτε να απομακρυνθεί ο υπουργός Οικονομικών. Μα δεν είναι μόνο δική του πολιτική. Είναι της κυβέρνησης συνολικά.Έχει την κάλυψη του πρωθυπουργού.

Απ.: Εξέφρασα από την πρώτη στιγμή τις αντιρρήσεις μου για τις επιλογές του οικονομικού επιτελείου της Κυβέρνησης και δυστυχώς οι εξελίξεις με επιβεβαιώνουν. Θα επαναλάβω για πολλοστή φορά ότι η ασκούμενη οικονομική πολιτική είναι αντιλαϊκή, μονόπλευρη σε βάρος των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των μισθωτών, αντιαναπτυξιακή και άρα αναποτελεσματική. Μια πολιτική που στο όνομα της «σωτηρίας» της χώρας και μπροστά στην αναγκαιότητα του δανεισμού υποθηκεύει το μέλλον της χώρας, διαλύει τον κοινωνικό ιστό, εκτοξεύει σε δυσθεόρατα ύψη την ανεργία και καταλύει κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης. Τρομάζω στην ιδέα της εικόνας της χώρας και των πολιτών της μετά από πέντε χρόνια! Αυτή η πολιτική σχεδιάστηκε, εισηγήθηκε και υποστηρίχθηκε από συγκεκριμένα πρόσωπα, που λειτούργησαν περισσότερα με βάση την παλιά τους επαγγελματική απασχόληση και λιγότερο ως στελέχη μιας Κυβέρνησης με νωπή λαϊκή εντολή και συγκεκριμένες προεκλογικές δεσμεύσεις. Θεωρώντας ότι η συγκεκριμένη πολιτική οδηγεί σε δραματικά αδιέξοδα, ζητώ την αλλαγή της. Είναι αλήθεια ότι την αποκλειστική ευθύνη για την αποτελεσματική και ορθή λειτουργία της ορχήστρας την έχει ο μαέστρος. Οι μουσικοί κρίνονται για την τέλεια εκτέλεση των εντολών που λαμβάνουν. Ο μαέστρος ευθύνεται για τις επιλογές που συνθέτει το μουσικό σύνολο που διευθύνει και ο μουσικός για την ικανότητα της δεξιοτεχνίας του. Συνεπώς στην προκειμένη περίπτωση η κριτική στον υπουργό των οικονομικών αφορά το ειδικό βάρος που πρέπει να διαθέτει ο πολιτικός, σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης, για να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Από την αρχή της υπουργικής του θητείας ενήργησε επιπόλαια, αποσπασματικά, αντιφατικά, απρογραμμάτιστα, χωρίς ίχνος συγκεκριμένης στρατηγικής διεξόδου και με απειρία διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές μας και αυταρχικά με το λαό. Από το "η οικονομία της χώρας μοιάζει με τον Τιτανικό" καταλήξαμε στην σκληρή μονομερή λιτότητα και αποδιάρθρωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Ο υπουργός αποδείχθηκε ικανός να περικόψει τους μισθούς και τις συντάξεις για να μειώσει δαπάνες αλλά αδυνατεί να αυξήσει τα δημόσια έσοδα. Ήδη το έλλειμμα βρίσκεται σήμερα στο 9,2%. Οι πολιτικές τους εισηγήσεις αποδεικνύονται λοιπόν ατελέσφορες και μάταιες και παγιδεύουν την ανάπτυξη της οικονομίας με τις εμμονές του. Τώρα αν ο πρωθυπουργός επιμένει να διατηρεί στην ορχήστρα του στο λειψό έργο που διευθύνει το βασικό του όργανο αναρμόνιστο και ασυγχρόνιστο το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι μόνο κακόγουστο... Εξ' άλλου η ιστορία μας διδάσκει ότι το βάρος της ευθύνης σε ανάλογες περιστάσεις την είχε μόνο ένας: Ο Χαρίλαος Τρικούπης.
 

O Chris Hedges για τη σαπίλα του καπιταλισμού (Α' μέρος)

Πηγή: ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

του ciaoant1

Αναδημοσιεύουμε, μεταφρασμένο στα ελληνικά, και χωρισμένο σε δύο μέρη, ένα εξαιρετικό άρθρο του Chris Hedges με τίτλο "Η κατάρρευση της Παγκοσμιοποίησης", που μιλά για τη σήψη του ιμπεριαλισμού (άλλο αν ο συντάκτης του ίσως δεν το συνειδητοποιεί πλήρως) και λέει πολλές αλήθειες.

Πριν δούμε το άρθρο, ας θυμηθούμε όμως τα πέντε βασικά γνωρίσματα του ιμπεριαλισμού, όπως τα είχε ορίσει ο Λένιν:

1) Συγκέντρωση της παραγωγής και του κεφαλαίου, που έχει φτάσει σε τέτοια υψηλή βαθμίδα ανάπτυξης, ώστε να δημιουργεί μονοπώλια που παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην οικονομική ζωή.

2) Συγχώνευση του τραπεζικού κεφαλαίου με το βιομηχανικό και δημιουργία μιας χρηματιστικής ολιγαρχίας πάνω στη βάση αυτού του χρηματιστικού κεφαλαίου.

50.000 ευρώ για... δωρεάν υπηρεσίες

ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ioannou@enet.gr

Ντοκουμέντο αποδεικνύει ότι ο ΟΠΑΠ πλήρωσε αδρά το πρώην αφεντικό του υπουργού Πολιτισμού για την εξεύρεση ανώτατου στελέχους του

Με την υπογραφή του διευθύνοντος συμβούλου του ΟΠΑΠ Γ. Σπανουδάκη (πάνω με τον υπουργό Πολιτισμού Π. Γερουλάνο), δόθηκε η έγκριση για την καταβολή των 49.200 ευρώ στην Egon Zehnder του Α. Γαβριηλίδη.

Ακόμα και στους χαλεπούς καιρούς του μνημονίου κάποιοι επιχειρηματίες βρίσκουν τρόπους και κερδίζουν αρκετά χρήματα, προσφέροντας υπηρεσίες σε υπό κρατικό έλεγχο εταιρείες. Και καλά κάνουν. Δεν υπάρχει κάτι μεμπτό σε αυτό. Ούτε στο ότι διατηρούν στενή σχέση με κορυφαίο υπουργό. Ομως, όταν ο υπουργός ερωτάται σχετικά, απαντά ότι οι υπηρεσίες παρέχονται αμισθί. Φαίνεται, όμως, πως δεν είναι και τόσο αμισθί όσο λέει ο υπουργός, αφού οι εταιρείες πληρώνονται από φορείς που εποπτεύει ο ίδιος.